.

.

.

.

..

.

.

..

..

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 

.

.

.

.

 

 

 

 

 

..

.

.

..

..

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

..

.

.

..

..

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

 

 

 

 

 

 

.

.

.

.

..

.

.

..

..

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Like us

It's a folk Singer's Job to comfort disturbed people and to disturb comfortable people.

www.frankpiet.be

Songs with deep poetry, flags of humor, a touch of the devil and rootsmusic ,
Frank and Piet is a very busy live band.

Frank en Piet also play with
bluesshufflers

Frank en Piet toeren al jaren ononderbroken door het hele land , maar ook in Nederland en Duitsland met hun akoestische gitaren. Aanvankelijk werden er diepe ballades gespeeld , maar door de jaren heen werd de band ruiger. Met een ton aan eigen nummers die van melancholisch tot humoristisch gaan hebben ze het grootste repertoire van de streek. Maar ook rootsmuziek wordt nieuw leven in geblazen en dat kan gaan van Jimi Hendrix tot Deep purple en tot Leonard Cohen ,enz.. om maar een voorbeeld te noemen.
Goed om te weten ; Frank en Piet vormen ook ' the bluesshufflers' die in 2017 een geweldig debuut hadden in vele Blues treffen , waar onder meer op elektrische gitaren , cigar box gitaren en resonators wordt gespeeld. Akoestisch zijn ze heel sterk en ze brengen de keet altijd aan 't swingen.
Info op www.frankpiet.be

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bio

Frank en Piet , de twee Belgen die een Jaar of 3 geleden voor het plezier wat wilden spelen zijn niet meer weg te denken in de muziekwereld van Nederland , België en Duitsland. Met een ton aan eigen nummers en hun 5 cd's kregen ze de aandacht van verschillende radiostations. Met hun diepe doorleefde ballades met poëzie on the edge ,  spelen ze vaak in exclusieve cultuur clubs. Maar ze kunnen meer. Kenners zullen blues roots van de jaren 30 herkennen en als de machine echt op gang komt dan kunnen ze swingen tot Jimy Hendriks fans plots stil worden .
Akoestisch en clean , van vertederend tot ruw brengen ze een unieke dynamiek met soms wel een tikkeltje magie.    
neem een kijkje op :  www.frankpiet.be

Our story

Nl Frank en Piet door Lo pétillante

Frank en Piet vormen een graag gezien singer-songwritersduo, dat met veel plezier ook goed gekozen nummers uit de roemrijke sixties en seventies redt van de vergetelheid. Ze leven voor de muziek en laten de toeschouwer deel worden van hun verhaal. Het gaat over het leven op straat, en hun talrijke belevenissen tijdens het reizen door Europa. De teksten zwerven tussen melancholisch en humoristisch. De muziek heeft een retourticket gaande van roots over klassiek tot de weg terug in de delta blues.

Frank is een songwriter pur sang. Hij schreef al zo'n duizend nummers – geen nood, hij speelt ze niet allemaal vanavond – die samen een dagboek van zijn leven vormen. Hij kan rekenen op z'n goede kameraad Piet, die volgens geheel eigen recept de bas hanteert. Je voelt een diepe liefde voor muziek in hun uitvoeringen.

Frank and Piet are really going for the music. Avoiding popularity shows and living the street life ,being free, telling their story , they are traveling around in Europe.
The poetry is mostly melancholic with flags of humor and musical roots from classic to way back in the delta blues. 
Frank wrote a thousand songs in the past , just like a diary of his life. You could say it's a life quit turbulent! Addicted to extreme sports, Frank is a well known paraglide pilot and is still growing in the sport.  
For me writing songs is my path to spirituality said Frank. You can say it's my bible. That's the only reason I'm doing this. I'm a songwriter  not a show man and I really don't follow the latest trends.


New songs coming out in all kind of forms.  And the band is growing like a fire.
Frank was very lucky to find a great bass player like Piet. It's not so easy to stick up with me he said! The music is very demanding and sensitive and a lot of pro's couldn't do the job. So old friend Piet learned to play here from his first note all the way to the stage. I never seen anything like it and I'm very honored to play with him.
Frank and Piet got fans all over Europe . They are enjoying their underdog position and even people who don't understand the language can see that they are really meaning what they are singing.

 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


05/02/2017 :interview radio GRK (klik om te luisteren)

2015 : Live op radio Benelux (klik om te luisteren)

Welk genre muziek maken jullie?
Ik schrijf vanuit het hart, niet vanuit een genre.
Dus jullie maken alle genres?
We concentreren ons op de woorden en de harmonie. De jaren 30 delta blues fascineert mij ook enorm. Het laat ons makkelijk ander genres verkennen. Maar diepgang blijft het hoofdingrediënt voorlopig.

Wat is diepgang in jou ogen?
Diepgang wil voor mij zeggen dat het gevoel emotioneel vrij sterk is. Als ze je morgen vertellen dat je moeder of je partner of je kinderen overleden zijn. Dat is diepgang. Een diep nummer is op dezelfde frequentie geschreven. Dat intensieve gevoel dat de meeste mensen maar af en toe in hun leven meemaken. Moet niet altijd droevig zijn , kan ook euforisch of psychedelisch zijn.  Het is zowat het tegenovergestelde wat woordkunstenaars met hun intellect proberen te bereiken. Want die begrijpen het meestal niet en proberen er een mysterie van te maken. Maar dat is onzin.  Diepgang is eenvoud in mijn ogen.

En waarom hou je zo van de bleus?
Ik vind dat intelligentere muziek met meer gevoel. Kijk als je een nummer mooi kunt maken met drie akkoorden , dan ben je een pak vindingrijker en gevoeliger , dan als je dat met zes doet. Ik heb eens een nummer gemaakt met één akkoord. Dat is het moeilijkste wat ik ooit gedaan heb. Als je dat gewoon aframmelt zoals de meesten dat met meer akkoorden doen dan ga je gegarandeerd op je bakkes. Daar ligt de ware essentie van de muziek in mijn ogen. Maar de blues is natuurlijk zoveel meer dan dat . Jammer dat luisteraars en spelers zich zo veel met etymologie bezig houden in plaats van naar nieuwe invloeden te luisteren.

En waarom niet Jazz?
Ik zie blues als een mooie vrouw. Simpel en daar hoeft niets aan te veranderen.
 Jazz zie ik als een geschminkte en tot in de puntjes afgewerkte vrouw met vele extra’s.  Die extra’s ook al zijn ze perfect  maken het enkel onnatuurlijker en zijn daarom lelijker in mijn ogen. Jazz is voor hoogbegaafde mensen die behoefte hebben aan die extra’s omdat hun brein zich verveeld bij het gewone. Maar in het gewone , daar zit de echte emotie als je het mij vraagt.  En niets is gewoon als je je zintuigen kan gebruiken. Aan blues moet niets veranderen.  Het is enkel de onvolmaakte perceptie van perfectie die die mensen beleven. Ik niet , ik was altijd al de man die  gezond boerenverstand boven intellect prefereerde. Vergeet niet Jazz is een kindje van de blues en niet andersom.

Dus jullie gaan niet voor de populariteit?
Populariteit is volgens mij een vloek. Als je daar voor gaat ben je vanaf het begin al fout bezig. Ik hoop dat ik er nooit mee lastig gevallen wordt omdat het me zou beperken denk ik.

Heb je het gevoel dat jullie ondergewaardeerd zijn?
Neen , het is vraag en aanbod.

Jullie muziek lijkt uit de sixties gekomen te zijn?
Ik leef mijn leven in het heden en voor de toekomst. Het verleden was misschien mooi , maar dat is voorbij. Net zoals de Beatles songs maakten in het heden van toen wil ik nu muziek maken in de tijd van nu. Toen de Beatles voorbij waren is John lennon gelukkig ook niet blijven hangen en heeft in zijn eentje de hele Beatles daarmee overtroffen weliswaar in een mindere tijd. Ik denk dat alleen Lennon daar in geslaagd is want zover ik weet is er niemand anders die de Beatles overtroffen heeft , maar als je niet probeert , dan kun je ook niet winnen hé. Zo stoor ik mij vaak aan de jonge generatie bluesmuzikanten uit Chicago. Ik ken ze als arrogant en naäpers van de mainstream. Ze leven in het verleden en snappen nog niet meer eens wat blues is. Maar goed dat de eerste generatie anders dacht , anders hadden we nu geen blues. In ieder geval heb ik geen echte vertrekpunten waaruit ik mijn songs schrijf buiten degene die ik nu beleef. Maar wat de spiritualiteit betreft kan ik je vergelijking wel volgen.

Spiritualiteit lijkt wel weg te zijn bij vele groepen. Je ziet dat goed op facebook. Het moet allemaal , mooier ,sneller en afgewerkter , maar in wezen wordt het alleen maar lelijker daardoor. Ontelbare filmpjes met super virtuose kleuters van 5 jaar bewijzen dit. Maar uiteindelijk heeft het meer met carnaval te maken dan met muziek. Ik heb nog nooit een filmpke van de beatles gezien waar een camera langer dan 10 seconden naar een solerende gitaarsteel ging. De Beatles stonden daar ver boven en bleven eenvoudig , vandaar dat de harmonie stukken sterker was dan alles wat we vandaag zien. Ik voel mij een beetje verwant , maar wil me niet met die reuzen vergelijken.

Jullie zijn meer en meer gevraagd de laatste tijd.
Ja , daar ben ik wel fier op tussen al die bands die hun kans niet krijgen. Wij kregen die wel en spelen op plaatsen waar mensen nog komen om te luisteren.
In ons gastenboek zien we vaak , dat we mensen geraakt hebben en dat is altijd mooi om te horen!

We hebben het geluk gehad dat we live overal  gevraagd worden en dat we veel mogen spelen.  We leren enorm veel bij als we optreden en hebben diep respect voor iedereen die live iets doet omdat je daar geen cadeaus krijgt en je met je gebreken direct geconfronteerd wordt. We hebben heel wat gebreken weggewerkt en proberen onze show zo echt mogelijk te maken. Zolang we daar nog in kunnen groeien blijft het super plezant en uitdagend om te doen. Bij elk optreden zeggen de mensen dat ze zien aan ons dat we der plezier in hebben en dat is een kracht die we koesteren.

Waar ligt dat aan?
Authenticiteit denk ik.
We focussen ons enkel op de muziek en proberen daarin te evolueren!

Ik amuseer me nog alleszins rot en ze moeten me iedere keer weer van het podium slepen omdat ik niet kan stoppen.

Is dat het geheim van Frank en Piet?
Ja , ik denk dat er weinigen zijn die zo graag spelen als ons. We hebben ons nog nooit afgevraagd wat we er mee kunnen verdienen! We zouden nog bijbetalen er voor. Moest ik enkel covers gespeeld hebben , zou ik dat nooit gehad hebben denk ik.
Moest ik tevreden zijn met wat we hebben en gewoon iedere week mijn showke aframmelen , dan zou ik er al lang mee gestopt zijn denk ik.

Waar spelen jullie het liefste?
Ik speel overal graag , behalve op plaatsen waar muziek een soort decor is. Ik zie het luisterniveau enorm afnemen de laatste jaren en de meeste groepen passen zich nu aan. Ik niet. Ik wil nog iets zeggen als ik speel. We beginnen nu een grote uitzondering te worden daar in en dat is wel leuk. Je merkt goed dat we zalen plots meekrijgen die al een gans jaar met niemand meer mee gegaan zijn. Dat vertellen uitbaters ons. Maar dat kost ons moeite omdat we daar een educatieve rol moeten spelen en soms wat meer spektakel moeten brengen. Ik heb een hekel aan spektakel omdat dat een lager niveau is , maar als het helpt om de mensen mee te krijgen dan doen we het gewoon.
We beginnen nu in Limburg voor het eerst wat herkenning te krijgen , omdat Limburg het minst zacht is voor beginnende groepen door zijn over organisatie en aparte kliekjes. Organisatie maakt dingen kapot in mijn ogen omdat ze te eenzijdig worden na een tijdje. Organisatoren zijn vaak mensen die niet zien wat er in't echt gebeurt en dan maar toppers aantrekken om op safe te spelen en op die manier hun eigen lokale talenten verloochenen. Vaak zijn dat ook nog eens toppers die al lang uitgeblust zijn en teren op hun naam. Als we met de grotere jongens mogen meespelen , zijt dan maar zeker dat ik klappen ga uitdelen , want ik zing niet om dezelfde redenen als hun. Ik zing het lied van helemaal onderaan.


Waarom is hardere muziek niet jullie drijfveer?
We gaan nu wel een B parkourtje doen met electrische gitaren hoor. Maar voor een akoestische gitaar speler is electrisch spelen eerder uitrusten. Je hebt dadelijk meer spectakel als je harder speelt , maar mijn grootste bewondering zal altijd gaan naar mensen die iets clean kunnen. Ik ben blij dat we deze weg gevolgd hebben . Er zijn niet zo veel kadootjes als je akoestisch speelt ,je moet er harder voor werken en dus we hebben daar gelukkig al een hele weg in afgelegd. Dit was onze uitdaging!

Waarom maak je zoveel droevige ballades?
Ik ben nu niet het type songwriter die zingt dat de zon schijnt terwijl het aan't regenen is . Niets zo mooi als een nummer over de regen.  Hoewel het maatschappelijk minder en minder aanvaard is. Mensen willen enkel positieve dingen horen . Dat hele positivisme bereikt gevaarlijke waardes.Het zijn de grootste egoïsten die er het meest mee uitpakken. Criticasters zoals een beginnende Lennon , Dylan , Cohen zouden vandaag de dag niet aanvaard zijn omdat rebellie niet meer populair is door de positieve moraal maffia.  De doofpot is weer volle bak in aan't worden en de gevolgen voor de maatschappij zijn groter als je denkt. In Vlaanderen zijn diepgang en melancholie zo goed als scheldwoorden gewoorden. Deze trend kan ik niet volgen. Vroeger verweet ik songwriters dat ze te oppervlakkig aan't worden waren , maar dat is niet waar . Ik kom ze al eens tegen.  Ze bestaan nog , maar leven in ballingschap terwijl de mooie jongens op t.v. die zich voor songwriter uitgeven, eigenlijk alleen maar zo vlug mogelijk televisiepresentator willen worden.

2015 ami

Met wie zou je willen dat ze jou vergelijken?
Zonder twijfel met Hans Teeuwen. Niet vergeten dat hij een goede zanger en muzikant is hé. Maar de bedoeling is dezelfde. Ik ben geen Messias die de grote boodschap wil brengen. Integendeel , ik vermaak mensen en heb daar zelf plezier in. Het  doorbreken van vastgeroeste waardes is mijn speelterrein en de middelen die ik gebruik zijn degene waar ik goed in ben.

Wat vinden jullie van programma's zoals de voice?
Ik heb nog nooit een aflevering kunnen afkijken. Muziek betekent voor mij liefde , passie en  verwondering . Dat staat rechtstreeks tegenover succes , geld en talent waar zulke programma's rond draaien.  Weet je , de hele wereld is al harder en kouder geworden en de muziek is een enorme troost en kracht voor veel mensen.  Die troost en kracht er uit halen en omvormen in een banale industrie , dat is wat zulke programma's  doen. Gevolg ; Er is een tekort aan kunstenaars en een overvloed aan entertainers.

Wat is dan het grote verschil?
Entertainers volgen trends , zitten waar het geld zit en spelen in op de behoeftes van de massa.
Kunstenaars maken trends , hebben een boodschap en veranderen de behoeftes van de massa.
Hoewel de lijn soms dun is het één het ander kan zijn stel ik toch vast dat kunst er meer en meer uitgefilterd wordt wat voor de huidige eenzijdigheid zorgt.

Hoe zou het dan moeten volgens jullie?
Als je de wereld wilt veranderen moet je bij jezelf beginnen. Ik amuseer me nog altijd rot. Ik moet aan niemand verantwoorden wat ik doe. Moest ik die vrijheid niet hebben zou het maar een gewone job zijn en zou ik het vlug beu worden. Maar dat is het niet in mijn geval. Er is nog wat vuur.

Krijgen jullie veel aandacht van de pers?
Ik denk dat er niet meer zo veel onafhankelijke pers is nog. Veel groepen arrangeren hun eigen persberichten .Wij gaan er alleen op in als we uitgenodigd worden simpelweg omdat we daar niet mee bezig zijn. Ik heb dan ook geen promotie gemaakt van de 5 cd's , die ik uitbracht omdat ik niet vind dat het mijn taak is.We hebben een honderdtal optredens gedaan met volle zalen , waar we de zaak op zijn kop gezet hebben en ik heb nooit pers gezien. Die mannen weten volgens mij absoluut niet wat er nog in de wereld gebeurt. Onze reclame is de mond op mond reclame en dat is meer dan genoeg voor ons. We krijgen het nu al nauwelijks gedaan , en ik geniet nog altijd van onze underdog positie. Af en toe is er iemand van de pers in de zaal die dat door heeft. Dat doet me dan wel weer deugd , maar het is alleszins niet de grote massa van de pers.


Wil je wel beroemd worden?
Mensen hebben daar misschien een ander beeld over want alles wat zich niet in de media afspeelt lijkt niet te bestaan. Maar er bestaat nog wel degelijk een wereld daarbuiten. Ik heb in de afgelopen 10 jaar 300 optredens gedaan en overal kreeg ik veel aandacht op het podium. Ik heb meer aandacht dan ik zou willen zelfs. Zo zoek ik ook in mijn vrije tijd de anonimiteit op. En ik ben blij dat ik dat kan doen. Beroemde mensen kunnen dat niet meer en krijgen zelfs aandacht bij de bakker of de slager. Dit zou een serieuze domper zijn in mijn leven en vooral in mijn creativiteit. Als je te veel aandacht krijgt dan ga je het zelf nog allemaal geloven. En als je zelf geloofd dat je goed bent, ben je niet in staat om nog iets waardevols te maken volgens mij. Ik geloof niet dat ik een talent ben en net dat is de drive die mij competitief maakt. Dat is hetgeen dat elke song bijzonder maakt en niet vanzelfsprekend zoals ze van beroemde mensen verwachten. Als ik beroemd zou willen worden heb ik dat liever op mijn sterfbed dan vandaag. Want dan maakt het niet meer uit.

Verdien je veel geld met je muziek?

Eén van de allereerste dingen die ik gezegd heb tegen Piet is dat ik er nooit geld mee wil verdienen. Moest dat zo zijn dan zou ik wel vrij dom bezig zijn. Ik zou makkelijk veel geld kunnen verdienen met enkele aanpassingen , zo moeilijk is dat niet. Ik ben bewust bezig met wat ik doe en de resultaten zijn 100 procent met de verwachtingen die we hadden. We denken helemaal niet amateuristisch , want ik haat amateurisme . Ik doe  dingen die niemand nog durft net omdat er geen commercieel voordeel uit te halen valt. Dat schept de nodige vrijheid. Stel dat dit ooit gaat scoren bij het grote publiek , ja dan heb ik een probleem , al zou ik het dan wel kunnen aanvaarden als ik het op mijn manier gedaan heb. Maar het zou niet lang duren en er zouden dan ontelbare copycats komen , waardoor ik een andere hobby zou gaan zoeken , want niemand is nog origineel en iedereen zit waar het geld zit. Net om die reden zijn we financieel onafhankelijk en halen ergens anders onze centen . Voor mij was dat een koud kunstje ,ik ben vrij handig kan tussen de regels kijken en heb me ingedekt .Maar financieel onafhankelijk, dat is de vereiste nummer 1 als je vandaag jezelf nog een beetje ernstig wil nemen. Als je echt van de muziek houdt , dan vind je wel een weg. Je kan de anderen gerust met hoeren vergelijken die het niveau gemaakt hebben tot wat het nu is.


Maakt geld gelukkig volgens jullie?
Met geld bezig zijn maakt niet gelukkig volgens mij. En wie is met geld bezig ? De hele armen , die zijn zelfs bij de bakker met geld bezig. En ook de hele rijken. Die hebben nooit genoeg en maken zich altijd ongerust dat ze te weinig hebben. Ze willen altijd meer hebben dan anderen en voelen zich daar enkel goed. Net zoals elke andere verslaving belemmert het je leven. We zijn allemaal wel soms met geld bezig , maar de echte kunst is te stoppen wanneer je genoeg hebt. En daar slagen heel weinig mensen in , want het smaakt altijd naar meer als het goed gaat. Probeer met je leven bezig te zijn en laat geld daar zo goed als geen rol in spelen , dat klinkt makkelijker dan het lijkt hoor. En ga niet op zoek naar geluk. Geluk wordt ook vaak gezien als een situatie waar je alles hebt , maar in wezen is dat het totale omgekeerde. Van iets dromen is zo veel mooier dan het uiteindelijk te hebben.

Je hebt 5 cd's uit , dat is niet niks.
In vergelijking met wat ik geschreven heb wel. We kunnen live 7 uur aan een stuk spelen als ik al mijn songs zing. Ik zou eigenlijk eens wat meer moeten produceren.

Waarom schrijf je zo veel songs?
Men songs gaan altijd over de levensfases waarin ik mij bevond. En het is nog maar een fractie want , Ik heb er zeer veel gehad.  Ik leef men leven als een reiziger en in tegenstelling tot de meeste mensen blijf ik zelden hangen in gewoontes of hobby's . Zekerheden schrikken me af en als iets te goed ging , was ik weg om nieuwe horizonten te verkennen. Het leek wel dat ik de klappen van de zweep eerst moest voelen en geloof me , die kreeg ik . In ieder geval . Als je niet in zekerheid leeft ,dan leef je in onzekerheid en daar zit enorm veel emotie in . De songs stromen er uit als een waterval . Maar als mensen denken dat ik mij nog steeds in die fases van mijn songs begeef ,dan denken ze mis. Het zijn gewoon dromen waaruit ik nadien ontwaak en verder ga. De meeste mensen blijven hun hele leven in een droom zitten. Ik niet. Ik droom , verwerk de droom en ga er dan volledig uit om verder te gaan met het leven. Realiteit is de fase waar ik mij in bevind ,enkel dan kun je nieuwe dromen krijgen.

Waarom in het Engels
We doen het al jaren in het engels. Na 'slijmbal' ,onze Nederlandstalige cd
zijn we in't Engels begonnen en dat heeft ons tot nu toe nog niet verveeld. Al zong ik zeker zo graag in't Nederlands. Het was een moeilijke keuze in het begin. Maar als ik in Duitsland of in Frankrijk speel ben ik toch weer blij dat ze me ginder ook verstaan. Gramaticaal heb je toch altijd een beetje achterstand op die Americanen want , ik spreek het nooit hier op café jammer genoeg. Ik luister er wel naar omdat veel van mijn idolen in't Engels zongen. Ik leer wel nog alle dagen bij. Het gekke is dat Americanen dol zijn op ons accent en de enige opmerkingen die ik soms krijg is van een gefrustreerde leraar Engels van hier, die de muziek niet kan volgen en ook eens iets intelligent wil zeggen. Maar van Engelstaligen zelf krijg ik telkens te horen dat ik heel goed verstaanbaar ben in vergelijking met andere zangers. Daar ben ik wel blij om , want als ik vandaag de radio op zet versta ik soms maar de helft van wat allemaal gezegd wordt in de meeste songs.


Wat is het geheim van goede songs te schrijven?
Ik zou het niet weten. Ik kan het wel proberen te raden.Volgens mij heeft het met de bodem te maken. Als je ouder wordt ga ja je meer en meer beschermen tegen die diepe dalen en dat is net wat een goede song tegen houdt. Je moet dalen tot in de diepste put en dan weer boven komen en vliegen. Dat is iets wat ze je niet op school leren. Een zeer gevaarlijke hobby.

Hoe schrijf jij ze?

Het zijn gedachtengangen waarvan je denkt , dit zou wel eens een song kunnen zijn. Maar dan heb je het nog niet , want de juiste melodie moet er nog bijpassen. Hoe harder je probeert hoe slechter het soms wordt. Het is een magisch proces waar je geen houvast op hebt. Het geheim is deleten. De rotzooi er rond uit halen zodat enkel de song over blijft. En als je daar zit dan weet je het zonder te twijfelen. Het lijkt dan dat die song al altijd bestaan heeft als ie goed is. Jij hebt het enkel ontcijfert.

Heb je songs die beter zijn dan anderen?
Het zijn allemaal mijn kindjes en als een goede moeder of vader ben ik niet bevooroordeeld. Toen we begonnen met op te treden waren er bepaalde songs die er bij het publiek boven uit staken. Ik liet ze weg. Onze fans worden vaak verliefd op een bepaalde song en hemelen hem dan helemaal op. Och , ja , zo ben ik zelf ook altijd geweest. Maar nu ik zelf speel , zie ik het iets neutraler , omdat ze deel uitmaken van een groter verhaal denk ik.


Je hebt de gave voor songs te schrijven.
Ik geniet er van maar soms zie ik het ook als een vloek . De energie die je er van krijgt is enorm , maar langs de andere kant neemt het ook veel energie.
Dat heb je niet als je covers speelt , het is luchtiger en dan let je enkel op de performance.

Bedoel je dat je spijt hebt dat je songwriter bent ?
Soms wel , het is een eenzaam leven . Er zal nooit iemand zijn die je echt begrijpt.  Kijk eens wat er met de meeste goede songwriters gebeurt is. Joplin ,Kurt Cobain , Ferre Grignard , Jim Morrison , Luc de Vos , Amy Winehouse enz....    Ondanks dat ze omringd waren door duizenden mensen kun je hun eenzaamheid voelen. Vandaar ben ik echt blij dat ik mijn gezin heb , ik zou me anders helemaal afzonderen denk ik. Als je continue over emoties zingt , riskeer je dat je een eeltlaag krijgt op je hart , waardoor je niets meer voelt. Dat wil ik voorkomen. Ik praat nooit over muziek thuis en mijn buren weten niet eens dat ik gitaar speel denk ik .

Vergt het dan zo veel van je lichaam?
Als je oprecht een nummer over pijn zingt doet het in het echt ook pijn. Elke keer.   Kijk , iedereen  kan samba pa ti , sultans of swing ,stairway to heaven , enz ...   naspelen  als ie wil . Het enige wat je daar voor moet doen is structuur hebben. Je leert gewoon iedere dag 1 maat vanbuiten tot je het liedje kunt aframmelen . Het is een hobby zoals iedere zaterdag gaan tennissen .  Maar de bedenkers van die songs hebben een andere weg afgelegd. Dat idee is van veel verder en veel dieper gekomen. Geloof me zonder pijn gaat dit niet. Het is iets waar je jezelf moet tegen beschermen door het soms af te zetten.

Is dat de reden waarom je ook blues speelt?

Ja , ik denk het wel. Je kiest zelf niet voor blues te spelen ,de blues kiest jou. Je kan wel stellen dat de blues mij gekozen heeft door dingen die gebeurt zijn in mijn leven. Ik heb het zoveel mogelijk proberen uit te stellen omdat ik altijd dacht dat ik veel te optimistisch was voor de blues te spelen. Maar dat is het niet . De blues is helemaal niet pessimistisch en bevat meer humor en opgewektheid dan de dingen die ik nu doe. Iedere weg die ik probeer te ontsnappen er aan wordt me weder af genomen.  Uiteindelijk besef ik meer en meer ; Ik ben een bluesman, al weet ik dat ik lang niet aan de grote jongens kan tippen. Ach ja , je kan het maar beter aanvaarden dan er van weg te vluchten. Bekijk het als een manier van leven . Als ik blues speel gebeurt er iets diep in mijn bloedcellen dat ik nog steeds niet kan verklaren.


Hoe bescherm je jezelf dan ?
Belangrijk psychologisch vind ik het dat je de dingen waarover je schrijft ook zelf mee maakt. Anders ben je een toerist. Ik ben geen toerist en vlieg met een paraglide en ken ook echte hoogtes en laagtes. Er moet een risico zijn dat je echt kan vallen om scherp te blijven in het leven en in je teksten.


Heb je niet bang om neer te storten?
Natuurlijk en ik ben ook al eens neergestort waar ik mijn rug gebroken heb. Maar de vliegmicrobe is te groot.  Ik heb al vele brave mensen zien sterven die nooit in hun leven gedroomd hebben en alles voor de zekerheid hebben opgeofferd. Tot ze plots kanker kregen en zagen dat het beloofde land er niet was. Dit is een risico welk ik niet durf te nemen. De ontgoocheling van die mensen is een pak groter dan die mensen die wel hun dromen gevolgd hebben . Ook al faal je , dat is niet belangrijk.  Mijn levensspreuk is  ' God , he knows I've tried' .

 

 

 

 


 

 

 

 

 

 


De muziek is een afdruk van de ziel van de schrijver. Soms romantisch , soms donker, soms tegendraads , maar steeds met veel liefde passie.
Frank en Piet brengen ongezouten het pure spul .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Poems By Frank

 

beautiful loser

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

bzzzzzzzzz

 

Autisten hebben een kuthekel aan onderstaand boek , terwijl andersdenkenden het weer aanbidden. De inhoud is pure nonsens en Frank is een geliefd of gehaat schrijver merkte hij op toen hij onderstaande verhaaltjes op facebook publiceerde. De spelfouten moeten er nog uit maar dit is de voorlopige versie.

 

 

Nieuw vanaf juni 2012

Verhaaltjes voor het slapen gaan

(oppassen , slechts ééntje per keer)

 

 

socialist
Ik ben geboren met een vrij zeldzame hersenafwijking. Ik ben namelijk overdreven asociaal . Ge kunt U nauwelijks inbeelden hoe asociaal ik ben.Ooit tikte ik eens sociopaat in Google . Der kwam een hele lijst op te staan van kenmerken die wel op mijn biografie leken.

Toch is het zo. Daarentegen heb ik geen slechte sociale vaardigheden. Ik heb duizenden stielen gedaan en kon overal mijn mannetje staan ,maar kon nooit blijven hangen wegens mijn asocialiteit. Mijn sociale vaardigheden groeide met dat ik inlevingsvermogen kreeg in iedere bestaansvorm hier op aarde. Ik kende het deonthologische boekje van de mensheid zonder dat ik het ooit gelezen had. Alles heeft zijn geheimpjes en is kraakbaar. Nooit gebruikte ik dit om er voordeel uit te halen. Dit zou ik vies gevonden hebben. Wel om soms mijn hachje mee te redden ,want mensen hebben een natuurlijke afkeer van vreemdelingen die anders denken. Mensen die zichzelf als socialist beschouwen en in iedere sociale organisatie zitten doen dit meestal wel . Ze doen dit net omdat ze zo weinig sociale vaardigheden hebben om toch een veiligheidsgevoel te hebben en om een eigen voordeel te plukken uit de groep. Ze leiden een rijk maar zeer oninteressant leven omdat ze nooit hun rug kunnen draaien en altijd actueel moeten blijven om maar niet passé te zijn. Maar echt begrijpen doen ze het nooit . Voor hun is het enkel overleven. Het leven dat ik geleden heb vond ik daarom vrij interessant, al was het niet altijd even zacht. Ik was nooit bezig met overleven , maar bevond mij steeds in de rode zone.  Ik wist dat er geen back up zou zijn als ik zou vallen. Mijn kwetsbare achilleshiel was met een rode pijl aangeduid ; met de woorden ,hier kun je schieten! Als ze schoten kon ik me net op tijd draaien altijd zodat ik toch weer verder kon gaan. Dat hield me soms alert , maar nooit voor lang. Ik ben een dromer en kan dat aanvaarden en betaal met opgeheven hoofd de prijs die er aan verbonden is.  Beschouw mij als een zwerver op zoek naar de liefde voor onbekende domeinen . De liefde voor de vrijheid. Dikwijls vragen mensen mij waar ik mijn onuitputbare poëzie inspiratie uit haal. Voor mij is het geen kunst , gewoon een verhaaltje van een gevoel of moment uit mijn leven. Ik moet er niets voor doen ,ik vertel het gewoon. Ik koester al die momenten ,ook de negatieve en wandel door melancholie even goed als ik door pure vreugde wandel. Het belangrijkste van mijn leven vind ik dat, wat ik heb gevoeld. De rest is detail.

Soms kom ik los.

Tijd om te veranderen! Tijd om eens een softy uit te hangen. Ja,dat is pas echt iets nieuws voor mij.
Een nieuw hoofdstuk , ik begin morgen met akoestische muziek te spelen en gooi mijn drummer die ik zo liefhad buiten omdat ik genoeg lawaai getrotseerd heb in mijn leven.Ik speel liedjes die zo soft en kwetsbaar zijn dat de mensen mee beginnen te janken.
Als dat niet soft is dan weet ik het niet meer.


En als tweede punt , dat kiten moet stoppen wegens de afwezigheid van mijn o zo dierbaar kraakbeen in mijn knie. Maar hoe vervang je het mooiste sport van de wereld waarvoor je altijd geleefd hebt?  Ik weet het , door een nog mooiere sport.  Hoger , veel hoger! Ik word piloot van een paraglide! Dit is geen apensport en ik ga de officiële weg bewandelen omdat ik niemand anders in gevaar wil brengen.Ik ga de luchtvaartregels en de vaardigheden leren die een piloot moet hebben om deze mooie sport niet in discredit te brengen. Het zal een lange weg zijn , maar op een dag zit ik in een zitje en kijk samen met een roofvogel naar beneden om eens goed te lachen met alles wat daar beneden gebeurt.

Hier begint dit boek . Hier beginnen de verhalen.Soms ééntje van vroeger , soms ééntje van nu. Ik was een geslagen hond, maar ben nu weer dankbaar voor ieder moment dat ik hier ben en dit mag meemaken. Tijd , toekomst en doel bestaan niet meer. Misschien wat marginaal , maar het is een manier van leven die hoort bij mijn hart. Het hart van een gevallen zwerver die terug op staat.

 

21-06-2012 Discman

Een verhaaltje voor het slapen gaan uit het leven van nonkel Frank.

De economie is in balans ontdekte ik weder. Mijn discman had het begeven vandaag. Je weet wel zo'n walkman waar je een cd in stopt. Een nieuwe kostte 60 euro. Ik ging er eentje halen (arme jongen zijnde) in de kringloopwinkel voor 6 euro ,die elektrisch getest was. Natuurlijk ging die niet toen ik thuis kwam. Opnieuw naar de kringloopwinkel , 2.5 euro bijgelegd voor een ander modelleke . Zeer tevreden keerde ik naar huis toen een agent me bekeurde voor het vespa rijden zonder handschoenen. Dus 8.5 euro + de 50 euro boete die nog gaat komen + 1.5 euro aan naft voor het op en af gerij = 60 euro. Voor dit avontuur met zon mooi weder ga je toch geen nieuwe kopen zeker. Ik ging in mijn hangmat liggen en luisterde een cd van tommy Emmanuel die U waarschijnlijk niet kent omdat U niet met muziek bezig bent en U het veel te druk heeft. Ik dacht O , wat is het leven mooi. Ik ken Tommy Emmanuel wel. Wat is me dat een rijkdom. De zon scheen , ik viel in slaap en werd goed gezind wakker!!!

 

Slaapverhaaltjes van Nonkel Frank 27-06-2012

titel : goedgezind

Eindelijk nog eens mooi weder voorspeld gisteren. Lichte westenwind. Men glider wist waar ie aan toe was. Vliegen in Coo ! In Coo aangekomen realiseerde ik mij dat ik alleen was en de lift stil lag.
Dit ging een lange wandeling worden, besefte ik na een kilometer. Tot een mooie Waalse dame stopte om me een lift aan te bieden. Soms is het leven gewoon mooi ,dacht ik spontaan.

Helemaal 'zen' boven werd ik voorgesteld aan L'indian , één van Belgisch beste piloten. Goh ,men Frans is niet echt schitterend , maar ok , just nen echte hoe ik daar zat. Wat een zalig gevoel.
Men vlucht was mooi en stressloos.
Mijn geluk was nog niet op want na de landing werd mijn vlieger opgevouwen door twee oudere Hollandse toeristen waarvan de man een grote passie had voor het vliegen. Toch een mooie kant van het multiculturele dacht ik. De man bedankte mij voor het leuke gesprek. Ik ben nu ook wel van nature sympathiek dacht ik , zonder het te zeggen hé , want dat is stoefen en dat haat ik.
Hoe dan ook.
Het blijft me toch verbazen hoe mensen telkens weer hun dromen voorbij leven terwijl ik mijn leven voorbij droom. Wat is beter , goh , ik ben natuurlijk degene die op zen bakkes gaat telkens , maar ok, we gaan uiteindelijk allemaal op ons bakkes , dus waarom niet eerst eens iets doen waar je blij van wordt intussen.

Thuisgekomen checkte ik de headlines van de vers ontworpen Martin gitaar met de naam : ' Maury Muelheisen custom D-35' . Natuurlijk kent U Maury Muelheisen niet omdat U het te druk hebt en niet echt met muziek bezig bent. Goed dat ik er ben. Ik zal het je even uitleggen .Maury Muelheisen wordt door mij en een paar miljoen Amerikanen als beste en meest miskende gitarist ooit uitgeroepen en heeft nu verdiend zijn eigen gitaarontwerp gekregen door de vele inspanningen van zijn nog in leven zijnde zus Mary Muelheisen. Ja, ja, cultuur leeft in de States alsof het niets is.

Maar daar ging het eigenlijk niet over , het ging over , ik ben goedgezind. En het kon niet stuk. S'avonds kwam Piet repeteren. Hij had de lekkerste fles wijn bij , die hij nog over had van zijn recente trouwfeest. Wat een voldaan gevoel. Ik zong het refrein ; I'm ok I'm ok yes I'm ok en dacht even aan de arme negertjes die in de strofe voorkwamen.....

 

 

28-06-2012

Stop het negatieve denken
Vind je ook niet dat de mensen van tegenwoordig zo negatief denken. Ze maken hun eigen ziek er mee. Net of het helpt. Of je der iets mee oplost.
Neen, neen  laten we positief blijven. Het is niet omdat we langer moeten werken voor minder pensioen  of dat je uw huis niet meer kan afbetalen omdat je zonder werk valt of omdat Steve Stevaert meer geld aan prostituees en bijbehorende chanteurs spendeert dan jij ooit in je leven zal verdienen dat je negatief moet gaan denken.
Denk nu eens positief i.p.v. altijd maar aan die topmanagers die miljoenen verdienen terwijl de arbeiders afgedankt worden of dat een voetballer meer verdient dan 500 negerdorpen in Afrika . Altijd maar dat geld. Je bent zo materialistisch. Ik word er niet goed van.  Laat je toch niet negatief inspireren omdat wat politiekers de problemen niet kunnen oplossen. Het zijn ook maar mensen.    Maar neen , jij begint dan weer negatief te denken omdat er 1 miljard mensen zijn die zich niet meer kunnen voeden of omdat er om de 3 seconden iemand sterft van de honger of er sinds 1990 54 landen een pak armer geworden zijn.
Kun je het niet eens over iets anders hebben dan die honderd miljoen  slaven op de wereld of dat 32 procent van de wereld in een krottenwijk woont en dat aantal tegen 2030 zal verdubbelen.
En dan weer dat gezaag van het klimaat.  Ja ja  ,de aarde is aan't opwarmen. Je weet toch dat vervuilen de aard is van de mens , dus begrijp ik niet goed waarover jij je nog druk maakt.
Zelfs met cultuur kunnen ze je niet meer blij maken.  Altijd dat gemekker van die is goed en die niet. Stop daar toch mee. Denk je nu echt dat het makkelijk is als je miljoenen op je bankrekening hebt staan en een jongere vrouw uit temptation Island kiest , om dan nog te zingen ;   'T'zit van binnen'. Neen daar moet je karakter , discipline en professionaliteit  voor hebben . Leer daar nu eens iets van i.p.v. al die kritiek telkens maar weer.
Op V.T.M. zeiden ze gisteren dat het nog allemaal goed gaat. Maar neen , jij moet het weer anders zien.
Je mist zo helemaal onze laatste trends zoals de nieuwe kookprogramma's bijvoorbeeld , die hebben tenminste door hoe je positief blijft.  Zelfs al zijn het opgezette scènes van de redactie, ze doen het 8 maal over en blijven lachen. Dat is positief zijn.
Ik hoop dat ik je geholpen heb met niet zo negatief meer te denken. Want zo kon het niet meer.

 

 

 

29-06-2012

Vervelende vragen
Als ik het ergens van kan krijgen dan is het van vervelende vragen. Zo vroeg ooit eens een godsdienstlerares in het eerste en tevens het laatste jaar hogeschool aan mij of ik het verschil tussen liefde en seks kon uitleggen.
Ik zei Juf , ik heb wel wat anders aan mijn hoofd dan dat . Ik moet seffens mijn motor nog simoniseren. In die tijd simoniseerde ik mijn kawasaki regelmatig. Ge moest hem eens zien blinken. Neen serieus zei ze , ik wil een antwoord van jou! Ik zei; het lijkt me beter dat je naar een psychiater gaat met jou vragen! Kunnen we nu doorgaan met de les a.u.b! Dit is de les , drong ze nogmaals aan!
Ok ,zei ik dan. Hier is je antwoord ; het zit hem in't gevoel . Had je nog zulke vragen , dan kunnen we die ineens afhandelen, want deze avond komt nog een goede film op tv en ik moet men video nog programmeren omdat ik naar de volleybaltraining moet.
Zo gemakkelijk kom je er niet van af, zei ze. Het gevoel , leg dat eens uit?
Moet je hier dan alles uitleggen mompelde ik , maar allé , de juf was jong en onervaren en ik was goedgezind. Ik zei; luister eens goed! Liefde kan mooi zijn,maar het lijkt wel of je het enkel over personen hebt dan . Maar je kunt toch ook liefde voelen voor je gitaar! Ik ben laatst een hele nacht opgebleven om er naar te kijken. Of voor je hond of voor je schoonmoeder bijvoorbeeld. Daar kun je toch ook liefde voor voelen. Mijn hond die zou me nog niet zo vlug verlaten dacht ik op dat moment. Das pas liefde. Dat is waar, zei ze en mooi uitgedrukt , ik ben onder de indruk , maar wat is seks dan volgens jou? Ik zei ;ongeveer hetzelfde ,maar met een ander gevoel! Dat begrijp ik niet goed , zei ze! kun je dat verklaren?
Omdat jij het bent, zei ik. Ik dacht ik laat mijn goed hart maar eens zien aan die rook van een juffrouw .Stel dat je seks zou hebben met je schoonmoeder of met je hond of met je gitaar ,hoe voelt dat dan? Der kwam plots een stilte. Ze wist niet wat zeggen. Ik zei ; 'anders toch of niet' ? Ja , dat wel, zei ze. Voila , nu zijn we er toch ! Waar ligt dan het verschil? Het gevoel zeker zei ze . Ja , je snapt het zeide ik. Och ja , dat arme mens moest nog veel leren. Ik zal haar maar eens vrolijk maken. Juf , zei ik. Je hebt een prachtige trui aan , het staat echt bij je haar. Echt, zei ze terwijl ze wreef met haar hand door haar haren. Dank je .
Na de les kwam ze me nog wat vragen stellen tot ze opeens zei. Heb je goesting om vanavond soms iets te gaan drinken? Ik dacht even na en zei ; eindelijk eens geen vervelende vraag maar toch liever niet! Ik moet nog seksen met mijn gitaar.
Ik was een vrij eerlijke jongen vroeger!

 

6-7-12

De jeugd van tegenwoordig
We moeten eens wat meer respect hebben voor de jeugd van tegenwoordig.
Ik hoop dat je begrip kunt hebben voor de jeugd van tegenwoordig. Ze hebben het niet makkelijk. Ze zijn op hun toppunt in een wereld die bergaf gaat. Ze gebruiken de laatste gadgets alsof ze altijd bestaan hebben. Ze vragen zich niet af of er ook wel nadelen aan zou kunnen zijn aan die evolutie. Ze kunnen niet meer rebelleren , dat is ze van kinds af afgenomen. Neen , allemaal dezelfde piercings  en tattoos  , ze volgen reclame en vallen op alles wat blinkt zonder er bij na te denken. Ze vinden Johnny Cash een koole zanger ,maar dit is enkel door de film die joaquin phoenix zo schitterend vertolkte. Ondertussen zien ze niet dat er grotere goden waren en zijn zoals john prine , melanie safka , Jim crocé , James taylor , Leonard Cohen , Anna popovic , jim morrison  en nog honderden anderen die de media niet met de paplepel in hun mondjes geduwd heeft. Ze vinden dit subjectief. Goed dat drum and bass dat probleem uit de weg ruimt .
Stress ,geweld en oorlog , dat is hun toekomst. Langer werken voor minder. Een wereld die gevoellozer wordt met de dag. Het is geen schande meer om een rijke arrogante stinkerd te zijn , er wordt naar op gekeken. Diversiteit en diepgang zijn scheldwoorden geworden. Wijsheid is opgesloten in een diepe kerker waar niemand de sleutel van vindt. 
Ach ja , de jeugd van tegenwoordig . Ik hoop dat mensen er niet te veel op neer kijken. Ze kunnen het ook niet helpen want ze hebben nooit een andere wereld gekend. Ze kunnen zich niet meer eens voorstellen hoe het voelde om 3 maanden te sparen voor een langspeelplaat die je dan 30 keer na elkaar afspeelde van geluk.  Ze kunnen zich niet voorstellen hoe mooi mijn geboortestad Genk ooit was. Hoe het voelde om een derby tussen 'thor waterschei en FCK winterslag in 1981 met 18000 mensen in een stadium waar er maar 10.000 in konden ' mee te maken voor 50 frank. Hoe kinderen gewoon op straat speelden ,kampen bouwde , apenstreken uithaalden . Waar de loser nog de loser was en de winnaar de winnaar. Hoe je nog kon vallen en je echt pijn doen. Hoe je nog moest oppassen voor je leraar omdat die nog iets te zeggen had in die tijd. Hoe plezant het was , dat een fluitende bakker het brood gewoon kwam brengen aan huis. Hoe mooi de rust was. Thuiskomen in alle rust ,dat was pas thuiskomen . Geen gsm waar je onverwacht opgeroepen kon worden , geen facebook ,  geen mail , maar gewoon rust en als je die rust beu was ging je gewoon naar buiten en had je dadelijk een communicatie waar ze vandaag de dag nog niet meer van kunnen dromen. Hoe verdraagzaam de mensen waren , je kon gewoon roken in eender welk gebouw zonder dat iemand over zijn advocaat begon. Hoe een hond gewoon nog op straat liep en het poepzakje nog niet uitgevonden was omdat je toen gewoon  langs de stront stapte i.p.v. er in. Ik kan zo nog dertig bladzijden doorgaan met de voordelen op te sommen om een pak eerder geboren te zijn, maar dan denk ik dat mijn verhaal saai gaat worden. Er zijn al genoeg saaie verhalen tegenwoordig. Neem nu het Belang van Limburg , saai gewoon. Zelfs als't niet gelogen was en er geen spelfouten in zouden staan, dan was het nog saai. Wie leest er nog die rommel vraag ik me dan af. Volgens mij de jeugd van tegenwoordig.
Hoe dan ook , spaar ze een beetje . Want al die kritiek op de jeugd van tegenwoordig kan ik niet tegen. Goed dat de legerdienst afgeschaft is , dat ze dat ook niet meer moeten , want dat zou er echt te veel aan geweest zijn. Neen , behandel ze met respect. Wees niet neerbuigend ,ook al was jou jeugd zo veel beter , laat hun dan nog in de waan dat het nu allemaal goed is. Ze krijgen daar een gerust gevoel van en dat doet ze goed. Zo kunnen ze beter presteren en dat is belangrijk in deze tijd. Presteren , presteren, presteren allemaal voor een utopie die economische groei noemt.  De nieuwe tijd . Wat een voordelen , ik kan niet wachten.   Leve de jeugd van tegenwoordig

 

 

 

7-7-2012
Ik moest kakken
Daar had ik al dadelijk een probleem . Er was namelijk geen toilet in de buurt daar ik een alternatieve ski piste nam omdat ik een hekel had aan andere skipistes. Ik weet niet waarom , maar dat slalom gedoente , daar word je toch onnozel van. Lijkt me zo een rijkelui sport , met zo'n idioten die hun karver ski's tegen elkaar houden om te laten zien 'aan de andere dikke nekken ' dat zij een janet houding kunnen aannemen zonder er beschaamd voor te worden. Neen , geef mij maar een verboden pad , of tenminste wat hindernissen ,een halfpipe of een dak waar je op kunt railen. En dan nog liefst een snowboard , dan is dat gezever van die open benen dadelijk opgelost.

Na een 270° steeg mijn gevoel voor te kakken . Niet snowboarders weten waarschijnlijk niet wat een 270° is. Bij mij was het een draai aan de fakie kant en een landing met je gezicht naar de berg gericht wat ik al eens graag deed omdat je dan de sneeuw lekker hoort kraken terwijl je op je horloge kijkt.
Hoe dan ook; van die 270° moest ik nog meer kakken. Zelfs zodanig dat ik een 450° nog niet eens in men hoofd haalde omdat dat de druppel wel eens kon zijn. Neen , een lavement op 2000m ,was nooit echt één van men grote ambities.
Om voorbijgangers moest ik niet echt bang zijn . De paden die ik volgde waren bezaaid met doodskoppen en verbodsborden zodat er zo goed als nooit iemand kwam. En als er dan toch iemand zou komen zou het géén janet zijn met karver ski's waarbij ik het risico zou lopen dat er aan siteseeing gedaan werd. Daar kon je gif op nemen. Dat was het probleem niet echt.


Het gebrek aan toiletpapier was natuurlijk wel een probleem. Ach ja , men tijd bij de stormfuseliers van bataljon bevrijding had me al wat wegwijs gemaakt in het boskakken. Maar nu was er enkel sneeuw en dennenbomen ,niet van die malse eikenblaren die je in de militaire zone van Leopoldsburg nog al eens tegenkomt. Zo'n sparrentak was uit den boze stelde ik . Men cursus fakir had ik zonder succes beëindigd.
Wat nu! Ik besloot te stoppen .De betekenis van de Clauseau hit 't zit van binnen ' , was me nog nooit zo duidelijk als toen. Iets moest er gebeuren. Timing , daar draait alles om in het leven. En nu was het tijd voor actie. Dus midden op wat je een weg zou kunnen noemen liet ik men broek zakken.

Men skibroek was er ééntje met bretellen. Handig was het niet ,maar ok , gaandeweg leer je er snel mee werken. En daar kwam het dan , dat grote bevrijdende gevoel. Het was een superkeutel en dan nog 2 kleinere. Goh , je moest dat zien vallen. Het waren van die 'niet-plakkers' waarvan je denkt , met zo een gezonde stront heb je haast geen wc papier nodig. Ik ga nog lang leven dacht ik. Je ruikt ze haast niet. Je zou ze zo meenemen voor op de schouw te zetten als je niet beter wist . Ik voelde intens geluk . Wat een opluchting .

Maar toch . Hygiëne is één van mijn strenge levensprincipes en de reiniging kwam op gang met een sneeuwbal. Daar ik men handschoenen in mijn rechterhand had deed ik het links. Dat moet je eens proberen. Met je andere hand je gat afvegen. Dan zie je pas wat een autist je bent en hoe je afhangt van je vorige gedrag , dacht ik bij mezelf. Mijn sluitspier was niet aan dit soort temperaturen gewend en trok zich helemaal terug.
Dat kwam me goed uit. In een wip had ik men bretellen weer aan , deed een 450° en dacht in mijn eigen ; wat is het leven toch mooi op dit godverlaten pad. Als ik ergens wil sterven is het hier. Niet fake maar in volle glorie. Dit pad kent mijn naam.

 

8/7/2012

Laat de anderen nu maar iets doen!
Ik was men leven aan't samenvatten en vroeg me af wat ik eigenlijk nog niet gedaan had tot nu toe.
Het betreft eigenlijk enkel de dingen die ik nog niet gedaan heb , die ik altijd al wou doen. Ik dacht na , dacht nog eens na . Niet echt men sterkste kant dat nadenken blijkbaar. Ik kon nergens op komen. Fuck , ik heb alles gedaan wat ik wou. Zelfs veel te veel. Ik raakte verslaafd aan dat veel te veel. Van veel te veel krijg je vlug genoeg. Dus nu moet het maar eens genoeg zijn met dat willen doen wat ik altijd al wou doen. Ik stop er mee. Ik doe niets meer . Wat denken ze wel. Al die ambities. Al die passies, what the fuck ben je er toch allemaal mee? Het verlangen naar ,het groeien in , het leren te........ Ik ben het allemaal kotsbeu. Ik doe niets meer. Zelfs roken interesseert me niets meer! Zuipen ,ze mogen het allemaal hebben. Hasj of wiet , rook het zelf maar op ,mij niet gezien. Seksen ,man wat een energie je daarmee verliest , daar moet een mens zich toch boven kunnen plaatsen. Muziek luisteren , het interesseert me niet meer, het vergt te veel inlevingsvermogen. En dan sport , spreek me er niet van. Je zal me niet vlug meer zien volleyen, squashen , vinzwemmen, windsurfen , skiën ,snowboarden, kiteboarden ,voetballen . Allemaal verloren energie en ik die Idioot moest dat natuurlijk weer allemaal op niveau doen. Nog stommer. Winnen was weer eens belangrijker dan deelnemen. Neen , neen. Ze zijn alle twee niet belangrijk. Ik wil niet meer winnen en ik wil niet meer deelnemen. Weet je wat ik nog doe! Ik doe niets meer. Ik doe helemaal niets meer. Wat denken ze wel , dat ik iets moet doen zeker ? Dan zijn ze bij mij aan het verkeerde adres. Onder hun dikke ....... Neen , neen men besluit staat vast. Ik begin er volgende week aan. Hier en daar nog eens een vluchtje met men paraglide doen ,meer niet. Nog wat optredens op een paar zomerfestivals om me te ontspannen! Wat huiskameroptredens om tot rust te komen. Af en toe eens in een cultureel centrum , men liedjes brengen. Hier en daar nog iets opnemen. Maar daar stopt men agenda al. T'is genoeg geweest. Ik hou het voor bekeken. Laat nu de anderen maar eens iets doen!

 

 

9/7/2012

Met Rudi naar zee (we zijn nooit aangekomen)

Het jaar was 1988 . Ergens in mei. Ik besloot eerst om te stoppen met school ,leek me wel leuk in die tijd. Ik deed op dat moment verpleegkunde en had stage in heiderust. Een halfdemente vrouw van 96 jaar zei ; kom eens hier! Ik zei ja , wat is er? Ze keek diep in mijn ogen en zei ; wat doet zo een jonge energieke gast hier in dit godvergeten gat? Jongen ,ik heb je graag maar je hoort hier niet thuis. Jij bent voor grotere dingen in de wieg gelegd dan hier je leven verknallen. Hoor wat ik zeg!
Daar stond ik met men mond vol tanden. Zo had ik het nog niet bekeken. Ik dacht altijd , ik ben aan't studeren , ben bij de eerste 3 van de klas , het gaat goed met mij. Eindelijk ben ik het eens niet aan't verknallen . Maar neen ,deze vrouw doorzag me alsof ik een kleuter van 3 jaar was ' zo ééntje die zei dat hij niet aan de taart gezeten had terwijl zijn hele mond er vol slagroom hing'. De hele nacht spookte haar karakteristieke gelaat door mijn hoofd.

Toen werd ik wakker ,goedgezind. Ik reed naar school , vroeg men papieren aan het secretariaat. Jongen , je had 76 procent met kerstmis en geen buizen ,waarom doe je dat ,vroeg de vrouw achter de balie? Ik zei , omdat ik een paar weken aan een stuk in de Manifesto (rock café destijds in Genk) aan de toog wil hangen om met een paar getatoeëerde rockers het eens te hebben over de zin van het leven. Ze fronste haar wenkbrauwen ! Ach ja , wat begreep dat arme mensje daarvan. Ik zei , maakt niet uit . Geef men papieren maar,dat ik tenminste nog doppen kan in een half jaar, en zei vriendelijk goedendag.

Dit was een periode waar mijn beste vriend Rudi Filapec een honda four 750 had gekocht. De honda four was de volkswagen van de moto's in de jaren zeventig. Een motor die de reputatie had dat je hem nooit kapot kreeg. Hij had een knalrode kleur en droeg sporen van een ver verleden. Toch wel een indrukwekkende motor met die vier cilinders en die strakke lijn. Het klikte al jaren tussen Rudi en mij. We hadden wat furore gemaakt bij volleybalclub Hörmann Genk , we waren stevige drinkers en altijd voor een grapje klaar. Zo reden we ongepland eens 200 km met de fiets naar Knokke op mijn vijftiende ,kregen 8 maal platte band en hadden niets bij om te plakken ,zelfs geen pomp. Knokke ,waar ik een week met 500 frank moest overleven 'omdat dat alles was wat ik thuis kon krijgen' ,was plezant. Tot op het laatste toen ik snoepwinkels moest beroven om toch wat calorieën binnen te krijgen wegens blut te zijn. Wat er in die week gebeurde wil je niet weten ,avontuur ,vrouwen ,het onberekenbare, dat is een ander verhaal. Misschien breng ik het nog eens uit , misschien niet.

Maar ok , Rudi had een knalrode Honda four gekocht.
Ik zei ! Kom gaan we eens effen naar zee? Tegen Rudi moest je zulke dingen niet zeggen hoor. Spring maar achter op ! En daar gingen we. Geen enkele ervaring in het motor rijden , geen landkaart , enkel een jeansjasje aan. Ergens in Massenhoven begon de motor echter een vreemd geluid te krijgen. Ik zei Rudi , stop eens! Op de pechstrook zagen we dat er een gat in de knalpot was. Erger , toen we er aan kwamen viel de knalpot er gewoon van af. Daar stonden we dan . Och ja zeiden we. Knalpot is voor watjes. We gooiden de knalpot in het hoge gras naast de pechstrook.

Daar gingen we weder. De motor trok precies nog sneller dan er voor.
Omdat ik het niet kon laten en een grote passie had voor motos vroeg ik aan Rudi of het goed was dat ik ook eens reed. Ok , zei hij , na even nadenken en daar gingen we. Men eerste motorervaring was het niet want ik had al een Jamaha Dt 125 in die tijd gehad ,maar dit was toch iets anders. Ik draaide aan de gas. De kilometerteller wees op 190. Dat viel me tegen. Dat leek me helemaal niet snel. In de bochten was het wel spannend , maar op rechte stukken kun je mij daar niet echt mee boeien. Dus ik aan die gashendel ,zover hij ging. Na een tijdje klom de motor wel naar de 200 toe maar ik vond dat maar slapjes in der tijd. Ik probeerde of ik nog wat kon bijdraaien met wat kracht , maar dat ging niet omdat ik al op het maximum zat. Ik denk dat ik deze hendel niet meer beroerd heb tot in Gent. Toen draaide ik me om en zei tegen Rudi. Rudi , is het normaal dat de motor 80km per uur rijd en ik de gashendel nog steeds volledig open heb. Rudi deed teken van niet. Wat een geluk dat daar in Gent een benzinepomp was , en tegen 40 km per uur vol gas kwamen we daar aan. Achter ons de inhoud van het oliereservoir van de moto. De achterband was volledig in Olie gedrenkt en dat kwam het remmen ook niet meer echt ten goede. Daar stonden we dan. Ik voelde diepe spijt omdat ik natuurlijk reed en Rudi zijn motor stuk was. Wat nu? Och ja ,opjagen was niet ons ding. De motor laten staan , een sprintje over de autostrade om aan de andere kant te gaan liften naar huis.
De poolse truckchauffeur die ons in Waterschei afzette had van die heerlijke zelfgerolde sigaretten.

Toen we uitstapten , had ik zijn briquet nog in mijn zak zitten ,ik riep nog even hola,... maar hij was al door ,jammer , vriendelijk man. Het zijn harde werkers , die truckers.
Gelukkig had de buurman een aanhangwagen. Wij er mee naar Gent , ik weet nog dat er een gat onstond in de vloer omdat de steun honda four dwars door de betonplex ging. Maar zo'n dingen waren futiliteiten in die jaren.

S'avonds thuisgekomen smoorde ik een Camel of 10 , dat was mijn merk in die jaren. Ik zette Jim Crocé's song; ' I got a name op . Wat een mooie vinyl plaat was me dat. Bij het refrein : 'Moving me down the highway , so life won't pass me by' , dacht ik even na. Ja, Jim dat kun je wel zeggen. Ik keek naar de maan en zei . Ja maan , ik weet het . Een honda four is nooit kapot te krijgen. Maar ik heb er toch ééntje kapot gekregen . Die van mijn beste vriend nog wel.
Dat gaf me het gevoel dat ik anders was. Die oude dame had toch gelijk , ik sliep zeer goed die nacht.
Wel jammer voor de motor. Rudi heeft hem nooit meer aan de praat gekregen.

 

 

 

10-07-12

Niet zo heel stabiel.
Ditmaal niet echt mijn verhaal , maar dat van een intelligente vriend genaamd K. Een antwoord op de mail , enkele jaren geleden van K. Ik vond het antwoord wel zeer artistiek en zou het zonde vinden van gewoon in de prullenbak te droppen.

Niet echt men gewoonte andermans teksten te publiceren, maar K. antwoordde met onderstaande tekst ,toen ik vroeg hoe het met hem ging. Goh wat ben ik nog oppervlakkig en dom , goh wat is K. toch ne slimme kerel met veel diepgang , dacht ik even . Dit was niet echt een antwoord wat ik verwacht had.Ik begrijp hier haast niets van en toch vind ik het leuk . Ja , ja respect voor K.
Brusselmans zou er nog iets van kunnen leren. Alhoewel , ik denk dat Brusselmans stabieler is. Allé ,hier is het antwoord dat Koen me gaf.

K , hoe gaat het met jou?

Beste Frank,
Freemasons rain down love is mijn zoveelste dance-cd-hit-verovering op een rij, nog lang niet grijsgedraaid in mijn zon-overgoten-penthouse met zicht op de stilaan volgroeide vrouwelijke maagdelijkheid van de overburen, nog lang niet weg-geshaked op mijn gladde beuken parket-vloer in dirty-dance-trance-hype-transmission, nog lang niet versleten om met open ramen in dolby prologic surround lichtjes provocerend te gaan douchen, zoals in hun prachtige video-clip de verwijfde cowboy-dancers halfnaakt met bijhorende boots en lasso hun lichaam versmachten aan gepluimde pseudo-anorexia-nervosa-vocalisten...

Mijn bloedspiegel-resultaten geven enkel een lichtjes verhoogde slechte cholesterolconcentratie aan, meer kilocalorieën verbranden dus alsook streven naar een aanzienlijke gewichtsreductie op middellange termijn, doseren en kanalyseren van stressfactoren noodzakelijk met het oog op het inperken van causale vermoeidheid, testosteron en spermakwaliteit zoals verwacht optimaal en van zeer uitzonderlijk hoge fertiliteit, neuk-frequentie lichtjes en stelselmatig verhogen in functie van een overschot op de begroting ten bedrage van 0,5% van het bruto binnenlands produkt...

Ik ben zonet de buitentemperatuur in mijn zwaar verwilderde achtertuin urinerend tegen de twee meter hoge neteldistels gaan opmeten. De electrische kettingzaag-restanten verraden ontegensprekelijk het koekbloedige bijna uitzichtloze gevecht tegen de oerkracht van de beuken-stammen en de drang tot hun vernietiging op mensenmaat. Mijn vader heeft as usual zijn onverzorgde clowneske tuinkleding met half-open gulp voorzichtig aangetrokken en terwijl hij zijn idiote klak triomferend op zijn hoofd neerploft begint hij te zeuren over de verstikking van de klimop-uitwas veroorzaakt door de grondophoping bij de italianen next door. De tuinkers en lookpijpjes schieten als reuzenpaddestoelen uit de grond en nadat hij voor de derde keer met zijn viespeuk-handen zijn rijkelijk geslacht betastend-laat- aanschouwen corrigeert hij minitieus zijn vals gebid handmatig in de juiste richting.

Een mastodont-supositoir volstond blijkbaar niet om het allochtone-zwarte-stadsgat van gabriëls behoorlijk te kunnen vullen, het tevergeefs opeenstapelen van afschuwelijk gewapend betonnen constructies waren de enige efficiënte remedie tegen zijn uit de hand-gelopen-darmconstipatie, de overige geïnfecteerde diarree-overschotten bleven per ongeluk hangen in de beerput-vergaarbak van zijn zwembad-toiletten met al de gekende catastrofale gevolgen van dien. Zelfs onze moustache-schepen van sport peinigt al lang zijn boeren-verstand niet meer aan dit rampenscenario terwijl hij me beleefd trakteert op een koffie alvorens hij half-beschonken met zijn dossiers de trappen van het stadhuis binnnen-zwalpt.

De driedimensionele gedetailleerde nasa-shoots van onze zon zijn verbluffend accuraat, zo ook is de mooi-afgeronde borstomtrek in de met kant ter hoogte van de décolté wit-afgeborduurde-zomerjurk van annelies van herck, de vlakke dimensionele verbeelding van haar slip-inhoud lijkt onbegrensd zoals de relatieve oneindigheid van de kosmos en haar zwarte gat me fascinerend doet watertanden. Ons ridicuul-ogend wetstraat-konijn heeft tussen zijn belachelijk-gespleten-tanden duidelijk de pré-electorale glamour-hype geruild voor een anale-picquét-penetratie van airbus-formaat, hopelijk kan opel de keteldruk op general motors maximaliseren..., konijnenkot laten doorstinken, mestdecreet goedkeuren, afvoeren die comedie...

De goedlachs met gezonde rose blos op de wangen voluptueuze visboerin van de hyper-carrefour heeft mijn wekelijkse portie zalmhaasje reeds gewogen en in isolerende folie met streepjescode verpakt. De verminderde shoppingdrukte is waarschijnlijk weer een gevolg van de multiculturele-moslim-vlucht naar de zomerterrasjes en naar het boerka-molenvijverpark, ook de siciliaanse mafioso-kopstukken hebben blijkbaar hun duistere-praktijken-territorium weer verlegd.
Ondertussen beproef ik als een volprezen katruizer in spé de tintelling van rozegeur, de smaak van jasmijn en asperges, de onvolprezen absolute rust in mijn sarcofaag...
Ondertussen beproef ik ook het gemis aan water en zijn wederzijds liefde...
groeten

Mijn vriend K. gaf dit antwoord op bovenstaande vraag. Ik vind het een vrij lang antwoord op een simpele vraag.
Maar K. is een super intelligente mens en kan daardoor enkel op zijn eigen manier antwoorden. Voor pure mensen zoals K. zal ik altijd ‘in tegenstelling tot de grijze massa’ respect hebben. Ik hoop dat het goed gaat met hem.

 

10-7-2012

Jehova' s getuige
Jammer dat de perceptie van de mensen zo achteruit gegaan is. Dingen en waardes veranderen vandaag de dag in een duizeling wekkend tempo , en toch blijven zo vele clichés bestaan. Eén daarvan zijn de Jehova's getuige.  Ze komen al vijfentwintig jaar lang aan men deur. Je weet wel hoe bang de meeste mensen voor hen zijn .Hoe respectloos ze de deur toe gooien  omdat ze schrik hebben geconfronteerd te worden of misschien zelfs bang zijn dat ze zich zelfs laten overtuigen. Allemaal onder het motto geen tijd.  Ik ben daar wel anders in. Daar ik geen vooroordelen in mensen heb ben ik altijd wel geïnteresseerd om te zien wat er in hun omgaat. Dit heeft niets te maken met geloof , maar meer met opvoeding en elementaire beleefdheid. Ongeacht welk ras ,overtuiging of kleur een mens heeft. Hij begint bij mij altijd op gelijke voet.  Ik voedde mezelf op met deze waardes,maar dat is een ander verhaal.
Even kort mijn geloofsopvatting. Als er van de 7 miljard  aardbewoners een selectie zou kunnen gemaakt worden van de 5 strafste en meest zelfzekere atheïsten dan denk ik dat ik er bij ben.
Moet ik daarom gelovigen haten. Neen , ieder zijn ding. Eerlijk gezegd heb ik respect voor hen. Mijn verbondenheid met hen is een pak groter dan met mensen die in hen gans leven nog niet één maal nagedacht hebben over onze afkomst en uitvaart.  De ergste mensen vind ik nog altijd die , die beweren matig te zijn . Je kent ze wel , geen echte mening ,bang om een discussie .Ze zeggen niet te geloven  maar toch vinden  ze dat er ergens iets meer moet zijn . Ze doen voor de veiligheid toch maar een kruisteken mee in de mis maar voor de rest interesseert het hun niet zogezegd. Overal een graantje van meepikken , zo kunnen ze nog omschakelen naar het meest succesvolste om daar dan voordelen uit te halen in het hiernamaals.  Ze doen zo stoer als ze  de deur  dichtgooien voor een Jehova's getuige , net of je daar iets voor moet kunnen. Maar ik ken ze wel. Dit zijn altijd de grootste jankertjes op onverwachte gebeurtenissen en begrafenissen omdat ze dan totaal niet verwacht hadden dat het leven zo kort en genadeloos kon zijn.  
Zo stelde ik een evolutie vast bij de Jehova's getuige. In tegenstelling tot de vorige 20 jaar heb ik de laatste 2 jaren al eens een diep gesprek met hen. Dit verwonderd me zo ! Buiten alle verwachtingen omdat ik altijd al vond dat gelovigen meestal niet echt diep kunnen denken en eerder ganse bijbels van buiten leren om dat gebrek te compenseren. Het is überhaupt al een kunst als je in dit decennium van vervaging al een diep gesprekt kunt hebben , met eender wie. Laat staan met een gelovige.
Neen , het ging over het leven , de dood , gevoelens en het geloof zelf.  Eigenlijk , zei ik tegen die mensen zijn wij hetzelfde. Ik zou toch ook gewoon voor het geld kunnen gaan en dos servezas por favor of iets dergelijks uitbrengen. Hoe moeilijk kan dat zijn?  Maar neen.  Ik zing net die minder populaire liedjes omdat ik liefde , gevoel , waardes  en begrip aan de mensen wil brengen en zo de vervaging wat tegen kan gaan.  Jullie doen hetzelfde.  Dat is waar zeiden ze.  Toch voelde ik me ergens beter dan hun ,dat ijdele altijd toch bij mij, dacht ik.  Neen , ik doe het voor niets.  Ik moet er niets voor terug hebben. Ik vind het gewoon fijn om te doen.  Ik ben een verliezer  . Maar  ' I'm a beautiful loser '  en dat maakt het anders.
Terwijl een gelovige altijd een minder ijdel doel heeft. Zij doen het om die mooie beloning die God hun daarvoor in het hiernamaals gaat geven. Dat is toch altijd een beetje lelijker dan het voor niets doen. Eigenlijk lijkt het zelfs een beetje op politiek.  Moest ik gelovig zijn dan was alles toch zo simpel. Gewoon hier op aarde 80 jaar mouwvegen , weegt toch totaal niet op als je tot in de eeuwigheid een beloning krijgt in het hiernamaals.  80 jaar tegen de eeuwigheid. Kom aan. In de wiskunde is die breuk nog kleiner dan 1/10000000000000 .  Je zou wel zot zijn om je dan nu te laten vangen en niet gelovig te zijn.
In ieder geval zie ik de modale burger afzakken tot het big brother niveau  terwijl de Jehova's getuigen stijgen in sociale vaardigheden , deontologie , inleving en respect om er maar een paar te noemen.  Dat is toch een grote verschuiving vind ik.  Ze dankten mij zelfs om het respectvolle gesprek en gingen verder. Mooi vond ik dat. Ergens weet ik wel dat ze zullen terugkomen in de hoop om mij in een zwak moment toch te overtuigen. Maar daar moet ik geen bang voor hebben.  De vallei van de angst en de dood is me welbekend. Het is speelterrein voor mij. Ik ben er zoveel uitgekropen als ik er in gedonderd ben. Telkens met de smile.  Net als iedere piloot vlieg ik graag en net als iedere piloot zit de dood lachend op men schouder te wachten op mijn eerste verkeerde inschatting of fout. Nooit heeft hij mij uit concentratie gebracht. Dood gaan doen we allemaal. En de kwestie is niet of er leven is daarna. De kwestie is dat er leven was er voor. Enkel dan ben je goed bezig.

 

 

 

Stop met Pesten

Je komt hem al eens tegen bij de boeiende historische figuren. Hitler , de dictator die de Duitsers eens wat lebensraum ging bezorgen. Goh , ik vind hem helemaal niet boeiend. Wat een saai mens . Hoe onnozel moet je zijn om op zo iemand te stemmen. Schreeuwen , schreeuwen ,schreeuwen ,maar eigenlijk geen kloten zeggen. Heb je mein kampf ooit gelezen. Ik niet hoor. In de helft ben ik gewoon gestopt uit verveling. Geen inleiding , geen midden ,geen slot ,geen inhoud.


Het staat niet in de geschiedenis boeken ,maar dit is wat er eigenlijk echt gebeurt is. Volgens mij waren de joden zo veel slimmer en werd hij continu gepest. Op gegeven moment moet een groepje joden hem betrapt hebben toen hij zich weer eens voor de zoveelste keer als travestiet aan't verkleden was in zijn schamele woning in Oostenrijk. Moest hij geen snor gehad hebben was het misschien nog niet dadelijk opgevallen. Maar toen hij zich omdraaide stak die snor fel af tegen de roze lingerie die hij aan had. Die joden hadden al veel meegemaakt , maar de slappe lach is toch altijd een beetje na blijven zinderen na die dag. Hitler begon zich te storen aan die slappe lach. Op straat was hij de ernst altijd zelve , maar niemand nam hem nog serieus. Zelfs toen hij bij de bakker een brood ging halen , kon die zijn lach niet meer inhouden zodat Hitler altijd speekselrestanten vond tussen zijn sneden. Daar werd hij heel boos van.De schoenmaker was het al eens opgevallen. Hitler , zie het toch niet allemaal zo somber , probeer eens gewoon te lachen en te genieten van het leven. Neen , dat kon hij niet. Altijd de ernst zelve. De haat kropte zich op. Haat dat die mens toch had. In de plaats van al die opgekropte woede in zijn bouwkundige talenten te steken en een ingenieurs diploma te halen , gaf hij de hele nest op . Nochtans was dit de periode waarin Robert Johnson de mooiste blues aan't maken was die de aarde ooit gekend zou hebben. Neen , hitler stond niet echt open voor muziek. Johnson was maar ne gewone neger in zijn ogen. Ne racist werd hij er ook nog eens van. Verzuurd dat die mens was , ge kunt het niet geloven.
Ze hadden hem te veel gepest in zijn leven en het moest maar eens genoeg zijn dacht hij. Tja als alles mislukt dan maar de politiek in. Heel goed is dat uiteindelijk ook niet gelopen, hij kon zich niet meer focussen op het laatste. En zo kom ik tot het einde van mijn verhaal. Mensen stop met pesten. Het is niet goed.

 

Miljonair


Ooit ga ik een miljonair worden. Het zal begot langzaam tijd worden. Ik ben bijna versleten en toch moet ik nog miljonair worden. Maakt niet uit , als ik het maar wordt. Al die energie die ik verspild heb in liefde , passie en rock and roll. Dat zou ik eens moeten bundelen om straight to the point te komen. Zo moeilijk kan dat toch niet zijn.


Nieuw hoofdstuk in mijn leven. Ik weet het . Ik ga iets uitvinden , iets waar niemand ooit is opgekomen. Eén van de geniaalste  uitvindingen van de laatste jaren is de elektronische sigaret. Je weet wel. Je mag hem overal roken , zelfs in een vliegtuig. De elektronische sigaret helpt duizenden mensen van hun rookprobleem af en helpt zo ook aan het algemeen welzijn van de burger. Ja , een goed doel gecombineerd met miljonair worden is helemaal mijn ding. Vandaar dat ik een splinternieuwe uitvinding ga doen.


Ja ja , in 2013 komt het op de markt. De elektronische joint.  De elektronische joint , waar ik dan patent op heb lost vele problemen op. Nu er weer volop op straat gedeald wordt omdat in Maastricht de koffieshops onbereikbaar zijn stijgt ook de criminaliteit weder. Ook het energieverbruik van de gemiddelde Belg is omhoog gegaan omdat de onbetrouwbaarheid van deze onnozele straatdealers een grote toename van zelfkweek bevorderd. Moesten er niet zoveel zonnepanelen staan zouden de daken die elektriciteit uitstralen opvallen tot diep in de ruimte.
Deze problemen worden allemaal opgelost door de elektronische joint. Je kan hem overal roken , zelfs op je werk. Het voordeel is dat hij niet schadelijk is voor de longen en dat je een selectieknopje er op hebt voor hasj of voor wiet.  Het genot er van is bijna zo hoog . Vandaar dat je er beter twee rookt in de plaats vaan één om hetzelfde resultaat te krijgen wat dan weer een voordeel is voor mijn portemonnee . Ja , ja , een miljonair wordt je niet zomaar ,vooral als het ook nog om een goed doel gaat. Laat het maar aan mij over en het komt in orde.

De vraag is alleen , wat ga ik doen met al dat geld?  Ach ja , dat speelt geen rol , ik ben niet van het materialistische type. Ik geef het aan de negertjes, of neen, daar moet je ook mee oppassen , want die gaan dan weer elektronische joints kopen waardoor ik nog rijker wordt. Ik zal het gewoon bijhouden voor de veiligheid.

 

 

 

Poëzie

21/10/2012

Poëzie interesseert me wel , maar het lukt me maar niet om iets
romantisch te schrijven. Toch heb ik zitten oefenen..........
Gelukkig is valentijn nog ver af.

Roses are red
Violets are blue
My dick is both
and I put it in you

Roses Are Red
Violets Are Blue
God Made Me Pretty
What Happened To you?

roses are red,
violet's are green.
my poem really reek's,
And i'm really mean.

Roses are dead
Violets have no clue
This is wat happens
When u sit in the loo

roses are red
violets are blue
trash is dumped,
and so are you !

Roses are red
violets are blue
monkeys like you
should be kept in a zoo,

Roses are red,
violets are blue;
I once thought I was ugly
until I met you.

 

Verstrooid in Annecy


Ik kan soms toch zo verstrooid zijn. Een mens vraagt zich af of het nog wel gezond is om aan risico sporten te doen zoals paragliden . Maar ok , dat is wat anders ,als ik moet focussen dan gaat dat beter dan de gemiddelde Nederlander. Op het scherp van de snee doet mijn brein het nog uitstekend. Alleen als mijn vrouw vraagt om briochen mee te brengen van de bakker , dan vraag ik om brochetten , waarna ik meestal een rare blik krijg van de bakkeres , enzoverder….. Zo was het dan 13 augustus in Annecy. Eén van de mooiste Europese vliegplaatsen in de Franse Alpen. De week dat ik er was kon je er vliegen van 6 tot 22 uur wanneer je maar wou. Allee , zei ik toegeeflijk na enkele vluchten .Het was al 19.00 h. Al dat vliegen toch maar altijd , laten we eens gewoon op de Col de Forclas eens iets gaan drinken of eten met de familie. Weet je , ik pak men vlieger mee , misschien dan vlieg ik daarna een stukje naar onder. Onze 3 honden vonden dat een goed idee. De prijzen van de restaurants waren niet op mijn arbeidersloon afgestemd en zo bevonden we ons al gauw op de startplaats , ik met een vlieger op men rug. Daar werd verdorie heerlijk gesoart en de paragliders en deltavliegers vertrokken zoals altijd continu . Men vrouwtje kent de blik die ik dan ten toon spreid en zei allee vlieg maar naar onder ,ik zal de hele weg wel terug wandelen en rijden. Euforisch spreidde ik mijn paraglide op het mooie kunstgras. Ik zie je onder wel , goh wat heb ik toch een goed vrouwtje. Te menens andere kanaien hadden me al lang verlaten om in één of ander massa toeristisch stadje te gaan shoppen of iets dergelijks. Maar neen , men A-risers kregen een rukje en voor je het weet hing ik tussen de anderen. Ik ben een half uurtje blijven hangen waar ik al show gevend de honden riep ,die mij toch niet na konden vliegen en daar niet blij mee waren. Het gehuil klonk mooi in de Alpen.
Ok , het begon al wat donker te worden , dus ik besloot maar naar Doussard te vliegen om nog eens op de officiële landingsplaats te landen ,omdat al dat noodlanden zo stillekes aan men keel begon uit te hangen. Wat een zalige landing deed ik daar. Omdat ik wist dat de familie het eerste half uur nog niet op de landingsplaats kon zijn bestelde ik mij een heerlijk frisse kronenburg.
Het wachten duurde wat lang dus ik besloot hun even op te roepen. Oeps , ik had de C.B. vergeten. Niet men gewoonte. Dan maar bellen ,oeps ik had men gsm vergeten ,ook niet men gewoonte. En als derde merkte ik toen ik mijn zakken aan’t leegmaken was dat de autosleutels in men zakken zaten. Zou Rina nu toevallig de reserve bij hebben? Staan die daar nu boven voor een gesloten auto in de donker. Ik dronk nog eens aan men kronenburg. Goh , die smaakte al wat minder. De piloten daar hadden worst aan mijn probleem , dus besloot ik te voet die 20 km lange klim te maken met mijn rugzak. Als rambo dat kan , dan kan ik dat ook is zo wat altijd mijn levensspreuk geweest ,dus hoppakee. Realistisch was dat niet echt dat wist ik wel , ik zou dezelfde dag nooit aankomen te voet ,maar wat kon ik anders. Ik zag de kinderen al in paniek , niet wetend wat de doen in de donker in de koude die boven op zo een berg wel eens kan opkomen.

Maar toen , maar toen, maar toen, …. Werd ik opgemerkt door twee mensen van Parijs die me vroegen of ik een lift nodig heb. Ik legde mijn probleem uit en als een wip reden ze tegen hun eigen plannen de lange weg naar boven. Het gekke was , dat boven de auto weg was toen we aankwamen. Rina , had toch de reservesleutels bij gehad. Natuurlijk , zij denkt altijd aan alles , terwijl ik altijd aan niets denk. Vandaar verstaan we ons zo goed. Verdorie, ik werd rood van schaamte. Ik kende enkel mijn eigen telefoonnummer en belde mijn gsm met luka haar telefoon. Daar kwam Rina aan de lijn , ok het was opgelost. Ik bood men verontschuldigingen aan het koppel. Och t’ is niets , wil je naar onder vliegen? Het duiveltje in men hoofd zei ja , maar ik dacht zonder enige vorm van communicatie in het donker , ze vinden mijn lijk pas maanden later moest ik neerstorten dus neen. Ik pas. Verdorie , ik word oud ,dacht ik er bij. Rambo is dood.

De ganse rit terug naar onder vertelden deze piloten hun levensverhaal. Jean Babtiste en luka vlogen al vier jaar en soarden regelmatig in Normandië , maar durfden in Annecy enkel onder begeleiding vliegen omdat het berg en dal systeem van de Alpen nog wat heavy was voor hun level. Ze vielen dan ook beide achterover dat ik in mijn eerste vliegjaar op mijn ééntje de volle thermiek aan't scheppen was in Annecy. Dat gebeurt niet zo vaak in de paraglide wereld zeiden ze. Waar heb ik dit nog gehoord , dacht ik. Al die clichés , daar deed ik nooit aan mede, je kunt beter dood zijn dan je daaraan te houden , daarom heet ik ook Frank en zoals Sinatra zou zeggen ;'I did it my way'.

Jean Babtiste had een Aziatische look en luka was van Russische origine. Het waren erg mooie mensen ,mensen die iemand hielpen zo maar. Ik vroeg Jean Babtiste of ie zen job als netwerkbeheerder graag deed. Hij zei t’is ok , maar heel eerlijk ; ik vlieg toch liever .Wat een sobere man die Jean Babtiste. Maar een grapje kon er wel van af. Zou hij het doen met luka vroeg ik me nog even af . Ik denk dat hij wel een oogje op haar had. Maar Jean Babtiste was iets te braaf voor luka denk ik . Luka was het type dat op stoute mannen valt ,dacht ik. Och ja ,al dat geanalyseer,het hoort bij mijn songwriters karakter ,ik kan het niet laten , waar zat ik toch weer met men gedachte , ik was net wonderbaarlijk gered. Het mooiste was toen ik in Doussard weder uitstapte dat ik hun 10 euro voor al die moeite wou geven. Jean Babtiste nam het niet aan en zei de magische woorden ;

‘ I don’t want your money, just help someone else if you can and then we are even’.

Ik denk niet dat ik dit nog ooit zal vergeten. Daar zaten we met drieën in één auto met Chinese , Russische ,Franse en Belgische Nationaliteiten gemixt met een boven natuurlijke gave van menselijke goedheid. Ik heb beloofd om de rest van men leven waakzaam te zijn zodat ik ook de kans krijg ooit iemand te helpen als het zich voordoet.

Zo zie je maar. De wereld zit vol met verassingen. Verstrooid zijn maakt het soms mooi en onvoorspelbaar. Rina kwam me halen , te laat voor nog eten uit te halen. Dus dronk ik de rode leffe die we nog hadden en viel ik vredig in slaap. In men dromen vloog ik weder , ik deed een assymetric 360° een helikopter en loopte 40 maal achter elkaar , wetend dat ik mijn C.B. en gsm op zak had. Wat een veilig gevoel.

 

 

 

Verkiezingen

Dju deze verkiezingen is het te laat. Ik bedenk me nu ineens dat ik eigenlijk toch had willen meedoen. Maar ja , dan maar wachten tot de volgende. Wat zou mijn programma geweest zijn . Even nadenken , oh ja ; Ik moet een populaire slogan hebben want dat scoort fel tegenwoordig. Ik ben niet zo voor die 'stop de afbraakpolitiek van de vld'. Afbraakpolitiek is net wat we nodig hebben.

Wie ga ik dan afbreken. Pak nu vandaag in de gazet J. l. Dehaene . Ik zou zeggen . Pak de zes miljoen premie van hem af die hij dit jaar van Inbef heeft ontvangen. Geef die aan de arme café uitbaters die hun ziel uit hun lijf werken voor die brouwerij te betalen. Zo kunnen die het bier weder aan een prijs verkopen dat een arbeider ook eens zat kan worden. Zo hebben deze ook weer een doel in het leven. enz.... Het is dus een win , win situatie . Enkel voor J.L. dehaene niet. Maar die verdient met zijn andere hobby's toch nog meer dan 100 werkende gezinnen. Och neen , geef hem een spuitje , of neen , we kunnen er waarschijnlijk goede levertraan uit halen en vele zieke kindjes mee genezen. Ik zou een echt goede politicus zijn denk ik .

 

Marquise Knox
Een paar weken geleden zat ik backstage aan de toog met Marquise Knox. Marquise is één van de grootste blueslegendes die Amerika rijk is voor het moment. Geen Belg die hem kent , maar ok , zo ken ik de Belgen. Cultuur is in dit land een scheldwoord geworden. De modale Belg . Perfect wetend welke kutplaat dat vtmmer Koen Buysse nu weer ging uitbrengen terwijl één van de grootste legendes in wording onopgemerkt in hun achtertuin aan't spelen was. Zo zijn ze. Leg er U bij neer. Het is zo. Probeer te leven i.p.v. U druk te maken.
Ik zei ; Marquise , Tell me , what's your biggest blues inspiration? Marquise zei ; my two children. Ik zei ; Marquise how old are they ? Four and six zei Marquise. Ik merkte op ; Marquise you are only 21 , you are nen scherpe duvel. Marquise lachte en trakteerde me op een whisky. Van zen vrouw moest ie niet veel meer hebben zei hij ,oncombineerbaar met de blues. Ik dronk een goede slok van mijn whisky. Ja, ja , ik de onbekende poëet Frank Engelen die pas over enkele jaren gaat doorbreken werd getrakteerd op ne whisky door niemand minder dan Marquise die zelfs al samen met BB king heeft gespeeld. Het had er mee te maken dat een goede vriend me een joint geleend had om aan Marquise te geven , zodat Marquise me eeuwig dankbaar was. Zelf ben ik namelijk clean. Ik ben veel te oud geworden voor joints. Dat is allemaal door. Ik ben er zelfs een stuk spiritueler van geworden. Men ruige tijd , maakt plaats voor de wijze man. Maar ok , Marquise is 21 jaar. Das wat anders. Toen ik 21 jaar was , ach ik ga zwijgen. Of neen , ik zwijg niet. Toen ik 21 jaar was speelde ik in eerste divisie volleybal en deelde na een match eens een joint om 5 uur s'morgens met niemand minder dan Robert Vanoirbeke in de postillion in Heusden. Dat waren nog eens tijden. Ik vroeg petit Robert ; zeg Robert ,ge zijt onsnapt uit de gevangenis en hebt gisteren de generale bank beroofd voor 1.5 miljard Frank , wat doet ge dan hier in de Postillion? Het grappige is dat Robert zei ; genieten van zijne vrije tijd zoals ieder mens. Toffe Pé die Robert. Hij stond ook bekend als de dief die geen menselijke slachtoffers maakte en zelfs vriendelijk was tijdens het beroven. Al voelde ik me toen ' way out of my league' , want Robert stond die dag op de voorpagina van Het Belang van Limburg. En nu stond die daar ineens voor mij , over zijn leven te praten alsof ie mijn beste vriend was. Het is wel een effect dat ik op veel mensen heb om een of andere redenen doordat ik nooit met vooroordelen zit ,omdat ik als songwriter de wereld wil zien zoals hij is, denk ik. Ik dacht toen al , dat gaat niemand mij ooit geloven als ik dit vertel. Dus vroeg ik aan Robert of hij iets wou doen voor mij en dat deed hij. Ik dus  heb nog een bierkaartje van de Postillion met zijn handtekening op ,en dit terwijl hij de grootste gezochte gangster van België was. Dit zijn momenten die je nooit meer vergeet in je leven.


Maar o.k. , ik wijk weer af.... Ik was in gesprek met Marquise. We praatten onder andere over gitaren en geluiden. Marquise zijn gitaar was een mooie Epiphone van het model es 345 , je kent die wel zoals BB King met zo'n draaiknop aan. Stukske van maar 500 dollar zei hij. Ja ,ja , bluesgoden herken je aan hun soberheid. Dat typeert. Zo ken ik ze.
Omdat ik nogal bescheiden ben van nature viel ik marquise dan ook niet lastig met het feit dat ik een zeldzame gibson 335 pro heb die nog gemaakt is in de oude Kalamazoo fabriek die eind jaren zeventig de deuren sloot. Men gitaar is echt wel een stukske beter , maar daar zou ik Marquise niet van moeten overtuigen. Gitaren , daar kennen die negers alles van hoor. Marquise zou dadelijk met me mee komen misschien. En dat is niet goed want hij moest de volgende dag in Duitsland gaan touren ,wist ik. Ik dacht , geef die jongen zijn rust maar. Wat had ik dat verkeerd gedacht. Natuurlijk zaten er groepies te wachten , tot ons gesprek beëindigd was. De mooiste nam Marquise mee naar zijn kot. Ja , that's rock and roll. In de blues is nog niets veranderd. Het was altijd zo. De cultuurbarbaren die zich alsnog willen bekeren raad ik het boek van Johan op de beeck aan. Het boek heet Blues , seks moed en tegenspoed. Ja het zijn de basisingrediënten die de kerels van de watjes onderscheiden. Meer puur zal je niet vinden. Ik gaf Marquise 15 euro voor zijn laatste cd ,die hij voor me signeerde. Hij gaf me nog een dikke knipoog en verdween. Tegen zijn drummer zei ik. This is not the lifestyle you'll reach the age of seventy with. So it is , zei deze, so it is.

 

 

Humo (4-11-2012)


Humo vroeg me gisteren of ik niet voor hun de wekelijkse column  wilde schrijven omdat Brusselmans een Jaar loopbaanonderbreking wou nemen. Ik zei,neen hoor! Ik heb al een job en bovendien vind ik het maar een vies boekje. Hoezo zeiden ze. Ja , al dat gezever over dat achterwaarts in de poes genaai en zo. Ge moet weten dat ik katholiek opgevoed ben. Ik kan niet om met die woordenschat. Thuis praatten we vroeger enkel over de hoed van koningin Fabiola, de grappen van Jos Ghysen  en de laatste hit van Clouseau .  Al die vuilbekkerij , dat negatieve denken , dat zouden ze moeten verbieden. Neen , neen daar doe ik niet aan mede. Ik leef voor de zekerheid. Ik ga 100 jaar worden. Eigenlijk ben ik een autist hoor ,maar ssst , niet publiceren .Iedere maand braaf mijn bijdrage voor het pensioen afdragen zodat ik het later heel goed heb. Ik vind het heus niet erg dat ik tot 67 moet gaan werken hoor. Zo kan ik ook mijn steentje bijdragen en anders val ik toch in het zwarte gat. Wat zou ik wel doen als ik niet kan gaan werken.  Ja, ik weet het . Ik hoop ooit naar Benidorm te gaan en daar mijn grote geluk ten berde te brengen. Goh , ik verheug me zo al op terrasjes doen daar en praten met mensen zoals mij die ook hun hele leven gespaard hebben om op een veilige manier in Benidorm te geraken. Neen neen , mijn leven bestaat uit sparen want risico's nemen ,dat doe ik niet.
Bovendien ! Hoeveel vijanden haal je niet op je dak als je op zo'n vieze manier aan literatuur doet. Neen , neen , kijk eens naar mij. Ik zeg nooit kwetsende dingen , ik vind alles goed.  Zelfs als vijf politiekers elkaar tegenspreken , dan klik ik op alle vijf 'dat vind ik leuk' . Zo houden ze van mij en doen alles voor mij. Laats zei nog iemand tegen mij , jij bent toch zo een sympathieke man.  Ik zei neen hoor ,maar ik dacht in mijn eigen ,dat is het gepaste antwoord om mij nog sympathieker doen over te komen.  Zo ga ik door het leven. Ach ja de mensen zijn zo gevoelig voor feedback. Je krijgt alles van ze gedaan als je ze de aandacht en de complimentjes geeft. Hoe lief is dat niet. Liefde is toch belangrijk. Daarom stuur ik ook dikwijls kaartjes van bond zonder naam de wereld rond.  Zo zag ik dat de buurman zijn haag op niets trok. Ik zei ,buurman , jij kunt er wat van. Moest ik ook zo een haag hebben dat zou ik je veel geld geven voor die te doen. Ge moest hem eens zien stralen. Als er vier anderen naast me staan dan kijk hij alleen naar mij. Alles krijg ik van hem gedaan. Dit is omdat ik zo sympathiek ben . De buurman voelt dat gewoon aan.
En nu vragen jullie mij om vuile verhaaltjes te schrijven en van alles af te breken om maar wat alternatief te zijn. Neen , neen , ik ken jullie wel linkse rakkers. Net als Stalin willen jullie een collectivisatie van de zonnepanelen en deporteren alle tegenhangers naar de goelag. Mij niet gezien daar! Wat denken jullie wel ! Ik zit in Benidorm terwijl mijn zonnepanelen thuis volle bak draaien.

 

 

Eenzaamheid 19-11-2012
Eenzaamheid , ik droomde er al jaren van. Het is me nooit gelukt. Hoe komt het in godsnaam dat zoveel mensen tegen hun goesting eenzaam zijn terwijl ik er naar verlang en het niet krijg. Het éne feest na het andere , ik krijg ze niet allemaal afgezegd. Soms moet ik zelfs nog gaan ook . Goh, kende ik maar niemand.  Allemaal de schuld van mijn vrouw . Was er maar geen liefde tussen ons , dan kon ik zo alleen gaan wonen. Ik moest geen twee keer denken . Maar neen , net ik heb een zielsverwante en dat leg je niet zomaar naast je neer hoor ,zelfs al wil je eenzaam zijn. Liefde is vrij straffe shit , daar kan ik nu echt niet tegen op.  Voor je het weet heb je kinderen en ga je daar ook nog van houden. Ik veronderstel dat liefde sterker is dan  het verlangen naar eenzaamheid. Vooral mijn honden weten dat . Zij hebben me nog nooit verlaten.  Al vraag ik me soms toch af of ze niet gewoon bang zijn van eenzaamheid. Neen , liefde is het. Zoals mijn honden naar mij kijken , zo heeft Jozef nog nooit naar Jezus gekeken , alhoewel dat misschien ook wel kwam omdat het zijn stiefvader was.
Zou ik nog ooit in aanmerking komen voor eenzaamheid voor mijn dood?  Ik zie me al aankomen bij St. Pieter , en jongen viel het leven mee? Neen , want ik had verdomme geen enkel moment van eenzaamheid en dat hing me vies men keel uit. Soms vraag ik me af zou ik me niet eens laten behandelen tegen dat verlangen naar eenzaamheid. Ik krijg steeds het gevoel dat ik iets gemist heb in mijn leven.  Dat is toch niet normaal . Waarom kan ik niet zoals anderen zijn. Er overal bij willen zijn. Gewoon naar mensen hunkeren.
Na de behandeling zou ik een ander mens worden.  Ik zou de hele dag naar de veldrit gaan kijken zodat ik met iedereen mee kon praten . De mensen zouden zeggen , amai die weet er veel van , dat is een boeiend figuur! Dan zou ik een abonnement hebben op de voetbal. Ik zou hunkeren naar zaterdag avond en de 20.000 man waar ik tussen zat gaven me dan zo een zalig gevoel. De zwakte in de defensie ; ja ja , ik heb het gezien zou ik schreeuwen!  Ik voelde me dan niet alleen .Of ik zou de politiek in gaan. Nergens mijn mening op geven , want dat hebben ze tegenwoordig niet graag en dan eindig je eenzaam. Neen , neen  gewoon lachen en linten doorknippen , goh de media zou van me houden.  Ik zou lid zijn van alle sociale verenigingen zodat ik een graag geziene persoon ben. Want je kunt nooit weten. Overkomt er jou iets dan is er altijd iemand om je te helpen. Je bent nooit alleen.  Samen zijn we sterk , de kracht van de groep ,.........
Ik moet nu stoppen daarmee want mijn maag draait om als ik nog langer door ga.  Neen , neen , dat is niet waar ik naar hunker. Gewoon thuiskomen en er is niemand. Je denk niet ;  'wat moet ik allemaal weer doen ', maar je denkt ; wat zou ik eens gaan doen nu.  Je hebt zelfs mogelijkheden zat van wat je allemaal kunt doen. Dat is nu namelijk het voordeel van deze aardbol. Je kunt zoveel doen. Dingen die je in je verste dromen niet voor mogelijk hield. Ze zijn er allemaal. Maar je doet het niet omdat je bang hebt voor eenzaamheid. Je blijft hangen in je oude leefgewoontes , je oude sport , je oude club , je oude werk , omdat ze je daar kennen en je zo geen nieuwe dingen moet gaan ontdekken , waarbij jij de nieuweling bent en dus vrij eenzaam . Je bent gewoon bang voor de donker. Want dat wil je niet. Neen neen , je wil lekker knus samen pakjes open doen voor de warme kerstboom en over liefde praten. Hierbij vergeet je dat op dit ogenblik 3 miljard mensen liggen te creperen op aarde. Dat er dagelijks 24.000 mensen van de honger sterven.  Je vergeet zelfs dat die problemen zelf opgelost zouden kunnen worden , moesten de mensen kerstmis één maal overslaan en dat geld aan de armen geven. Het gebrek aan eenzaamheid heeft je verstand zodanig aangetast dat je zelfs een warm gevoel krijgt bij alle cadeautjes die je krijgt. Hoe meer lampjes en hoe meer stroom verbruikt wordt , hoe beter. Kerstmis , het feest waar de armen en hun kinderen pas echt met hun hoofd in de stront geduwd worden en dubbel geconfronteerd worden met hoe weinig ze hebben.  Maandenlang lopen de advertenties al van wat je allemaal kunt kopen voor je geliefden. Waar ze dan gratis een kommetje soep krijgen terwijl bij de  buren een porsche panamera staat met een strikje rond. De buren hebben veel bezoek en mooie lampjes , ze zijn niet eenzaam. Wat een leuke mensen.
Toch ben ik het type dat blij zou zijn met het kommetje soep ,maar op één voorwaarde wel , dat ik heel alleen ben dan. 
Dus mijn nieuwe spreuk voor 2013 ; Nodig eens geen eenzame uit , maar laat hem gewoon met rust!

 

 

Mooie mensen


Ik ben een lelijk mens.Dat zie je zo.Ik denk al eens negatief. Ik vroeg me laatst af hoe dat kwam. Heel men leven rekende ik me bij de goede. Maar ik ben helemaal geen goede. Ik heb vijanden met de vleet. Sommige mensen die kunnen gewoon mijn bloed drinken zonder te verpinken. Niet dat het me stoort hoor. Vijanden hebben houdt U alert. Ik was van het typeke , kom maar allemaal op bende janetten.  Dat lukte vrij goed de eerste 40 jaar van men leven. Maar aanpassen , neen dat deed ik niet.  Koppig manneke dat ik was. En echt iets opleveren buiten een zuiver geweten deed het ook niet. Vreemd vind ik het soms wel. Ik deed nooit een vlieg kwaad. Sommige mensen haten je gewoon om je lievelingskleur, je mening of je moraal. Zou het kunnen dat ik me daar nooit iets van aan heb getrokken dat ik er nooit bij hoorde. Ik kan er toch ook niet aan doen dat ik geen racist ben ,van melancholische liedjes hou en monogaam ben . Moest ik in de middeleeuwen geleefd hebben zou het niet zo lang duren voor ik op de brandstapel belandde. En dat is klote want ik haat brandstapels.Geef mij maar een gaskamer of zo.
Tegenwoordig is er zoveel te doen rond positief denken. De halve wereld is aan het  vergaan maar mensen moeten positief blijven. De mensen lijken bijna zombies. Niemand meer die schreeuwt.  Waarom uberhaupt nog  gevoelens hebben.  'Who needs a heart when a heart can be broken ' zou Tina zeggen.
Toch heb ik het gevonden. De oplossing! ! !
Ik ga vanaf nu gewoon positief denken. Van negatief denken krijg je artrose , verzuring , dat geeft vaak nierstenen en teenschimmels. Beu dat ik dat ben ,ge kunt het niet geloven.  Mijn lichaam heeft gewoon behoefte aan positieve energie. Ik had altijd gedacht dat het niet mogelijk was met al die klootzakken die in mijn sociale omgeving zoal voorkwamen. Ja , geluk had ik niet echt. Het draaide allemaal om macht en prestige ,daar waar ik van kwam. Maar o.k. . , de wereld ken je aan je eigen omgeving. Het is tenslotte overal hetzelfde.  Maar dat is nu net de clou. Wat ik niet zag waren de mooie mensen tussen de klootzakken.
Dat is net de truc van het leven . Mooie mensen bedragen slechts 10 procent . Het is niet altijd makkelijk ze van de aasgieren te onderscheiden zonder een vergaande evolutie in bepaalde zintuiglijke ontwikkelingen te ondergaan.  Het probleem is dat mensen die zich continue wapenen tegen de aasgieren  de zelfde wapens gebruiken tegen de mooie mensen. Die zien of voelen helemaal niets meer. Zoiets is  vergelijkbaar met een firewall van een computer. Het houdt niet alleen de schadelijke indringers tegen maar soms verhinderd het je ook dingen te laten doen die je wil doen.  Om dan toch de link te leggen met de computer. Je kunt dan beter je poorten manueel openstellen voor goede indringers ,zodat je ongehinderd kan surfen. Voila ,  dat heb ik gedaan. Een firewall , maar enkel tegen de boze indringers.
Mooie mensen. Jaloers dat ik ben er op .Ik schreef er een nummer over , het heet beautifull people en ik moet toegeven dat Melanie Safka me al voor was.  Nu dus mijn versie. Totaal ander tekst en melodie , maar toch wel dezelfde filosofie. Verdomme. Toch gek hé ,dat ik een hele filosofie moest bedenken en dan hoor je een nummer van 40 jaar geleden waar het geheel al uit de doeken gedaan wordt waaruit blijkt dat ik weer eens helemaal achterhaald ben.
Maar op die manier bevind ik me de laatste tijd veel  onder de mooie mensen . Der zijn er zo veel . Weet ge dat 10 procent van de wereldbevolking nog meer dan 700.000.000 zijn. Die krijgt ge nooit op. Die hoeft ge ook niet op te krijgen. Ge kunt rustig uwe rug draaien zonder neergeknald te worden . Dat doen die gewoon niet. Die zijn dan ook nog eens begrijpend , gevoelig en vooral open voor nieuwe dingen. Die profiteren zelfs niet eens van U. Geven en geven , de godganse dag.  Liefde dat die hebben , echt niet normaal.  Hitler roeide der ooit eens een deel van die uit . Jaloers dat die mens was omdat ie zelf zo weinig talent had.  Ja , dat is wel het probleem  van die mooie mensen. Hun defensie linies zijn vrij laag. Je wipt er zo over. Ze zijn niet de ganse dag bezig met wapenhandel  en hebben daar toch een zwak puntje. Maar ok , echt uitroeien kun je ze nooit. Ze blijven terugkomen , weliswaar als underdog , maar ze zijn er wel. Als je ze kunt herkennen wordt je één van de gelukkigste mensen op aarde. Ik ben ze zoveel schuldig .Ze kunnen me alles vragen , ik doe er alles voor. Ze begrijpen zelfs men liedjes en citeren ganse strofes op de inhoud zonder te vragen hoeveel ik er aan verdien. Soms zie ik een traan. Hier blijf ik niet onverschillig bij. Ze verbazen me elke dag weer opnieuw en laten me inzien hoe egocentrisch ik geleefd heb en leef. Ik hoop dat ik er ooit één wordt. Toch nog eerst nog wat oefenen.

 

 

 

Mensen die zonder inspiratie zitten.
Laatst vroeg ik me af. Soms lijken we als mensen sterk op elkaar. Maar soms ook niet. Soms verschillen  we meer van elkaar dan verschillende diersoorten onderling. Unanimiteit is een verschijnsel dat stilaan verdwijnt in deze moderne tijden. Wie gaat dit nu nog ontkennen.
Hoeveel verschillende soorten mensen zouden er werkelijk zijn ? Misschien wel  1 miljard.
Ik kan er natuurlijk geen miljard opsommen , maar wel enkele typerende die ik ooit ben tegengekomen.
Mensen die andere mensen haten omwille van hun afkomst. Mensen die geloven in het scheppingsverhaal van de aarde . Mensen die geen enkel instrument kunnen bespelen. Mensen die niet weten wie de vier Beatles zijn. Mensen die trouwen voor de kerk en het atheïstische liedje imagine van John Lennon vragen voor het avondfeest. Mensen die geloven dat het in de toekomst beter wordt . Mensen die alle 7 optredens van Clouseau gezien hebben in het sportpaleis. Mensen die de nieuwe kookprogramma's als educatief beschouwen . Mensen die gaan werken tot hun vijfenzestigste omdat ze bang hebben om in het zwarte gat te vallen . Mensen die naar Brussel rijden omdat ze 300 euro meer verdienen daar. Mensen die Saddam Hoessein beter vonden dan Bush . Mensen die dieren enkel als voedsel beschouwen. Mensen die een nucleaire oorlog niet realistisch vinden in deze tijd. Mensen die zelden huilen. Mensen die elke dag de krant lezen. Mensen die nog nooit gevlogen hebben. Mensen die voetbal en wielrennen de mooiste sporten vinden. Mensen die graag schreeuwen in de tribune. Mensen die zeggen ; we hebben het voorlopig nog goed i.p.v. ik heb het voorlopig nog goed. Mensen die graag complimentjes krijgen op facebook. Mensen die hun buurman gaan verklikken omdat die in het zwart werkt. Mensen die nooit verliefdheid gekend hebben in hun leven. Mensen die bazenpoepen. Mensen die graag samen zijn maar nooit een diep gesprek durven aangaan. Mensen die hun hele leven braaf zijn. Mensen die graag neerkijken op anderen. Mensen die in hun hele leven nooit iets leuks deden. Mensen die de bijbel op hun manier interpreteren. Mensen die beter functioneren met drugs. Mensen die denken dat er leven is na de dood. Mensen die niet van kunst houden. Mensen die graag populair zijn. Mensen die zichzelf opblazen voor een hoger doel. Mensen die nooit een orgasme hadden. Mensen die vlug boos worden. Mensen die een Hollands accent gebruiken als ze met kinderen praten. Mensen die rijk en krenterig zijn. Mensen die huisjes melken. Mensen die een Jeep hebben ,maar nog nooit off road gereden hebben. Mensen die sneeuw maar iets vies vinden. Mensen die alles beter weten. Mensen die nooit ups of downs hebben. Mensen die leven in het verleden. Mensen die van dance muziek houden. Mensen die commentaar geven op iets wat ze zelf niet kunnen. Mensen zonder inlevingsvermogen. Mensen met een leidinggevende job die er een puinhoop van maken. Mensen die profiteren van de crisis. Mensen die lid zijn van de boekenclub. Mensen die zuipen. Mensen die studio Brussel een alternatieve zender vinden . Mensen die hun leven lang doppen. Mensen die reclame volgen en naar de kortingsdagen gaan voor hun kledij .Mensen die hun heel leven naar dezelfde vakantiebestemmingen gaan. Mensen die verslaafd zijn aan adrenaline. Mensen met een hoog libido. Mensen die graag eerste klasse reizen. Mensen die dagelijks de bus nemen.


Ik kan nog even doorgaan ,maar dit is veruit één van mijn saaiste verhaaltje tot nu toe. Zou ik zonder inspiratie zitten?  oh ja ; Mensen die zonder inspiratie zitten.

 

 

Agressie
Iemand vroeg me gisteren in Amsterdam. Waarom zijn veel van je liedjes droevig. Ik moest even nadenken.  Hmmm , ik denk agressie. Hoezo , ze gaan toch allemaal over liefde en vrede. Ik zei , niet allemaal. Sommige gaan ook over hypocrisie en pijn. Maar je brengt ze met zo veel passie. Ik zie toch geen agressie! Awel ja ,das net wat ik bedoel. Men agressie is daardoor weg. Moest ik dat niet hebben man. Ik denk dat ik een serie moordenaar of zo geworden was. How , meen je dat. Natuurlijk meen ik dat. Ik meen overigens alles als ik 7 chouffekes gedronken heb. Serieus man ,allé drink éne van mij. Merci,zei ik.  Een sigaretje ?  ok dan . Een café waar nog gerookt mag worden , dat kan ik niet afslaan, dacht ik.   Mijn achtste chouffeke smaakte zo goed als die 7 vorige. Je gaat toch niet agressief worden nu zeker? Neen ,neen , ik ben niet agressief. Ik ben een  songwriter , ambassadeur van de vrede. Ik doe geen vlieg kwaad. Maar dan ben je toch ook niet agressief?
Och , zei ik . Ken je die feestjes, waar  iedereen zich continue zit te bewijzen en uitpakt met zijn beste kant? Waar de mensen je een vraag stellen , om zo vlug mogelijk over hun eigen te beginnen! Waar iedereen zijn eigen kind een superwezen vindt en waar net wordt gedaan of ik niet kan zien dat de huwelijken doodgebloed zijn en er enkel voor het geld nog wordt samengebleven! Waar muziek enkel nog het aframmelen is van media aandacht en van labels en je er niet over kunt discussiëren omdat de betrokkene van zichzelf vindt dat hij een almachtige kenner is terwijl die nog niet tot 3 kan tellen in praktijk. Waar niemand ooit gevlogen heeft en praat alsof ie iets van de wereld kent.  Waar ....     Ja , ja , onderbrak hij me . Die feestjes ken ik.  
Awel dan. Als ik daar langer dan een uur zit ,dan krijg ik een gevoel in mijn buik, dat ik de dichts bijzijnde kettingzaag moet gaan halen halen . Dan begin ik met alle tafels in 2 te zagen om dan iedereen achterna te lopen om er zo veel mogelijk stukken af te zagen. Waarna ik alles vol benzine giet en dan alles in de fik steek om met gierende bande lachend weg te rijden.  Wow, dat had ik je niet gegeven! Neen hé, zei ik . Maar zo abnormaal is dat toch ook niet, vulde ik aan.    Ik vind het toch wel wat bizar, zei de man. Maar neen , zei ik. Dat hoort perfect bij het songwriters profiel hoor!  Ken je bijvoorbeeld Annies song van John Denver?  Ja , kun je die eens spelen? Misschien zei ik. Maar the point is dat John Denver Annies bed in 2 heeft gezaagd met de kettingzaag in een kwade bui. Dus dat gedrag is perfect normaal voor een songwriter hoor.   Je kent toch de Beatles hé, zei ik. Natuurlijk ! Awel dan. Mijn meest favoriete was John Lennon. Zou het toeval zijn dat die de ruiten bij Paul Mc Cartney is gaan ingooien denk je. Tik maar eens in youtube How can you sleep  van John Lennon in.  Dat is de song die hij daar nog eens bovenop heeft gemaakt. Dat is pas echte kunst en passie. Tegen dat ik zover ben , schieten ze me ook nog eens dood. Hij ,had het echt niet meer op Mc Cartney die John .Ik trouwens ook niet ,wat een idioot , maar soit .  The point is ; agressie moet je in goede banen leiden! John Lennon zong dan ook ;   'all we are saying is give peace a chance'  Een zeer agressieve song hoor!



Vrouwen zijn sukkelaars geworden 18-12-12

Vrouwen .Het is toch erg hé. Wat heeft de tijd toch met ze gedaan. Hoe komt het toch dat ze zulke oppervlakkige wezentjes zijn geworden. Ze hebben het totaal niet meer in de hand. Heel onlogisch is dat nu ook niet echt. Ze hebben geen vijf minuten tijd om nog na te denken. Ze dragen de ganse maatschappij. Ze gaan voltijds werken , voeden de kinderen op , zorgen voor eten , moeten er altijd bloedmooi uitzien , ze weten alles van kapsels en kledij , ze toveren hun wallen weg met hun trukendoos en zien er altijd verblindend mooi uit ,....... En ze nemen maar meer hooi op hun vork. Waar houd het ooit op ? Maar achter deze mooie wereld schuilt ellende. Nooit slapen ze op 2 oren of kunnen zij zich nog eens die uitspattingen permitteren zoals mannen doen .Ook al weten ze dit ,nog zijn ze te trots om het ooit toe te geven. De creditkaart en shoppen ,dat gaat de pijn blussen. Ha ha ,bestaat er iets oppervlakkiger. Jawel hoor , met de verkeerde vent trouwen om dit nog te verwezenlijken, .... enz...


Maar waarom denken ze nooit na. Der is toch niemand die hen verplicht zo te leven. Het ergste van al is dat ze op mannen vallen. Van die wezens die niets zien , lui zijn en te trots om hun verliezen te aanvaarden door hun onderontwikkeld ego . Vroeger waren het nog jagers . Nog echte mannen. Maar nu huilen ze ganse dagen over de pijn aan hun kleine teen. Ze hebben geen enkele controle meer over hun testosteron hoewel ze dat graag camoufleren. Ja , hoe kunnen mannen nu hun ego in godsnaam ontwikkelen als vrouwen zo blijven doen. De grootste watjes en nerds worden tegenwoordig zelfs verwend door hun. Die denken echt dat ze goed bezig zijn. Het is voor de meesten zelfs nog niet meer belangrijk dat ze een echte man hebben. Zolang hun wezenloze mietje maar kan voortplanten is het goed. Ze vinden het helemaal niet erg als hij stinkt en achterlijk is. Het is toch normaal dat mannen die dingen allemaal niet kunnen , denken vrouwen , dus zal ik het maar doen ,want anders gebeurt er helemaal niets.


De ergste onder hun geven hun liefhebbende man dan ook nog punten. Als hij stofzuigt en afwast dan krijgt hij een glimlach. Doet hij meer dan krijgt hij meer. En zo gaat het spelletje verder. Mannen die te dom zijn om dit te doorgronden laten zich altijd vangen. Dit zijn pas de echte pineuten. Want zo zijn vrouwen nu eenmaal. Op het laatste dan loop je als man rond in je keukenvoorschoot , heb je gekookt , je hobby's laten vallen,de trap geboend , het bed opgemaakt , de kinderen gaan afhalen, enz...... en dan is het nog niet goed. En dan zeggen ze schat ,kom je mee slapen? Dan zegt ze , neen ik heb hoofdpijn vandaag . Met je dikke huishoudpens ben je namelijk ook niet echt meer aantrekkelijk. Je killersblik is vergaan . Vrouwen haten je biologisch om het wezen wat je geworden bent door hun eigen inbreng. Alles wat je mannelijkheid definieerde heb je laten vallen. Gewoon omdat je je lul achternaliep in een spinnenweb wat met de dag nauwer wordt. Die heeft plaats gemaakt voor een wezenloos ellendig manneke waar geen enkele vrouw nog op valt.


Negen kansen van de tien zegt ze dan ook nog tegen je. Kijk daar eens schat , die Brad Pitt , die is pas sexy. Dit is pas een echte man! Maar , vraag je dan af . Is dat niet iemand die nooit kookt , boent , afwast , de kinderen gaat halen. Enkel de ganse dag met zijn eigen bezig is , en voor de spiegel staat. Dat is pas een vent! Inderdaad. Bekijk jezelf eens in de spiegel. Wie valt nog op zo iets. een gedrogeerde vrouwenpuntensysteemmaniakaan. Je raakt in de war , en denkt dat je een verloren loser bent. Ja ja , een loser dat ben je. Zo eindigt het puntensysteem altijd en die mannen krijgen dan als eerste ook nog eens de bons. Die snappen niets meer van het leven. Het zijn die zielige typetjes die vrouwen mysteries vinden. Net of het allemaal moeilijk was te doorgronden. Ik brand soms kaarsjes voor deze mannen. Ze kunnen er ook niets aan doen dat ze het niet snappen.


Maar ok , we waren over vrouwen bezig en niet over een zielig typetje man die niet door heeft hoe de wereld draait.
Ja , vrouwen. Hoewel ze het zelf niet snappen en ooit zullen toegeven. Ze haten het om aanbeden te worden. Aanbid maar eens een vrouw. Je zal zien hoe oninteressant je jezelf maakt en hoe vlug je zult afgewezen worden. Vrouwen gaan kapot van aanbeden te worden door een individu. Ze willen enkel aanbeden worden door de ganse maatschappij. Ze wllen van iedereen horen dat ze mooi zijn. Ze willen dat iedereen hun schoonheid opmerkt. Ze knielen voor attentie van wie dan ook.


Dat komt omdat ze van nature zelf aanbidders zijn. Vrouwen zijn genetisch gemaakt om zelf te aanbidden. Iedere sterke ,mooie en intelligent man weet direct wat ik bedoel. Vrouwen kunnen die lustblik niet verbergen. Het maakt vrouwen geen worst uit of die man goed kan stofzuigen en boenen, al weten ze dat zelf niet en verwachten ze dat wel. Je ziet het goed overal waar geld en macht is. Daar zitten altijd vrouwen. Hetzelfde hoe ziek dat milieu is. Dat maakt vrouwen totaal niet meer uit dan. Vooral die typetjes die vinden dat dit niet waar is. Dat zijn de allerergste. Die vinden dat ze hard to get zijn. Dat ze anders zijn . Die laten zich nog vlugger een leiband omdoen dan de eerste beste schoothond. Je ziet dat goed bij rockgoden. Al die meiden die zot worden en schreeuwen. Hetzelfde wat die rockgoden denken of doen. Ze zullen altijd blinken terwijl ze in het echt stinken. In de natuur zou Mick Jagger een oude leeuw zijn die wacht om opgegeten te worden door de hyena's. Nu niet. Hij houdt er toch weer vreemde en perverse hobby's op na. Zo goed als dagelijks een ander , dat weet iedereen nu wel. Maar eender wat die man doet. Die zal voor vrouwen altijd sexier zijn dan hun eigen wezenloze keukenslaaf. Mick zegt fuck you , Mick is een vent. Mick kan iets wat die anderen niet kunnen. Je ziet het in zijn ogen ,nog steeds. Ondanks zijn bejaarde leeftijd huppelt hij nog rond als een man. Mick is een legende. Mick is vrij , doet wat hij wil en laat zich door niemand commanderen. Dit is wat vrouwen willen.
Hoe kunnen vrouwen dan gelukkig worden. Niet. Helemaal niet. Geen van beide mannen maakt hun gelukkig. Want de succesvolle ,die ruilt hun continu in voor jongere verse exemplaren en het andere soort is een wezen waar ze enkel op papier van kunnen houden. En wat doe je als je niet gelukkig bent. Je koop een nieuwe sacoche , laat je borsten liften, boekt een reis ,post foto's van je kinderen waar je zo vredig op staat alsof het allemaal plezier is, je laat een nieuw kapsel zetten , enz.....
Zielig hé. Joepie , 5 vind ik leuks , ik kan er weer een week tegen. Maar nu ga ik slapen wat de wekker gaat om 6.00 h 's morgens af en ik moet nog strijken en .......,.......,........,......,....,.......
Kon ik vouwen maar helpen. Jammer , het is te laat voor hun. Echt genieten . Ik zou het ze kunnen leren. Zou het toeval kunnen zijn ? Want als je het als werkwoord beschouwd is echt genieten de tegenwoordige tijd van echtgenoten. Grapje , vooral voor de mannen dan. De meeste vrouwen hebben nu toch allang afgehaakt. Ze zitten huilend in een hoekje en zijn boos op de schrijver. Iemand die hun met hun miserie confronteert. Dat is het laatste waar ze op te wachten stonden. Misschien haten ze me. Ach ik begrijp ze. Onderschat nooit de woede van gefrustreerde mensen. Als je iemand confronteert met hun eigen domheid dan barst de hel los . Totale kortsluiting .
Zo houden vrouwen wel eens vrouwendag. Net of dat iets uit gaat halen. Of iemand die geweld tegen hun gebruikt hier door zou stoppen. Of iemand die ze vernederd dat nu niet maar gaat doen. Of iemand die van hun niets aantrekt dat nu plots wel zou doen. Of iemand die gevoelloos is en nooit attent is dat nu wel plots gaat worden. Deze zinloze acties zijn enkel maar om uit te huilen. Mannen ,reageer hier niet op. Ook al is het een beetje belachelijk .Vergelijk het met een stressbal . Laat die vrouwen die dag toch gewoon eens uithuilen. Neem ze dat niet kwalijk. Ze zien het gewoon even niet meer. Maar het blijft struisvogelpolitiek die een oplossing naar dit probleem nog een pak verder weg brengt. Het blijft dweilen met de kraan open.

Ondanks dat ze zulke zielige wezentjes zijn en hun hormonen niet kunnen bedwingen zou ik me geen andere wereld kunnen voorstellen. Hoe saai zou het leven zijn zonder vrouwen. Maar wat kan ik dan doen? Ik help graag. Kan ik eigenlijk wel iets doen vraag ik me dan af? Ja ,ik kan helpen. Ik heb het. Gelukkig heb ik er zelf eentje. Dus eentje kan ik helpen. Eigenlijk doe ik het stiekem. Ik aanbid haar een beetje ziekelijk. Ik ben namelijk nog altijd vreselijk verliefd na een kwart eeuw monogaam te zijn. Ze is mooier , slimmer, attenter dan mij en ik kan er maar niet aan uit wat ze naast mij doet. Maar het is zo dus ik hoef dat ook niet te begrijpen. Ze doet 3 dingen tegelijk waar ik nog niet één van zou kunnen, ... maar sssst , geen woord hierover. Ik doe alsof ik alles onder controle heb, ook al heeft zij de touwtjes in handen. Dus ik verberg mijn gevoelens zo veel mogelijk. Moest ze aan mij merken hoe zeer ik haar aanbid dan zou ik de bons krijgen. Of erger nog , ze zou me dwingen om aan het puntensysteem mee te doen of zou me verbieden te gaan vliegen of muziek te gaan spelen zoals bijna iedere man om me daarna te haten als de pest omdat ik net zoals de andere mannen geworden ben. En dat wil ik niet. Ik wil dat ze van me houdt. Je veux l'amour .

P.S.
Fuck , een Raymond van het Groenenwoud einde.

 

De eeuwige liefde 19-12-12


Ik geloofde niet in eeuwige liefde .Eeuwige liefde is bullshit,dacht ik. Simpel omdat een mens geen honderd jaar met zijn partner kan leven, zonder het krijgen van erectiestoornissen, dement te worden, te sterven of iets dergelijks.
Maar die dag, die seconde , toen ik in haar ogen keek net op het moment dat ze in mijn ogen keek, zag ik de eeuwige liefde.
De eeuwige liefde glimlachte naar mij en zei: jongen ,de wereld is helemaal nep. Ze zit vol met valkuilen , idioten, onbedwingbare instincten, die leiden naar schijnhuwelijken van twee personen die elkaar meer zullen haten dan liefhebben en uiteindelijk uit elkaar zullen gaan. Maar ’zo vulde de eeuwige liefde aan ‘ , jij bent de uitzondering van de regel! Dat was wel mooi gezegd van de eeuwige liefde . Ik voelde mij geflatteerd.  Ik bedankte hem voor deze aanmoediging , maar voor ik iets kon zeggen was hij reeds weg. De rotzak , want hij had gerust mogen blijven voor het dessert.
Toch zal ik hem niet vergeten en ben ik blij dat ik hem gekend heb.
Ik heb hem gekend zoals hij was. En hij was zeker geen honderd jaar zoals hij zich voordeed maar enkel 1 seconde.

De eeuwige liefde is 1 seconde. Deze seconde zal ik voor altijd koesteren.

 

 

 

De tweede mooiste dag (ergens uit 1998)

Ja, mijn mooiste dag was mijn huwelijk. Misschien cliché , maar ok.
In mijn verhaal van de mooiste dag heb ik het over verschillende mooie dagen gehad die zich voordeden in mijn leven , maar niet over de tweede mooiste. Hoewel dit zeker niet moet onderdoen voor de rest.
Het was ergens in 1987 toen ik in het Sint Jan Bergmanscollege van Genk iedereen verbaasde met eerste van de klas te worden. Daar er een prijsuitreiking door de plaatselijke schepene was en ik die prijs onverbiddelijk in beslag moest nemen werd menig bescheten Vlaming aanwezig in de zaal stil van. Ik zie ze nog voor mij die mietjes van de latijn-grieks en wetenschappelijke richtingen met hun cravatjes en hun nette pakjes .Toen mijn naam afgeroepen werd kwam er een kerel met afgesleten jeans , een oude jas en haren tot aan de schouders naar voren. Die blikken had je moeten zien. Zo van , hoe kan dit nu?  En ik met nen dikke smile van kijk eens naar mij. Je kan eerste van de klas worden zonder een idioot te zijn. Ja zelfs zonder een meeloper te zijn. En een meeloper , dat was ik zeker niet. Te meer omdat dit zich nog afspeelde in de periode van de new wave , waar de zogenaamde rebellen zich volledig in het zwart kleedde a la  ‘ The Sisters of Mercy ‘ ,of  the simple minds  bijvoorbeeld. Mijn Idool was nog steeds John lennon de meester van het anarchisme en niet één van die zwart ingepakte cure-apen .
Maar dat was natuurlijk niet het hoogtepunt. Na de prijsuitreiking werd ik even apart geroepen door drie mensen. De directeur ‘speknek ‘ (een geestelijke van 116 jaar of zo zag hij er toch uit tenminste) , de klasleraar en de godsdienstleraar . Als ik U vertel dat dit niet mijn meest favoriete personen op aarde waren dan heb ik mij nog zeer zacht uitgedrukt denk ik.
Deze mensen namen me dus even apart en zeiden ; Frank  jij bent de ergste en meest eigenzinnigste vrijgevochten student die we hier ooit gehad hebben. Deze school is blij van U af te zijn .Als we U tegen hadden kunnen houden hadden we dit zeker gedaan ,maar we gaan U nu laten gaan hopend dat we U nooit meer terug zullen zien.
Ik kreeg bijna tranen in mijn ogen van ontroering na deze woorden. Nooit , nee nooit had en heeft nog steeds iemand  iets mooier tegen mij gezegd dan dit. Hun gefrustreerde blikken waren nog erger dan die de dag na hun mislukte huwelijken. De ergste leerling en dat in een school die lang voor mijn geboorte reeds onzin verkocht aan duizenden en duizenden voorgangers. Wat een prestatie,het overviel me.
In plaats van te wenen van ontroering begon ik hun uit te lachen in hun gezicht. Ik had namelijk de prijs van de schepenen en mijn diploma in mijn handen op dat moment zodat ik deze spontane vreugde uitdrukking niet onmiddellijk moest onderbreken uit angst voor een naderende strafstudie of zo. Deze mensen ,hoog in functie en met veel macht waren plots kleine marionetjes geworden. Zo klein dat ze net onder mijn voetzolen konden. Hun blikken waren onbeschrijflijk mooi. De verontwaardiging en de ontgoocheling eraan duidelijk aflezend heb ik mij lachend omgedraaid en ben heengegaan als grote overwinnaar. Ik wist als student namelijk goed dat ik door mijn grote mond dubbel zo goed mijn theorie moest kennen dan de gemiddelde meeloper. En daar had ik ze allen mee afgetroefd.
Op deze dag namelijk ben ik geboren .Wist ik dat tot grootse dingen bekwaam was indien ik dit zo willen. Ik wist die dag ,dat het mijn leven was dat ik zou gaan leven en niet dit van iemand anders. Niet dat ik dat ervoor niet wist , maar als uitstervende puber stel je je wel eens meer vragen over zulke dingen .Maar nu moest ik geen vragen meer stellen. Ik wist wie ik was. Niet te geloven . Een humaniora school waar je op voorhand van verondersteld dat je er geen reet zult van bijleren leert je dan achteraf bekeken toch onrechtstreeks iets bij .
Jaren nadien kom ik nog ex-leraars tegen die ofwel vlug weglopen als ze me zien ofwel het nog eens hebben over de vreselijke generatie van 1987 waar Frank Engelen niet moest onderdoen voor de rest van die rebellen en alzo het hele systeem saboteerde.
En de toekomst?
Ik had een boek gekregen van duizenden stielen en studierichtingen en er was niet ééntje bij waarvan ik zei ;dat wil ik worden. Hoewel de wiskundeleraar zei dat ik de enige was van de hele klas die universitaire studies aankon , ben ik uiteindelijk de enige die niets verder gedaan heeft.
Ik had uit verveling op het laatste voor verpleegkunde gekozen . Haalde met kerstmis 75 procent (moest normaal 95 zijn maar ik had nog steeds een grote mond) en heb dan de handdoek in de ring gegooid. Hoewel ik wel van het menselijke  aspect van dit beroep hield, werd me snel duidelijk dat je voorbestemd werd voor ondergewaardeerd bandwerk .En dit nog wel met mensen .Daar was ik te vriendelijk voor. Ik wilde wel mensen helpen hoor maar neen , een lid te worden op kap van een winstmakend ziekenhuis ,daarvoor voelde ik me nog te jong op dat moment.Toen een bedemente bejaarde vroouw me doorgrondde wist ik genoeg. Stop er mee. Begin te leven on the road.Hoewel ik van de straat gevreten heb hierdoor.Nooit heb ik van deze beslissing spijt gehad.

Ik ben trouwens zeer tevreden over mijn beroep nu. Ik ben badmeester en daar ben ik fier op.
Je kunt urenlang gewoon naar mensen kijken en wordt er nog voor betaald ook.
Ik moet er soms nog mee lachen .Omdat ik nu zwemlessen geef aan scholen en soms kinderen die denken stout te zijn of te rebelleren. Het blijven het in mijn ogen mietjes.
Ze weten nog niet eens half wat rebelleren is. De echte was ik.
Ik denk dat ik geen gemakkelijke leerling was.

 

 

Onsportief op de volleybal


Iedereen maakt wel eens fouten in zijn leven. Je jeugd dient daar eigenlijk ook wel een beetje voor. Ik heb een bijzonder mooie jeugd gehad. Zo eentje waar je spijt van hebt dat je ooit moet opgroeien. Wat ik allemaal heb uitgestoken is een ander verhaal. Dit verhaal gaat over mijn arrogante houding toen ik nog volleybal speelde. Niet dat ik er fier op ben. Maar het was soms wel grappig.


Als er iets is waar ik een hekel aan had vroeger dan was het sportief gedrag. Deelnemen is belangrijker dan winnen. Neen , zo was ik vroeger niet. Winnen was belangrijker dan deelnemen. En anders dan ga je maar naar de chiro dacht ik. Plezant was dat ook niet altijd. Ik speelde volleybal in de jeugdreeksen van het destijdse Hörmann Genk. Wat hadden we toch altijd lol. Maar dat kwam voornamelijk omdat we altijd wonnen. Dikwijls maakte de tegenstander nog niet 1 puntje zelfs . We waren zo bezeten van dat volleyballen dat we na iedere schooldag bij Ronny zaten om een balletje te kloppen. We werden altijd moeiteloos  limburgs kampioen en waren na eindrondes van het Belgisch kampioenschap altijd bij de eerste twee. In die jaren stelde dat toch nog iets voor omdat er veel meer ploegen waren dan vandaag de dag. Hoewel we allemaal dwergen waren van 1.80m en onze tegenstanders dikwijls twee koppen groter waren , waren ze tegen ons volledig kansloos. Op den duur begonnen we er mee te lachen en dreven soms de spot met de tegenstander. Dat kwam wel echt arrogant over hoor ,een koppel dwergen die met reuzen de spot dreven. De mama's en de papa's van de verliezers reclameerden veel over ons arrogant gedrag. We hadden der lak aan en moesten enkel oppassen dat het onze trainer niet te fel opviel.
Eén match zal ik niet vlug vergeten. In 1985 hadden we met de juniors een match tegen Houthalen. Omdat Houthalen vrij onbekend was als goede ploeg verwachtten we dan ook weer eens geen tegenstand. We wonnen  de eerste twee setten ,maar lang niet zo vlot als anders.  
Volledig onverwacht verloren we de derde set. Verdorie ! Die mannen konden kloppen. Hoe kan dat nu? Dat wisten we niet. Paniek in de zaak. Verliezen stond niet in onze woordenboek. Het schuim begon uit onze mond te lopen en we begonnen ons agressief gedrag ook tegen de scheidsrechter te uiten. Ja , zo waren we. Verliezen kon gewoon niet.  Toen was het punten systeem ook veel beter. Geen tiebreak nog niet ,hoe zalig en spannend. Zo kwam het in de vierde set tot 14-14 . Omdat het 2 punten verschil moest zijn , was 15 dus niet het einde. Een kerel van Houthalen klopte de bal buiten. De arbiter zei binnen. Wij reclameerden fel ! Niks er van , doorspelen zei deze. Tot onze trainer opstond en aan zijn stoel ging rammelen. Die kreeg een rode en gele  kaart tegelijk en werd uit de zaal verwijderd. In volleybal kreeg de andere ploeg in dit geval nog een punt bij. En de set was afgelopen. We werden er nog agressiever van omdat de trainer te laat was gekomen en nog niet eens op het wedstrijdblad stond. Je kunt moeilijk een rode kaart geven aan iemand die niet op het wedstrijdblad stond. Dit kon niet meer. We waren boos. 2-2  Wacht maar. Als ze zo beginnen ,dat pakken we niet.


Zo kwam ik als eerste aan de opslag in de beslissende set. Hoewel in België toen nog zo goed als niemand gesprongen opslag deed in die jaren, had ik het al eens geoefend . Ik was zo boos ,deze keer ging ik het toepassen. Ik had het namelijk een Koreaan zien doen voor het eerst en Eddy Evens was er ook al mee begonnen bij de grote jongens. Dit werd totaal nog niet gedaan in de Belgische jeugdreeksen , zwijg stil dat iemand er op voorzien was.  Ik nam aanloop en deed er eentje. Dit was echter geen gesprongen opslag met zo'n half effectje aan , welke  je veel ziet in de huidige volley wereld. Maar dat was er eentje met volle power en volle draai naar beneden. Zo eentje die meestal mislukt als je het oefent op training. Eéntje van alles of niets. Awel , die bal ging zo snel dat de tegenstander nog niet eens reageerde er op . 1-0  .Dan de tweede. Ik dacht bij mezelf , zo'n gelukstreffer zal het wel weer niet zijn ,maar bam , nog harder,weer geen reactie! De tegenstanders wisten niet wat er gebeurde.  Ik dacht bij mezelf fuck , nu blijf ik doorgaan!  Bij 10-0 begonnen mijn ploegmaats al vervelend naar mij te kijken. Ze waren ingesteld op een duivels duel en nu waren ze zo goed als afgekoeld van het stil staan. Het bleef me lukken. Het ging zo door tot 13-0. De set was zo goed als gedaan.  De spanning was weg. Bal 14 werd wel opgevangen , maar afgeblokt. De tegenstander had er geen zin meer in. Bal 15 kwam terug en Ronny gaf me een pas vanachter de 3 meterlijn die ik snoeihard afmaakte.  Wat een match. Zo had ik het niet verwacht. Alles lukte in die laatste set. Echt goed deed dit ook niet aan mijn arrogante houding. De tegenstander durfde niet meer in mijn ogen kijken na het handjes geven.  En ik natuurlijk blij, zoals king kong op zijn rots. De ganse ploeg was in euforie. Lekker gedoucht. Gezongen , zo hard dat het gebouw daverde!
Toen we klaar waren zagen we echter dat de tegenstander  in de groepscabine naast ons zat en dat de sleutel van buiten op hing. Natuurlijk ,klootzak die ik was , vond ik het niet beter om die af te sluiten. De sleutel liet ik gewoon buiten op de deur zitten. Stilletjes doorgeslopen naar de cafetaria. Daar speelden we een spelletje pool . Zo zaten wij al 3 kwartier in het cafetaria. We waren het zelfs volledig vergeten al. Ja, de gsm was nog lang niet uitgevonden. Alarmeren was toen nog iets anders dan nu. Niemand wist van iets. Plots begonnen enkele mensen zich af te vragen hoe het nu zat met de tegenploeg.  Ik zie de voorzitter van Houthalen  nog afkomen. Godverdegodverdegodverde..... ,die mannen zitten al een half uur opgesloten en op de deur te bonken. Wie heeft die deur op slot gedaan?  Wij wisten natuurlijk van niets. Maar het was tijd om door te gaan. Het afscheid verliep een beetje in mineur ,maar ok. Zo ging dat in die dagen soms.
Thuisgekomen zette ik mijn pas veroverde langspeelplaat blond on blond van Bob Dylan op en dacht; Ik moet maar eens gaan stoppen met dat volleyballen want daar zitten veel oppervlakkige mensen die nog nooit van Blond on Blond gehoord hebben.  Ik durf er gif op nemen dat ze nog niet eens weten dat 'sad eyed lady of the lowlands'  één volledige kant innam op een plaat en bijna 12 minuten duurde. Was ik maar niet zo beïnvloedbaar , dan zou ik net als Dylan zelf tevreden zijn met mijn verlies. Dan moest ik niet zo arrogant pronken als nu. Ik had nog veel te leren in 1985.

 

Bang voor de dood 23/12/12
Ik ben niet bang voor de dood. De dood is lang niet zo slecht. Voor sommigen is het zelfs een verlossing van hun ellendig bestaan. Deze aarde heeft veel wezens die je met de dood een groot plezier kunt doen. Ooit ga je mij er een plezier mee kunnen doen. Tenminste als de dood me niet voor is , want ik doe nog steeds  dingen waar de dood niet zo geheel onverwachts zou kunnen aan komen. Neen , bang ben  ik alleen van oud worden en afzien. Ik ben slecht bezig. Jong sterven is al niet meer aan mij besteed. Oud worden is iets wat ik als klein kind al vreesde. Het ergste van oud worden is , dat je de dag daarna nog ouder bent. Je bent passé ,het is voorbij , genoeg met jou , de aarde wil van jou af. Ophoepelen. Je kan minder en minder tot je vanzelf zegt , nu is het genoeg. Toch zie ik wel eens mensen die nooit genoeg hebben. Alsof de dood een uitzondering voor hun zou maken. Ik heb al eens terminale mensen zien vechten tot de laatste snik. Dan vroeg ik me af , wat bezielt die mensen toch. Heeft het leven dan zo weinig betekend voor hun dat ze er de laatste snik nog moeten uithalen. Zijn die zo weinig bewust van het leven dat die nog levenskwaliteit zien in dat afzien. Van wat hebben die eigenlijk bang? Ik snap er niets van. Zelf, zou de dood me een beetje geruststellen vind ik. Ge moet U geen zorgen meer maken voor de toekomst , want er is geen toekomst. Er is gewoon niets. Helemaal niets.  Ik denk niet dat ik spijt zou hebben. Ik deed immers alles. Slechts éénmaal op miljoen kom je nog ooit eens iemand tegen die zo gelukkig was als mij.
Natuurlijk zou het beter kunnen geweest zijn, maar het zou verdorie nog een pak slechter kunnen geweest zijn. Ik moet zeggen dat ik men kilometers goed benut heb. Maar geluk geraakt op. En als dat op is dan moet je niet zagen. Laat iemand anders nu ook eens gelukkig zijn.
Hou toch alsjeblieft op over dat leven na de dood. Zo belangrijk was je echt niet hoor. God bestaat echt niet hoor. Hij is verzonnen. Verzonnen door mensen die net als de meesten bang hadden voor de dood.  Hij is ook wel een beetje verzonnen om mensen dom te houden. Hoe makkelijk is de pijn van het dagelijkse leven te verdragen als er een vervolgserie met een beloningsysteem aan verbonden is in het hiernamaals.  Maar neen hoor. Wees niet dom. Wees moedig en leer te genieten van elk moment zo lang het nog kan. Niets , maar ook niets heb je recht op. Het is allemaal in je schoot gevallen. Het begon met een van de miljoenen zaadjes die vlugger was bij het eitje. Meer ben je niet. Als de vis die net één duizendste van een millimeter achter je sneller was geweest dan was je er gewoon niet. Dus niet zagen. En is het kapot , dan is het kapot. 
Toch zal het niet altijd zo zijn. Iedere rationalist weet verdorie goed dat het concept dood gaat veranderen de volgende jaren. De wetenschap is aan't evolueren . We leven nu in de absolute oertijd. Nog niets tegen , kanker ,artrose , doofheid,....  dan een paar pijnstillers. Maar dat gaat niet zo heel lang meer duren. Genetisch materiaal , stamcellen , .... enz.  gaan hier verandering in brengen.  Dit gaat natuurlijk voornamelijk gebruikt worden door de rijke. Zo is het nu al een beetje , maar indien men er een paar honderd jaar bij kan doen dan veranderd dat de kwestie wel degelijk. Wie gaat dat betalen? De economie valt als een kaartenhuisje in elkaar. Dat gaat zeker niet gebeuren op deze aarde. De maffia is aan de top , de maffia was altijd aan de top. Het grote voordeel nu was dat die maffia leiders ook eens stierven  ,zodat het zelfde terreur beleid niet eeuwig stand hield. Dat gaat dan anders zijn.  Je moet je de vraag stellen , zou je als je de kans hebt 500 jaar willen leven! Als je het mij vraagt wel. Als ik gezond en sterk kon zijn tenminste. Ik denk niet dat ik ooit genoeg zou krijgen van al dat surfen , muziekspelen , vliegen , en zo vele andere dingen die ik nog zou ontdekken omdat ik daar de tijd voor had.  Het zou mooi zijn moest ik dat kunnen delen met mijn geliefde. Moest ik 400 jaar zonder haar leven dan zou ik serieus vloeken.
Gelukkig maar hebben we die stress nog niet nu . Het leven is kort. Meestal nog geen 100 jaar. Trek daar nog eens alle uren van af dat je slaapt ,ziek bent ,moet kakken , tegen je goesting dingen moet doen en ik denk niet dat je aan 10 jaar komt.  Dus ik begrijp niet waarom mensen zo onnozel doen om dat leven. Het stelt toch helemaal niets voor. Het is een loterij. Stop toch met je medailles , standbeelden , enz... net alsof jij één of ander merkteken hier zou achterlaten.  Dat is ongeveer de gedachten gang die ik heb op deze bol. Ik ben hier enkel voor de fun. En als de fun weg is . Stekker er uit. Geen te lang gezaag. Ge moogt zagen als er hoop is ,maar als er geen hoop is , stop a.u.b. met zagen.   Als je verdrukt wordt en je bent niet vrij , vecht dan tot de laatste snik voor de vrijheid en anders moet je er niet aan beginnen . Het heeft geen zin. De reden dat ik songwriter ben is ook wel een beetje de reden van deze houding. Ik beschouw het als een emotionele afdruk van men korte bestaan. Alles vervaagt en vergaat. Een song die diep en recht uit het hart is gezongen zal nooit vergaan. Ik herinner mij liedjes die ik 25 jaar geleden opgenomen heb. Nog exact is elke emotie daar in. Het is een levend wezen . Eigenlijk zijn songwriters een soort van draagmoeders van deze wezentjes. Nooit is een song van U. Van het moment dat ie uitgebracht is dan is ie van iedereen.  Mijn jeugd is voorgoed weg. Wat niet weg is dat zijn songs van mijn jeugd. Ik zal uiteindelijk sterven. Zelden gaat dit mooi en pijnloos. Maar daar moet je niet echt mee bezig zijn. Je moet bezig zijn met dat kleine beetje wat je hier hebt te koesteren. Als je kan genieten dan ben je al een grote uitzondering. Geniet ,geniet met volle teugen ,want je hebt er geen recht op , het overkomt je gewoon.

 

Atheïsten zijn vrij bekrompen mensen 25/12/12

 


Kortzichtigheid is één van onze soort grootste eigenschappen. Vrij normaal . Iedereen is maar bezig de restjes bij elkaar te rapen om te overleven. Ondertussen denken ze dat ze in het middelpunt van het universum staan. Niemand stelt zich vragen. Maar stel dat je dat even aan de kant zou kunnen zetten.  Denk je echt dat onze laatste technologie hoogstaand is? Denk dan toch nog maar eens. De primitieve dimensies waar het basis oerwezentje van 2013 in leeft zullen totaal anders zijn in de toekomst .  Al geloof je er niet in ; Ooit gaat het jaar 8020 op de kalender staan. Neen, de aarde is nog niet vergaan dan . Het rijke selecte groepje , heeft beslist om de aarde dan toch maar eens op te poetsen omdat de aarde vrij handig is voor hun ook. Neen het was nog niet te laat. Zo vlug is deze bol nog niet weg hoor. Die kan heel wat hebben hoor! Kijk naar de mayans en hun achterlijke voorspellingen. Ze konden hun eigen beschaving nog niet eens handhaven ,maar wel hun neus in andermans zaken steken. Toch zijn er nog altijd grotere idioten die ze serieus namen.Wees er niet één van.Denk eens even verder dan je neus lang is en leef je eens in,  in de onbegrensde mogelijkheden die de vooruitgang gaat brengen.

 Neen hoor ,in 8020 is het allemaal anders!  En waar sta jij nog dan? Jij die de playstation move, de Smartphone en de cruise control al modern vond. Ha ha ha ! Daar moet je niet mee uitpakken in 8020 hoor!  Je komt nog belachelijker over dan zoals jij nu zelf over de eerste holbewoners denkt. Ik weet zeker dat het verschil tussen een neanderthaler en jou een pak kleiner gaat zijn dan het verschil tussen jou en de mens van 8020.


Als ze in 8020 terug denken aan 2013 , dan zijn ze wel wat jaloers. Onze superkorte levensduur en gebrek aan kennis was eigenlijk onze grootste charme. Wat wij hiermee klaarspeelden was zo goed als ongelofelijk. Hierdoor waren we emotioneel verschillend van de mensen in 8020. Een relatie met iemand is een pak anders als je wist dat je deze binnen een korte tijd gaat verliezen. We krijgen het nu al in onze korte levensduur voor mekaar om 3 maal te scheiden. Dat veranderd toch een beetje in de toekomst hoor!


In 8020 kunnen ze een oertijd van 2013 ook niet helmaal meer voorstellen.  Ja 2013 , een tijd waar ze nog niets hadden tegen kanker of artrose. Als je wat te veel in de zon stond ,werd je huid al ouder. Stond je wat te lang in lawaai ,verdwenen bepaalde trilharen al voor goed. Je beschermde je met allerlei spulletjes tegen dat verval , maar niets hielp. Ook de zouteloze heintjes gingen er aan en nog veel pijnlijker omdat die er nog minder van genoten hebben. Je werd geen 100 jaar en je bent dan zo lelijk oud en geoxideerd dat je het zelf beter vond van maar op te hoepelen.  2013 ,waar de mensen nog niet geloofden in onsterfelijkheid en de meeste mensen zelfs nog niet eens 100 jaar werden. Waar de modernste computers nog steeds dommer waren dan het menselijke brein. Waar nog aan de techniek van Aubrey de Grey getwijfeld werd om met nano technologie een persoonlijkheid te downloaden. Jij met je hart , jij met je god.  Wat blijft er van over?
Al gaat god ongetwijfeld populairder worden dan de gedachte dat je een hart of een ziel zou hebben. Neen , in 8020 weten ze ook dat het hart maar een autonoom emotieloos pompje is . Niet echt moeilijk om het te vervangen en je hebt nog altijd de zelfde lievelingskleur daarna. De plaats waar je persoonlijkheid zit bevindt zich lang niet daar ,maar midden in de hersenen. En zo extra moeilijk te doorgronden is dat ook niet meer in 8020. Net of ze daar geen usb achtig kabeltje op kunnen gaan aansluiten. Of dat mysterie zo groot is! Hoe bekrompen ben je?  Daar lachen ze toch even mee in 8020.  

Maar God gaat wel terug in worden. Zeker weten. We zijn begonnen met hem te verzinnen. Leugens om bestwil om een bevolking dom te houden. Maar nu wordt het waarheid. God moest alleen nog uitgevonden worden. En dan is hij er!  Voor altijd en altijd. Nu we eeuwig leven , reizen in wormgaten en onszelf kunnen reconstrueren komen we toch wel sterk in zijn gebied. Vind je niet?  De schepper. Ja, er gaat  wel degelijk een schepper zijn dan . Die schepper heeft je gemaakt.  De vraag is natuurlijk is dat nu God?  Eigenlijk wel hé.  Je moet niet zo bescheiden zijn in 8020 .Van het moment de je de kennis hebt over het leven en je leven kunt scheppen dan mag je jezelf gerust god noemen vind ik. Hoe  noem je zo iets anders ? Dat klinkt ook iets meer sexy dan doktor of zo iets.  Maar zo heel groots is het nu ook weer niet. En heilig natuurlijk niet .Dat is het probleem dat de huidige geestelijken hebben. Hoe onverklaarbaarder hoe beter . Zo lang ze kunnen aflezen zonder na te denken is het goed. De perverse gedachte om iedereen af te luisteren en op een soort weegschaal te zetten waar je naar de hemel of de hel gaat afhankelijk van je daden is dan ook niet echt een profieleigenschap van de echte god.  Met zulke flauwekul houdt de moderne  god zich totaal niet bezig. Welke idioot zou nu blij zijn dat mensen kathedralen zouden bouwen en belachelijke klederen aandeden om jou te eren. Daar heb je toch niets aan.

De moderne god vind ik daarom een pak sympathieker dan de oude. Omdat hij echt is kan hij dan in tegenstelling tot de verzonnen god wel tussenkomen als mensen in zijn naam spelletjes zouden organiseren zoals kruistochten , heksenjachten en inquisitie deel 4 . Je kan dan gewoon even zeggen ,hou daar mee op en doe normaal!    Toch zijn er nog mensen die niet in god geloven . Wat zijn ze toch simpel . Ach  ja , die primitieve atheïsten zoals ze zichzelf noemen, ze zijn al blij dat ze het woord kunnen uitspreken. Ze zullen vlugger voorbijgestreefd zijn dan ze zelf denken. Ik geloof ,ik geloof niet. Net of dat iets uitmaakt voor god!

 

Gitaarverhalen by Frank 25/12/12

het telecaster verhaal
Ik ben ne gibson man ,was niet altijd zo. Maar nu moest ik een gitaar kopen voor mijn zoon.
Sinds gibson in Kalamazoo verdwenen is en zoals nu in handen van maffiose bankiers ,moet je in mijn ogen een nerd zijn om een huidige aan te schaffen. Prijs kwaliteit de slechtste gitaar bij uitstek. De betere gitaarwinkel weet dit en doet ze zelfs nog niet meer in stock. Natuurlijk is er ook de winkel die dit ontkent en alles verkoopt wat maar in is en waar ze maar winst op kunnen maken. Als je een echte wil ,  probeer nog eentje van de jaren 70 te bemachtigen toen het nog een gibson was.  Die zijn nog duurder omdat dit soort kwaliteit niet meer te evenaren valt in deze tijden. Maar het was toen niet zo. De gibson 335 dankte in die tijd zijn naam aan de prijs. 335 dollar. Dat was ondanks de inflatie nog eens prijs kwaliteit.  Omdat ik een nieuwe gitaar wou kopen voor men zoon ging ik voor een fender. De hele kamer lag vol met echte  strats  u.s.a. maar ik had nog geen enkele telecaster toen.
Fender gitaren werden in tegenstelling tot gibson goedkoper met de jaren. Net zoals epiphone bij gibson is er squire bij fender.  Moest je ooit uit je kot komen en echte gitaristen aan't werk zien dan stel je vast dat vele van de grootste gitaristen op deze B modellen spelen. Enkel  de bekrompen amateur vindt een squire of ephiphone minderwaardig. Maar dat komt door het gebrek aan luistervermogen. Van beiden heb ik de real thing made in u.s.a. veelvuldig in huis gehad waar ik uiteraard heel fier op ben en dus vergelijk ik neutraal en onafhankelijk.  Der zit inderdaad een verschil in , maar geen 1000 euro verschil. Makkelijk weg te werken met goedkope hardware onderdelen. Zo kreeg ik de ganse uitleg in de winkel op de Kempische steenweg in Hasselt (die nu weg is) van een squire van 350 euro. Ik bedankte de man voor de uitleg, maar ik bestelde , als arme jongen zijnde, eentje op ebay die crack dezelfde was voor 170 euro . Splinternieuw.  Toeval wou dat ik hem bij die dezelfde winkel moest afhalen. De verkoper bekeek me raar. Begrijpelijk. Hij was slechts tussenpersoon in dit online verhaal en had zo goed als niets aan de deal. Pak ma mee,  zei hij en het is zonder garantie hoor!  Wat the fuck ben ik met garantie op een gitaar, vroeg ik mij af. Je ziet en hoort toch dadelijk wat je hebt. Ik stel ze ook altijd zelf af op mijn persoonlijke touch. Een gitaar is wiskundig een onjuist instrument en vereist deze aandacht .
Als een verkoper me raar bekijkt en zegt pak maar mee en hoepel maar op ,dan zegt mijn instinct me dat ik goed bezig ben. Nooit een band creëren met een verkoper. Dat is het domste wat je kan doen. Het beïnvloed je perceptie. Zelfs als het je eigen familie is ,meestal word je dan nog harder gekloot dan bij een vreemde. Dit heb ik in Turkije op de markt geleerd. Die turken zijn commercieel een pak intelligenter dan onze achterlijke verkopers. Maar o.k. , als je geld genoeg hebt moet je daar geen rekening mee houden natuurlijk.  Dus ik gooi de snaren van die fender af. Leg er mijn geheime samenstelling op. Toegegeven ,af gekeken van Stevie Ray Vaughan. Kenners weten wat ik hier mee bedoel. Voor niet kenners wil ik nog even verhalen dat je gitaar zo duur en goed kan zijn als je wilt , maar dat het geluid enkel van de trillingen van de snaren komt en dat daar veel te licht over heen gegaan wordt. Ik liet speciaal van U.S. de custom shop texas specials pick-ups  afkomen voor 70 euro inclusief verzending. Al die custom shop onderdelen zijn relatief goedkoop in verhouding.
Eens opgeboend moet ik zeggen dat die squire een zeer goede en toonvaste hals heeft. Je hoort dadelijk oningeplugged dat het concept goed zit. Samen met de modificaties kom je dus nog niet aan een prijskaartje van 250 euro. Geloof me hier maar in , als ik naar een gitaarwinkel ga en in de winkel staat een made in u.s.a. telecaster van 1250 euro . Dan klinkt die nog niet 1/10 zo vet als deze telecaster.  Gewoon het idee te hebben van een goedkope gitaar die dan nog stukken beter speelt dan al die dure modellen samen is zalig. Dat is in mijn ogen wat een gitaar eigenlijk is. Het is een symbool van verdrukking. Het is een symbool van vrede , van vrijheid , van rebellie en dat staat in mijn ogen recht tegenover geld en macht .  Geen enkel punt om naar een muziekwinkel te gaan en 5000 euro uit te geven en denken dat je bij de club hoort. Neen hoor. Liefde , vrijheid , rebellie kun je niet kopen. Dat kost een beetje moeite.

 

 

Mijn generatie

Als er iets is waar ik me totaal niet mee kan identificeren dan is het wel mijn generatie. Het spoor van vernieling dat deze generatie maakte is ongeëvenaard in het bestaan van de wereld. Daarvoor was het veel beter en daarna zal het ook gaan beteren als ze de schade nog kunnen herstellen tenminste. Je moet vertrouwen hebben in de jeugd. Wie weet kunnen ze nog wat goed maken. Maar voor mijn generatie volwassen werd was er nog geen sprake van een der welke soort vervuiling op zo een grote schaal als nu.
Jammer dat ik in 1968 geboren ben. Ik was graag 20 jaar geweest toen. Economie in volle bloei , muziek op zijn hoogtepunt , liefde en vrede was zelfs in toen. Het weinige wat de mensen hadden was voldoende om gelukkig te zijn. Neen , mijn generatie maakte aan alles een einde.  Ik wil het nu niet over de crisis ,de politiek ,de vrede , de gelijkheid of andere onderwerpen waar mijn generatie in faalde hebben. Maar over een onderwerp wat me nauw aan het hart lag , de muziek.

Ik herinner me nog een tv. programma in de jaren 70 van ad Visser Avro's toppop. Iedereen volgde muziek omdat het toen nog belangrijk was. Ik vond het toen al fake en een veel te commercieel programma omdat ik zag dat de disco stilletjes aan de rock aan't verdringen was.  Maar had ik toen geweten dat we nu nog in geen 1000 jaar meer  kunnen dromen van zo een programma had ik er met andere ogen naar gekeken. Alles moest weg. Love en peace was totaal niet meer in. Het moest nieuw zijn . New wave , new beat , nieuw weet ik wat voor shit .... Allemaal voorbij al natuurlijk . Maar mijn generatie volgde het alsof hun leven er vanaf hing. Triestige schaapjes die dachten origineel te zijn. Ja , origineel dat waren ze! Maar niet zoals ze van hun eigen dachten!  Ik weet nog goed begin jaren 80 toen de new wave op kwam. Iedereen in het zwart aan ,dat was het. In tegenstelling tot de coole rock ,folk en blues van die tijd gingen ze het eens allemaal anders doen. Wat een bende debielen. Ze hadden het gewoon niet. Hun hele concept was fout. Het waren gewoon een stelletje mama's kindjes die een zwart pakje aan hadden en interessant wilden doen maar dat eigenlijk totaal niet waren. Ze bekeken je als een gek in die tijd als je een gewone jeans aan had in de plaats van dat zwarte apenpak. Geen enkele andere generatie dan de mijne vond het natuurlijk allemaal schitterend. Ik was toen in die tijd aan't hopen op verbetering van deze achterlijke rage. Nu , toegegeven , het was een verval met de vorige jaren , maar vergelijkbaar met wat er daarna kwam was het nog altijd een pak beter.
Nu kan ik al wat neutraler naar nieuw wave luisteren dan toen en moet toch toegeven dat ze tenminste nog echte drum , bas en gitaargeluiden hadden. Soms toch wel een beetje interessant. Wel lang niet zo intelligent en harmonisch als de vorige generaties en daarom zeker geen blijver , maar ok , het werd nog met de hand gemaakt. Hoewel de schmink ,het snobisme en de verwijfdheid er af droop , waren in tegenstelling tot de volgelingen de artiesten tenminste nog een beetje echt. Op het einde van de jaren 80 was het zo goed als helemaal naar de kloten en werd de new beat uitgevonden. Weliswaar in België nog ,wederom een bewijs dat we het domste land ter wereld waren. Moest je twijfelen tijp maar eens in youtube ' The Confetti's'  in en dan zie je dadelijk wat ik bedoel.  In ieder geval gebeurde deze hele rotzooi midden in mijn jeugd , midden in mijn mooiste jaren. Dat ik geen kuddebeest bent is je misschien al opgevallen , maar daar moet je toch niet een superwezen voor zijn voor dit soort apenstreken met de stones , deep purple en bob Dylan te gaan vergelijken.  Maar mijn generatie deed dat wel . Die dachten echt dat ze een verbetering meemaakten. Hoe mis kun je zijn. Tegenwoordig zie je nog altijd hoog bejaarde Stones , Purple en Dylan .Denk je dat dit toeval is?  Goed dat de jeugd niet zo achterlijk is en die andere vormen heeft laten uitsterven. Maar ok. je had het eens moeten meemaken toen. Net zoals iemand die in Auswitz gezeten heeft praat ik ook met trauma's .  Hoe kun je nu in godsnaam positief ingesteld zijn als je de wereld in dat tempo ziet achter uit gaan. Dus hoopte ik op de jaren 90. Mensen waren het vorige nu wel echt kotsbeu.
Eerlijk gezegd gaf de jaren 90 de indruk weer een klein beetje in de goede richting uit te gaan. Plots mocht stef bos terug Poëzie brengen , kwam Arno wat meer in de belangstelling,was er weer een echte rockgroep zoals de scabs , gaf Frank Vanderlinden van ' De mens ' zelfs aan dat het nederlands niet per se een handicap moest zijn in de muziek. Muziek leek na een lange uitsterf periode terug een rol te gaan spelen.
De opkomst van Nirvana liet uitschijnen dat we helemaal op de goede weg waren. Maar ik was mis.
Ergens had ik het wel kunnen vermoeden , maar niet op deze grote schaal.
Geen van die mannen die echt waren  hebben het grote fortuin gemaakt. Ik denk dat ze blij mogen zijn dat ze in leven bleven er mee.  Het grote fortuin , de grote aandacht ging terug naar alles wat fake was.  

Het ging behoorlijk mis. Het succes van de tien om te zien generatie is het ideale voorbeeld van geschiedkundige blunder van een tijd die killer en killer werd. Opeens telde de muziek niet meer. Een mooie jongen zonder rock gehalte die zijn teksten liet schrijven , zelfs geen instrument kon bespelen werd tot god gebombardeerd. De rest werd ingehuurd. De beste muziekanten van het land ,de beste installatie ,de beste show, .... Een soort van real madrid van de muziek die niets aan het toeval over liet. Behalve de ziel , hadden ze alles.
Meestal was hun doel quizmaster te worden of in een jury panel te zitten om anderen te beoordelen. Het concept was voor het eerst mis. Geen commentaar meer op onrechtvaardigheid ,maar enkel politiek correcte teksten.Politiek of muziek ,je zag of hoorde totaal geen onderscheid meer. Plots konden rusthuizen met demente patienten ook weer meepraten.Een zanger was plots weer de ideale schoonzoon i.p.v. de rare met een missie. En dit nog wel in een vrij land.Hoe kan zo iets ,is dat nu evolutie? Plots zagen de mensen niet meer dat het geen groep was ,maar een multimediabedrijf dat zich prostitueerde daar waar het geld zat.  Weg met de woorden , weg met de inhoud , weg met de scherpe kantjes ,weg met de rebellie. De beathles waren vroeger ook millionairs. Toch hadden die nog een diepe onderliggende boodschap die tot in de eeuwigheid zal blijven stralen. Nu was er geen boodschap meer , uitgezonderd die van het succes. Zolang je maar succes had , speelde de rest geen rol meer. Maar deze groepen waren geen domme bedrijven. Het was een voorloper op alles wat ging komen. Het draaide totaal niet meer om de inhoud en zij speelden daar perfect op in. Werkt ieder bedrijf zo niet? Als ze willen overleven wel , denk ik. Dus wie ben ik om ze te bekritiseren dan?
Maar ik bekritiseer hen niet .Ik heb respect voor hun, je moet het tenslotte maar doen en dat meen ik. Ik bekritiseer hier enkel de luisteraar. In een wereld met zo veel mogelijkheden ,zoveel liefde ,zoveel cultuur is hij steke blind geworden.Hij liet zich vangen aan de gigantische reclamestroom die zulke mega groepen konden produceren. Reclame won ,reclame werkte als nooit er voor.En omdat muziek het laatste pure middel was om liefde boven de rest aan te prijzen bij de bevolking , zal de bevolking andere hogere doelen aanprijzen.


Droog brood en kleine zaaltjes voor Guido Belcanto , Roland van Campenhout , alle blues , jazz en andere muziekanten waar muziek belangrijker was dan show.  Wie doet nu nog zoiets? Vroegen de mensen zich af. Van Campenhout is een god in het buitenland en speelde met artiesten zoals John Lee Hooker , maar vraag absoluut niet aan een Belg wie hij is.
Ik weet nog goed in de jaren 70 toen het songfestival kwam. Iedereen bleef daar voor thuis. We hielden thuis een wedstrijdje en gaven zelf punten. Ik was zo fier altijd dat mijn resultaat overeenstemde met de stemmingen van de jury van toen. Ik wist altijd wie bij de eerste drie ging horen. Dat moet je vandaag de dag nog maar eens doen. Zelfs een vrij zware verstandelijk gehandicapte weet dat het songfestival een karnaval show is geworden . Niemand blijft hier nog voor thuis. Wie raakt hier nog door ontroerd?   Kun je niet beter een Clown inhuren en wat ballonnen laten opblazen , dan heb je toch tenminste iets echt gezien. 
Maar mijn generatie liet dat allemaal gebeuren. Net zoals de apenstreken van Di Rupo. Langer werken voor minder ,terwijl de rijken het alsmaar beter doen.Daar heeft mijn generatie totaal geen probleem mee.  Ze staakten zelfs nog niet eens, daar zijn ze zelfs te lam voor. Nog nooit in de geschiedenis kwamen zulke lamzakken voor. Ze zeggen ja , maar we leven ook langer!  Ha ha ha ha ha ha.... Neen ,wordt eens wakker . Die generatie die nu 80 jaar is. Die leven langer. Hun vrouwtjes bleven thuis om hun te verzorgen.Die hadden eenvoud en rust man. Ze gingen nog op 60 op pensioen ,zelfs nog niet ! De meesten zelfs veel , veel vroeger. Ik ken er veel die op hun vijftigste al op pensioen waren en een pak die nog vroeger gingen ook. Ja, die leven langer. inderdaad.  Maar mijn generatie, ha ha ha , dat zijn degene die voor de andere luxe paarden moeten werken in een systeem wat ze zelf bedacht hebben. De volledige dragers van de Crisis , en het boven de stand leven van een politieke uitdeel generatie , die zich zelf voornamelijk rijk maakte. Eigenlijk verdienen ze dat wel ergens ,vind je ook niet? Maar zelf worden ze zo oud niet. Ondanks de verbetering van de geneeskunde gaan ze op een uitzondering na lang zo oud niet worden.  Nog nooit was er op jonge leeftijd zo veel artrose. Nog nooit zo veel kankers als vandaag de dag. Meer voedselallergieën , immuunziektes , enz..... nog niet te spreken van stress en alle neveneffecten. Mensen werken met tweeën in posten met kinderen tot ze vergaan van de stress. Geen tijd meer. En dan nog , hoe behandelen ze hun kinderen. Geen enkele generatie heeft dit ooit gedaan . Neen , mijn generatie schakelt zijn eigen wezen volledig uit om chauffeur te zijn voor hun kinderen. Ze maken zichzelf wijs dat het te gevaarlijk is om ze op straat te laten spelen tegenwoordig. Dat de auto's te hard rijden . Ha ha ha ha ha.......  Iemand die bij bewustzijn was in de jaren 70 weet dat de auto's  ongeveer het dubbele reden  van de snelheid dan dat ze nu rijden. En dat er minder auto's waren maakte het nog eens een pak onvoorspelbaarder.  En Pedofielen ,ha ha ha ha ha ........ net of er nu minder zijn als vroeger. We kennen allemaal de kerkverhalen van vroeger hé.    Neen , neen mijn generatie snapt er niets van.  Hun kinderen groeien op in hun veilige ps3 cocoon , waar ze niet één interessant verhaal aan over houden als ze groot zijn . Jammer dat mijn generatie het ook voor die generatie verknoeide. Zou de wereld zich nog ooit herstellen van mijn generatie.Ik denk het wel , al zal het honderden jaren duren en een paar oorlogen.

 

Vrijheid begint in je hoofd


Ik wandelde vrolijk langs een Turkse buurt. Ik vind Turken vrij interessante mensen. Ze hebben een gigantische cultuur vergeleken met onze. Oeps vergissing , vergeleken met ons toen we nog een cultuur hadden bedoelde ik natuurlijk. Wij hebben al lang geen cultuur meer! Kom van eender welk land naar hier en het valt je toch wel op de laatste tijd. Laat staan eensgezindheid. We denken allemaal anders. Der is eigenlijk helemaal geen ' we'  meer. Vind ik ook niet zo erg want ik dacht altijd al anders. Ja , als je een cultuur tot de bodem wilt vernietigen , maak hem dan multicultureel en je zal nooit meer iets horen van die cultuur. De laatste dialecten verdwijnen hier nu als sneeuw voor de zon . Gedaan er mee. Heel erg vind ik dat niet. Ik was nooit goed in het Hasselts of het Genkers , dus dat komt me toevallig goed uit. Hoe dan ook de mening van de chinees etende Italiaan is toch altijd een tikkeltje anders dan de kebab etende jood hier in de buurt. Dat maakt het moeilijk om samen te betogen soms. Maar voor de rest is het o.k. We moeten allemaal kakken en pissen dus dat is nog gemeenschappelijk.
Maar ja. Waar was ik gebleven, oh ja , ik was vrolijk  aan't wandelen in een Turkse buurt.  Je moet weten dat als je hier dopt je nog altijd een pak meer verdient dan als je in Turkije een 80 uren week werkt. Je hebt de keuze tussen je dood te werken met weinig geld.  Of niets te doen met veel geld. Mijn keuze zou alleszins vlug gemaakt zijn. Nu zeg ik niet dat iedere Turk hier dopt ,maar der zijn er toch wel wat .En in tegenstelling tot de zovele mensen die hier negatief over doen, heb ik een pak sympathie voor die mannen die de ganse dag naar de straat zitten te staren in't café.  Die snappen het systeem tenminste. Als ik die stresblikken zie van de mensen van tegenwoordig , die snappen het helemaal niet meer. Met hun drie kranten bij , smartphone , tablet , Ipod , Ipad, Ikloot, altijd goed te herkennen.
Dus ging ik eens babbelen. Ja , ja , ééntje kon zelfs een beetje Nederlands. Het viel me dadelijk op wat een vredige blik die man had. De rust zelve. Je zag goed dat het jaren geleden was dat deze man nog stress gehad had.  Tegenwoordig is er zoveel te doen rond yoga en andere therapieën om de westerste streskiekens  te kalmeren. Maar ze beseffen niet eens , als ze naar de fitness gaan dat ze het voorbeeld gewoon voorbij rijden hier , iedere dag.  Ik praatte een beetje met de man om hem wat beter te kennen. Ja, hij dopte al zijn hele leven. En kwam in dat café ook al zijn hele leven. Ik vroeg me nu af, hoe kun je dat nu ? Zo een ganse dag op een stoel zitten en genieten van de zon en af en toe naar de voorbij rijdende auto's kijken.  Ik ben er jaloers op. Maar ik kan het echt niet. Wat voor een wagen heb jij ? Vroeg hij me plots.  Ik zei een Opel vivaro.  Ik heb er geen, zei hij.  Ik rijd niet. Maar denk jij dat ik een auto zou willen?  oeps , moeilijke vraag !  Ik zei , neen die behoefte heb jij niet denk ik. Mis zei hij. Ik zie hier elke dag van die chique bmw's door komen en dan denk ik , och , had ik er ook maar zo eentje. Maar daar zit nu net de kunst in. Ik laat me niet verleiden. Ik weet goed genoeg dat als ik met die bmw wil rijden ik moet gaan werken. Dan moet ik vroeg op staan en daar krijg ik wallen onder mijn ogen van. Dan heb ik minder tijd voor op't café te zitten en ga ik mijn vrouw nog meer verwaarlozen . Dan moet ik ook naar de fitness en spendeer ik men geld uit frustratie aan merkkledij om te laten zien dat ik het verder heb geschopt als mijn buurman. Dan ga ik binnen de korste keren ook een gsm nodig hebben en een bankkaart en een .......... Ik zei ja , ja ik snap het al.
Ach zei hij . De mensen kijken neer op mij als ze me zo simpel zien zitten in't café . Maar zie nu eens hun angstige blikken ,zie nu eens. Neem je tijd. Dat leek me een leuk idee. Ik nam men tijd en ging langs de man zitten. En inderdaad. De mensen keken met zo een blik van ,kijk die nu daar eens zitten! Wat een vooroordelen toch. Ze wilden als een betere soort over komen. Maar je zag de frustratie ,de spanning ,het gebrek aan tijd en perceptie.  Na een tijdje lijkt het precies of ze allemaal harder rijden. Maar dat was de rust die de man me al gebracht had. Ik was zo rustig geworden dat het leek of de anderen precies nog vlugger reden. Goh , wat heb ik vandaag weer bijgeleerd.
Kijk eens naar mijn kledij zei de man. Wat vind je er van? Ik zei goed hé. Neen , neen zei hij. Denk je dat ik zelf niet weet dat ik kleren draag die op afgeleefde gordijnen lijken. Ik zei , nu je het zegt. Hij zei ! Maar voor mij is dit goed genoeg .Laat ze maar denken. Laat ze maar doen. Ik ga men kloten niet afdraaien om regelmatig in een ander pakje te zitten terwijl ik me goed voel in dit pakje. Nu je het zegt. Alle mensen die ik zag hadden dezelfde kleren aan beïnvloed door tijd en reclame. Maar deze man was origineel. Dat de wereld zich maar aanpast ,maar niet deze man hoor.
We babbelden nog wat verder over de Koerdische problematiek , over hoe je een Saz moet stemmen en over Atta Turk . Ja, de man had duidelijke standpunten. Het was géne dommerik , maar o.k. hij was dan ook vrij ver gekomen in het leven. Alle tijd van de wereld en niet materialistisch ingesteld. Was dat niet één van mijn grootste doelen. Ja , ik heb hier vandaag veel bijgeleerd in de weg naar de vrijheid. Vrijheid begint in je hoofd.

 


 

Bij mij toch wel
Het was in de zomer , ik liep over straat en een man kwam me vragen of hij een sigaret kon krijgen. Ik was nog niet gestopt met roken vandaar  gaf ik  hem  eentje. Vuur ? Vroeg hij .  Ik gaf hem mijn aansteker. De man ging op een trapje in de zon zitten en genoot er zienderogen van.  Ik schatte hem wel tachtig jaar. Toch nog flink als je dan zomaar op een trapje een sigaret kan roken en genieten van de zon dacht ik . Zelf ging ik ontbijten. Ik bestelde spek met eieren een flinke kop koffie en een paar croissants. Het was heerlijk in de zon op dat terras.  Na het eten , zat de man er nog . Hij was zo een karakterfiguur dat hij me wel intrigeerde. Ik bood hem nog een tweede sigaret aan en vroeg of hij iets wou drinken. Daar zaten we dan met 2 grote donkere biertjes. Alles goed met U , vroeg ik? Och zwijg me stil , zei hij . Ik heb een hard leven gehad en ben het zo stilaan beu. O Ja , wat heb je dan gedaan?  Ik was 45 jaar camionchauffeur .  Allé ,zei ik . Was dat dan niet plezant? Op het laatste kan je geen camion meer zien jong . Je rug gaat er zelfs naar de kloten van. En altijd maar weg , je raakt gedistantieerd van de wereld. Dat moet inderdaad niet makkelijk zijn voor het gezin, zei ik. Och , zwijg me stil. Drie wijven zijn het afgestapt , ze hebben me helemaal gepluimd,zei hij.  Ze hebben me drie maal men huis afgepakt . Ik zei ; had je dan niet iets geleerd bij de eerste?   Neen , zei hij . Ik stond veel te scherp. Het kon me niet schelen op dat moment. Ik zei , heb je kinderen?  Ja , twee dochters en een zoon ,maar daar heb ik geen contact meer mee. Och weet je  ,in die zware periode ben ik beginnen te zuipen. Ze hadden het ook niet gemakkelijk.  Tja ,zo gaat het leven soms. Nu heb ik niets meer en slaap op straat.  
En hoe gaat het met jou?  Vroeg hij.  Ach het gaat wel.  Wat vliegen en zingen. Hoezo? Ik vlieg met ne paraglide , Ken je dat?  Neen zei hij. Das lijk ne parachute maar dan met een opwaartse kracht maakte ik hem duidelijk.  Ha zo , en zingen ook.  Ja, ja, als ik niet kan zingen dan voel ik me niet goed. Wat zing je dan? Men eigen nummers antwoordde ik. In welke genre?  Mijn eigen genre . Ik heb het niet zo op genres , maar t'is wel een vraag die iedereen mij stelt. Toch zijn der weinigen de zo goed de Delta Blues van Robert Johnson kunnen spelen zoals ik , vermoed ik. Meen je dat ? Is dat zo alternatieve muziek ?  Neen hoor ,voor mij is het gewoon ,ik zou mijn eigen bij de normale rekenen ,maar de realiteit is wel anders. Als je tegenwoordig geen piercing in je wang hebt en er zitten meer dan drie zinnen met inhoud in je teksten dan ben je een freak.  Oh , dat lijkt me wel leuk. Ja , dat is het ook.  En, verdien je iets met je muziek?  Natuurlijk ,we doen het uitstekend.  Maar toch heb ik het gevoel dat ik ook nog zo als jou eindig op straat.
Meen je dat? Neen hoor , zei ik , dat was een grapje. Ik word lang zo oud niet als jou! Men leven was een tikkeltje te heavy om oud te worden. Dus ja ,ik leef de boel gewoon op. Ik neem de dag zoals hij komt en stel me niet te veel vragen. Ik hoor niet thuis bij de geslaagden des levens , ik voel er mij altijd zo slecht bij . Of ik morgen een miljoen heb of niets ,daar lig ik niet van wakker , tijd is eigenlijk het enige wat je echt hebt. En die tijd ben ik aan't gebruiken ,ik leef het op.   Je hebt dik gelijk zei de man. Ik heb 45 jaar hard gewerkt en heb nog helemaal niets. Voor mij is het te laat om te zingen of te vliegen. Jammer zei ik , ik denk dat je het niet slecht zou gedaan hebben. Zijt ma zeker , zei de man. Ik heb al enkele malen Elvis geïmiteerd en het was een succes. Ja , zei ik ,zo gaat het met dromen ,ze gaan allemaal voorbij. Zelden worden ze waar. Bij jou toch wel, zei de man! Ja , dacht ik , bij mij toch wel.

 

 

Bob Dylan rules

Ben je een muziekliefhebber? Het maakt niet uit of je een rocker bent , meer van ballades en poëzie houdt of voor de iets meer ontwikkelde luisteraar van beiden. Je moet goed weten. Al jou idolen ,zonder uitzondering waren Bob Dylan fans. Ja , ja; of het nu Dire straits , U2, Metallica ,Sting, Foo Fighters , Slash , led zeppelin , Jimy Hendrix , Roy Orbison of AC&DC is maakt geen bal uit. Ze zijn allemaal Bob Dylan fans. Hoe komt dat nu ? Hoor ik je al afvragen! Wel dat komt op de eerste plaats dat jou idolen een pak slimmer zijn dan jou. Vandaar dat ze ook jou idool zijn ,vrij logisch ! Vind je ook niet?
Ze hebben namelijk in hun hoofd een evolutie meegemaakt die jij waarschijnlijk nooit gaat meemaken en dat heeft hun onderscheiden van de luisteraar. Zij zijn degene die het moeten doen. Jij zit in de tribune.
Toch zie jij een gerimpelde poedel met een zagende onverstaanbare stem die je zo vlug mogelijk een genadeschot zou willen toedienen. Hoe kun je hier nu fan van zijn? Dat begrijp je totaal niet.

Hoe komt het dan dat jij dat niet begrijpt? Goed dat je mij nog hebt hé. Want ik ga dat voor jou even uitleggen. Het heeft natuurlijk weer al eens te maken met perceptie. Dylan was meester in het misleiden daarvan. Dat was eigenlijk een van zijn grootste troeven. Alle regels breken die structureel in de muziek voorkomen.

Even theorieles.
Eén der welk genre , van punk tot folk tot thrash metal heeft ongeveer dezelfde structuur. Het zijn maar gewoon maten van 3,4,6,8,16 waar iedereen zijn hippe accent aan toe voegt vooraleer het in een hokje van stijl of genre belandt. Dat hippe accent kan dan nog eens harmonisch simpel zijn , maar ook heel diep. Maar in wezen is er eigenlijk niet zo veel verschil tussen de genres. Je hebt een paar strofes , soms een paar tussenstukken en dan een refrein. Meestal in dezelfde debiele volgorde. Het feit dat Dylan boven al die genres staat is mede omdat Dylan hier zijn kloten aan veegt. Het mooie is, dat dit niet altijd is , maar alleen als het hem uit komt. Bij Dylan gaan strofen op eens korter of langer worden. Gaan refreinen ook veranderen in lengte en structuur en kunnen tussenstukken nog al eens vies uit de hoek komen. Vreselijke klus voor mensen die hem willen begeleiden , wetende dat eenzelfde nummer ook nog eens honderd keer veranderd als het live gespeeld wordt. Zo stond Slash eens langs Dylan. Zeer fier dacht de Guns n roses gitarist de legende te willen begeleiden. Het laatste wat Slash verwachtte was dat Dylan tegen hem zei ,bol het af jong ,ik krijg koppijn van U. Ja , enkel Dylan mag zulke dingen zeggen zonder zijn gebit te verliezen.

Maar niet enkel structureel is er een verschil. Inhoudelijk is het ook allemaal wat groter dan de meesten. De zanger stelt zijn punt ,vertelt zijn verhaal op de meest ongezouten manier. Grappig , maar niet onbegrijpelijk kennen de meeste mensen zijn nummers van groepen die hem gecoverd hebben. Maar een echte muziekliefhebber weet het wel. Geen enkele cover is mooier dan het originele. Misschien meer afgeborsteld , afgewerkt , mooier versierd met een interessantere melodie. Maar er zitten geen extra elementen in zoals Dylan zelf alleen dat kon.

Zelf heb ik hem een viertal keer gezien tussen de jaren 80 en nu. Drie optredens waren niet goed. Als ik een cijfer mag geven van 1 tot 10 waarbij 1 rotslecht is en 10 supergoed dan moet ik eerlijk toegeven dat ik een 0 geef,omdat hij 1 niet verdiende. Hij zat er geen nootje langs ,maar drie en half octaven om het zachtjes uit te drukken. Maar ik was hier op ingesteld. Het is normaal dat als je zo met je hart zingt dat je soms in de mist gaat. Een hart kan je niet programmeren tot een perfecte show. Toch stonden in alle kranten en magazines schitterende commentaren omdat hij zijn hits had gespeeld. Liedjes die ik wel honderd maal beluisterd had ,herkende ik nog niet eens meer. Maar de pers vond het goed. Die Idioten die rockjournalistiek gestudeerd hebben hadden beter naad en snit gaan studeren ,want wat die er telkens uitkramen is toch wel echt om te janken.
Maar één optreden van die vier was wel goed. Dylan gooide zijn elektrische gitaar aan de kant en stond moederziel alleen te spelen in Vorst. Weliswaar in de maat en met de juiste toon. Dat heb je dan ook weer. Als hij er op zit dan kan niemand er nog aan tippen. Hij speelde allemaal nieuwe nummers en geen enkele hit. Geen enkele krant schreef hier een positief verslag van. De afdeling naad en snit was weer alom aanwezig.

Zoals de meeste groten is Dylan dus totaal niet stabiel. Mensen die stabiel willen moeten iets anders gaan zien. Maar vergeet niet , als je Dylan eenmaal gehoord of gezien hebt op zijn best dan is jou stabiele groep niet meer dan een roady van deze legende. Zelfs wijlen Roy Orbison en George Harrison zeiden dat ze Dylan het meeste lieten zingen bij de Traveling Wilburys omdat dat de beste zanger was. Ik vergelijk het een beetje met The Doors . Der zijn ook weinig goede optredens geweest van the Doors. Net zoals Jim Morrison pieken deze mensen zo fel , dat herhaling zo goed als onmogelijk is. De dood van Jim kwam goed uit voor zijn legendarisch voortbestaan anders hadden we nu hetzelfde gehad. Maar of hij nu dood is of levend. Der was er ooit eentje die het beter deed dan alle anderen. Dat is nu net het voordeel van muziek ,eens opgenomen blijft het bestaan. De beste live performers zijn eerder covergroepen omdat die alles moeten kunnen. Maar dat is een totaal ander concept dan Dylan.

Biografie. Ik ga niet zo veel zeggen over zijn biografie. Daar is genoeg rond te doen. Misschien enkel dat ik vooral in het eerste stukje geïnteresseerd ben toen hij nog verstaanbaar Engels sprak. Volgens mijn menig is zijn beste plaat de dubbel L.P. ; 'blond on blond' . 1966 , ik was nog niet eens geboren toen. Maar ik zet deze plaat al meer dan 30 jaar op en ben hem nog niet beu. Gek , eigenlijk dat mijn oude platenspeler het nog doet en dat die plaat nog geen enkel krasje heeft. Ik ben er super voorzichtig mee.

In ieder geval , Dylan overschrijdt iedere grens in de muziek daar. Geen regels ,absolute vrijheid. Tot op heden , vrij ongeëvenaard.
Voor het eerst en waarschijnlijk ook voor het laatst is een ganse kant van een L.P. gevuld met maar 1 song van 11 minuten en 22 seconden.' Sad eyed lady of the lowlands ' het nummer dat me liet vermoeden dat hij flink verliefd was op Sara Lownds en van alles uit zijn bek sloeg in die tijd.

Dylan rules

 

 

Op eens was ik geen crimineel meer

Zoals iedere Belg ben ik af en toe eens een zware crimineel. Ik kan er ook niet echt aan doen , het zit in mijn genen. Zoals je weet ,de lichte criminelen zitten meestal  bij de banken , in de politiek en bij de maffia. De zware criminelen zitten in het verkeer. Het wordt tijd dat er nog eens een minister komt die de snelheid nog wat meer aanpakt want er is bewezen dat als je 0 km/h rijdt je minder ongevallen veroorzaakt dan als je 10 km/h rijdt.
De oorzaak van mijn crimineel gedrag ligt dus gewoon in mijn aard. Ik aanvaard zelden regels. Hoe dat komt  weet ik ook niet. Je moet er maar mee leven.
In 1999 wilde ik hier echter verandering in brengen. Al dat crimineel gedrag begon me zo stilletjes te vervelen. Ik kocht een KDX200 crossmotor van kawasaki. Zo een grasgroene. Een giftige tweetakt .
Omdat ik geen crimineel meer wilde zijn nam ik de telefoon en belde ik meteen naar de provinciale sportdienst. Hallo zei ik. Ik ben Frank Engelen en heb een crossmotor. Plezant , zeiden ze. Ja , heel plezant ,maar nu heb ik een vraagske!
Stel maar zei de telefoniste!  Waar kan ik hier in Limburg crossen? Ik heb respect voor het milieu en wil niemand storen.   Het antwoord wat ik kreeg was niet echt wat ik verwacht had. Het klonk ; Nergens meneer!   Nergens?      ja Nergens!        Helemaal nergens?     Neen, helemaal nergens omdat Horensbergdam nog op zijn vergunning aan't wachten is. Dus sorry meneer in Limburg is er niets.
Daar stond ik dan met mijn glimmende KDX , verzekerd en opgeblonken. Ik had nog maar net beslist om geen crimineel te zijn en het begon me al dik men kloten uit te hangen.  Ik was motorrijder bij het leger geweest en wist toevallig dat Limburg grotendeels uit bos bestond. En nog niet eens 1 plekje vrijmaken! Bende boeren. En dit terwijl Stefan Everts nog wel wereldkampioen is. Hier laat ik het niet bij , dacht ik . In de plaats van in hoger beroep te gaan had ik een andere oplossing. Gewoon een blauw schoenovertrekje mee om over mijn nummerplaat te hangen zodra ik van de weg af was. En crossen. Ik was terug een crimineel. Als je crimineel bent valt het je dadelijk op dat je andere criminelen tegen komt. Zo stond ik op het voormalige internationale crossparkoer achter het Racing stadium. Een andere crosser kwam op me af en zei dat ik moest oppassen voor de bewakers want die kwamen met een jeep. Hij duidde me de vluchtwegen aan en zei me ook niet langer dan 20 minuten te blijven zodat alarmeren van mensen altijd te laat zou zijn. Dat vond ik wel best spannend. Het crossparkoer was zo goed als intact gebleven. Ik herinner me nog dat ik grote namen daar gezien had in mijn jeugd. Allemaal verboden. Een ganse cultuur afgeschaft door onverdraagzaamheid van enkelen. Maar ok , best spannend. Zo trok ik door naar illegale crossparkoers in Opglabbeek , meeuwen , maasmechelen , As , Waterschei en reed ook in de militaire zones van Zonhoven tot Leopoldsburg. Superspannend. Ik was immers lid van de criminelen. Wat een intense band had ik met de zeldzame andere crossers die ik soms tegen kwam.
Zo bleef ik al eens wat langer hangen tot plots ; De Jeep. Verdorie, controle ! Die mannen reden snel op me af en wilden me laten stoppen. Crimineel zijnde had ik daar niet echt boodschap aan en reed de andere kant uit. Je had ze moeten zien. Die mannen kwamen uit de rally wereld. Die 4x4 ging vlotjes omhoog op de heuveltjes en ze waren niet van plan op te geven. Eén ding wisten ze echter niet. Als je mij wil vast rijden of inhalen doe je dat beter als ik met de fiets ben of zo. Niet op een KDX 200. Dus ik draaide eens aan het hendeltje en hoorde wat getik van een Jeep die dringend eens naar carglass moest. Maar dat schrikte hen niet af ! Ze achtervolgde mij met nog meer gedrevenheid. Ik weet het wel , ik lijk op een watje ,maar de meesten die in zulke situaties zitten trekken een gezicht alsof ze Axe dark temptation op hun reet spuiten terwijl ze sambal aan't schijten zijn. Ik niet hoor!  In zulke situaties geniet ik intens. Hiervoor ben ik immers geschapen.  Ik barstte uit van't lachen. Ik kan het niet bedwingen maar in heavy situaties reageer ik altijd vrij ontspannen. Maar , met lachen alleen kwam ik er niet , dus moest ik een beslissing maken. Ofwel ze kwijt spelen op het lange stuk ,wat niet echt eenvoudig is omdat een Jeep een hogere topsnelheid heeft. Ofwel de bos in. Ik besloot het maar op keuze twee te houden en verdween tussen de smalle bospaadjes. Ik heb de mannen nooit meer terug gezien ,jammer want je raakt er toch een beetje aan gehecht.
Op een dag wilde ik mijn trip eens wat groter maken dan de limburgse bossen. Dus reed ik via Luik naar Hamoir. Als voormalig vinzwemmer volgde ik er de afdaling van de Ourthe die jaarlijks door een duizental mensen gedaan werd daar. Die einigde in Bomal. Mooi. Even naar het café om iets te drinken. Maar wat zagen mijn ogen daar . Wel 30 cross motos voor de deur. Ik ging binnen en vroeg er in mijn gebrekkig Frans waar het crossgebied was in de buurt. Die mannen doorzagen me , reageerden met ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha..................ha ha......... Overal natuurlijk ! Welkom in Wallonie maat. Heb je in de vriezer geleefd de laatste 50 jaar.  Hier mag je overal crossen.  Verdorie , die walen toch. Ze lappen het telkens weer. Solidair ,genieten , sociaal ,.....weliswaar op kosten van de hard werkende Vlaming. Maar o.k. kun je ze ongelijk geven. Vlamingen zien het toch niet ,die hebben het te druk met elkaar af te breken en nieuwe verbodsregeltjes uit te vinden.
Opeens was ik geen crimineel meer en dit in Eigen land! Het voelde ook eens goed.

 

 

Never waste a good crisis


Crisis is een unieke kans om dingen te doen die je normaal nooit zou kunnen doen. Vergooi die kans niet met negatief te zijn maar probeer eens iets te doen er mee. De mensen kunnen toch een pakske zeuren tegenwoordig. Doe het eens anders.  Wees een goed mens ,een warm hartige persoon met veel affectie. Ontdek het gevoel om voor iemand te zorgen en om uzelf  in te leven in anderen. Dat creëert rust in je hoofd en brengt een positieve atmosfeer voor iedereen.
Makkelijk is dat niet want een goed mens is als een goal keeper. Je doet je best en haalt de ene bal na de andere uit. Maar men herinnert enkel die ene die je door liet. Je kan een goed mens zijn als kapitalist en net zo goed als communist . Maar nooit als terrorist.
Het gaat niet om de mooiste huid te hebben of het mooiste gezicht. Maar wel om het mooiste hart. Misschien lijkt het wel of je er niets voor terug krijgt. Maar met verloop van tijd zal zelfs de meest vergeetachtige jou herinneren en krijg je het terug. Ben je in een slechte situatie. Maak je geen zorgen ,het zal veranderen. Ben je in een goede situatie ,weet dan ook , het zal veranderen. Mensen zijn vaak egocentrisch en onredelijk ,vergeef het hun. Als je vriendelijk bent beschuldigen mensen jou vaak van andere motieven. Wees nog steeds gewoon vriendelijk. Als je eerlijk bent zullen mensen jou bedriegen . Wees nog steeds eerlijk. Als je geluk vindt zijn mensen jaloers. Wees nog steeds gelukkig. Geef het beste van jezelf en al is het nooit genoeg. Doe het zonder nadenken.
Want op het einde ,heel op het einde . Gaat het niet om de anderen maar om jou en je geweten. En als dat mooi is krijg je het allemaal terug.

 

 

 

Hoe komt het toch dat onze leiders zo falen


Wie opgelet heeft , weet dat ieder jaar weer een nieuwe positieve speech gaat komen van de politieke leider in zijn stad , dorp , land. Vrij logisch , je kunt toch moeilijk zeggen als burgemeester dat je schandalig veel geld verdient en niets aan de problemen doet omdat het veel te moeilijk is. Neen , je zegt ,bedankt ! Zonder jullie gaat het echt niet , en  als we met zijn allen positief kijken naar de wereld dan komt het allemaal in orde. We moeten allemaal  een beetje inleveren , maar de negerkes hebben nog minder dus laten we voorlopig maar niet klagen. Ondertussen promoveren de toppers weer eens in ongekend hoge loonschalen. Hierdoor raken de centjes op en kunnen ze de kleine man niet meer betalen.  De kindjes van de kleine man worden geboren met schulden en die van de toppers worden geboren met zo veel voordelen dat ze voor altijd safe staan.  Hierdoor ontstaan verkeerde verhoudingen. De kleine man wordt alsmaar slimmer. Hij moet immers slim zijn om te overleven iedere dag. Hun kinderen laten het hier niet bij. Ze doen alles om zich uit de stront te werken en ontwikkelen een natuurlijke overlevingsdrang. Dit zijn de kinderen van morgen. De kindjes van de rijke moeten helemaal niets doen. Ze worden onze nieuwe leiders omdat hun postjes al voorbehouden zijn ,moesten ze iets willen doen. Maar ze zijn ongevoelig. Ze kennen pijn en honger enkel van televisie. Ze hebben zich niet leren inleven in anderen. Met andere woorden gezegd ze weten totaal niet wat er op deze bol zoal gebeurt. De slagroomtaart die ze elke dag eten verblindt hun.
Ondertussen groeit de maffia , de corruptie  en daalt de infrastructuur en werking van de ordediensten als een sluipend virus.  Als je leider bent en zo veel verdient , ga je natuurlijk corruptie en de maffia niet aanpakken. Dat is namelijk gevaarlijk. Je scoort er totaal niet mee in de media en het zou wel eens kunnen zijn dat je je laatste stukje slagroomtaart aan't eten bent. Zolang jij zelf nog safe staat wil je enkel positivisme en zo weinig mogelijk opstand. Je stuurt kaartjes van bond zonder naam rond en misbruikt het woordje liefde en vrede zo vaak als je maar wil om je positie te handhaven.  Ziezo , daarom falen de leiders.  Ze zijn bang. Hoe meer je hebt ,hoe meer je kan verliezen.Hoe minder risico je gaat nemen.

Gevaarlijke liefde


Je bent zo mooi,  zo open en vrij
Na zo vele jaren ,  nog steeds van mij
Geen dag van berouw, geen dag van spijt
we doorstonden samen , de test van de tijd
We zeilden in stormen , maar geen enkele was  sterk genoeg
om ooit te ontkennen , wat je me vroeg
Zo hou ik met de dag ,  nog meer van jou
Zonder angst voor de donker of voor de kou
Want donker en kou , wegen niet op tegen de pijn
Om ooit in dit leven, zonder jou te zijn
Dus laat ons leven , zonder de tijd
Gevaarlijke liefde , ik wil je nooit kwijt

 

Diepgang en poëzie
Voor iedereen betekend het waarschijnlijk wel iets anders. Voor mij betekend het loskomen van je dagelijkse patroon. Dingen doen ,zeggen en denken die niet thuishoren in het alledaagse leven. Die dingen hoeven helemaal niet rationeel te zijn. Ze zijn echt , in de zin van de betekenis van de diepgang, maar niet per definitie correct. We moeten al correct genoeg zijn in deze samenleving. Van kleins af aan worden foutjes er uit gehaald. Diepgang is in wezen helemaal fout. Helemaal niet van toepassing in de prestatie wereld. Daar hebben ze enkel de feiten nodig. Geen zin om het allemaal van een andere dimensie te bekijken als er gewoon gepresteerd moet worden. De meeste mensen onder ons halen in hun hele leven nooit diepgang. Ze vluchten er angstvallig van weg. Gelijk hebben ze ,want zo ongevaarlijk is het niet. Probeer het enkel als je denkt er tegen te kunnen.
Toch wordt diepgang al eens misbruikt door prestatiegerichte mensen . Ze doen of ze de diepgang zelf zijn maar in feite zijn ze zeer oppervlakkig.  Ik zal je eens wat tips geven hoe je een oppervlakkig dichter herkent. Een oppervlakkig dichter herken je altijd aan zijn intelligente woorden en zijn aparte manier om het te brengen. Intelligente woorden , zijn het tegenovergestelde van wat diepgang eigenlijk is. Ze komen uit een uitgebreid woordenboek dat de dichter raadpleegt om indruk te maken op zijn leescliënteel. Hoe minder de inhoud , hoe intelligenter de woorden moeten zijn om het verhaal geloofwaardig te houden. Als de lezer geconfronteerd wordt met intelligente woorden dan zal hij het veel vlugger als diep beschouwen. Het tegenovergestelde is waar. Stel dat je je relatie van 30 jaar gaat beëindigen .En het is voor jou een zware emotionele dobber om dat aan je partner te vertellen .Dit is pas echt diep. Je hebt dan beiden een zeer diep en emotioneel gesprek over het geheel. Dan mag je er zeker van zijn dat je beiden geen geleerde woorden gebruikt. De weg naar het aller diepste gesprek is altijd in gewone woorden. Altijd. Nooit gebruik je dan het correcte Nederlandse woord;  fluxdebouche, rallentando, sisyfusarbeid, xenofilie, refectorium, interveniëren,....... maar je gebruikt in de plaats  welbespraaktheid , langzamer wordend, zware nutteloze arbeid , voorkeur voor seks met vreemden , eetzaal, bemiddelen,..... omdat dat woorden zijn die iedereen begrijpt en daardoor dit een eenvoudigere weg is om je diepere betekenis te verkondigen. Enkel armoedzaaiers die niet weten wat diepgang is dichten met moeilijke woorden. Je kunt de woorden makkelijk opzoeken tegenwoordig en het doet je intelligent overkomen. Misschien is het dat ook wel en ben je daardoor een beetje intelligenter. Maar diepgang , neen , dat is iets totaal anders. Dat is de kortste weg. Dat is zonder mysterie. Zo herken je grote songwriters en dichters vooral aan hun eenvoud.  'Imagine there's no heaven , It's easy if you try'  is nu eens een typisch voorbeeld van een super diepe opening van s'werelds diepste song. Geen enkel moeilijk woord maar toch zoveel meer gezegd dan alle ander songwriters die het verder gingen zoeken. Dus mensen , laat je niet vangen door mensen die zichzelf poëet noemen en eigenlijk  continu mysteries creëren. Neen , dat zijn geen poëten , dat zijn clowns. Je herkent ze dikwijls aan hun opvallende kledij of aan hun hippe look. Neen , echte dichters hebben helemaal geen hippe look.
Ze zien er uit zoals Toon Hermans of als Leonard Cohen , zoals Guido Gezelle of als Christoffel Plantijn. Het zijn gewone mensen  zoals U en ik omdat ze in tegenstelling tot de woordkunstenaar wel iets te vertellen hebben. Al dan niet getekend door de pijn!

 

 

 

super enthousiast


Oppassen moet je met mensen die super enthousiast zijn. Dat heb ik pas de laatste jaren geleerd. Ik ben open , te open. Net als mijn vader ben ik een allemansvriend. Ik laat iedereen binnen en vergeef vrij vlug. Om door mij genegeerd te worden moet je al echt zeer ver zijn gegaan.  Ik denk dat ik die openheid te danken heb aan mijn wil om bij te leren. Ik leer nog dagelijks. Van ieder levend wezen. Zo vloog ik laatst een kwartiertje met een roofvogel in de zelfde thermiekbel. We waren zo fel verbonden met elkaar dat het niet meer uitmaakte tot welke soort we behoorden. Dat gevoel heb ik ook met mijn honden. Ik sta niet boven mijn honden. Wel in de roedel ,maar voor de rest helemaal niet. Mijn honden weten dat. Ik ben één van hen. Ze weten dat ze me 100 procent kunnen vertrouwen en geven hun hele hart aan mij. Dit maakt me niet zo speciaal. Honden zijn sowieso trouwe wezens. Maar de band tussen mij en mijn honden is toch altijd een tikkeltje extra geweest. Mede door het feit dat zij rashonden waren en ik een stratier. Dat maakte voor de honden niet uit dus waren ze solidair met mij en daarom zijn we allen stratiers.
Maar ik sta het laatste jaar regelmatig op een podium. En tot nu toe valt dat reuze mee. Mensen gedragen zich geweldig. Af en toe dan krijgen we de zaal volledig mee en dan kan ik totaal niets meer fout doen. Ik ben plots een god geworden en alles wat ik zeg is waarheid. Mensen kijken me aan of ik iets buitennatuurlijks ben. Ik vind dat wel plezant ,mede omdat de muziek die we maken vrij diep is en ik daardoor een tikkeltje verder kan gaan dan normaal. Allemaal super. Maar dan heb je die ene. Die ene die je maar blijft aanhalen. Die ene die niet kan ophouden hoe goed je maar bent en die alles van je leuk vind en alles wat je maar te bieden hebt wil kopen. Net met die ene moet ik oppassen. Want dat zijn namelijk de gevaarlijke psychopaten. Ze hebben namelijk een vrij ongelukkig leven en vullen dat volledig op met jou aanwezigheid. Jij bent de Messias die aan alle problemen weerstand biedt. Dat blijft zo een heel tijdje doorgaan , tot ze zien dat je maar een mens bent, dat je fouten maakt en dat je soms niet helemaal aan hun profiel beantwoordt.  Zulke fans heb ik al gehad. Ik begrijp nu wel goed waarom die grote artiesten zo afstandelijk doen. Je kunt je namelijk niet permitteren dat je de ene dag god bent en de volgende dag uitgescheten wordt. De teleurstelling van deze mensen is zo groot  ,als ze merken dat je niet helemaal aan hun profiel voldoet , dat je je best nog zou doen om er wel aan te voldoen. Maar dat was niet één van mijn specialiteiten. Ik doe de fuck wat ik wil doen en niets anders. Dus moet ik een strategie bedenken om deze mensen zo snel mogelijk af te wimpelen. Ach ja , ik denk dat negeren , nog één van de beste is. Je krijgt dan een aantal berichten van hoe onperfect je wel bent in je bus en dan is het meestal afgelopen. De kunst is het van die te zien en van je dit niet aan te trekken. Net omdat ik vrij open ben trok ik me dat wel aan in't verleden. Maar het verleden is voorbij en ik moet er maar eens iets uit leren. De gestoorde psycho fan wordt nu door mij verbannen. Voila.  Ik kan het de laatste tijd zonder er van wakker te liggen. Ik denk dan, ach ja , schiet hij of zij me dood , dan ben  ik maar dood. Dat is allemaal het ergste nog niet. Zolang je maar geen angst hebt , dat is wel het ergste. Dus alle psycho's zijn welkom om me uit te dagen. Kom maar eens checken of je geest zieker is dan de mijne. Je zou verschieten.
Hoe dan ook ,je herkent ze aan het super enthousiasme dat ze altijd tentoonstellen in't begin. Dus mensen , wees gewaarschuwd met mensen die super enthousiast zijn. Of het nu in het begin van je relatie is of je nu artiest bent. Vroeg of laat laten ze je vallen als een steen. Betrouw ze niet en wees achterdochtig want het draait hier helemaal niet om jou , maar helemaal om hun. Jij bent dat stukje dat ze missen in hun zielige leven tot je uitgerangeerd bent omdat namelijk niemand aan dat profiel kan voldoen. Let op de normale mensen en op normale  rustige reacties. Dit zijn altijd de scherpste reacties.

 

 

 

Geschiedenis


Eén van de saaiste vakken op school vroeger vond ik geschiedenis. Altijd dezelfde zever. Op school wordt het altijd geromantiseerd . Maar dat is niet wat er gebeurt is in het echt. Wat hebben we gedaan de laatste 40 eeuwen. Heel eerlijk. Niets anders dan gemoord , geplunderd ,opnieuw gemoord , eens oorlog gemaakt , veroverd , verkracht ,verbrand , heroverd , geplunderd , gestolen , ........ Allemaal voor het grote doel. Voor achterlijke leiders zoals Karel de grote , Dzjengis Kahn , Pol Pot, Napoleon ,stalin , Cesar , Mao , Hitler , Saddam Hoessein , idi Amin, Alexander de grote , Paus Pius de twaalfde en vele andere onnozelaars. Die paljassen deden dan zelf ook nog geen kloten en lieten anderen moorden voor hun. En dan kregen ze een schilderij en een standbeeld van nog veel grotere onnozelaars omdat portretteren van onnozelaars een onweerlegbare drang is van de menselijke soort. Maar dat schept een vals beeld van een samenleving.

Stel dat je enkel Koning Albert zou portretteren om de Belgen te vertegenwoordigen , dan ben ik blij dat ik een Romein ben en geen Belg. Niet dat ik iets tegen Koning Albert heb hoor ! Maar ik voel me niet verwant ,begrijp je. Om een voorbeeld te noemen .Ik ga niet vreemd en heb bijvoorbeeld geen buitenechtelijk kind. Daar verschillen we toch al heel wat in vind ik. Dan heb ik het nog niet over het feit dat ik niet bibber als ik een speech moet geven en dat ik wel een instrument kan spelen bijvoorbeeld. Maar er zijn zo veel meer verschillen. Toch denk ik niet dat men mij zal herinneren in de toekomst. Wat een verkeerd beeld zouden kinderen hebben die deze bladzijde van buiten moeten leren omdat één of andere idioot dat bepaald heeft.

Maar weet , die verschillen waren er ook vroeger! De bakker die het beste brood van het dorp kon bakken . Waar is zijn standbeeld? De boer die de dikste bieten van het land kon boeren. Lees je er iets over? De moeder die twaalf kinderen met liefde groot bracht. Waar is haar standbeeld?
Onze voorliefde voor enkel de parasieten te portretteren is toch wel typerend voor onze soort.

Ik vind dat zo oninteressant. Mijn aandacht gaat altijd naar mensen die in hun leven kunnen geven en geen oorlog maken. Mensen met de bijzondere gave van liefde. Mensen met inlevingsvermogen . Spirituele Mensen. Mensen die echt iets deden en echt iets maakten met hun handen.
Geschiedenis is een grote leugen. Het is geschreven en bekeken door kortzichtigen die de details niet van de grote gebeurtenissen konden onderscheiden. Dat moorden is nu toch al een beetje cliché geworden, jammer dat ze nooit over de echte dingen verhaalden.

Zo stond ik eens in Rouen in één van de grootste kathedralen die Frankrijk rijk is. Al de toeristen hadden het over hoe prachtig dat gebouw is. Ik niet hoor. Ik ruik daar bloed. Bloed , dood en verderf van alle slaven die het daglicht nooit gezien hebben om die rotzooi te bouwen. Ganse levens zijn verwoest voor een gebouw. Pure horror . En dit zou ik dan mooi moeten vinden. Zou toch een beetje kortzichtig zijn , vind je niet? Dan kan ik net zo goed Auschwitz mooi vinden of de Goelag. Maakt mij het nu wat uit dat de frigide Jeanne d'Arc daar heeft rondgelopen. In de plaats van oorlogsvisioenen te krijgen zou ze beter eens goed van bil zijn gegaan en iets positiefs met haar leven hebben gedaan, zoals liefgehad of geschilderd , of misschien iets met naad en snit.
Neen dat psycho wijf had een paar keer chance en vlam ,er vielen doden en bloed bij en dat was genoeg om in de boekskes te staan voor de eeuwigheid. Dat moet je nu nog maar eens proberen. Ook al heet je Jeanne d'arc , als je dit soort onzin uitkraamt krijg je een verdiende klap tegen je hoofd. En met de moderne wapens kom je niet zo ver met die goddelijke invallen. Neen , neen . Leugens , verzinsels , mythes van alle grootste onnozelaars samengevat in een vak. Dat kun je wel eens geschiedenis noemen.

 

Ik had een zwak moment.


Het zal je maar overkomen. Maar het overkwam mij.
Ik hou me bezig met liedjes te schrijven . Iets te maken , iets op te bouwen. Al zo creëer ik een positieve sfeer in de plaats van altijd maar commentaar geven op anderen. Ik speel voor mensen die me soms dankbaar zijn voor mijn bedachte woorden. Het is plezant als iemand je eens een compliment geeft . Vandaar dat ik het ook doe bij anderen. Hoewel ik altijd rechtuit ben en soms wat hard overkom , ben ik in wezen een zacht gekookt eitje dat schreeuwt om liefde en vrede. Als ik gevraagd wordt voor een goed doel ga ik er blindelings naar toe. Ik hou me niet bezig met andere zangers te becommentariëren omdat ik gewoon zelf liever mijn eigen ding doe en van het principe ben leef en laat leven. Maar het is me al eens mislukt in een zwak moment.
Die keer lag ik in het ziekenhuis met een zware longontsteking. Ja het was tijd dat ik binnen was. Gehoest ,heb ik wel een week lang. Ik dacht dat ik er aan was. Misschien moest ik maar eens stoppen met roken ! Man mijn levensstijl is toch niet echt van de meest normale. Maar o.k. Ik lag in goede handen in het ziekenhuis van Genk. Dacht ik althans. Tot dat daar een verpleger binnen kwam. Op mijn nachtkastje lag een boek van Herman Brusselmans. Wat een vuile taal gebruikt die man ,begon  de verpleger. En jij leest die rotzooi?  Nu, ik had nog 39  graden koorts op dat moment , dus ik denk , laat hem maar zagen. Toen hij er opnieuw over begon , had ik er zo stilletjes genoeg van. Ik zei , t'is niet omdat jij dat niet begrijpt dat je dat af moet keuren!  Ik begrijp het wel zei de verpleger , maar dat is gewoon negatief en grof. Dat doe je niet ,zo schrijven. Geef mij maar de liedjes van Clouseau , dat is tenminste muziek .  Ik word niet goed van al de negatieve literatuur.Nu ben je literatuur met muziek aan't vergelijken zei ik. Hou je bekrompen mening dan voor je zelf alstublieft want ik word van jou commentaar niet goed.  Hoezo , vertel dan eens iets positiefs over die man. Nu was hij te ver gegaan. Ik zei ; bijvoorbeeld dat hij monogaam is en recht voor de raap  en eigenlijk best wel grappig met momenten.  Dat kun je moeilijk zeggen van Clouseau. Die zijn helemaal niet grappig. Die zwemmen in het geld man . Die rijden rond met een Porche , halen hun liefjes uit programma's zoals temptation Island en zingen luidop 't zit vanbinnen.  Daar moet je toch een beetje lef voor hebben ,vind ik.   En jij gaat mij eens even zeggen wie de smeerlap is. Kom jong , get a life . How , how,  ik moet je infuus nog steken zei de man een beetje bedeesd naar de grond kijkend.  Ik dacht;  oh neen , een Clouseau fan gaat mijn infuus steken. Misschien kan ik me beter zelf nog vlug de keel over snijden.  En gelijk had ik .Hij stak zijn naald in mijn arm , maar er kwam niets uit. Zeker 5 minuten heeft die kerel zitten wringen in mijn arm toen die van een normale kleur naar blauw veranderde. Opnieuw zei hij ;  en hij prikte een nieuw gat . Nog maar eens , en weer wringen op een andere plaats. Na 7 pogingen had hij nog steeds geen resultaat. Nu , ik kan wel wat pijn verdragen , maar ik denk dat de arm van een terminale heroïne verslaafde er een stuk beter uitzag dan de mijne op dat moment.  Je hebt slechte aders zei hij. Ik ga de andere arm proberen. Na ook daar een mislukte poging hield ik het voor bekeken.  Slechte aders ? Godverdomme , je ziet mijn aders al van 10 meter afstand. Ik ben de levende droom van de infuus prikkers , zo een dikke en goede aders heb ik. Dat vertelden alle dokters en verplegers me mijn hele leven al . En deze aap ging me eens even zeggen dat ik slechte aders heb en dat daar niet in te prikken valt. Nu had ik er genoeg van. Blijf met je poten van mij af. En stuur iemand anders. Desnoods de poetsvrouw , maar ik wil niet dat jij met je onhandige poten nog één maal aan mijn lijf komt. Bol het af ,nu!  Al had ik nu stilaan 40 graden koorts , ik had nog genoeg over om deze bullebak in de afvalcontainer te gooien moest het zijn. Het bloed liep langs mijn armen af.  En weg was hij ,eindelijk.  Natuurlijk kwam er niemand. Dus ik drukte op de bel . Er kwam toen een oudere ervaren  verpleegster en die vroeg me waarom ik belde. Ik liet mijn armen zien, daarom. Hoe is dat toch mogelijk zei die.  Ze pakte de naald en van de eerste poging zat alles o.k.  Voila , 10 seconden werk. Makkelijk want jij hebt goede aders.  En die andere baviaan dan , zei ik ?  Och jong ,zwijg me er van. Die begaat al de hele dag de éne stommiteit na de anderen . Dus ik moet de hele dag al die klachten aanhoren. Onhandig dat die is . Maar vooral dom. Och , de directie weet er van ,lang gaat die het niet trekken.  Weet je zei ze, onder ons gezegd hé ; t'is een Clouseau fan. Ja ,ik wist het al zei ik. Erg hé , op die leeftijd zei ze . Man man , ,ik heb net mijn oude L.P van Whitesnake nog eens op gezet zei ze! Dat is toch andere kak . Here I go again on my own ! Wow wat een coole verpleegster  en dat allemaal in Genk. Ik zei , breek menne mond niet open. Ik ben fan van Gary Moore zijn gitaarwerk en ik vind Whitesnake met David Coverdale  ook super. Maar , hoe kan het toch zo ver komen dat je op die leeftijd nog zo klein en bekrompen bent?  Och ja , opvoeding waarschijnlijk.  Ik weet het niet. Maar weet je dat het ook een Janet is!   Verdorie dat was me niet opgevallen zei ik. Normaal hebben die toch een vrouwelijke kant en zijn die gevoeliger , maar deze had hier geen kaas van gegeten . Eén van de domste en meest onbeschofte janetten die ik tot nu toe tegengekomen ben. Een schande voor de normale Janet. Geen wonder dat ie Clouseau fan was. Och ja zei de verpleegster , die mensen weten ook niet beter. Toevallig heb ik  mijn twee dochters van 11 en van 13 jaar afgezet in het sportpaleis. Nu , voor die leeftijd vind ik dat normaal. Maar ik heb ze afgezet en ben dan de stad in gegaan. Daar kon ik echt niet bij blijven. Daar zaten volwassen kerels met aanstekers mee te zingen. Neen ,nu ben je me iets aan't wijsmaken zei ik. Neen , serieus , echt waar. Dat meen je niet? Jawel hoor! Mijne maag liep er van over , gelukkig dat daar nog vuilbakken stonden voor in te kotsen want dat was er echt over. Ik moest daar buiten.      Goh ,dacht ik , dat mens heeft toch karakter zo helemaal voor haar dochters tot helemaal binnen door te lopen. Wat was ik toch opgelucht dat ik eens een praatje kon slaan met een normaal mens. Je merkt dat dadelijk dat die hun werk ook goed doen met hun ogen dicht. Zonder haar , had ik geen ader meer in mijn lijf.  Net ik die altijd blindelings vertouwen heb in de medische wereld en niet vlug van zijn oren maakt. Net mij moesten ze zo een gruwel sturen.   Ze gaf me mijn medicatie en wenste me welterusten. Ik viel zacht in slaap en droomde van een wereld die nog lang niet verloren was met verstandige en goede mensen zoals deze verpleegster. Wat een zalige droom. Ik werd wakker en dacht alles is o.k. , ik had enkel een zwak moment!

Winterslaap

Nu men midlife zo goed als voorbij is heb ik beslist mijn leven te veranderen. Vanaf heden ga ik stillekes aan me voorbereiden op de winterslaap. Vele diersoorten doen het ook. Ik denk dat het ook  in mijn biologische aard zit. Mijn gestel vraagt er om. Het zegt jongen, ga nu maar voor 3 maanden in je bed liggen. Omdat we toch al in 2020 zijn ga ik me voorzien van de laatste snufjes zodat ik niet uit mijn bed moet om te eten en te kakken. Want dat zou er toch wel echt te veel aan zijn, vind je ook niet?  Neen, neen de sondes liggen al klaar.  Al dat gezever van je moet continue in beweging blijven, geloof het maar niet.  Een winterslaap, dat heelt je niet alleen psychisch , maar ook fysisch. In het ziekenhuis van Utrecht hebben ze onlangs de revolutionaire gewrichtsdistractie, uitgevonden. Een therapie waarbij je gewrichten 2 maanden lang niet belast worden door een apparaat.  Op die manier kun je zelfs herstellen van artrose op natuurlijke wijze.
Allemaal overbodig met de winterslaap. En zo gaat het door. Je spaart je een pak geld uit hoor. Tel eens je stroomverbruik wat je spaart, je voeding, je schoeisel, je wagen, de benzine, je fiets, ..... de verkeersboetes , de files, je telefoonabonnement, je wasmachine , je oven , ......
Vooral je gezondheid spaar je en dat is onbetaalbaar. Het idee komt een beetje van een gesprek dat ik voerde met een zwangere Chinese vrouw.  In China staan ze een pak verder dan hier met Gezondheidstherapieën. Moest je het nog niet weten, het is een traditionele gewoonte dat vrouwen na de bevalling 30 dagen lang in bed moeten blijven. Ze mogen geen huishoudelijke taken doen,ze worden gewassen. Ze mogen zelfs hun haar nog niet meer kammen, enz.... De resultaten zijn fenomenaal. Geen postnatale depressies en een zeer vlot herstel geestelijk en fysisch van het lichaam van de moeder. Alle sporen van de bevalling zijn gewist. De moeder is weer klaar voor haar oude leven met volle energie op te pakken. Zelfs het kind komt er beter uit. Zoek het maar eens op.
Mijn therapie is dus nog niet zo dom, die loopt eigenlijk ver vooruit op de Chinese. Je leeft gewoon een pak langer er mee.  Het houdt niet op, zoveel meer kun je uitsparen met een winterslaap.  Maar natuurlijk is het telkens weer als ik een geniaal idee heb dat de mensheid daar nog niet helemaal klaar voor is.  Zo staan toekomstige opvolgers van mijn idee soms met vraagtekens over de praktijk. Ik moet ook eens naar de vakbonden gaan zodat winterslaap officieel erkend wordt door de overheid. Op dit moment kan dat nog voor problemen zorgen. Stel dat je in een sollicitatiegesprek een goede indruk hebt gemaakt.  Je toekomstige baas zegt dat je aangenomen bent, maar je vermeldt nog een klein detail op het einde. Je zegt bijvoorbeeld;  ik ben flexibel en kan om met wisselende posten. Het enige wat ik nog moet zeggen is dat ik jaarlijks mijn winterslaap doe. Voila ,  dan is je baas verplicht volgens artikel bis 24658 van het strafwetboek van je toch aan te nemen. Doet hij dat niet dan verbreekt hij de winterslaapregel. En dat is er over. Iedereen heeft recht op een winterslaap. Vanaf nu een mensenrecht. Voor de rest zijn er nog kleine aanpassingen. Je gsm wordt voorzien van een winterslaapknop. Buiten stroom besparen activeert die dan ook de voice mail automatisch waardoor de persoon die belt te horen krijgt; de persoon die je probeert te bereiken is in winterslaap, gelieve vanaf een bepaalde datum terug te bellen. Je krijgt dan een kleine copywright message met  ' Wintersleep is a registered trademark of the famous songwriter  Frank Engelen ' of iets dergelijks waardoor er 10 cent van je belwaarde af gaat. Niet dat ik commercieel ben of zo. Maar voicemail is nu eenmaal een miljarden business op het moment. Omdat je kunt sms'sen zelfs totaal overbodig. Niets heb je er nog aan. Telkens ping ping en genoeg idioten die dat nog steeds niet hebben gedeactiveerd. Logisch ook, want ik heb er 10 keer voor moeten bellen laatst. Providers doen het echt niet graag en maken het daarom zeer moeilijk zodat de meesten zeggen, ach laat het maar. Ondertussen zijn ze zelfs te laat om de telefoon op te nemen als hun voicemail aan springt terwijl ze wel aanwezig zijn. Neen, vandaar dat ik alleen maar profiteer van de minder attente beller, die zich hier absoluut niet aan stoort omdat ie te lui was om zijn nutteloze voicemail te deactiveren. Dus dat is een soort Robin Hood verdienste voor een goed doel.
Zo gaat je facebook pagina automatisch in winterslaap zodat je geen uitnodigingen krijgt om Buggle te spelen tijdens die periode. Voor de rest is het maar detail. Na een paar winterslapen dan ben je het gewend. Het gaat echt verslavend worden. De energie om te ontwaken uit de winterslaap is onbeschrijfbaar voor de meesten. Maar ze moeten nog even wachten. Dus mensen, nog even wachten tot ik alles in praktijk ga omzetten, dat zal volgend jaar pas zijn. Want ik ga eerst wat ervaring opdoen. Ik ga stillekes starten met de winterslaap!

 

 

A good heart being alone
You can shake it ,you can break it , you can rip it all apart  
Nothing is more fragile      and sometimes lonely as a heart
But don't look up at people       who got a heart of stone
Even in  success                    they will always be alone
So If you're at the crossroad      and you really got to choose
Always follow your heart             even when you loose
Cause once you deceived it         it will be forever gone
Much worse things can happen   than a good heart being alone

 

 

Zure regen


Naar aanleiding van een interview met P magazine
Verdorie , men interview met P magazine is niet doorgegaan. Ze vonden het te grof. Ik zei , maar schrap dan de passages die niet door de beugel kunnen. Neen , neen , ze wilden niets meer met mij te maken hebben. Zelf vond ik althans dat ik goed bezig was. Maar ja , ik ben niet meer van deze tijd hé ,wat wil je. Ze waren teleurgesteld in alle vragen . Dit kunnen we echt niet publiceren zeiden ze. Toch was ik zo open en eerlijk. Verdorie , hopelijk komt de volgende keer een beter blad. Het begon allemaal met de vraag , wie mijn grootste inspiratiebronnen waren. Ik zei op de eerste plaats Justin Bieber . Meen je dat ,zeiden ze? Natuurlijk , meen ik dat. Ga je nu bij iedere vraag , meen je dat zeggen of wat. En waarom ? Ik zei vooral voor zijn kapsel. Heb je gezien hoe sexy dat is , alle meiden vallen er voor. Maar jij bent toch kaal zei de interviewer. Ja en dan , wil dat zeggen dat ik geen Justin Bieber kapsel kan hebben. Neen , volgens mij niet dan. Man , man, man, alle ik zal jou een geheim vertellen. Ik heb het met mijn schaamhaar gedaan. Niet zo makkelijk, een ganse pot gel moest er aan geloven , wil je het even zien? Neen , neen zei de reporter. Heb je nog inspiratiebronnen? Ik zei Sam Goris en hoe heet die janet weer die met Bea van der maat de tien om te zien show vroeger presenteerde? Willy Sommers , ja die. Awel , hij ziet er misschien wel als een watje uit , maar het is een Koole gast. Wist je dat hij zijn eigen gelimiteerde vrouwenparfum uitbrengt in het blad TV story. Daar kunnen ze bij P magazine nog iets van leren. Maar dat zijn toch allen zangers met een ander genre als jou ! Ja , ja , maar dat is omdat ik nog niet goed genoeg ben. Eén maal aan de top dan zie je het verschil zelfs niet meer tussen hen en mij hoor. Ik moet nog veel leren. Maar wacht maar af hoor , ik ben pas een paar jaar bezig. Ook mijn gitaarspel moet nog groeien. Maar volgens mij ,speel je toch beter gitaar dan de drie vorige zei de reporter. Ma neen jong , zei ik. Dat is smaak hé, daar valt niet over te discussiëren. Kijk nu Willy , die zei laats in een interview dat hij met Beatles covers begon omdat dat zo makkelijk was. Terwijl ik , vind Beatles muziek helemaal niet makkelijk. Maar Willy zei , het is simpel want het zijn maar drie akkoorden. Man , geniaal is die man. Als ik de Beatles muziek bekijk dan zie ik er altijd zo veel meer. Zie je. Enkel een genie als Willy kan dit herleiden tot drie akkoorden. Ik vind het wel een vreemd interview zei de man. Ach ja , je hebt misschien nog niet zo veel ervaring met het interviewen van songwriters, zei ik . Net wel , daarom vind ik het vreemd. Wat had je dan eigenlijk verwacht van mij ? Nu ben ik eens benieuwd ? Hmmm , iets meer inhoud , meer voorbeelden zoals Leonard Cohen , Jimmy Hendriks , Bob Dylan ,Jimmy Morrison bijvoorbeeld. Och , jong waar komt gij toch mee af zei ik .Is dat inhoud? ‘This is die end’ van de doors is een negatieve song. Dat willen ze nu niet meer hoor ! Dat duurt ook te lang ,dan beginnen ze aan hun gsm te prutsen hoor. Moet ik het bewijzen? Klik nu eens op Youtube Jim Morrison in . Kijk dan eens hoeveel hits die heeft. Awel , tik nu eens Justin Bieber in. En wat ziet ge ? Ja , dat zijn er een paar miljoen meer hé. Dus , aanpassen aan de nieuwe tijd. Maar ik heb nog een heleboel voorbeelden . Ken je ……… Stop maar zei de man , ik wil het niet meer horen! Een andere vraag dan . Je teksten , hoe verzin je die? Nu nog schoner. Gij gaat mij hier ne keer komen zeggen dat ik mijn teksten verzin. Allemaal echt gebeurt man. Ik ben geen reporter zoals jou hoor. Ok , ok , een andere vraag ? Wordt U soms lastig gevallen door uw fans? Dat valt wel mee hier in België. Slechts drie keren hebben ze me gestalkt. En , hoe reageerde je daar op? Gewoon een patat in het gezicht en het was voorbij. Hoe ,jij bent toch de man van Love and Peace. Ja , ja , maar niet als ze me stalken . Kijk maar eens wat er met John Lennon gebeurt is. Neen neen , vlam der op , dan is dat gedaan. Der was eigenlijk maar één nadeel aan. Oh ja , en wel nadeel was dat dan? Ik had maar drie fans en die komen de laatste tijd niet meer. De reporter vond dat grappig , en ging stilletjes door. Dju , wat een negatieve mens. Maar geen wonder met zo een rotjob. Ik zou misschien ook verzuren als ik dat deed. Ach ja , daar ga ik nu eens een Nederlandstalig nummer over schrijven. Getiteld , zure regen!

 

Soeur Sourire
Een van de meest onderschatte songwriters, die België ooit gehad heeft , is buiten Hugo Raspoet zeker Jeanine Deckers (Soeur Sourire) vind ik.
Beiden verbannen en geboycot door de kerk en de overheid. De één stopte en ging werken , de andere pleegde zelfmoord.  Ik kan het niet laten maar ik heb altijd een boontje voor songwriters die
zelfmoord plegen. Of het nu vrijwillig was of door externe omstandigheden. God wat maakten ze goede muziek. Van Wim de Craene tot Kurt Cobain  van Brian Jones tot Ferre Grignard van De Jims Morrison en Hendriks en  van  Janis Joplin  tot  Elliot Smith. Ze werden allemaal niet zo oud als Herman brood die dan op zijn beurt dan ook weer van het Hilton sprong,maar dat was meer omdat ie in zijn broek moest kakken omdat hij immuun geworden was voor Heroïne.  Je kan zo nog even doorgaan , maar ik vraag me af , wat is er toch aan de hand met de huidige songwriters. Niemand pleegt nog zelfmoord. Gek , want net die mensen kunnen we wel missen. Nu , als je hun songs hoort dan weet je ook dadelijk wel waarom. Der gaat niemand zelfmoord plegen door dos servesas por favor te zingen of zeven Anjers zeven rozen.  Die mensen voelen zich in een rusthuis even goed als op het podium. Geen enkele point om zelfmoord te plegen. Blijven lachen. Toch zit ik nog met een raadseltje. Waarom pleegde Leonard Cohen geen zelfmoord?  Hij is er thans een typeke voor. We kennen allen zijn manisch depressief verleden , maar toch blijft de man hoogbejaard supergoed functioneren. Als er ééntje recht heeft op zelfmoord , dan is hij het wel. Zelfs Hilde Rens (Yasmine) pleegde zelfmoord na de peroiode dat ze Leonard Cohen probeerde te imiteren. Niet dat ik vond dat het in de buurt kwam van Cohen , maar je moet het toch maar doen ,zo aan een ijzerdraad gaan hangen als afsluiter.Wat heb ik Hilde altijd onderschat.Die meid had wel diepgang.Ik was beter eens naar haar show gaan kijken i.p.v. met mijn vooroordelen te zitten. Ik scheerde haar altijd over dezelfde kam dan die andere debielen die in Vlaanderen zoal op t.v. kwamen. Ik denk 2 maal na voor ik nog eens een b.v. ga afbreken in de toekomst hoor. beloofd.

Maar Cohen. Hij ging verder en dieper dan alle vorigen. Hoewel Kurt Cobain een legende was en veel gemaakt heeft is het toch maar een klein koorknaapje als je het repertoire van Cohen een beetje kent. Toch geen zelfmoord voor Cohen. Respect ,je moet het maar doen , blijven leven met zo een last op je schouder. Ik denk dat het er mee te maken had dat Cohen al goed in de dertig was toen zijn carrière begon. Die heeft het geheel daardoor beter kunnen samenvatten . Te jong beroemd worden is nooit goed voor een songwriter.  

 Eén van de strafste zelfmoorden is toch ongetwijfeld die van Soeur Sourire.  Goed bewust en gepland en zelfs samen met haar partner. Zoveel liefde had dat mens. Alles goed willen doen. Volledig uitgezogen door de kerk er uitstappen en alles op alles gezet om liedjes te schrijven. Een gevecht met de gitaar in de hand tegen een hypocriete wereld.Teksten die zo vertederend waren dat ze pijn deden. Geen enkele punk of metalband had ooit half de ballen die zij had. Vandaar dat zelfs de Beathles en Dylan even aan de kant moesten gaan op de hitlijsten toen zij op kwam in die tijd. Bilzen en Woodstock begingen de grootste fout om Soeur Sourire niet te vragen en waren verdoemd tot het vernietigen van de eigenlijke pointe van de sixties. Who de fuck kun je nog op uw affiche zetten nadat Jimmy Hendriks er op heeft gestaan om een beter programma te hebben. Jeanine Deckers godverdomme! In 1970 speelde een zekere L. Cohen , met een akoestische gitaar Jimmy Hendriks al los naar huis op het festival van Isle of wight. Iets wat maar één maal gebeurt is op deze wereldbol , dat tederheid het haalde van power. Jammer dat niemand dat door had in die tijd ! Jeanine Deckers was een upgrade van jaques Brel die toen ook al lang had ingezien dat het zelfmoord zou zijn om door te gaan. Maar Soeur Sourire was harder. Ze zette alles op alles. Dit alles werd niets. En na wat liefdadigheidswerk te verrichten door een school voor autistische kinderen te beginnen raakte ze financieel helemaal aan de grond. Dit is ongeveer wat de mensheid doet met de grootsten der Natuur. We laten ze creperen. Vraag dat maar eens aan Vincent van Gogh. Zijn werkjes stilden nauwelijks de honger toen. Soms wordt je zelfs door je eigen vader dood geschoten zoals Marvin Gaye. Maar meestal door zieke geesten zoals het  John Lennon en zo vele anderen overkwam.  
Maar verwennen doen we onze goden niet rap. Vraag dat maar aan Jezus Christus. Zijn verander water in wijn shows hebben hem ook geen windeieren gelegd.  Hoewel al deze mensen dood zijn kunnen we niet ontkennen dat hun bestaan de wereld veranderd heeft in de positieve zin. Bob Marley vatte bovenstaand verhaaltje ooit samen in redemption song , met de woorden; How long will they kill our prophets while we stand aside and look  . Jeanine Deckers, we missen je ! Of beter gezegd ,bijna iedereen is je vergeten en kijkt tegenwoordig naar 'idool' , maar ik mis je!  

 

 

 

 

De droom was volbracht
Laats vroeg er iemand aan mij . Hoe lang heb je er over gedaan om te leren kiteboarden.  Ik zei 1 dag.
Wow , dat valt mee! Ik dacht , nu moet ik zwijgen. Ik zweeg. Goed gedaan van mij. Flink.
Maar de werkelijkheid was niet zo rooskleurig.  In 2004 windsurfte ik al 25 jaar. Ik had alles meegemaakt van het begin van de sport tot de laatste evoluties. Ik ging harder dan de meesten. Ooit stonden een 500 tal professionele windsurfers naar mij te kijken toen ik in 10 beaufort een tourke ging doen met mijn 4.5m zeil. Geen één van hen dacht dat ik ooit levend zou terug komen. Moet je weten dat 8 beaufort al een zeer zware storm is. Maar bij 10 beaufort is dat nog een tikkeltje anders. Golven zijn plots flatgebouwen en ze krijgen niet de kans om om te slaan omdat ze weg gespuwd  worden naar alle kanten. Wat een verwijten kreeg ik toch van de zogenaamde professionele windsurfer en dat was niet de eerste keer . Ik had er genoeg van. Gij zijt allemaal een bende janetten , zei ik. Maar ze verstonden me niet omdat de meeste Duitsers waren. Ik zei Du bist allen eine Bande Pussies! Met deze gezegd zijnde , ging ik eens aan mijn sangria drinken. Ik moest namelijk geen shit nemen van dit soort watjes. Ik stond al op een plank in 1979 toen niemand van hun op een plank stond. Ik planeerde al volle bak , toen de trapeze nog niet uitgevonden was , ik sprong al met bulldozers van planken toen de voetbanden nog niet uitgevonden waren. Ik jankte dag en nacht aan mijn ouders omdat die te arm waren om voor mij een plank te kopen. Ik behoorde niet tot de wereldtop omdat ik een hard werkende arbeider was met een gezin die slechts enkele weken vakantie had ,maar als ik op het water stond kon je me beter serieus nemen in die jaren. Maar er was nog een andere factor. Ik lachte me dood met kiteboarders de vorige jaren. Wij windsurfers gingen sneller en vielen niet zo veel. Maar in 2004 was dat plots anders. Plotseling begonnen kiteboarders windsurfers in te halen en sprongen hoger en deden mooiere manoeuvres . Ik was 36 jaar en had al duizend andere sporten gedaan. Ja , als er een evolutie is , dan spring ik er op. Ik ging kiteboarden. Ja , dat was het , weg met oude gewoontes, was altijd mijn leuze om niet vast te roesten. Iets nieuws. Het gevoel is onbeschrijfelijk. Ik was terug het manneke van 12 wat nieuwsgierig was. Ik ging me informeren bij de kiteschool. Wat duidelijk te zien was , is dat ik er niet thuishoorde. Het was een elite club met een rangorde van enkel de goede boarders respecteren en de rest zijn losers.  Dus ik was de loser. Geen probleem. Ik heb al wat sporten achter de rug. Maar ik had nooit een grote mond als ik niet beter was dan de anderen. En zo was het. Ik was een newbie en newbies moeten zwijgen. Daar moet je zo oud voor geworden zijn , dacht ik. Dus ik naar de winkel , pijnigde mijn saldo zeer ernstig  met nieuw beginners materiaal , en daar stond ik. In Sant pére de pescador op een zondag in augustus 2004 stik alleen. Er was een officiële mistral club  met een grote website met reclame over kiteboarden. Een Afrikaanse kitemonitor kwam op me af en zei , we zitten met een probleemke! Er zijn net 2 dodelijke ongevallen gebeurt hier in de buurt en de minister heeft beslist van kiten totaal te verbieden in de gehele Costa Brava. Ik zei wat? Ik rijd 1250 km naar hier omdat dit een officiële kitezone is met een grote website vol reclame en gij gaat mij hier even vertellen dat bij dit mooi weer ik hier niet kan kiten!  Dit is grof. Ik weet het zei hij , het is tegen onze business maar we kunnen niets doen. Ik zei je kunt wel iets doen. Gewoon weg gaan en ik trek mijn plan wel. Met dat ik  de nieuwe kite uit de verse plastiek op het zand gooide kwamen twee Hollanders aan. Wij zullen je eens helpen met de setup zeiden ze. Omdat ik van niets wist was ik blij met hun aanwezigheid en liet hun de bar afrollen en aan de kite knopen. Voila , nu oplaten.  Ik had het niet makkelijk. Het water werd dadelijk diep , de kite was een 17m c-kite , ik was illegaal bezig , nieuwsgierigen stonden overal in de weg en één der welk accident er zou zijn ik was altijd in fout. Wat ik toen nog niet wist dat die Hollanders mijn kite aan de verkeerde knoop gehangen hadden zodat ik totaal geen depower had. Dus ik in het water. Misschien 300 keren ben ik gevallen, de lijnen moeten binnenhalen , ontknopen ,kortom de ellende hield niet op. Ik moest naar mijn voeten kijken ,naar de mensen in de buurt , naar de politie die kon komen en naar de kite. Tot ik plots kon rechtstaan. Ik wist dat ik enkel in één richting kon varen dus ik dacht , och fuck , ik vaar een kilometertje door tot dat ik het gevoel een beetje heb. Dan ben ik weg van de mensen en heb de hele zee voor mij. Het lukte ook wel terug maar zoals iedere beginner verloor ik een kilometertje hoogte bij het terugkomen. Een serieuze val, ik haalde de kite binnen omdat ik kort aan de branding kwam met veel toeristen. Ik had de lijnen rond mijn benen en moest uren ontknopen voor dat ik de kite terug in orde had nadien. Maar ik wist hoe ik moest varen. Daarna ging het beter en beter. Ook andere kiters die me zagen gingen terug kiten en negeerden het politieverbod.  De energie die ik die dag had is onbeschrijfelijk. Ik had gewoon mijn neopreen pak opgegeten moest ik het niet kunnen. Ik bleef door gaan. En op het einde van de dag kon ik op en af varen. Zonder depower kon ik zelfs varen. En zo gingen de dagen voorbij tot er  plots een wit groene boot met volle snelheid vanuit de zee op ons af kwam. Oeps , een jacht op volle snelheid , met allemaal groene mannetjes er in. Ze vaarden voor een kiter. Die mocht niet verder varen in dezelfde richting ,maar de terugweg was enkel in één richting. Niets mee te maken. Zwemmen dan maar. Ondertussen spurtte de boot naar het strand. Op die tijd had ik men kite gauw naar de caravan gebracht. Ik ging terug kijken en zag hoe de boot tot aan het strand vaarde. De kiters die toen nog niet weg waren werden omsingeld door een tweede busje groene mannetjes die met mitrailletten vanuit de duinen sprongen. Het was dus een actie vanuit land en vanuit de zee. De kiters die nog daar waren moesten hun boeltje samenrollen en dat werd in beslag genomen. Op de politieboot stond een camera van de bekendste Spaanse zender. Een groepje begon te discussiëren. Toen een Nederlander genaamd Rob daar niet content mee was , zei deze op zijn Hollands Engels ; now,  I want to talk with the boss of the camping first. Rob draaide zich om en ik zag hoe de agent het typische klik klik geluid met zijn mitraillet maakte.  Robs plan om even weg te gaan was dadelijk afgelopen. Geen woord Engels spraken die mannen. Had Rob door gegaan hadden ze hem gewoon in de rug geschoten. Dat zag je in die blik. Mijn Zwitserse vriend had ook prijs. Zijn vrouw had les genomen aan de club en hij was zelf aan't kiten. Alle twee kites zijn in beslag genomen. Ze moesten een P.V. ondertekenen dat ze aan't kiten waren en dat ze wisten dat dat verboden was , deden ze dat niet dan werden ze mee genomen naar de gevangenis.  Gezellig sfeertje daar op de camping. Der kwam een dikke Duitser die lag te zonnebaden zich even mee bemoeien. Was eine Schweinerei is das hier. 'Das ist Europa hier nicht Afganistan ' citeerde hij ! Dat maakte geen  indruk op de politie die teken deed dat hij zijn bek moest houden.   Toen kwam de baas aan , die dus wel Spaans kon en er werd hevig gediscussieerd.  De Zwitsers hadden er genoeg van. Morgen vertrekken we, zeiden ze. De campingbaas vroeg hun te wachten omdat hij ging proberen de kites terug te vorderen.  Lap dacht ik , daar heb je het. Ik kan nog maar een paar dagen kiten en 't is al verboden. Gelukkig , was de mijne niet in beslag genomen dacht ik ,want dat zou nog veel pijnlijker geweest zijn.  Als criminelen werden we afgeschilderd en uitgezonden op de Spaanse TV1 . Wat een toestanden. Een Hollandse vriend belde dadelijk naar thuis , dat ze de video moesten aanzetten en het opnemen  omdat hij goed in beeld was. De volgende dag scheen de zon. Daar zaten we dan . In  een droomachtige Spaanse kitespot waar we niet mochten kiten. Na drie dagen kwam de campingbaas met goed nieuws. Het was een illegale politieactie van de guardia Civil . Die mannen hadden zelfs iets ondernomen om stoer te doen omdat ze pas de landbevoegdheid kwijt waren en nu nog enkel strand en zee hadden. De rest was voor de meer matige policia locale. Blijkbaar hadden die relaties met de tv. Dus alles was opgelost. De Zwitser kon zijn kite terug halen. Het vreemde is dat al die kites al verdeeld waren . De éne lag in Girona , de andere in Port bou, enz....   De leden van de mistral club kregen de opdracht ze allemaal te halen. En zo was het weer ok.  Iedereen kon weer op zijn gemak surfen. Gegeven moment na dag 10 stond ik sstoer mijn verhaal aan de bar te vertellen dat ik depowerde door aan de bar te trekken. Neen , zeiden ze , dat is geen depower. Ik zei jawel. Neen , dat kan niet . Wat voel ik dan. Ha , dat waren verkeerd geknoopte lijnen die mijn kite volledig uit profiel trokken en alzo ook een beetje depowerde.  Ik zei verdorie , die Hollanders wisten het weer beter . De volgende dag knoopte ik mijn koorden wel goed. Man wat was me dat een verschil. Ik had depower.  Ondertussen was mijn voetenspel zo goed geworden door 10 dagen met een kite zonder depower te varen , dat ik al dadelijk kon jumpen zonder probleem. Jippikayey riep ik luid. De wereld stond aan mijn kant. Wat een zalig gevoel. Tot dan de volgende donderdag weer een groene boot op ons af kwam. Weer de gardia civil. Weer al een kiter in een richting gestuurd waar hij niet kon varen zodat die in de problemen kwam. Uit de duinen verschenen weer mannetjes met mitrailletten.  Dus onder shot zei ik. Kan je de baas van de camping eens bellen aan een andere toerist , want die klootzakken spraken geen enkel woord Engels. Dus die baas kwam af en vertelde het verhaal van de vorige week. Awel , daar wisten die helemaal niets van. Vorige week was de avondpost en nu was het de morgenpost of zo iets. Ze belden hun oversten die het verhaal bevestigde en vertrokken dit maal zonder iets in beslag te nemen en zonder mensen te bedreigen. Wat is er nu van zei ik tegen de baas. Ja zei hij er is gedoogbeleid . Dit is een officiële club en enkel in deze zone van 150 m ben je in orde. De paljas van een minister had inderdaad een verbod op de gehele costa brava uitgesproken maar dat was niet echt realistisch nu in hartje zomer. Dus zei hij , moest je iets aan de hand krijgen ben je nog steeds helmaal in fout. Daar kan ik mee leven zei ik. En alzo behoorde ik tot de kite mannen die me aanvaarde als één van hun. Het gekke is dat ik de volgende jaren zeer extreem had doorgeoefend bij ons. Er waren weinig mensen die hoger als mij  sprongen en ik kon langs voor of langs achter loopen , terwijl ik aan mijn gat jeukte en in de camera kon kijken.  Ongeveer 4 jaar later kwam ik op dezelfde spot terug. Ik had unieke ozone kites en mijn eigen samenstelling van borden die niemand maar ook niemand kon overtreffen. Gegeven moment was ik volle bak aan't kiten en aan't loopen in 3 beaufort. Er waren zeker twintig stoere mannen die me zagen die hun kites opbliezen , maar niemand kon varen. Toen ik stopte kwamen ze met 20 rond mij staan. Het was een wonder , ik met mijn 90 kg nog kon varen en zij niet. Niemand begreep het. Ze keken allemaal naar mijn kite terwijl ik wist dat in die jaren er nog te weinig met het bord gewerkt was en ik was een stapje voor. Een paar dagen later komt de hoofdmonitor naar mij en zei. Ik moet je toch eens iets zeggen. Iedereen maar ook iedereen praat over jouw. Je stijl , je techniek , je energie is iets dat we hier maar zelden gezien hebben. Wow , ik werd er helemaal stil van. Ik die in het begin nog niet eens een goedendag kreeg stond daar 4 jaar later plots als goeroe.Toch voelde het minder prettig aan als beginnerke toen ik naar anderen op keek in de plaats van andersom.
Ik had een droom , de droom was volbracht.

 

 

Gitaarverhaal ;  Lag The Blues


Ergens in 2008 Gitaarverhaal ;  Lag The Blues
Ergens in 2008 zocht ik een bepaald gitaargeluid . Ik had veel goede blues groepen gadegeslagen  en was altijd gefascineerd door hun mooie karakteristieke geluiden. Dikwijls kreeg ik de kans om met die goden eens te praten en ze gaven me soms wel eens geheimen prijs. Geheimen die je tot een andere soort doen behoren als je ze begrijpt. Zoveel magie ,soberheid en detail in een instrument . Je zou der ziek van worden. Het kwam zelfs zo ver dat die Amerikanen tegen mij praatte alsof ik familie was omdat ze de afstand hoorden die mijn hersenkronkels afgelegd hadden in mijn zoektocht . Maar o.k. , muzikaal was ik niemand. Enkel iemand die leergierig was.  Ik had zelf door de jaren van mijn arme spaarcenten toch verschillende stratocasters made in usa aangeschaft! Zowel de vette als de gewone. Ik bestelde allerlei pickups om te experimenteren. Zo had ik een strat waarin ik lindy Fralin pickups ingebouwd had die super klonk.  Push pulls , blenders , custom shop,.....  Ik had het allemaal.  Zelden zo een mooie boterklank als een goede strat bij clean,  maar als je hem gaat boosten dan heeft hij toch een goede pedaal nodig. Ik legde toen al dikkere snaren op en stemde een toon lager om zo een vetter geluid te krijgen.  Allemaal goed en haalbaar. Maar ik wou eerst nog eens kijken of het beter kon. Naar mate ik meer speelde en wat beter werd begon ik cleaner te spelen. Meer zoekend naar het echte gitaargeluid i.p.v. zijn modulaties. Omdat ik veel en regelmatig speelde kon ik dan ook goed testen en vergelijken. Nu , er komt een dosis smaak en subjectiviteit  bij kijken ook naar het genre waarin gespeeld wordt , dus deze mening is subjectief.

Mei 2008 , een zware maand. Ik testte tussen de 500 en de 800 gitaren in verschillende winkels reizend door het land met mijn eigen lampenversterker altijd bij de hand.  Ik hoor nog steeds verhalen van mensen die gitaren gaan testen zonder hun eigen versterker mee te nemen maar die hebben een andere hobby als mij.  Hun referentie is  nul omdat versterkers allemaal van klank verschillen. Maar O.K.,  Zelden klonk iets beter dan mijn eigen strats.  Dus ik dacht ik zit wel echt goed. Je kunt toch moeilijk zeggen dat Stevie Ray Vaughan geen Kool geluid had. En ik zat er close op. Dus niets moest , het waren enkel fun tripjes nog. Gewoon om te leren , om te verkennen. Op een gegeven moment testte ik vooral merken waarvan ik nog nooit gehoord had. Veel viel tegen! Nu begrijp ik waarom de klassieke modellen het beter doen. Tot ik op een gegeven moment een 'Lag the blues' in mijn handen kreeg. Nog nooit van gehoord!  Deze op een telecaster lijkende gitaar zag er mooi en sober uit. Ingeplugd wist ik niet wat ik hoorde. Totale shock. Ik kneep in mijn wang , dit was niet realistisch , was ik aan't dromen. Geen twijfel mogelijk. Uit die 500 gitaren die ik getest heb kwam nog niet eens één gitaar half in de buurt van deze . Vet , ongelofelijk. Het zachte van een fender en het ruwe van een gibson in een perfecte hals met een mooie body. Geen twijfel mogelijk. Dit is hem. Ik denk dat de verkoper mijn enthousiasme had gezien want hij zei me dat het geen goedkope gitaar was. Ach ja , wat maakt het uit. Ik verkoop wel een ander , maar deze 'lag the blues ' moest ik hebben. De gitaar was tweedehands maar in goede staat.  3200 euro zei de verkoper , maar dan heb je een prachtstuk . Ik dacht shit , dat meen je niet ! Je gaat geen 3200 euro geven aan een gitaar waar je nog nooit van gehoord hebt. Dus ik zei , nu even niet , ik heb geen kleingeld bij touwens.  Fuck , wat een vernedering.  Ik voelde me alleen toen ik de winkel uitstapte zonder die 'lag the blues'.  Zou ik mijn wagen ter plaatse verkopen , neen , wees redelijk en slaap er eens over dacht ik. Slapen kon ik niet.
In mijn fascinatie natuurlijk dadelijk het internet op. Ook nog niet zo veel van te vinden. Dan ebay maar op . Shit daar stond een identieke in veiling voor nog geen 500 euro , die afgelopen was gisteren. Damm.  Dan wat verder opgezocht. Het zijn Franse gitaren die eind vorige eeuw gemaakt werden zag ik. Maar wat , verdorie die gitaren hebben nieuw nog geen 1000 euro gekost. Wat krijgen we nu? Had deze van de winkel gouden knoppen dan of zo?  Maar neen. Hoe kan dat nu?  Och ja dacht ik , ik zal er wel één ergens anders op de kop tikken. Gans de wereld zocht ik af , maar niet één 'lag the blues' in aanbieding. Geen enkele Belgische of andere winkel had hem. De meeste keken me raar aan toen ik er om vroeg en begonnen over andere modellen. Verdorie , die beestjes zijn zeldzamer dan ik dacht , waarom maakt men die 'lag' niet meer?  Ik zou dadelijk ne nieuwe bestellen. Ach ja, de tijd moet het maar doen dan hé ,geduld, geduld!   Na ongeveer 3 maanden zoeken ging ik toevallig nog eens in dezelfde winkel binnen. Het was een andere verkoper. Die vroeg me 'na weer wat gitaren te testen' wat ik echt wou. Ik zei; die ' Lag the blues' , maar hij is wat duur voor mij denk ik.  Ach ik zal eens kijken wat ik kan doen. Hij schreef van alles op een briefke en zei. O.k. met alle kortingen zou je hem kunnen hebben voor 1500 euro. Shit , wat zijn me dat toeren , eerst 3200 euro nu 1500 euro en dat voor een gitaar die ik opgezocht had en wist dat die nieuw minder kostte. Dat is lef hebben. Waarschijnlijk stond debiel op mijn voorhoofd geschreven op dat moment. Van zulke louche praktijken houd ik niet echt dus ging ik maar weer eens naar huis. Ik zocht  jarenlang regelmatig naar die gitaar  en schuimde bezeten het internet af. 2008 , geen 'lag the blues' , zo ook in 2009 , 2010, 2011, 2012 . Hoe is dat nu mogelijk dacht ik in 2013. Ze kunnen toch niet zeggen dat ik geen geduld heb nu. Ondertussen heb ik een zen bekering gehad en speel ik zelfs niet eens meer elektrisch maar vooral op een klassieke gitaar.  Maar o.k. dat is nog een apart verhaal voor een andere keer. Tot ik op eens in januari in Henegouwen een 'lag the blues' te koop zag staan voor een prikje. Dat is niet mogelijk dacht ik . Moest ik rijk geweest zijn zou ik zo het dubbele geven. Maar ik ben mijn eigen dus na een lange en vermoeiende afpingeling ben ik hem dadelijk gaan halen voor minder. Thuisgekomen dadelijk in mijn versterker gestoken en ik moet zeggen. Jep , that's it. Nog nooit zo een perfect geluid gehoord . Gecombineerd met zijn ware pracht en schitterende hals voelt deze gitaar als een lichaamsdeel. De boterklank is mooier dan de duurste fender en de humbuckers geven daarentegen een super vet geluid bij distortion die ook alle zwaardere stijlen moeiteloos aan zou kunnen zonder te veel bla bla.  En wat een schitterende hardware , eenvoudig maar rijk. Voor gitaristen: De 'lag the blues' heeft 2 pickups in hals en brug zoals een telecaster , maar dit zijn humbuckers voorzien van een vijfstanden schakelaar die de humbuckers kan splitten in single coils en daardoor zowel een clean strat als een tele geluid kunnen overtreffen, zonder iets van zijn pittigheid in te boeten. Dit is een monster.  En dit voor een prikje.  Een vijfjarige intensieve zoektocht is eindelijk voorbij. Zo zie je maar als je geduld hebt komt het allemaal in orde. Ik moet zeggen dat de gitaar beter klinkt met de dag dat ik er op speel.Hoewel ik liever speel op een maple hals leg ik me bij deze mooie rosewood neer. Zelden kom je zo een stukje magie tegen. Geen gewoon mannen die Fransen.

 

Vluchten voor de pijn
Eén van de grootste taboes van deze moderne tijd is Pijn. Als we het al horen krijgen we koude rillingen en komen we af met al onze bestrijdingsmiddelen. Neen het mag niet , het kan niet , het is niet, het zal niet. Pijn staat recht tegenover het alom gegeerde succes en plezier . Toch horen de twee meer samen dan we ooit beseffen. Zelden is er succes en plezier zonder pijn. Toch zal altijd de pijn geminimaliseerd worden , terwijl net plezier en succes  uitvergroot worden. Het lijkt wel alsof er nooit pijn geweest nadien. Enkel plezier is over gebleven. Dat maken we ons zelf wijs. We kunnen het zelfs wissen uit ons geheugen. Hoe eindeloos de pijn soms voelt . We hebben geen controle over hoe vlug we hem vergeten zijn in betere tijden. Toch is pijn het enige echte in het leven. Geluk , succes , plezier zijn fictieve begrippen. Ze zullen nooit de kracht en de intensiteit hebben van pijn. Geluk en plezier is fake. Het is een geestestoestand , meestal een pak vager dan pijn. Zo vaag dat je jezelf kunt wijs maken dat je gelukkig bent en plezier hebt terwijl dat niet zo is. Dat moet je maar eens proberen met pijn. Neen , met pijn kom je er zo vlug niet van af. Die liegt niet. Pijn kan je hoofdje naar beneden laten gaan wanneer het ook maar wil.
Toch negeren we het telkens weer. Vooral als het de pijn van iemand anders is. Daar zijn we niet zo in geïnteresseerd.  Als je vraagt aan iemand hoe het is, dan mag de persoon maximaal 3 maal zeggen deze pijn heeft. De vierde maal luisteren we zelfs niet meer. Dat is niet wat we wilden horen. We worden er depressief van. Het zendt negatieve signalen uit. Dat willen we niet. De persoon mag hebben wat ie wil , maar daar moet die mee stoppen hoor.
Zo kende ik ooit een man die veel pijn had. Zowel de  lichamelijke als geestelijke pijn was groot. Maar de man wou het niet laten zien. Het was altijd meer als goed als je aan hem vroeg hoe het met hem ging. Altijd maar grapjes , altijd maar vroom. Je had zijn gezicht eens moeten zien. Het was de verpersoonlijking van Jack Nicholson in badman toen die de eeuwig lachende Joker speelde.  Die lach was zo kunstmatig op zijn gezicht. Die kon echt lachen terwijl die van binnen aan't  janken was.  Het is me altijd bijgebleven . Ik weet niet welk effect hij had op anderen maar ik vond het geen fijne man. Ook al lachte hij altijd en praatte hij nooit over zijn problemen. Der was iets menselijks wat verdwenen was. Eerlijk gezegd vond ik deze nep toestand zelfs angstaanjagend.  Toch leven de meeste mensen zoals deze man tegenwoordig. Misschien niet zo extreem. Maar vluchtend voor de pijn vervallen ze vaak in goedkope luxe.
Vluchten voor de pijn. Een levensdoel voor de meesten. Ook ooit voor mij. Maar lang niet meer. Ik noem het evolutie. Ik ben gegroeid.  De pijn recht in de ogen kijken vind ik het meest intensieve wat ik op deze wereldbol ooit heb meegemaakt. Niets is zo intens ,nergens ben je korter bij je wezen , bij de natuur dan in de pijn. Als ik je een goede raad mag geven. Loop er niet van weg. Maar laat je confronteren. Alleen dan heb je het onder controle. Alleen dan kan je geluk ook intens beleven. Niets is erger dan de vervaging , zelfs niet de pijn .

 

 

Het was gewoon jou ding niet.

Op een dag , een gewone dag , sta je niet meer op. Je lichaam heeft namelijk genoeg gehad van al dat opstaan. Het stond gisteren al op  . En de dag er voor . En de weken en maanden en jaren er voor ook al. Nu is het genoeg geweest met opstaan. Je bent namelijk dood. Verdorie dood. Je had het je toch iets anders voorgesteld. Alleszins een beetje dramatischer. Maar neen ,zie , de mensen rijden gewoon naar hun werk. De vogeltjes fluiten alsof er niets gebeurt is. Er wordt zelfs gelachen op je koffietafel. Erg hé , dat je dood bent zei iemand , maar heb je zondag die goal gezien , volgens mij was het offside . Verdorie , dat vind je maar niets.
Je kan er toch maar beter aan wennen. Voor je geboren was, was je toch ook al dood . En je kunt moeilijk zeggen dat het voor even was,  want dat waren miljoenen jaren. Ja , de volgende miljoenen jaren gaan niet anders zijn dus wen er maar aan. De wereld is niets anders gewend dan dat jij dood bent. Jou leven dat was de uitzondering. En jij dacht altijd dat je in het middelpunt van het universum stond. Dat er voor jou een god was die je zou opvangen , of tenminste dat je zou reïncarneren. Maar niets, verdomme , dat is weinig. Waarvoor heb ik het dan allemaal gedaan,  vraag je jezelf af.  Welke zin had het allemaal?  Je begrijpt het niet. Er moet toch iets zijn?  Ach ja , je kunt er ook niets aan doen dat je het niet snapt. Je hebt het eigenlijk nooit begrepen. Je was zo druk bezig met sparen en vergaren ,eerst voor jou en dan voor je kinderen. Van kleins af aan zei de meester al , doe maar flink je best hoor. Want later, dan zou het gaan gebeuren. Maar er gebeurde niet veel. O.k., je had genoeg geld , meer als je buurman. Maar wat heb je er nog aan?  Je kinderen lachen nu wel , merci voor wat je deed. Maar snappen ze ooit de pijn die jij er voor geleden hebt? Begrijpen ze dat in dit korte bestaan jou grootste genot was om te vergaren zodat jezelf en je kinderen niets te kort zou komen. Je leefde zoals een eekhoorn. Je kon nooit genieten van de zomer omdat je nootjes moest verzamelen voor de winter. En echt genieten in de winter kon je ook niet , want dan was het koud.  Maar als ze jou op feestjes zagen dan leek het of je alles onder controle had. En toen ging je op pensioen. Je had noten genoeg , maar je lichaam was oud en je werd minder alert. Je vervaagde omdat je niet meer in de realiteit stond. Tot plots ,zoals nu ,ben je dood!  Verdorie dat is een afknapper. Je wou nog zo graag eens een gedicht schrijven of een instrument leren bespelen of nog eens gaan vliegen. Je wou echt nog eens iets vanuit jezelf doen ,iets persoonlijks. Of mooie plaatsen zien. Zoveel zeeën heb je nog nooit gezien. Zoveel mooie streken die niet in de gids staan omdat er geen massatoerisme is . Nooit ben je er geweest.  In de plaats daar van ging je New York bezoeken. Een ellendig drukke stad , maar het klonk toch zo goed toen je het  tegen je collega's vertelde ,het gaf je het gevoel dat je er bij hoorde,  ik ga naar New York. Buiten er in de file te staan, heb je er enkele musea bezocht en niets anders gedaan dan wat  miljoenen massa toeristen je al lang voor deden. Je reacties waren zelfs net dezelfde als hun.  Je was ook zo een nummertje. De grappen die je daar vertelden klonken wel speciaal , maar ze waren niet speciaal. Ze waren zoals iedere andere grap die een rijke toerist al eens verteld als ie zich goed voelt. Nooit deed je zelf eens iets speciaal. Nooit sprong je er eens uit.
Maar daar is het nu allemaal te laat voor. Je had het er niet voor over toen je leefde, omdat dat te veel tijd in beslag nam. Tijd , die je kon gebruiken om nog meer te vergaren.  Tegen de buurvrouw had je nog willen roepen , bol het af vuile trut en tegen je beste vriend had je nog eens willen zeggen hoeveel die voor jou betekend heeft ,maar je hebt het niet gedaan. Je was te bang. Neen , jou zullen ze niet meer herinneren in de tweede generatie. Enkel een fotootje op een stamboom met je geboortedatum en met wie je gehuwd was blijft er over van jou. Hoe onpersoonlijk vind je nu. Je zou hem er zo willen aftrekken als je nog kon. Maar je kunt niets meer. Het is te laat.
Goh ,kon je nog maar eens opnieuw beginnen , je zou het allemaal anders doen. Maar dat is ook weer een illusie. Wat had je dan gedacht! Dat je veranderd was.  Uiteindelijk zou je jezelf alweer in het middelpunt van het universum geduwd hebben en deed je toch weer hetzelfde. Want je hebt aan zoveel dingen zelfs nog niet eens gedacht. Zoals bv.  aan al dat vlees dat je gegeten hebt van dieren die je nog niet eens in de ogen zou durven kijken omdat je hen zo veel leed hebt aangedaan voor jou plezier. Of zoals het negerke wat gestorven is aan uithongering terwijl jij in je levenstijd de kans en de middelen hebt gehad  om het te adopteren en een menswaardig bestaan te gunnen. Maar neen , nog liever je eigen kinderen met een b.m.w. zien rijden dan dat. Je was een egoïst. Het geld wat je had kunnen doneren om de laatste olifant of neushoorn te redden. Neen , in de plaats daarvan was je bezig met hoeveel pixels je flatscreen het best zou hebben zodat je naar meer reclame en fake nieuws kon kijken.  Och , eigenlijk wist je het altijd al dat je fout bezig was , maar je was te bang om het toe te geven. Vanuit je hoge toren de miserie van anderen aanschouwen verzachtte de pijn. Je vluchtte weg  in goedkope luxe . Van hot naar her ging je om jezelf interessanter voor te doen dan je was.  Maar die luxe is nu wel weg. Daar had je niet echt mee gerekend. Zonder luxe zijn we allemaal hetzelfde. Alleen jij bent zwakker omdat je er te veel aan gewend was. Je was blind. Nu sta je daar naakt en dood. Wat ben je klein. Wat ben je onbeduidend. Hoe weinig heb je gedaan in je leven dat anders was. Niet één ding. Je liep mee. Blind , ongecontroleerd en hebzuchtig. Omdat te verdoezelen probeerde je jezelf medelevend op te stellen in je sociale kring , maar dat was eigenlijk ook maar enkel omdat ze ook aan jou zouden denken als je ze nodig zou hebben. Neen , voor iemand met een platte band naast de autostrade maakte je geen uitzondering , je weet maar nooit zei je om het goed te praten, je reed gewoon door. Dit is wat de dood nu met jou doet. Hij gaat gewoon door. Hij houdt geen rekening met U. De enige die rekening met U zou kunnen gehouden hebben ben jezelf geweest . Maar die kans heb je nu voorgoed verkeken. Dus rust nu maar. Het is voorbij. Nu hoef je niet meer na te denken , lig er niet van wakker allemaal , het was gewoon jou ding niet!

 

Ik was een slechte soldaat


Anarchist zijnde wilde ik niet het leger in. In 1991 was de legerdienst 11m. Als gewetensbezwaarde zou ik 2 jaar hebben moeten dienen ,dus dan maar de korte pijn dacht ik. Aan gezien de helft van de mannen op één of andere wijze wist te ontkomen en de vrouwen geen legerdienst moesten doen , was slechts 1 op 4 van mijn leeftijdsgenoten de dupe. Deze onrechtvaardigheid werd nog een beetje groter toen een vrouw de job innam die ik had moeten krijgen zodat ik met vrij lege handen terug op de arbeidsmarkt kwam.   Ik had beter het topsportstatuut aangevraagd omdat ik toch in eerste divisie volley speelde die periode, dan zou ik een luxe leventje gehad hebben , maar dat was ik vergeten.
Ik kreeg 3 zware maanden opleiding in Bataljon bevrijding in leopoldsburg waarvan even in oud turnhout en ook even in Heverlee als motorrijder. Ik heb geschoten met zo goed als ieder wapen wat in omloop was in die tijd. Ook handgranaten gegooid. Veel manoeuvres in België en Duitsland gedaan en ook veel kou geleden. Het was een vrij harde wereld. Zo heb ik enkele zelfverminkingen gezien om thuis te blijven maar ook mensen gezien die naar de psychiatrie moesten omdat ze echt wel zot waren geworden.  Een geluk dat ik fysisch sterk was. Om mij fysisch te kraken moest je toch al vies doen in die tijd. Psychisch was het wel zwaar omdat ik soms een week lang niet meer dan 3 uur kon slapen in dat permanentie systeem .  Ik weet nog goed mijn eerste manoeuvre . Iedereen de camion in , maar ik lekker met mijn bombardier 250 cc er achter aan. Ik moest de AIFE tanks volgen. Op de weg was dat een pretje , 80 km/h , ik heb het jobke wel , dacht ik. Maar toen die mannen de bossen in reden, reden die ook 80 km/h . Door kuilen en plassen heen , en wachten deden die niet. Gegeven moment sprong ik met mijn bombardierke vrij hoog over zo een kuil , terwijl ik in de lucht opmerkte dat mijn 2 bakken open vlogen, omdat het ijzeren klemmetje niet bestand was tegen dit grote geweld  . Mijn wapen , stormgordel en de hele prul viel er uit. Ik scheurde een draad van mijn verlichting af om het klemmetje te verzegelen ,raapte de natte spullen op en probeerde terug de tanks te volgen. Eens aangekomen vroegen ze mij waar de andere 2 motorrijders waren. Ik zei;  weet ik veel , ik had al moeite genoeg met U te volgen. Ja dat zagen we ,we kregen u niet los. Ik wist het wel die smeerlappen ,maar o.k. Ik had wel wat respect gekregen nu. De beste motorrijder die we ooit gehad hebben hoorde ik iemand zeggen.   Dus ik op het gemakske op zoek naar de 2 verloren gereden motorrijders.  Eéntje had ik gevonden. Die was gewoon midden door zo een kuil gereden waar water in stond. Zijn motor was volledig verdronken , enkel zijn stuur kwam nog een beetje boven. Ik helpen trekken , en zo kregen we de motor er uit.  Wat van de andere motorrijder is geworden weten we tot vandaag nog niet. Ik heb hem nooit meer terug gezien.  Zelf vond ik het motorrijden een opluchting en reed minstens 8 motos kapot in die korte periode. De nachten waren lang. Ik moest dan met een scheten latende sergeant in zo een tank zitten om coördinaten van de vijand door te geven. Dan mijn eigen tentje in . Neen warm kon je het daar niet krijgen . Ondertussen moest ik nog opstaan om het mazout te pompen in de verwarmde officierentent . Ja fuck , wat een toestanden. Moest ik het nu nog eens doen dan zou ik mijn lader in mijn f.n.c-geweer steken en ze allemaal neerknallen , maar o.k. Volhouden dacht ik toen.    De manoeuvres waren talrijk en hard zodat zo goed als elke vaste soldaat weg wilde naar een andere compagnie. Maar ze lieten niemand gaan daar. Toen ik mijn overplaatsing aanvroeg , stampten ze me lachend het lokaal buiten.     Omdat ik lid was van de v.v.d.m.  , een organisatie om miliciens te beschermen had ik informatie over de rechten die je hebt.    Gegeven moment heb ik de procedurefouten die in mijn nadeel waren aangekaart bij de generale staf. En dat was zo grof dat ze me moesten laten gaan. Ik kreeg een mutatie naar de depo van Genk. Jaloers dat die mannen waren. Ze hebben me nog willen kapot maken die paar dagen voor mijn marsorder , maar dat is niet gelukt.  Dus ik kom daar gedrild aan , in de depo van zonhoven. Ik groet de commandant . Soldaat milicien Engelen  , en ik zette mij in 'geef acht houding'.  Wat doet gij ? vroeg de commandant. Ik zei groeten. Och jong , zet U daal en haal me seffes een bak bier en een pakske bastos sigaretten.  Van toen af aan was het helse leven in't leger voorbij. Daar gebeurde niet veel. Alleszins niet van die dingen die in de gevechtseenheid gebeurden. De Commandant was alle dagen zat. Het ging een tijdje goed tot op gegeven moment een collega het bont maakte genaamd :  s.m.Bollen.  Bollen was een speciaal kereltje. Hij stak zijn auto dagelijks vol legermateriaal en had een annonce in de krant met legermateriaal te koop. Paravesten ,slaapzakken,gordels , mutsen ,bloezen,.... Bollen verkocht het allemaal.
Gegeven moment was de magazijnier korporaal ziek en zaten enkel bollen en ik in het magazijn. Toen liep het mis. Ik ging op de vork van de heftruk staan en bollen liet die helemaal tegen het plafond gaan om mij schrik te doen krijgen. Toen dat niet lukte deed hij de vork naar voor en naar achter. Toen begon hij snelheid te maken en plots te remmen. Op gegeven moment vergat bollen de verwarmingsbuizen die in asbest geraaid waren en ramde met zijn heftruk het hele spel. Een knal die hoorbaar was tot in de omliggende gebouwen.  Bollen had in zijn heftruk alle asbest over zich gekregen en zag zo wit als een sneeuwman. Ik vroeg hem te zwijgen over ons spelletje omdat hij anders nog meer gestraft zou worden en we gingen het als een gewoon ongeluk uitleggen. Ik zie Bollen nog voor mij staan zo wit als een sneeuwman met de vraag . Zou ik mijn bottines nog blinken voor bij de commandant te komen? Ik zei neen Bollen , ga zo maar !

Bollen kreeg verbod om militaire gebouwen in te gaan voor de rest van zijn carrière en van mij konden ze niets zeggen. Alhoewel ze ook wel wisten dat ik niet pluis was. Ik had een bed gemaakt van slaapzakken in het magazijn en sliep de hele voormiddag. De commandant werd getipt en hij kwam controleren. Ik kon nog net op een andere rek springen waar ik me voor dood hield. Daarna vluchtte ik door de achteruitgang naar buiten en kwam hem tegen. Nooit kon hij mij betrappen , maar hij had er genoeg van. Kwam daar nog eens bij dat ik in de militaire zwemwedstrijd 3de van België geworden was. Dat was genoeg voor één dag verlof te krijgen. Ik vroeg hem het verlof. Het was o.k. zei de commandant. Dus ik ging naar huis. 'S anderendaags was hij woedend. Gij stond verdorie op wacht en die dag verlof was voor later maar niet voor nu. Gij zijt een deserteur !  Ik ga u........               Engelen , zei hij , voor straf vliegt ge naar de keuken van Helchteren. Omdat het mijn laatste twee maanden waren en ik mijn verlof nog moest opnemen heb ik er maar 3 weken gezeten.  De eindspeech van de commandant was wel grappig bij het afzwaaien. Zo van , het was toch een goede , enz...........    Maar ik was geen goede , integendeel ,ik was een slechte soldaat

 

 

Stop met het gezaag over het lot en leef


Het lot. Veel misverstanden rond dat woord.  Karma is er zo ééntje. Ooit een song van John Lennon. Ik vond de song één van zijn mooiste. Maar waar was zijn karma toen ze hem veel te vroeg neerknalden. Zo vaak hoor ik het van anderen. Als je goed doet , krijg je goed terug.  De grootste onzin . Hoeveel nazi beulen zijn 90 jaar geworden na een lang en gelukkig leven. Dat staat toch niet in verhouding met de geallieerde soldaat die bij zijn eerste stap in Normandië al neergeknald werd.  Het lot is gemeen en houdt daar allemaal geen rekening mee. Het lot bepaald of je gezond of ziek bent . Het lot maakt je gelukkig of ongelukkig. Al kunnen we dat natuurlijk zelf een beetje sturen.   Maar hoe goed je daarin ook bent , je hangt toch ook wel af van andere factoren. Zoveel factoren die je altijd maar opnieuw vergeet. Zo denkt iemand die veel succes heeft dat die dat verdient heeft door er hard voor te werken. Maar dat is onzin . Net alsof  alle mensen die er ooit hard voor gewerkt hebben hun doel bereikt hebben. Neen ,sommigen werden geconfronteerd met het lot en het draaide allemaal anders uit.  Zo is de drive van een mens een pak hoger als hij succes heeft. Hij zal beter slapen en minder zuipen waardoor hij toch een paar andere nadelige factoren van het lot uitschakelt. Maar hoe onkwetsbaar dat hij of zij ook denkt te zijn. Het is een leugen. Voor je het weet sta je aan de andere kant. De kunst van als je aan de andere kant staat is om alles te relativeren en toch terug weer deel te nemen aan het lot ,als het nog niet te laat is tenminste.
De meeste mensen hebben zo schrik van het lot dat de schrik van het lot hun lot is.  Het is hun lot om op safe te spelen.  Maar achteraf als alles voorbij is ,hebben ze niets te vertellen.
Als ik over het lot nadenk is het toch wat dubieus. Veel malen heb ik het lot vervloekt . Der zijn mij dingen overkomen die ik het lot echt kwalijk nam. Maar dat is menselijk hé , enkel de negatieve kant bekijken. Neen , het lot was me ook al eens gunstig. Ik heb toch heel wat bijna dood ervaringen achter de rug. Een zwaar motor ongeluk , een zwaar kite ongeluk , 2 zware auto ongelukken , mijn zoon die een zware val overleefde ,  .. . . . .. . enz..... Allemaal goed  afgelopen.       Ja , als ik zou willen klagen tegen het lot dan zou het niet echt fair zijn. Tot nu toe sta ik nog recht , een beetje krom maar allee , ik sta. Toch had ik het veel beter kunnen treffen met zoveel dingen en kreeg ik tegenslagen die ik niet kon verhelpen.  Ach ja , morgen is het misschien anders , maar voorlopig is het lot nog niet mijn allergrootste vijand. Ach ja , wat maakt het uit .Het belangrijkste is .  Stop met het gezaag over het lot en leef!

 

Gelukkig zijn is boerenbedrog


Ik ben globaal genomen niet zo een gelukkig mens. Al streefde ik er altijd naar. Ik was het vroeger meer. Het had te maken dat er vroeger meer dingen vanzelf gingen. Gelukkig zijn is een soort van rustfase van je brein. Geluk vind ik soms wel vrij bedreigend. Als je gelukkig bent zie je de wereld van een heel andere kant dan als je ongelukkig bent. Het verblindt je helemaal.  Je hebt een vrij laag inlevingsvermogen in de pijn van anderen. Net die kant wil ik vermijden . Pijn is nu eenmaal een belangrijk onderdeel van het leven.  Er is altijd wel iets dat ik wil en niet heb. Toegegeven vind ik wel geluk in het feit dat ik het op mijn manier kan samenvatten. Het leven raast voorbij als een trein . Ik heb wel wat anders te doen dan gelukkig te zijn.
Toch is bovenstaand ook wel wat gelogen . Ik leef passioneel en ben soms intens gelukkig . Zo intens dat de weerga dikwijls negatief is. Deze schommeling kun je misschien manisch depressief noemen. Toch blijf ik het één van mijn troeven vinden. Ik zou nooit anders willen leven. Als je in een onfortuinlijke situatie zit dan kun je jezelf al eens heruitvinden. Dat deed ik in overvloed. Nooit bleef ik hangen. Altijd onderweg. Als ik te lang in routine leefde zag ik het einde van mijn leven al voor me. Dat is niet goed . Het moet verassend blijven. Zoekend naar iets wat ik waarschijnlijk nooit zal vinden. Ik vraag me af , moest ik het vinden , of het me gelukkiger zou maken.
In de zoektocht naar mezelf en naar iets nieuws kwam ik men echte zelf veelvuldig tegen. Ik ken men zwakke plekken vrij goed. Hoewel je zwakke plekken al eens kunnen veranderen als je manisch bent. Maar ook dit ken ik vrij goed. Men sterke kanten ken ik minder. Dat komt omdat ik die vanzelfsprekend vind. Maar ze zijn helemaal niet zo vanzelfsprekend ontdekte ik met ouder worden.
Dat hele ouder worden is me een probleem. Mijn geluk neemt af met ouder worden. Sommige mensen zijn gewoon niet gemaakt voor ouder te worden. Ik ben zo iemand. In jong zijn was ik vrij goed. Ik gebruikte mijn lichaam tot aan zijn grenzen om te genieten . Mijn lichaam heeft grenzen die zeer ver konden gaan. Ik kende ze allemaal. Ik deed alles wat ik wou doen in mijn leven en geloof me , dat was veel. De grens ging ik al eens over tot het zo pijn deed dat ik er diep onder de indruk van was. Maar ik kan niet zeggen dat het mij ongelukkiger maakte. De nederigheid om je grenzen te voelen laat je de grootste dingen doen. De meeste mensen gebruiken hun lichaam nog niet voor 10 procent omdat ze het op één of andere manier willen sparen. Maar wat spaar je eigenlijk. Misschien ga je iets langer mee , maar meer ook niet. Op je tachtigste blijf je oud. , gespaard of niet. Belangrijk is dan dat je geen vragen meer hebt van wat je lichaam allemaal had gekunnen moest je het gebruikt hebben. He mijne kon veel en is wel degelijk gebruikt. Vandaar dat ik een probleem heb met ouder worden. Het kan minder en minder tot je je afvraagt ,is dit nu eigenlijk nog wel leuk ?  Toch tast ik de grenzen nog steeds af. Na heel wat slijtageverschijnselen was ik het beginnen te sparen. Dit maakte me pas echt ongelukkig. Dat is pas echt aftakelen , als je je lichaam spaart dan verdwijnt alles. Je hele gevoel verdwijnt.  Lichamen dienen nu eenmaal niet om gespaard te worden maar om af te zien.
Ik twijfel er aan of ik ooit gelukkig zal worden voor een langere periode in een latere fase van mijn leven. Het is voor een groot deel afhankelijk van mijn grote liefde die ik nu al een kwart eeuw aan mijn zijde heb. Toch kijk ik naar al onze mooie jaren en ben dankbaar voor iedere extra dag.  Er gaat zoals gewoonlijk een hele hoop veranderen in de toekomst. En een hele hoop veranderingen zullen er bij zijn die niet zo plezant zijn. Geluk is dan van al die overbodige ballast overboord te gooien en terug gewoon te genieten van de zon. Toch zit daar een vorm van boerenbedrog in. Want als dit de oplossing zou zijn dan had je dit al kunnen doen van in de kleuterklas. Je zou niet ver geraakt zijn in je leven. Want zonder , frustratie , pijn tegenslag en wantrouwen zou je nooit de vechtlust ontwikkeld hebben die je zo ver heeft gebracht dat je kunt genieten van gewone rust. Je zou helemaal niets te vertellen hebben zoals de meeste mensen. Je zou een oerdom en oersaai leven gehad hebben zonder pieken of dalen.  Laat je niet misleiden door geluk te verwarren met rust. Rust roest en daarmee ook geluk.

 

Pacha
o 01/04/2004
+23/04/2013

Ik herinner me jou  als symbool van het goede
Jou hart was open , zo zuiver en puur
Ik kende vele van jou kleine geheimen
en hield van jou  tot in het laatste uur

Je maakte mijn leven zo veel rijker
Jou gekend te hebben was een grote eer
Het verleden was mooi , jij was een engel
De toekomst is donker want je bent er niet meer

Toch moet ik verder , maar hoe moet dit zonder jou
Het voelt zo verkeerd , dit is niet wat ik wou
De kracht en jou  liefde     is wat ik onthoud
Verdwaald in een wereld   verdwaald in jou

 

 

De blues is voor ruimdenkers


In tegenstelling tot wat de meeste mensen denken zijn bluesmensen de gelukkigste mensen op aarde.
De meeste mensen lachen vaak , maar meestal verbergen ze hun pijn en verdriet.
Bij de blues is dat net omgekeerd. Daar huilen ze vaak , maar verbergen ze hun geluk.
Geluk is niet het weglopen van de pijn. Het is geconfronteerd worden met de pijn en bewust worden van de kleinigheid van het bestaan. Het is al zo kort en soms zo droevig. Waarom zou jij  je toch zoals de meeste mensen gaan bezig houden met rijk worden en ambitieus door het leven gaan terwijl je gewoon de blues kunt spelen en er eens goed mee lachen.
Ik kan met alles lachen , buiten met het feit dat mijn hond Pacha 6 dagen geleden gestorven is. Ik kende wel honderd details van hem die niemand wist. Ik had een natuurlijke verbondenheid met hem zoals dat zelden bij mensen voor komt. Mijn verdriet is groot. Maar goed dat er de blues bestaat die het allemaal draaglijker maakt. Pijn hoort nu eenmaal bij het leven en de echte losers zijn die er constant van wegvluchten. Die voelen geen pijn meer en dat komt omdat ze helemaal niets meer voelen. Voelen is fijn , voelen is goed. Voelen is het enigste wat je echt hebt en wat je onderscheidt van een kamerplant. Toch heeft het ook wel een B kantje. Geen wonder dat de drank dikwijls niet ver af is. De drank maakt veel goed. Toch maakt de drank ook veel kapot. Zo stel je al eens vast dat mensen die aan de drank zitten dikwijls mensen zijn van het gevoelige type.  Ik zat ook aan de drank. Maar o.k. daar ben ik nu van af. De kunst is van niet zo ongevoelig te zijn zoals de meeste mensen en toch niet aan de drank te zitten. Dat vond ik vroeger al eens moeilijk. Als ik gitaar speelde stond er altijd wel alcohol in de buurt en een pakje sigaretten. Daar ben ik nu van afgekickt. Ik voel dat mijn longen beter zijn en dat ik meer energie heb. Energie , dat heb je nodig als je mijn leeftijd hebt. Tenminste als je nog iets wilt doen in je leven. Toen ik 20 was had ik genoeg met een paar uur slaap per dag. Die tijden zijn helaas voorbij. Ja , ik mis ze , roekeloos leven , drinken en roken. Het enige wat er overgebleven is dat is het roekeloos leven. Maar o.k. dat is de plezantste van de drie.
Soms raak ik het blues gevoel al eens kwijt. We leven in moeilijke tijden. De wereld devalueert in zeer groot tempo en dat verschijnsel noemt de mensheid evolutie. Och wat maakt het uit , evolutie , devolutie. Het loopt toch slecht af. Dat is nu eenmaal de mensheid.  Dan komt het bluesgevoel weder terug. Ik hoef me geen zorgen te maken om de devolutie van de aarde zolang er blues is ,is het ok.
Ik moet de zorgen van de wereld toch niet op mijn schouders dragen ,daar krijg je een hernia van. Neen daarvoor hebben mijn ouders mij niet op de wereld gezet. Mijn ouders hebben mij op de wereld gezet voor ,............... tja ,waarvoor eigenlijk. hmmm , ik denk zelfs niet dat er een doel bij was. Mijn vader wilde gewoon seks en lap , daar had je het . Een nakomelingske waar niemand 5 minuten tijd voor had omdat het niet in hun schema paste. Ik groeide op de straat op zonder dat er iemand naar mij keek. Dat vond ik heerlijk. Ik ben niet van het zelfmedelijdende type dus  ik dacht , ik ben hier enkel voor het plezier en voor niets anders. Laat die anderen maar doen , ik heb een hele andere missie. Ik was professor in het plezier maken. Als ik mijn vrienden van mijn jeugd zie heb ik nog steeds compassie met hun. Niets maar ook niets hebben ze te vertellen. Een typische eigenschap van mensen die niets te vertellen hebben is dat ze zoveel mogelijk actualiteit volgen , zo kunnen ze hun dood en oninteressant leven camoufleren met overal over mee te praten. Ze proberen nog wat titels te halen in hun sportclub of op hun werk ,joepie we zijn kampioen , joepie  ik ben bevorderd, maar nooit doen ze eens iets interessant wat geen geld kost. Soms kom ik eens iemand tegen die ik 20 jaar niet meer gezien heb . Dan begrijp ik het dadelijk waarom ik mijn eigen weg op gegaan ben. Ze hebben geen enkele evolutie meegemaakt in al die jaren. Zo was ik anders ook geworden. Ik zou nooit in Amsterdam opgetreden hebben met mijn gitaar , nooit in Tarifa gekite hebben , nooit gevlogen hebben met een paraglide, nooit open gestaan hebben voor andere dingen . Het was me al vlug duidelijk dat ik niet thuis hoorde bij al de vrienden die ik in mijn jeugd had. Ik ging op zoek naar iets meer en vond het ook. Mijn oude vrienden waren geen denkers maar vrij bekrompen intellectuelen die voor hun standing gingen.  Mijn vrienden nu zijn een pak ruimdenkender . Het valt me op dat er minder intellectuelen bij zijn. Het brein werkt blijkbaar niet in alle richtingen denk ik.
Als je ruimdenkend bent heb je nu eenmaal minder vrienden. Ik heb er niet zo veel. Dat komt omdat de mindere denkers niets alleen kunnen en elkaar daarom vaker opzoeken. Dat hebben denkers niet nodig. Ze zijn zelfstandiger en kunnen even goed alleen functioneren. Het is voor mij heerlijk om zo geïsoleerd te leven . Zo kan ik de koude wereld en het materialistische oppervlakkige leven mijden , door mij bezig te houden met spiritualiteit. Ik kom nog steeds tegen mijn zin uit die toren omdat ik brood moet verdienen , maar ik zie de haaien beter , en probeer uit de buurt te blijven . Bij haaien is het van belang dat je niet begint te bloeden als je er mee zwemt dat heb ik ondervonden. Als iemand zoals mij een dipje heeft dan vliegen ze er allemaal op. Als ik dus een dipje heb bloed ik alleen en in veiligheid tegenwoordig.
Ik heb de laatste tijd weinig dipjes. Toch gebeurt het af en toe nog wel eens. Dat komt omdat ik nog steeds grote pieken heb. Zo wil ik het houden. Wie pieken heeft moet kunnen vallen en opstaan.
De prijs van de oppervlakkigheid is groot , je bent verloren op voorhand.  Ruim denken is een van de belangrijkste voorwaarden als je wilt beseffen wat je doel is hier op deze bol.
De uitzondering :
Van al mijn oude jeugdvrienden is er wel ééntje waar het altijd goed mee klikte. Dat was Rudi. De uitzondering die de regel bevestigd. Ja ,ja , Rudi is een intellectueel en een ruime denker.Dat maakt dat hij onbeperkte mogelijkheden heeft.  Ja hij heeft er zijn beroep van gemaakt en zijn adviezen over de markt zijn wereld beroemd.  Jammer dat hij uitgeweken is naar Australië. Of eerder , jammer dat ik niet uitgeweken ben naar Australië. Maar zo gaat het nu eenmaal in het leven met ruime denkers. De een wordt songwriter en paraglide piloot , de ander wordt financieel adviseur en  je weet nooit waar ze zich volgend jaar bevinden ,maar laat ze maar doen , het komt in orde.

 

 

I am not a player


In de titelsong van Join my muse , de cd die ik in 2011 uitbracht zing ik in het refrein ; ' no,  I am not a player'  Misschien wat diep voor de meesten om te begrijpen , vandaar leg ik de betekenis even uit.
Ik vergelijk het leven al eens met een mierenhoop. Dat deed ik al als kind van vijf jaar. Toen ik boven op de terril zat , viel me op dat de autootjes zo klein waren daar onder. Je kijkt plotseling neer op je provincie. Je ziet de mensen rijden van hop naar her in hun gejaagd leven. Druk, druk ,druk!  Het ziet er een beetje belachelijk uit van daar boven. Als je naar een echte mierenhoop kijkt dan heb je dat ook wel eens. Dan denk je , wat zijn die mieren toch allemaal zo druk bezig. Dan heb je zin om daar eens een stok in te steken en eens goed te roeren en heel hard te roepen ; zeg mieren , het zonnetje schijnt , doe nu eens normaal. Maar mieren hebben daar geen tijd voor. Ze hebben orders van de koningin en werken hun leven lang zonder zich af te vragen hoe mooi het is in de zon. Ach ja , bij de mensen is dat niet anders , buiten het feit dat er nogal veel koninginnen zijn die genieten terwijl de werkmier , in dit geval de werkman het als maar moeilijker begint te krijgen. Dat noemen ze dan crisis.  Hoe dan ook , als heel klein mannetje heb ik mezelf beloofd dat hoe groot de verleiding ook is , dat ik nooit deel zal uitmaken van die mierenhoop. Al maken ze mij de koning. Ik blijf die mier die naar de hoop aan't kijken is van op grote hoogte. Ondertussen krijg ik honger en moet soms naar beneden om me van basismiddelen te voorzien , maar dan snel weer naar boven alvorens ze me hersenspoelen tot één van hun. Dat is me vrij goed gelukt tot nu toe.  Alhoewel velen het niet opgevallen is ,word ik toch wel opgemerkt. De mens is immers een gewoontedier. Ik heb me in de loop der jaren gespecialiseerd in menselijke gewoontes. Ja , ik ben een echte kenner. Of ken je nog mensen die zoveel gedaan hebben in hun leven als mij. Toen ik van de volleybalkleedkamer naar de voetbalkleedkamer ging kon ik dadelijk mee. Ook bij het windsurfen ,squashen , waterskiën , kiten ,skiën, snowboarden , paragliden  of bij het minivoetbal kon ik dadelijk de verschillende mentaliteiten aanvoelen als één van hun. Maar nooit zou ik een van hun worden voor lange tijd. Daarvoor is het leven veel te kort en de mogelijkheden om te veranderen veel te uitdagend voor mij. Geen van hen speelt muziek zoals mij en als ze dat toch doen , zeker niet met zoveel plezier en passie zoals ik het doe. Moest ik me op één enkele tak geconcentreerd hebben zou ik makkelijk een topper geworden zijn , maar dat moest ik absoluut vermijden. De grote toppers moeten zo hard werken met zo veel detail dat het niet echt meer een uitdaging is maar een gedisciplineerde routine die de charme en alle vraagtekens weg halen. Vraagtekens die de gewone man nooit zou zien zodat hij denkt dat de topper goddelijke gaven heeft. Maar niets is goddelijk in dit leven. In alles zit een crack. Overal is een geheimpje dat niemand ziet. Haal je dat geheimpje weg als absolute topper dan is winnen makkelijker dan één der wat.
Van het moment dat ik het geheimpje ontdekt had , verdween ik. Ik wil zeker geen topper worden. Mijn leven zou te makkelijk worden en dat wil ik ook weer niet ,want luiheid zo zich meester maken van mij dan. Toppers zijn thans ook zo als mij. Ze willen niet in die mierenhoop zitten .Ze zijn zo berekend en doen alsof ze kinderen van god zijn , maar ze worden zo arrogant door hun opgedreven ego , dat ze nog moeilijk fungeren als je ze gewoon tussen de mensen zet. Neen , laat mij maar af en toe proviand gaan halen zo dat ik goed kan zien wat er in de hoop zoals gaande is zodat ik dadelijk tot inzicht kom waarom ik er geen deel van uitmaak en hoe mooi het is alles van op een afstand te aanschouwen. Hoe meer stoten en klappen ik beneden krijg , hoe liever ik terug naar boven klim.
Al moet ik toegeven dat met het ouder worden dingen wel wat moeilijker zijn. Het gevaar van even te willen uitrusten lonkt. Maar er valt niets uit te rusten in de hoop , enkel daar boven is rust.
Als ik daarboven zit schrijf ik duizenden songs zonder dat ik daar iets voor moet doen. De ene vibe achter de andere die me een eindresultaat geven dat zelfs voor mij telkens weer verrassend is en waar ik van tijd fier op ben. Wanneer ik beneden zit schrijf ik niets . Dan lijkt songwriten tijdverspilling omdat ik me laat beïnvloeden door de andere mieren die vinden dat het enkel nuttig is als het iets opbrengt zoals zij zelf het doen. En dat ik zoals hen moet doen zodat ik even dom en onbewust door het leven kan gaan. Maar telkens denken ze mis.  Ik ben geen speler!  
I am not a player!

Liefde
Liefde is mooi. Het is dat enige stukje wat nooit echt vergaat in het leven. Vele mensen leven zonder liefde. Hoe fel ze dat ook willen camoufleren , ze vallen altijd door de mand. Je kunt ze van mijlenver herkennen. Liefde is iets wat je niet kunt leren . Je moet het hebben. Als het in je zit dan komt het er sowieso uit , tenzij en haat uitkomt , want dat is de grote broer van liefde. Iemand die niet kan haten zal nooit iets van liefde begrijpen. Maar als de haat verdwijnt , dan is er weer liefde. Het zijn de natuurlijke tegenhangers van neutraliteit.
Mijn leven draait om liefde . Maar ik hou veel te veel . Dat is vermoeiend. Te veel liefde is dodelijk. Het houdt je bezig. Ik ben er zo veel mee bezig dat ik alles en iedereen waar van ik niet hou zo veel mogelijk probeer te vermijden zodat ik meer tijd heb voor de liefde. Neen , diplomatie is er bij mij niet bij hoor. Als je een klootzak bent dan zeg ik tegen jou ; god wat ben je een klootzak . Dat is niet altijd handig. Ik zei eens tegen mijn baas : god wat ben jij een klootzak. Dat was meteen het einde van mijn veelbelovende carrière. Ach , carrière mensen . Ze staan niet in de toplijst van mensen met liefde. Belangrijk is dat je de liefde altijd weet te vinden en dat je dingen doet die de moeite waard zijn om dit korte bestaan een betekenis te geven. Goh , ik deed vele dingen die de moeite waard zijn geweest. Je kunt moeilijk zeggen dat ik tegen mijn goesting en zonder liefde of passie geleefd heb.
Hoewel de wereld meer en meer fake is .Er was altijd wel iets of iemand waarvan ik zou houden. Je herkent dat gevoel dadelijk.  Ik heb veel  geluk gehad en vond de liefde waar ik altijd al naar gezocht heb. Ik kan nu rusten , rusten in vrede !

 

Mijn waterskicarrière


Het moet ergens rond 1995 geweest zijn denk ik. Ik gaf in die tijd veel zwemlessen en kwam zo al eens iemand tegen. Zo iemand was Hervé  Vanaenrode die een geluidsbedrijfje had genaamd American sound. Hervé had zich samen met zijn vrouw ingeschreven om te leren zwemmen. Hervé was wat angstig maar had wel een gevoel voor humor. Dat maakte dat er vorderingen kwamen. De reden dat Hervé zwemlessen nam was omdat hij een boot had. De boot was gelegen in Beringen bij de waterski club. Het is handig om te kunnen zwemmen als je een boot hebt dacht Hervé en van het één kwam het ander. Hervé had waterski's en nodigde me eens uit omdat hij dat wel eens wilde zien.
Hij zou nooit een erg kloeke zwemmer worden , dat kon je op voorhand wel zeggen. Dus wie anders dan mij om dat eens te gaan uitproberen.  Daar gingen we. Hervé had nog nooit iemand getrokken en ik had nog nooit gewaterskied.  Maar ok , uitdagingen laat ik nooit liggen en daar gingen we.  Bij de tweede start stond ik recht en we waren aan't varen. Mijn duimpje ging omhoog zodat ik Hervé duidelijk maakte dat hij wel wat vlugger mocht.  Ik begon dadelijk te slalommen en we reden meerdere malen naar Hasselt en terug naar Beringen zonder te stoppen.
Het ging zo goed dat Hervé me inschreef voor de internationale wedstrijd aan de jachting van Hasselt. Omdat ik geen klassement had was dat dan buiten categorie. Daar was ik de enige kandidaat bij de Heren. Dus dat wou zeggen dat ik sowieso ging winnen. Dat is goed .  De wedstrijd was plezant. Serieuze golfjes op het kanaal met al die boten ,maar ok.  , mijn duim omhoog en ik riep harder ,harde , harder. We moesten drie rondes doen en aan de jachting zelf stond veel volk. Omdat het toch geen rol speelde hoe snel ik ging dacht ik , ik ga eens goed show geven bij de draai aan de jachting. Ik kwam daar aan met mijn stoere blik met grote snelheid en wilde sierlijk men draai nemen tot ik achterwaarts gepakt werd door een grote golf van de formule 1 boten die al aan't inoefenen waren. Lap , daar ging ik onderuit . Volle bak op mijn bakkes net voor de tribune. Dju , niets aan te doen. Naar beneden kijkend terug vertrokken en de wedstrijd nog afgemaakt.
Het was me wel grappig dat 's  avonds bij de prijsuitreiking ik het podium op mocht omdat ik de 'buiten categorie beker' bij de heren mocht afhalen. Ik stond naast Erwin Verlies die de wedstijd in de formule 1 gewonnen had op het podium. Ha ha , ik kende hem van radio en televisie en had nooit iets met het waterskiën te doen. Dat maakt het wel grappig.
En zo eindigde mijn waterski carrière.  Het was een zalige periode , want ik was niet echt financieel in staat om zelf dat te doen , maar ik mocht een gans jaar gratis achter Hervé zijn boot gaan hangen.
Omdat Hervé muziekconcerten organiseerde , gaf ik hem mijn cd songwriter die in 1995 uit kwam. Hervé was super enthousiast en wilde me dadelijk naar de top promoten.  Hij boekte me in een programma waar ik net voor Wendy van Wanten moest opkomen met misschien wel 2000 mensen. Maar ik zegde alles af. Ik had op dat ogenblik geen band en het songwriter ding was niet echt iets voor in die tijd te doen. Misschien was dat wel een mogelijkheid om groter te worden, maar ik heb nooit muziek gemaakt om populair te zijn en wilde me niet begeven onder de haaien. Achteraf bekeken goed ,want uit die tijd is ook niets goeds gekomen.1995 waren de droomjaren van de entertainment en dance muziek. Al het echte moest wijken. Ik begon vanaf toen met Simon Corthouts  (drummer) een Nederlandse rock band die nooit van de grond zou komen maar waar ik me wel super geamuseerd heb en een honderdtal tijdloze nummers aan overgehouden heb die vrij goed in elkaar zitten. We vonden maar geen bassist en hadden zeker wel gescoord als we dat gedaan hadden. Maar zo ging het nu eenmaal.

 

Enkel seks
Een Turkse collega vroeg me hoe het kwam dat mannen  maar altijd seks willen en dat monogamie eigenlijk totaal  onnatuurlijk is. Ja ,het houdt hem wel bezig dat onderwerp. Zeker als je van een Turkse maatschappij komt waar nog veel taboes heersen. De meeste mannen hebben nog steeds een ego van hier tot in china en hebben geen enkele evolutie ondergaan en de vrouwen weten zich geslepen te handhaven naast hun onderdrukking. Het is in deze tijd nog altijd zo dat mannen zo goed als alles mogen voor ze trouwen en vrouwen zo goed als niets mogen.  Deze jongen vond dat oneerlijk. Eigenlijk kon ik het me nog maar net inbeelden. Hier bij ons zijn de vrouwen wel vrijgevochten en je denkt dan al vlug dat dit overal zo is , maar dat is natuurlijk niet zo. Maar zelfs een vrijgevochten vrouw heeft hier ook niet altijd een prettig leven. Ze blijven slaaf omdat ze moeten werken en het volledige huishouden dragen.  Zelf vind ik onacceptabel om je te laten onderdrukken.  Ik weet het wel , in mijn positie is dat makkelijker gezegd dan pakweg een eenzame vrouw in een overdreven godsdienstig milieu. Maar toch , ik denk dat het niet in mijn aard zit. Ik zou me nog al vlug ophangen moest ik geen uitweg vinden. Dat komt omdat ik een opgevertje ben. Ik zeg veel te vlug fuck you en geef veel te vlug op wat verdrukkingen betreft. Zo liet ik me nooit doen door niemand. Ja ,daar heb ik geen vruchten van kunnen plukken want in deze tijden komen de brave zwijgertjes toch altijd wat verder.  Mensen zoals mij komen altijd aan de schandpaal. De mensen zien het dadelijk als je geen meeloper bent en daar kunnen ze niet tegen. Toch eren ze sommige niet meelopers als goden.  Het is dus vrij simpel. Als je een niet meeloper bent moet je zien dat je ergens populair in bent ,anders wordt je gelyncht.
Voorlopig ben ik niet echt populair en zit ik nog in de lynch fase. Och ja , populariteit. Het geeft je alle mogelijkheden ,maar heb ik het niet nodig. Het vereist toch dikwijls verplichtingen en net dat haat ik.
Met je stomme kop op televisie komen , dat is nooit echt een doel van mij geweest.
Maar ok , ik wijk af van het onderwerp van monogamie. Ik zei tegen de jongen dat ik al 22 jaar monogaam ben. Man is dat een lange tijd. Maar omdat ik geen leugenaar ben en ik niet sinterklaas wilde uithangen gaf ik hem mijn eerlijke mening. Er is in die 22 jaar geen dag voorbij gegaan dat ik geen goesting had in andere vrouwen maar het is een bewuste keuze van mij geweest om me te beheersen.Net ik die er zo goed in was . JA als ik in dit leven iets kon ,dan was het zeker dat denk ik! Maar seks is in alle grootheid altijd ondergeschikt geweest aan de liefde volgens mij. Ik heb het zo vele malen moeilijk gehad . De voorstellen die vrouwen mij ooit gemaakt hebben durf ik hier niet vertellen want niemand zou me geloven. En elke keer maar ook elke keer heb ik getwijfeld.  Dat maakt me waarschijnlijk niet echt clean in Bijbelse termen. Maar fuck de bijbel , ik ben clean in mijn termen en dat is wat telt. Als ik mijn vrouw die de volledige tegenovergestelde  persoonlijkheid heeft van mij zie, dan zie ik nog altijd zo veel meer. En net daarom.
Dat was eigenlijk het probleem denk ik bij mij Turkse collega. Ik denk niet dat hij daar zo openlijk over durft praten met zijn vrouw.  Och ja , we zijn allemaal hetzelfde als mens. We willen allemaal hetzelfde. Afhankelijk van onze manier van denken en kijk op de wereld. Vandaar dat er zo veel ontsporingen zijn. Maar die ontsporingen zullen altijd met gebrek aan liefde te maken hebben. En als er gebrek aan liefde is ; dan is er niets , helemaal niets , enkel seks.

Mooie tijd

 


Als ik de jeugd zie baden in hun luxe dan heb ik een beetje compassie. Deze decadentie zal grote gevolgen hebben . Ze hebben gebrek aan bewondering voor grootse dingen en ze bewonderen alle goedkope shit die de media hen voorschotelt. Maar net als ons willen ze in het echt iets puurs.
Zelf ben ik blij dat mij in 1980 iets geweldigs overkomen is. Ik overtuigde mijn ouders om op vakantie te gaan , wat niet zo evident was voor het budget en voor de tijdsgeest van toen.
Het was in 1980  ergens. Ik was 12 jaar en moest naar het eerste middelbaar gaan. Maar nu nog niet want het was grote vakantie. Thuis hadden we het niet al te breed in die jaren . Vader had een occasie wagen gekocht , zo'n peugeot 504. Het was een beige. Ik was zo fier. Het leek wel hi tec in die tijd. Wat nog ontbrak was op vakantie gaan. Ik denk dat ik 2 jaar aan een stuk gezaagd heb vooraleer ik mijn ouders zo ver kreeg. Mijn ouders waren toen al 50 jaar omdat ik een nakomertje ben. Van de drie kinderen hadden ze namelijk mij het liefst. Dat kwam omdat ik een pak sympatieker ben dan de anderen. De anderen noemden mij altijd een bedorven stront hierdoor. Maar iemand die mij een beetje kent weet dat ik niet echt het profiel heb van een bedorven stront. Dit komt mede doordat ik mijn eigen stront nog liever zou opeten dan zo een saai leven te leiden zoals de anderen. Dat doen bedorven stronten niet hoor! Maar ok , ieder zijn gedacht zeg ik altijd maar.
Omdat vader geen geld had voor een tent gingen we er eentje lenen bij zijn zus Martha. De tent was misschien 30 jaar oud ,maar dat maakte niet uit ,want in die jaren maakten ze dingen die nooit kapot gingen en dit was er zo eentje.
We zetten hem als proef in de tuin op. Wat een genot. De droom van naar Spanje te gaan. Ik kon het niet geloven. Was het echt?  Volgens mij was het de 4 de juli dat we gingen vertrekken. Die datum staat nog steeds in mijn brein gegrift.  Mijn moeder was niet echt voorstander omdat ze bang was van al de gevaren die zo een reis kon meebrengen. Maar ik en mijn vader wisten haar te overtuigen. Eigenlijk was het meer dwingen ,want ze wou niet. Mijn moeder was geen echte waaghals op dat gebied ,maar soit , ze heeft me wel 100 maal verteld in de volgende 30 jaar van haar leven dat ze het de mooiste tijd van haar leven vond. Ze had gewoon iemand nodig die trok en dat was ik wel toen.
Ik weet nog goed toen we 's morgens om 4 uur opstonden om te vertrekken. Ik had geen oog dichtgedaan van opwinding.  Omdat moeder niet echt kaart kon lezen moest ik het doen . Mijn vader noemde mij zijn convoyeur . En ik mocht vanaf 12 jaar wettelijk van voor zitten voor het eerst. Wat een geluk.  We reden in diepenbeek de autostrade op nog in de donker. Lang duurde het niet of we waren in Luik. In die tijd moest je volledig door het centrum om de route naar Luxemburg te nemen.  Veel autostrade was er niet tot in Nancy.  Allemaal binnenwegjes die zo mooi waren. De flitspaal was namelijk nog niet uit gevonden en als je toen 90 reed op een gewone weg dan raasde een R4 naast je door tegen 140 per uur, met een rare blik van zondagsrijders op zijn smoel. Dat waren nog eens tijden.  Mijn eerste convoyeurs ervaringen waren vrij pijnlijk , want ik loodste mijn vader naar het Belgische Neufchateau i.p.v. het Franse.  Daar werd mijn vader zeer boos van. Als mijn vader boos deed in die jaren kwam dat vrij hard over . De extra benzine en de reistijd die we verloren deden hem bijna een hartaanval bezorgen. Maar ok , na een uurtje was hij bijgedraaid en ging het al wat minder gespannen. Ik moest namelijk mijn vader ook een beetje geruststellen , want hij deed tenslotte al die moeite voor mij en hij was dit ook niet echt gewend. Zo moest ik een logboek bijhouden met alle gegevens zoals afstand , plaats benzinepomp , kilometerstand , en nog meer onzin die ik me eigenlijk niet herinner ,maar ik deed dat maar om hem een plezier te doen. Hij kon er namelijk ook niet aan doen dat hij bij de politie enkel feiten moest verzamelen en dat zat er ingedrild tot ver na zijn uren.
Ik was bezig met dromen , de mooie weilandschappen , de gedachte van een land te zien waar ik nog nooit geweest was , de temperatuur die hoger ging worden,enz...   Niet echt een goede houding voor een convoyeur , maar ok ,we hadden geen betere ,dus ik bleef er aan.
Tot in Luxemburg plots een raar geluid onder onze auto vandaan kwam. We stapten uit en ontdekten een groot gat in de knalpot. Het lawaai was niet aan te horen.  Ik wist het. Er moest iets gebeuren , ik dacht er iedere minuut aan. Dit is te mooi om echt te zijn , dus er moet iets mis gaan en voila. Dat was het dan. De paniek was groot. De sfeer ging van avontuurlijk naar angstig en we wisten niet anders dan maar door te rijden tot we ergens een garage tegen kwamen. Wat ging dat kosten? Eerst Neufchateau  , nu dit !  Wie ging dit betalen  ? Zouden we het nog wel halen? 
Maar omdat 4 juli 1980 op een vrijdag was waren de garages nog open . We vonden bij een boerendorp in luxemburg zefs een peugeot garage.  Joepie. Angstig wachten we het oordeel van de garagist af die de schade bekeek. Ja,  dat kunnen we maken zei die. Het geluk kon niet meer op. Moeder keer maar vreemd tijdens het wachten. Ze dacht ,waar ben ik toch aan begonnen.  Nadat we daar om 8 uur 's morgens 2 uur in de koude hebben moeten wachten ging de reis voort met een nieuwe knalpot die toen bijna  10.000 frank kostte.  Eens in Nancy ging het vlotter. Voor het eerste maal in ons leven kwamen we aan de payage de Gye. De eerste payage van de route du soleil. Vanaf toen ging het vlot. De temperatuur zag je stijgen met het uur. Iets wat ik nog nooit in mijn leven had gezien. Vlakke autostrades waar je gemakkelijk 180 kon rijden zonder dat je uit de boot viel. Wat was het allemaal toch mooi. Onderweg hadden we een picnic. Moeder had altijd genoeg eten bij. Te kort aan eten kwam niet voor zolang ze zou leven. We reden door Avignon en mijn vader begon te zingen , Sur le pont d'Avignon   ..........L'on y danse, l'on y danse................          wat de sfeer er goed in hield.
Toen reden we langs Montelimar . De hoge krijtrotsen langs de Autostrade vielen op. Hier kappen ze de Nougat uit zei vader!   Echt , zei moeder die er helemaal mee weg was!  Ik knipoogde naar mijn vader omdat ik toen al de intelligentie bezat om te redeneren dat nougat waarschijnlijk niet van stenen gemaakt is. Wat een grapjas mijn vader ,  als ie in zijn element is.  De sfeer zat er goed in .
We moeten ergens tot Nice zijn geraakt waar we in de auto geslapen hebben. Niet echt een pretje ,maar het voelde zo aan alsof ik Christoffel  Columbus was ,die een nieuw continent ging ontdekken,  dus dat hoorde er bij.
De volgende dag was het zeer warm en we reden in Perpignon de grens over. We zagen een grote stier ,die langs de autostrade werd afgebeeld. Dit maakte een zeer grote indruk op ons allemaal. Ik vroeg mijn vader te stoppen om een eerste voet op Spaanse bodem te zetten. Mijn vader wilde dat winnen. 50 jaar en nog nooit 1 voet op Spaanse bodem gezet. Maar omdat hij op de rem moest duwen en ik de deur al open had ,won ik . Ja, ja !  Ik zette de eerste voet van ons drieën op Spaanse bodem. We gingen richting camping La Ballena Allegre in Saint pére de pescador en verlieten de autostrade  op afrit nummer 5.  De laatste wegen waren allemaal zandwegen en voor het eerst zagen we zo een grote bamboestruiken en palmbomen in ons leven. We stopten om die aan te raken. Wat gebeurde en toch maar allemaal ? We waren de grootste ontdekkingsreizigers.  Tot we rond de middag op de camping aan kwamen.
In de volle hitte zetten we de grote tent op. Tastte alles uit de wagen en aten wat. En toen zagen we voor het eerst de zee. Ik zag nog nooit zo een blauwe zee in mijn leven. Ik spurtten alles wat ik kon en duikte er in. Het water was zo helder , je kon wel meters diep kijken. Ik zwom wel 500 meter ver en dreef op mijn rug. Dit was een moment dat ik nooit zou vergeten. Nu ik dit verhaal schrijf is het 33 jaar geleden en nog kan ik de exacte emotie die ik toen had oproepen. Ik ken de geur van het water , de kleur van de zee , de branding en het mooie strand. Ze zijn voor eeuwig in mijn brein gegrift.
En zo ging de verwondering verder. Het mooie zwembad ,de mooie stadjes die we iedere dag bezochten , de muziek die 's avonds speelde . In Spanje was ook grote armoede. Juan Carlos had nog maar net Franco's dictatuur vervangen en dat was nog duidelijk zichtbaar.  We waren er voor het eerst in ons leven superkapitalisten. Eten , drinken was zo goed als gratis en overal werden we als koningen ontvangen.  Het leek wel of wij boerenkinkels in een droom beland waren. Ik herineer me nog de kleur van het tafellaken en van de parasol ,de opstelling van de tent en zo veel meer kleine details die allemaal zo belangrijk waren voor mij.
Ik was zeer close met mijn ouders in die jaren. We hebben deze vakantie dan ook 8 jaar na mekaar over gedaan. We waren een hecht trio die elkaar goed kenden. Hoewel ze twee generaties verschilden met mij had ik een hechte band met hun .
Toen gebeurde er iets vreemd. Op het strand stond iemand op een plank met een zeil. Het waren de eerste windsurfplanken. Een Engelsman had er ééntje. Ik week niet van zijn zijde en hielp hem opruimen om er maar een glimp van op te vangen. Toen was er ook een Hollander met een plank. Ik stond er ook de hele tijd bij . Tot ik er zelf eens op mocht staan.  Die driehoekige zeilen waren loodzwaar en ik was nog maar 12 jaar. Maar voor mijn leeftijd was ik extreem handig en sterk zodat het me zelfs lukte van het uit het water te halen en de giek vast te pakken.  Toen veranderde iets in mijn leven. Dit was het waarvoor ik op de wereld gezet ben. Ooit zou ik mijn eigen plank hebben. Hoe onrealistisch dat het op dat moment ook was omdat we dat nooit konden betalen. Het zou een levensdoel worden van mij om zelf zo een plank te hebben en weg te zeilen . Weg van alles , naar de vrijheid.
We zijn dan ook in 1981 terug geweest zonder plank. Ik heb geweend langs de kant omdat ik het niet meer aan kon van geen plank te hebben. Mijn ouders hadden compassie ,maar konden het niet. Zelfs enkele rijkere buren hadden der al ééntje ,maar die gaven er niets om. En ik die het zo graag wou had er geen , dat kon niet. Ik had al mijn spaargeld van mijn ganse jeugd bijeen gehouden en een kasbon vroegtijdig verlapt. Zo kwam het dat ik in 1982 toen mijn vader  in de Macro ging winkelen ik toevallig  een surfplank zag. Die kostte 14000 frank .Super prijs voor die tijd.  Het was een bic dufour sun. Omdat er enkel rijkelui surfte was dat minder bekend en hadden die allemaal mistrals van 60.000 tot 80.000 frank. Dit was onmogelijk haalbaar. Maar nu stond er eentje voor 14000 Frank. Mijn vader geloofde me niet toen ik zei dat ik dat geld had. Maar ik bewijsde het en ik mocht de plank meenemen. Ik herinner me iedere kilometer van de macro van Alleur tot thuis ,kijkend of de plank nog niet van het dak was afgewaaid.  Ik had een plank. Op mijn vijftiende levensjaar zou ik er voor het eerst op varen.  Mijn Dufour sun was in tegenstelling tot de mistrals hol vanbinnen met een gaatje om het water er uit te laten. De dikke nekken lachte me uit met deze goedkope plank. Tot we er samen opstonden. Ik vaarde beter en sneller dan ze allemaal samen tot er zo een rijke stinkerd langs me kwam staan die zei dat dit kwam omdat mijn profiel langer was en dat ik daarom met een goedkope plank nu sneller ging. Ik had ze allemaal bij hun pietje en dreef mijn niveau op zodat ze niet meer in mijn buurt kwamen. Niemand hield meer van die plank en van de zee als ik op dat moment , dat kan ik je verzekeren. Het is doodjammer dat ik elke keer thuis moest komen na zo een vakantie. Moest ik de mogelijkheden gehad hebben om .................... ach ja , het maakte niet uit ,ik was een junkie van de zee en iedere minuut dat ik er opstond volstond om gelukkig te zijn. Dat was genoeg voor mij. Al de jaren nadien ging ik met mijn vrouw naar Spanje en mijn materiaal werd beter en beter tot ik een kite goeroe werd. Mijn ouders praatte nog veel over de gelukkigste jaren van hun leven waar wij met zijn drieën reisden in een tijd waar alles nog niet zo vanzelfsprekend was . Ze genoten van het plezier dat ik had om de golven te trotseren en de kracht om hun er bij te betrekken. 
Als ik dit vergelijk met de meeste jongeren die zo comfortabel  reizen en nergens meer van verwonderd zijn , dan lijkt het wel of deze tijd nooit bestaan heeft. Maar dat is niet waar , deze tijd was ooit ,zo mooi , zo mooi dat ze ergens in de sterren staat en dat ik ze zo lang ik leef nooit zal vergeten.

De wijsheid in pacht
Ja, ook ik heb de wijsheid niet in pacht. Gek . Ik die dat altijd gedacht heb. Het leven is soms raar. De éne dag ben je de oude wijze man en de andere dag de zich van niets bewuste snotaap.
Toch vinden sommige vrouwen mij wel eens een wijze man. Dit uit zich zodanig dat ze zelfs meerdere malen raad komen vragen i.v.m. hun liefdesleven en andere problemen bij mij. Op dat moment moet ik toegeven dat ik mij voel als de oude wijze man en dat ik hierdoor mij er zo ook een beetje naar gedraag. Het is eigenlijk heerlijk de oude wijze man te zijn. Het geeft je een soort goddelijk gevoel waarop je denkt de hele wereld in je binnenzak te hebben. Maar wat de meeste van die raadvragers niet weten is dat eigenlijk niemand de oude wijze man is en dat iedereen zich al eens vergist.Vooral mensen die zich uitgeven als de oude wijze man. Die moet je zeker niet vertrouwen zou ik als raad geven aan mijn eigen dochter.
Maar dat weten vooral vrouwen, zelf ook wel. Ze zullen wel van alles vragen aan de oude wijze man, maar luisteren er zelden of nooit naar.
Zo was het ook met A. ze kwam me raad vragen omdat ze een oogje had op B. Hoewel ik haar vertelde dat B. een smerige hoerenloper was lijdend aan verschillende ziektes al dan niet van erfelijke of seksueel overdraagbare aard (daar ga ik mij niet over uitweiden omdat dan de identiteit misschien bekend zou worden ) en dat hij daarenboven ook nog zeer slecht van karakter was vroeg ze wat ze moest doen om hem te versieren. Ik zei ,zeg niet dat de oude wijze man U niet verwittigd heeft en gaf haar de nodige tip. Omdat B. zelfs op een patattenzak zou kruipen waarvan de patatten niet meer zo vers waren moest ik niet lang nadenken over die tip. Bedankt zei ze en ze vertrok. Het feit dat ik op dat moment zelf goesting had om met haar .... hmmm , ik ga zwijgen ,dit is niet zo een soort boek. Hmmm.....of hand in hand langs de Kempense heide te lopen maakte het me er niet bepaald vrolijker op. Oh, wat was ik zacht geweest voor B. Ik had vergeten te vertellen dat hij fan van Clouseau was en zich af en toe wel eens gedroeg als travestiet. Maar ja ,misschien had dit ook niets uitgehaald verzoende ik mijzelf in gedachte .Meisjes die niet afschrikken van op klootzakken met een slecht karakter die er bovendien niet heel gezond uitzien zouden wel eens Clouseau fans kunnen zijn . Ja dat was het zei ik in mezelf en ging door met het simoniseren van mijn motto.
Omdat dit meisje uitblonk in haar studies latijn-Grieks op school heb ik me altijd afgevraagd
of intelligentie wel meetkundig vast te leggen is.Het brein is iets raars. Neem bijvoorbeeld Kardinaal Danneels .Die man kan zelfs boeken lezen en gelooft toch nog in God. Je moet toch geen hooggeschoolde zijn om te weten dat ze daar 2000 jaar geleden (de tijd voor de leugendetector) toch wel enigszins verdachte verhaaltjes op papier gezet hebben. Man die dingen zouden nogal gereageerd hebben. Maar begin een man zoals Danneels maar eens wijs te maken dat Judas de enige zou zijn die de waarheid sprak destijds. Dat zou hij niet geloven denk ik. Hij vindt Judas een slecht mens omdat hij Jezus verraden heeft denk ik. Terwijl die pipo misschien de enige was van die 12 schandknapen die door had dat ze verkeerd bezig waren. Dat later miljoenen doden zouden vallen omdat ze anders dachten , dat er kruistochten, inquisitie, pauselijke groepsverkrachters , en andere middeleeuwse feestjes georganiseerd werden door hun opvolgers.
Ja , Judas had miljarden levens gered denk ik, als hij dat clubje iets eerder had opgedoekt.Voor straf wordt hij voor eeuwig opgenomen in hun boekjes ,de loser. De gedachte dat miljarden door godsdienst vermoorde mensen het gat in de O-zonlaag niet bepaald kleiner hadden gemaakt komt hem enigszins wel ten goede. Maar ja ,ik durf voor een miljoen wedden dat Danneels daar nog niet over nagedacht heeft.
Hij is geen denker. Denken in verschillende dimenties. Weten dat één plus één niet twee is maar vier of  vijfendertig komma drie . Als je deze redenatie niet kunt volgen dan ben je waarschijnlijk geen denker. Maar ok , als je maar gezond bent. Ik ben er wel één. Of dit erfelijk is dat weet ik niet .Het moet wel. Niet dat het leven er prettiger op wordt .Integendeel, denkens weten dat ze over honderdvijftig jaar niet meer naar de voetbalmatch gaan en dat maakt ze soms somber. Hiermee bedoel ik natuurlijk alleen de denkers die van voetbal houden uiteraard. Maar ik wijk hiermee te fel af van de zaak B. en A. dus ga ik even verder. Waar was ik weer. Oh ja , na een hartstochtelijke relatie tussen B. en A.van 3 maanden ging de deurbel. En omdat ik in die tijd (vriendelijke jonge zijnde) nogal eens opendeed stelde ik vast dat A.aan de deur stond. Ze had haar vriendin L. meegebracht die er best wel mocht wezen door haar boze maar enigszins mysterieuze blik die ze had.  L. nam het woord omdat A. wegens hese stem en uitgelopen mascara betraande ogen niet echt in de mood was om te praten.Wat is dat met die vriend van U die gij aan A. gekoppeld hebt zei ze . A.voelde zich terug iets beter met de openingszin van L. en zei  ‘hij heeft me gedumpt als afval.
Ik moest even denken naar mijn antwoord.Ik had je nog verwittigd achterlijke trut leek me niet echt een goede openingszin dus vroeg ik braaf; wat heeft hij dan gedaan?
Het hele kutverhaal kwam me niet echt als een verrassing aan, maar toen ze zei dat hij haar gedumpt had nadat ze geweigerd had om B. te pijpen moest ik wel even lachen. B. pijpen stel je voor. Ik zag me zijn ziekelijk behaarde piemel , rood van exeem ,gekomen door overdreven masturbatie in combinatie met erfelijke toestanden zo voor me. Ze keek me aan met een blik van , als jij me dit zou vragen dan zou ik het nog doen .
Dan had ze toch verkeerd gedacht. Niet dat ik ze nu een hoer vond.
Meisjes hebben evenzeer recht op avontuurtjes zonder daar een titel aan over te houden vond ik toen al. Maar poepen met B. dat is toch iets anders .Ze was ineens een stuk minder mooi nu. Erger nog, ze was lelijk. Hoe kun je nu nog kussen met een griet waar B. opgezeten heeft.
Niet dat ze hem gepijpt zou hebben, maar dat hij er mee gevreeën had was al genoeg om dit meisje voorgoed in het lijstje van de beter afblijven categorie  te zetten. Zeker nog nadat ze verwittigd was door de oude wijze man en nog in de fout ging .
Ja meisjes ,soms is het toch beter om de raad van de oude wijze man op te volgen. Ik had er genoeg van en van L. ook . Ik dacht scheer U nu maar weg lelijke kutwijven want ik moet mijn motto simoniseren ,maar zei het waarschijnlijk iets beleefder.
In die tijd simoniseerde ik mijn motto om de 3 maanden.

 

 

Dat is er weer zo ééntje.
Diepgang , kon je het maar stelen !  Je wou er zo graag bij horen , maar het lukt je niet. Je hebt thans de juiste botten aan en je kledij is een en al spiritualiteit.  Toch zit het je niet mede. Iedereen weet namelijk dat je enkel voor het geld ging. Dacht je dan dat het allemaal in jou schoot werd gegooid. Neen , je hebt heel wat met je ellebogen moeten werken om daar te geraken. En als er dan toch een uurtje vrije tijd was, dan verkleedde je je als een goeroe . Helemaal zen , je zoek de natuur op en je zegt dat je hart aan de paarden behoort. Toch stonden de paarden meestal alleen in de kou. Jij had nog zo veel te doen voor je lange toekomst. Je bent meester in het voordelen plukken op ieder gebied. Maar echt diep zal je nooit komen. Je kan je hoofd namelijk niet neerleggen. Nooit heb je echt rust. Echte rust , dat vind je het zwarte gat. Toch verkleed je  je in het weekend al eens als de rust zelve. De blik die je tentoonspreidt herken je uit de duizend. Die trage gang , die passieve look , het van bovenaf kijken naar een wereld waar je nooit iets van zal begrijpen buiten het uitmelken er van.  Soms , maar dan ook heel soms vraag je je wel eens af of het wel allemaal goed is zo. Maar heel lang denk je daar zelfs niet over na. Jou broodje is zo goed als gebakken. Nooit meer  in de rode zone. Het is niet meer aan jou om de kar te trekken. Jij bent degene die commentaar mag geven. Dat doe je het liefst , want in de praktijk ging het niet altijd even vlot. Je ondervondt heel wat weerstand toen je het probeerde , niemand leek je te begrijpen ,maar dat zag je verkeerd. Iedereen begreep jou . Zo moeilijk was het echt wel niet wat je deed. Wel de manier waarop , dat was anders . Maar pakte je telkens weer mee uit. Je dacht dat je speciaal was. Eigenlijk denk je dat nog steeds. Je vindt dat je alles verdient hebt wat je hebt en moet lachen met mensen die dat niet hebben. Dat maakt dat je je meestal goed voelt. Maar diep vanbinnen , camoufleer je de oppervlakkigheid waarmee je door het leven gaat. Niemand mag dat weten. Het gekke is , iedereen weet het . Je straalt het uit. Overal waar je komt en gaat wijst men jou na. Dat is er weer zo ééntje.

 

 

Ik vind dat niet slecht

Het moet eind jaren negentig geweest zijn. Ik was al de dertig voorbij en nog in topconditie. In de buurt van Sledderlo speelde club 2 en die hadden soms een man te kort. Zo kwam het dat ik na een reeds aanhalingen toch maar toezegde om voetbal op groot veld te spelen. Voor mij was het vrij nieuw. Ik kwam immers uit de volley wereld en was niet gewend aan contactsporten. Maar o.k. ik groeide er langzaam in. Ik wist dat ik het niet alleen van mijn snelheid kon hebben daar en begon aldus net zoals de anderen te duwen en te trekken . Zo maakte ik regelmatig goals ,vooral met de kop omdat mijn springkracht niet echt gekend was bij de voetbalwereld.  Het ging er ruw aan toe. De scheidsrechters waren van het laagste niveau en konden nog niet eens bij het spel blijven als de actie te snel was. Streken waarbij je dadelijk een rode kaart zou krijgen in het competitie voetbal waren daar de normale contacten die je altijd had. Er werd dan ook regelmatig gevochten. Dat hoorde er gewoon bij. Soms gingen ze met de kettingzaag achter de scheidsrechter maar dan werden de gemoederen weer bedaard. Ik vond het ruige wereldje wel plezant. Zo was het ook voor Johan. Een vijftiger die nog vrij fit was en alles voor de club deed. Hij had slechts één nadeel , hij had behoefte aan een vechtpartij. Zo goed als elke partij was er wel een aanleiding waar Johan dan tussenkwam en de stukken er van af vlogen. Maar na de match gaf hij de hand en kon er eens goed om lachen met een stevige pint. Ja , Johan was een echte man. Ongeschoren en met een ruwe stem. Hij was wel klein in gestalte , maar dat wilde niets zeggen. Als het wit in zijn ogen tevoorschijn kwam en het schuim liep uit zijn mond , dan kon je maar beter aan de kant gaan.  Ik herinner me een match tegen de Turkse Rangers. Die stonden al bekend voor hun ruwe spel en voor de match hadden we zo iets van oei , wat gaan we nu weer meemaken. Johan niet ,die was goedgezind en had geen angsten. Die match was Johan laatste man. Het probleem was dat Johan niet meer zo jong was en dat de spits van de tegenstander een jonge kerel was van minstens één meter negentig. Die kerel kwam rechtstreeks uit een griezelfilm. Zeer breed ,vol lidtekens , ongeschoren en een bek vol rotte en ontbrekende tanden. Hier wil ik geen ruzie mee dacht ik. Maar ok , omdat ik zelf in de spits stond kwam ik hem niet zo vaak tegen. De kerel was bovendien supersnel. En toen gebeurde het. Hij kreeg een lange bal en vertrok. Johan die laatste man was kon makkelijk inschatten dat hij het niet zou halen toen deze turk hem aan't inhalen was.  Toen ik hem zag vertrekken en de positie van Johan zag, die het niet meer zou halen wist ik dat er iets ging gebeuren. Ik dacht zeker , van deze jongen gaat hij wel wat schrik hebben , maar ik dacht mis. Johan vertrok met alles wat hij had . De bal was misschien al tien meter verder maar Johan ging voluit langs achter op de Turk in. Hij maaide zijn twee benen onder hem uit met een beweging waarvan je denkt , die kerel is gehandicapt voor de rest van zijn leven.Het was 5 op de schaal van richter denk ik.De turk viel en maakte vijf rolbewegingen om met zijn gezicht in de modder te vallen. Toen hij zijn bebloede hoofd optilde en recht stond wist je dat het niet goed zat. Hij stond recht , balde zijn vuisten en kwam met al zijn kracht op Johan af. De scheidsrechter had zich al uit de voeten gemaakt want die wist dat dit buiten zijn capaciteiten was.  Johan was de rust zelve. Hij bleef staan. Hij begon zelfs te lachen. Toen de turk op een meter afstand was stond Johan nog steeds op zijn gemak te lachen en zei. Wat is er jong ,gaat ge mij op men gezicht slaan? Ge hebt zoal geen tanden! De turk stopte op twintig centimeter van Johan die nog steeds geen kik gaf maar het wit van zijn ogen en het schuim op zijn mond kwam wel even boven. De Turk ging terug achteruit en mompelde iets dat je niet kon verstaan omdat zijn gezicht vol bloed zat .Wie had dat gedacht. De blik van Johan , drie koppen kleiner deed hem afschrikken. En maar goed denk ik dan , want als hij was doorgegaan dan zat hij nu waarschijnlijk zonder nieren of zo iets , want als Johan echt kwaad wordt , daar ben je liever niet bij. Hoe dan ook het incident was dan zonder vechtpartij besloten en de Turkse Rangers die bekend stonden om hun ruwe spel waren gebroken. We wonnen de match en niemand durfde nog voorbij Johan.
Zo speelde ik een aantal seizoenen op zondagvoormiddag en leerde veel duwen en trekken. Maar zelf was ik geen vechtersbaas. Je krijgt me alleen in de toestand van Johan als je iemand van mijn naasten aan't vermoorden ben , maar dat is tot nu toe nog niet gebeurt. Ik denk dat het komt dat de kicks die ik uit het leven haal met mijn muziek en sport me voldoening genoeg geven om niet agressief te zijn op andere gebieden. Ik vind dat niet slecht.

 

 

Terug met pijl en boog
Het gaat vrij goed tegenwoordig. De jeugd heeft een andere wending gekozen. Ze leven van dag tot dag en genieten meer. Wat is er veranderd tegenwoordig.
Vroeger was er nog een toekomst. Je ging werken . Daardoor had je het nog niet zo slecht. Na 20 jaar afbetalen had je dan een huis. Zo kon je daarna nog een extraatje permitteren en genieten van een rustige oude dag. Maar dit is afgelopen. Nu zijn de prijzen van de huizen zo hoog dat je nog geen lening meer krijgt en als je toch nog bij de gelukkigen bent 30 jaar en meer moet gaan werken samen met je partner , want anders kom je er niet. Genieten van een rustige oude dag zit er ook niet echt meer in want je moet door blijven werken tot 65 en waarschijnlijk nog meer omdat met het geld van de pensioenkas gesmeten is door je vorige generatie. Ze zeggen dat het komt omdat we langer leven. Maar je weet dat het een leugen is. De vorige generatie die vroeger op pensioen mocht , die leven inderdaad langer. Jou generatie niet!  Die heeft vijf maal de stress en de werkdruk gehad van de vorige. Jou generatie heeft nu al het grootste aantal zelfmoorden , kankers , artrose , depressies , .... dan deze aardbol ooit zal kennen. Jou generatie krijgt het zuur van al het zoete dat de vorige generatie kreeg. Dus je zegt de woorden ; Voor wat de fuck ga ik eigenlijk nog werken! Moest ik dan op mijn 65 ste een huis gespaard hebben en toevallig klopt je hart nog na een miserabel leven dan moet je het nog afgeven want met je triestige pensioen , daar kun je nog geen rusthuis meer betalen. Wat is de zin van zo iets? De slaven bij de Romeinen die hadden het nog beter dan jou leven.
Ik ga reizen. Ik hoef geen huis. Lekker genieten van het zonnetje , bekijk het maar allemaal. Ik stop er mee.
De meeste Belgen zijn er al mee gestopt.  Als je op een gemiddelde bouwwerf nog 10 procent Belgen tegen komt dan is dat een wonder tegenwoordig. De aannemer kan je sociale lasten niet betalen , het is goedkoper een Roemeen , Tsjech ,Litouwer in dienst te nemen dan een Belg.  Dat geld wat door België uitbetaald wordt , gaat dan integraal naar het buitenland waardoor hun economie stijgt maar de plaatselijke economie nog verder weg zakt.
Nu  je weet dat werken geen enkele zin meer heeft kun je enkele opties overwegen. Er zijn een paar richtingen die je kan studeren zodat je miljonair wordt .Het super kapitalisme laat enkel de middenklasse creperen , maar dat komt enkel om dat met dat geld anderen nog meer in de bloemetjes gezet worden.  Er zijn een paar beroepen waar je nog kunt plunderen a volonté .Zo verdient een orthopedisch chirurg gemiddeld 20.000 euro per maand in België.   Zelfs je achter , achter kleinkinderen  zullen nooit moeten gaan werken als je dit beroep kiest. En je kan een Ferrari kopen voor je poetsvrouw moest je vinden dat die goed haar werk doet. Allemaal op kosten van de ziekenkas en van de arme werkman die zich krom heeft gewerkt ,waar jij dan een beetje compassie mee hebt en hem dan een prothese aanraad omdat je daar  commissie op krijgt en een reisje naar de Bahamas van je medisch vertegenwoordiger. Maar eerst ga je een reisje maken met je privé jacht in Monaco in't weekend omdat je maandag weer terug moet opereren.
Maar stel dat je geen orthopedisch chirurg bent en dat je graag een normaal beroep doet. Ja in dat geval zoek het zelf maar uit , maar ver zal je niet geraken.

Wat zou een politieker dan kunnen doen om deze problemen op te lossen ? Vrij simpel . De grootverdieners aanpakken en terug geld in de arbeiders stoppen.  Een normaal pensioen terug invoeren i.p.v.  een aalmoes op hoogbejaarde leeftijd. Terug de mensen een beetje hoop geven , dat als je een steentje bij draagt in de maatschappij je daarvoor beloond wordt i.p.v. gestraft. Maar hier wringt het schoentje. De politiekers zijn zelf grootverdieners . Die lachen met orthopedisch chirurgen. Ze zijn al lang binnen tot de twintigste generatie, ook al doen ze niets meer. Het kan ze geen kloten meer schelen met al dat geld kan hun dan ook totaal niets meer overkomen , want bij onrust kunnen ze overal naar toe om in het zonnetje te gaan liggen. Waarom zouden die eigenlijk iets oplossen dat in hun eigen nadeel is. De domme massa manipuleren in de pers  met praatjes van links en rechts terwijl ze er zelf enkel de taal van het geld spreken. Het einde van een kapitalistisch systeem is het super kapitalisme. Dit komt stil aan in zicht!  Wat zou hierna nog komen . Terug met pijl en boog.

 

 

Brossen in de tweede kleuterklas
Het was een mooie dag in 1972 en ik was 4 jaar en had eigenlijk al door dat ik een ver gevorderde anarchist was. Het systeem beviel me totaal niet . Ik was een individualist en had de gave vrij vlug door groepsdomheden te kunnen kijken. Ik was onmanipuleerbaar in tegenstelling tot mijn soortgenoten. Ik denk niet dat er veel mensen zijn die hun bewustzijn , daden , en dagen van toen ze 4 jaar waren zo goed kunnen herinneren als ik nu op mijn zesenveertigste. Maar ik herinner me elk gevoel , detail nog van toen. Ik kan zelfs de stoep , de bomen , de heide nog perfect memoriseren. Ik stond die dag al op met een gevoel van . Ik heb 'de fuck'  geen zin om naar school te gaan en me tussen die onnozele planten te werpen die mijn medeleerlingen moesten voorstellen.  Maar ja, wat doe je er aan.  Dus met een lange lip liep ik op onze stoep , kijkend naar het mooie zonnetje te treuren dat ik hem moest verlaten om tussen een bende autisten te vertoeven , die niet eens door hadden dat die scheen.  Omdat ik een positief mens ben zocht ik toen al naar oplossingen. Neen ik ben geen doemdenker , ik probeer altijd mijn problemen zo positief mogelijk op te lossen. De kortste weg naar de zon ,dat is mijn leuze , nu nog altijd. Maar het probleem was vrij groot. Hoe kun je als 4 jarige ontsnappen aan school zodat je je dag wel nuttig kan spenderen ? Dat was de hamvraag. Bovendien maakten de volwassenen je van alles wijs. Als je niet naar school gaat komt de politie je oppikken en vlieg je de bak in. Daar had ik schrik van. Als vierjarige stelde ik me de bak namelijk voor als een zwarte doos van ongeveer 1 meter op een halve meter , waar je dan met handboeien aan in vloog. Dat wou ik vermijden. Wat een brutale apen die politie , dacht ik. Mijn vader was toen wijkagent en ik moet zeggen best wel een kerel waar je schrik van had als ie af kwam on zijn zwarte politiemantel , die toen nog een beetje weg had van de Duitse s.s. pakjes.  Nu , opgelet in die tijd was politie toch nog wat anders dan nu. Sociale vaardigheden , was nog niet echt een vak toen , ze hadden een matrak  hier voor. De politie was wel indrukwekkender omdat ze toch wel iets te zeggen hadden toen. Maar een kleine van 4 jaar in een kleine zwarte bak gooien ,denk ik toch niet dat ze toen deden vat ik nu samen.  Maar ja , oppassen voor die bak was ik aan't speculeren. Hoe lossen we dit op?
  Honderd meter verder kwam ik op het kruispunt en zag een mede klasmaat. Het was Marc Meylaerts. Ik zei tegen Marc . Marc heb jij dat ook ?  Wat, zei Marc? Dat gevoel om de andere kant uit te lopen en op de zandberg te gaan spelen. Ja , zei Marc , ik heb helemaal geen goesting om naar school te gaan. Maar ja , wat doe je er aan , mijn moeder slaat mij dood als ik niet ga. Marc had strenge ouders , dat herinner ik me nog. Ook ouders die begaan waren. Mede door het feit dat mijn ouders totaal niet naar mij omkeken en ik vrij regelloos leefde , vond ik strenge ouders wel wat raar in die tijd. Maar Marc, zei ik , trek U dat niet aan! Weet je wat we doen ! We gaan gewoon de andere kant uit en fijn spelen en tegen 16.00h dan ga je aan de schoolpoort staan en doe je gewoon of er niets aan de hand is. Feitelijk wat egoïstisch , want naar mij keek toch niemand om , maar Marc had meer te vrezen. Marc moest even nadenken. Marc was altijd al een beetje slimmer als mij. Hij hoorde altijd bij de top 3 van de beste punten merkte ik de volgende jaren op terwijl ik maar een middenmoot was.  Maar Marc besloot na het nadenken dat ik gelijk had en we zeiden;  fuck de school en we liepen richting zandberg.  Ik moet zeggen dat ik zo euforisch was dat ik elke seconde van die wandeling naar de zandberg nog kan herinneren. In plaats van een saaie schooldag had ik nu een kameraad die mee spelen ging. We wisten allebei heel goed dat het fout en tegendraads was en ik denk niet dat het voor of na ons bestaan nog ooit is voorgevallen in die school dat 2 vierjarigen bewust gingen brossen. Maar die adrenaline voelden we allebei. We gingen de zandberg op en speelden uren in de zand ,bomen en maakten de verste sprongen van de heuvels in de witte zand.
Het voelde zo goed aan. Ik was zo zeker dat ik het juiste gedaan had. Af en toe spookte het beeld van de politie met de zwarte bak wel eens door mijn hoofd , maar dat gevoel werd weer vlug onderdrukt door het onbegrensde plezier wat we toen hadden. Het was kermis in hoevenzavel toen en we besloten onze dag nog beter te gaan maken door naar de kermis te gaan.  Als ik nu denk hoe goed we waren in het verkeer , want we moesten de onderwijslaan over , toch vrij drukke straat. In deze tijd niet meer voor te stellen dat een 4 jarige dat doet ,zwijg stil al brossend, maar voor ons was dat de dood normaalste zaak van de wereld.  Aangekomen stelden we vast dat de kermis gesloten was. Wat the fuck weet een 4 jarige nu van de openingsuren van de kermis af. Verdorie , smeerlappen dachten we. Weet je wat , we gaan toch en kijken waar we in kunnen breken. Zo kunnen we fijn verder spelen.
Er waren tenten waar we binnen konden. Zo herinner ik me een gesloten lunapark waar we tot de ontdekking kwamen dat je niet veel aan de machines had zonder stroom. Van de éne tent naar de andere zoekend naar plezier verschoten we ons een bult toen plotseling de directeur voor onze neus stond. Jawel , niet de kermisdirecteur maar onze school directeur. Dag broeder directeur zeiden we al groetend !  Deze groetingen waren verplicht in die tijden als er een geestelijke directeur naar je toe kwam. Vrij Nazi achtige stijl denk ik achteraf , maar o.k. , we wisten toen niet beter. De directeur veranderde van kleur. Wat doen jullie hier? Zei hij !   Spelen op de kermis, zeiden we. We waren slim genoeg om te weten dat we er met leugens waarschijnlijk toch niet zouden geraken , dus gingen we voor de waarheid. Foei , zei hij. Rap terug naar school , dat ik je niet meer zie.    Dat is alles wat hij zei.  Grappig , als ik daar nu over nadenk dat je als directeur twee 4 jarige kleuters van je school op de kermis tegenkomt , dat je zegt foei , en dan gewoon doorloopt. grappig toch.   We waren wel geschrokken van de directeur en liepen richting school. Ik keek naar Marc en Marc keek naar mij. Wat nu , we kunnen daar toch niet gewoon gaan aankloppen en zeggen , hallo , hier zijn we dan , we zijn een paar uur te laat. Wat gaan we doen . Zie je de directeur nog ? Zei ik tegen Marc. Ja,daar loopt hij , maar hij kijkt de andere kant op.  Och , fuck de directeur. We gaan terug naar de kermis. Ja zei Marc , dat doen we. En alzo bevonden we ons weder in een lunapark tot we tot onze verbazing toch weer niet de directeur tegenkwamen. Dag broeder directeur zeiden we.  Verdorie , nu was hij een stuk bozer. Had ik jullie niet gezegd naar school te gaan. Maakt dat ge op weg zijt en rap! Verdorie !  En weder was hij weg. Voor de tweede maal vertrouwde de directeur ons toe dat we terug naar school gingen uit ons eigen .  Maar dat was weer mis. We hadden geen schrik meer van deze idioot en gingen gewoon terug. We speelden nog wat op de lokale heide tot we zagen dat de auto's de kinderen gingen halen van school en we besloten dat het vier uur zou zijn. Oei , ik ben te laat zei Marc die zich vlug naar de schoolpoort haastte want zijn moeder ging hem afhalen.  Ik zei o.k. tot morgen Marc en liep op het gemakske naar huis. Mijn moeder was geen domme vrouw. Zei had bepaalde zintuigen voor zo'n dingen en zag dat ik anders deed dan anders. Ik was helemaal uitgelaten en voldaan , maar een beetje onrustig omdat ik ook wel kon inschatten dat de jufrouw op één of andere manier toch iets zou gaan laten weten dat we afwezig waren. Dus ik besloot mijn geheim te onthullen en zei tegen mijn moeder. Ma , ik ben vandaag gaan brossen.  Ze vroeg me uit , wat we gedaan hebben en zei dat ik dat maar niet meer moest doen. Dat was eigenlijk alles. Dat valt mee dacht ik , tot ik 5 minuten later een witte mercedes zag stoppen met de Moeder van Marc  er in. Ze vloog naar mijn moeder en vertelde dat ze Marc slaag had gegeven met de riem toen ze het verhaal van de juffrouw hoorde dat Marc niet in school was geweest. Marc moest het verhaal opbiechten  en ik kwam waarschijnlijk ter sprake dus zijn moeder wou met mijn moeder spreken. Ik zie ze nog afkomen. Zo kwaad had ik zelden iemand gezien. Ik had eigenlijk toch wel compassie met Marc. Hij riskeerde zo veel meer dan mij en heeft het met slaag moeten bekopen. Terwijl mijn moeder zei. Maar Frank toch , dat is nu echt wel stout van U! Zijt blij dat ik Marc zijn moeder niet ben. Ik moet eerlijk toegeven dat ik daar op dat moment echt wel blij van was. Ik hield als kind veel van mijn moeder. Ze was vergeeflijk , zacht en een kei in het huishouden.  Dat ze zich van mij niets aantrok heb ik eigenlijk nooit als een minpunt gezien.  Ik kwam altijd wel iemand tegen zoals bv Marc waar ik mooie tijden mee kon beleven. Op dit moment ,nu ik dit verhaaltje schrijf ben ik 46 jaar. Ik kwam Marc onlangs na al die jaren tegen op facebook. Marc was een succesvol zakenman en naar ik vernomen heb renteniert hij in Spanje. Hij geniet ten volle van het leven , dat zie je zo.  Eigenlijk zie ik het nog steeds als brossen. Wij die zogezegd tot 65 moeten werken. Marc wist de oplossing.  Op één of andere manier heb ik de mijne gevonden. Al was ik allesbehalve een zakenman. Ik geniet ook intens van het leven . Ik ben op pensioen omdat ik gitaar moet spelen en vliegen tegelijk en dat is te vermoeiend om daarbij ook nog eens te gaan werken.  Ook een vorm van brossen eigenlijk. We brossen nog steeds  na al die jaren. In ieder geval kun je ons moeilijk meelopers noemen. Dit berichtje zag ik vandaag toen ik op een foto reageerde op  facebook :
 ·  Frank Engelen Doet me denken aan 42 jaar geleden ,toen we bewust gingen brossen in de tweede kleuterklas. Nog altijd dezelfde blik
24 juni om 23:00 · Vind ik leuk
·  https://fbcdn-profile-a.akamaihd.net/hprofile-ak-xpf1/v/t1.0-1/e2/c0.7.40.40/p40x40/10421617_552190454886443_3937165073677479940_n.jpg?oh=fdaba6cd292dcde3d3b61b230834e430&oe=54691E00&__gda__=1416885599_fb76f30e182d72a1378ed43cb769331a
Marc Meylaerts @frank haha my partner in crime... ja weet ik nog! Maarja ik zie dat gij u ook nog altijd goed amuseerd.Groetjes man

 

 

 

 

Zelfmoord
Ik hoop dat ik ooit zelfmoord mag plegen. Het is namelijk mijne favoriete dood.  Dat komt omdat ik altijd zo een vrolijk mens ben denk ik.
De dood , nog altijd zo'n taboe onder de mensen die nooit echt  geleefd hebben.  Der ging van alles komen maakten ze zichzelf wijs en verspilden zo de enige tijd die ze hier waren . En die tijd is kort , heel kort. Neem nu mij bijvoorbeeld , ik verspil geen seconde. Ken je die mensen die zeggen ; verdorie 't is familiefeest en ik heb geen zin om te gaan  omdat Mieke weer gaat roddelen , Jan weer gaat uitpakken en  tante troela weer in men nek komt hangen met haar tetten.  Maar toch gaan ze ! Toch spenderen ze uren en uren op een plek waar ze niet willen zijn.  Voor wat , voor wie ? Al die politieke belangen zoals erfenissen , hulp bij de bouw , het niet alleen zijn , enz...... Mij kan het gestolen worden. Als ik niet wil gaan dan ga ik niet , basta.  Maar Frank , we willen dat je der bij zijt dan kunnen we de kindjes nog eens zien. Fuck de kindjes en fuck jullie klootzakken,  zeg ik dan meestal.  Nu weet ik eigenlijk niet of ik dezelfde reactie zou gehad hebben moest  mijn familie nu niet uit klootzakken bestaan , maar ok , we zullen het nooit te weten komen.
In ieder geval is zelfmoord de dood die ik zou uitkiezen moest ik die keuze hebben. Jammer dat ik mijn keuze nu nog niet weet. Ik zou er veel voor over hebben .  Ik kan natuurlijk altijd nu zelfmoord plegen ,maar ik vind dat nog wat vroeg. Mijn leven bestaat nog teveel uit quality time. Maar stel nu dat dit morgen zou veranderen , wie gaat me dan zeggen dat ik geen zelfmoord mag plegen.  Wie gaat me zeggen dat dit immoreel is. Wie gaat me zeggen dat dit niet mag en dat dit verkeerd is! Duidt hem aan en ik duid je een klootzak aan!  Zelfmoord kan ziekelijk zijn , net zoals euforie dat kan zijn. Maar daarom is zelfmoord per definitie nog niet ziekelijk.  In tegendeel , je hebt een flinke dosis gezond verstand en moed nodig om die knoop door te hakken.  Makkelijker is je kop in het zand te steken en doen of er niets aan de hand is. En alles wat je niet meer kan verklaren dat smeer je maar op God zijn boterham. God zal voor je zorgen , maar pleeg geen zelfmoord want dan kom je in de hel. Ik heb laatst 2 dierbaren verloren die de moed niet opgaven en geloof me ; God laat je helemaal in de steek op dat gebied. Hij laat je mensonwaardig afzien tot dat je zelf nog niet meer weet of je een fossiel bent of een kangoeroe omdat de pijn groter is dan al het vorige wat je in je hele leven ooit meemaakte. 
Wat een zielige gedachte dat zelfmoord niet godsdienstig zou zijn. Alhoewel , de islamieten er dan weer anders over denken.  Als je een vliegtuig kaapt en je vliegt tegen het W.T.C.  dan krijg je 100 maagden . Dat is nog eens wat anders dan de hel. Ge zou voor minder islamiet worden. Stel , dat ze me zouden voorstellen , het eeuwige paradijs samen met 100 maagden als ik tegen het W.T.C. zou vliegen. Ik zou vies moeten nadenken. Waarschijnlijk zou ik het niet doen omdat ik geen onschuldige mensen kan vermoorden. Maar dat is dan toch wel de enige reden! Moest het een leeg gebouw zijn ,dan zou ik mijn vliegbotten vlugger aan hebben dan de meesten.  Ik zou jarenlang 's nachts wakker liggen als ik dit aanbod laten liggen had , toch wel. Dan droomde ik dat maagd nummer 83 een heel aantrekkelijke jonge dame  was met heel veel romantiek en in mijn oor fluisterde dat van alle zelfmoordpiloten  die ooit tegen het W.C.T. gevlogen zijn , ik de aller knapste was , waardoor ik dan heel opgewonden werd en dan . . . . ,  maar wacht eens ,zou ik
zeggen !  Hoe weet jij dat nu ?  Jij bent nog maagd verdorie !  't is nu eenmaal dat maagden niet kunnen vergelijken dat ik me dit afvraag !  'T is maar een buikgevoel zou ze me dan influisteren waardoor het leven weer zen gangetje ging in maagdenland.   Na 3 weken liep er geen maagd meer rond omdat ik met een gemiddelde van 5 maagden per dag het hela gamma zou gehad hebben dan.  Ik weet het waar zijn die tijden van 8 maal per dag , zullen mijn exen  wel denken  nu ! Maar ik ben nu veel rustiger dan vroeger en het moet allemaal zo niet meer. Als je 100 maagden hebt dan moet je niets overhaasten vind ik.
Goed , maar om even terug op het onderwerp te komen vraag ik me af hoe groot de kans is dat ik zelfmoord ga plegen. Ik waag het op 50 procent.  Wie weet stort ik wel af met men paraglide een van deez.  Die kans zit er in. Ik ben maar aan't experimenteren en bijleren . Maar dat maakt me niet onsterfelijk. Een kleine vergissing en lap. Maar dan is het de vraag of ik misschien verlamd ben maar niet dood. Liever dood dan eerlijk gezegd want verlamd , dat is niet mijn ding. Ik zou zelfmoord plegen. Maar nu spreek ik mezelf wel vies tegen! Eerst wil ik zelfmoord en dan wil ik ploef doodvallen. Och , de slimme lezer , begrijpt het heus wel. Ik wil niet onnodig afzien. Ik heb al genoeg nodig afgezien en dat hing me al de keel uit , zwijg stil dat ik der nog eens onnodig moet afzien bovenop!      Of krijg ik een ongeluk met de wagen , of een beroerte ,een klontertje zodat ik nog niet meer zelf in staat ben om zelfmoord te plegen. Als je goed nadenkt , der zijn heel wat dingen die een mens kunnen overkomen.  En geen enkel daarvan is eerlijk. Meestal sterven de goeden zelfs gruwelijker. Dat ze daar eens statistieken van zouden maken , je zou nog wat zien!  Maar t' is een feit dat sommige mensen een beetje onwel worden en daarna mors dood vallen door een hartaanval bijvoorbeeld en anderen krijgen overal tumoren en worden van binnenuit opgevreten en zien zo fel af dat zelfs de hoogste dosis morfine niet meer helpt. Ik heb het zo vele malen gezien , opnieuw en opnieuw. Neen , vele mensen begrijpen niets van het leven. Ze vinden zichzelf zo belangrijk dat ze aan de dood dachten te ontsnappen.  Het is een spelletje om het langst voor hen.
Hoe dan ook , we gaan allemaal dood , 't gaat meestal wat pijn doen en de éne gaat waardig en de andere niet.  Maar eigenlijk is dat niet belangrijk. Wat belangrijk is dat ge uw leven intens en passioneel beleefd tot het niet meer gaat , en dan gewoon de stekker er uit .

 

Dat is balen
Ik werd wakker met een ochtenderectie en een smile op men face tot over men ellebogen. Als dat maar niet eens het gevolg kon zijn van een droom dacht ik bij mij zelven. Ja , dat was het ! Ik had gedroomd . Ik kon het me weder helemaal voor de geest halen. Ik had gedroomd dat ik een beroemde zanger was  in de sixties.  Mijn succes was oneindig en ik begon er een beetje mee te spelen. Het moest allemaal zo niet meer , alles was in mijn schoot geworpen. Hierdoor werd ik nog beter dan dat ik eigenlijk al was. De god in mij kwam naar boven en nam mijn geest helemaal mee tot de automatische piloot mijn geest tot in extase voerde , wat niet onopgemerkt ging bij de fans. Zo zag ik na een optreden in een groepje jonge meiden die smekend om een glimp van mij op te vangen ongeduldig elkaar aan't vertrappelen waren. Het liet me natuurlijk niet koud , maar ik moest me beheersen omdat ik niet het type ben dat zo maar in het wild zijn ganse groupies gaat vogelen , ook al heeft die er zin in. Maar het wond me wel op  , moet ik eerlijkheidshalve wel zeggen. Neen ik heb een soort professionalisme in mij dat ik niet van mijn beroemden status wil profiteren en altijd terug zo rap mogelijk de gewone jongen wil zijn die kan opkijken i.p.v. neerkijken. Mede deze instelling kan ik ook het niveau van mijn songs omhoog houden. In een droom doe ik nooit anders dan ik in't echt ben. Mijn ware aard komt er zelfs meestal naar boven. Toen ik op de gang van  mijn kamer kwam van het Chelsea Hotel waar in ik logeerde stond daar toch zeker niet Janis Joplin te wachten op mij. Ik moest me inhouden om niet op mijn knieën te vallen en god te danken voor de ontmoeting met deze prachtige vrouw , maar ik mocht dat niet laten merken. Vrouwen zijn aanbidders en hebben zelf een kuthekel om aanbeden te worden. Iedereen aanbid ze om hun schoonheid en als je dat spel mee speelt krijg je al vlug de bons en ben je niet meer interessant. Dat moest ik vermijden. Maar hoe kon ik mij interessant houden voor een vrouw met zo veel rock en roll en diepgang , ik ben helemaal niet interessant ,daar moest ik iets op bedenken.  Maar dat was natuurlijk mis gedacht.  Janis was zo spontaan en natuurlijk , dat ik al vlug vergat hoe groot haar faam was en dat ik de mens achter de legende kon voelen.  Nu , vele mensen vinden Janis niet echt een mooie vrouw  , maar langs de andere kant , vele mensen zijn ook achterlijk.
Het mooiste aan een vrouw vind ik nog altijd het karakter. Ik deed het in't verleden meer dan genoeg met fotomodellen , die zo leeg waren dat ik er kippenvel van kreeg , waarna ik meestal zo snel mogelijk er van af diende te geraken , met al het gestalk dat ik achteraf weer kreeg inclusief.Neen , graa g doe ik het met een persoon i.p.v. een lichaam.
Janis als persoon is echt wel mijn type hoor. Maar ook als vrouw. Janis vind ik een super mooie vrouw. Doe die krulletjes eens naar achter en al vlug ga je zien dat daar een heel mooi en lief gezichtje achter zit.  Doe dat bloesje eens naar onder en al vlug zie je mijn meest favoriete boezem. Een handjevol niet al te grote maar stevige tieten die nog niet 1 procent de neiging hadden om naar onder te hangen ,aangevuld met de meest perfecte fijne tepel die tot God allermooiste creaties behoorden.  Dan een taille om van te dromen en van die verfijnde stevige benen die gewend waren te bewegen maakten het geheel tot een voorbeeld voor hoe het moest zijn in de mooiste droom.
We hadden eerst een lang en diep gesprek over Vietnam , de hippies en over mijn borsthaar . Maar toen kon ze zich niet meer bedwingen.  Janis deed er geen doekjes om en besprong mij. Ze was zo lief , zo sexy en zo spontaan dat ik me precies in een van haar songs bevond , waar ik dan de micro was terwijl zij in volledige extase haar grootste meesterwerk aan't verkondigen was.  Al vlug bevond ik mij ook in extase en vreemd genoeg bleef het maar duren. Je kan nooit weten van een droom hoe lang die geduurd heeft maar stel dat ik hem om zou zetten in reële tijd dan zou ik zeggen minsten 7 uur  dat dit spektakel zich voordeed.  15 orgasmen van Janis . Mijn orgasmen waren zo kort op elkaar dat je het zou kunnen beschouwen als één gans groot zeven uur durend orgasme. Het zal wel niet zo lang geduurd hebben in't echt , maar gevoelsmatig zeker niet minder.  In ieder geval was ik volledig nat van't zweten toen ik wakker werd. Oeps , ik denk dat ik verliefd geworden ben. Ja dat was het , ik snakte naar meer. Ik wou met Janis , naar de dierentuin , naar disneyland en naar de bioskoop.  We zouden samen een cd maken getiteld thunderstorm of love , waarvoor ik voor het eerst eens de tweede stem deed i.p.v. altijd de lead stem , omdat ik dan toch toegaf dat Janis een niveauke hoger was dan mij.  Maar toch kwam ik soms vies uit de hoek vond Janis. Dan zouden we .....   Oeps ik was helemaal wakker nu en besefte dat het een droom was . Hoe erg. Ik was Frank , de songwriter uit België die leefde in de verschrikkelijke tijd 2015 waar liefde en passie bijna als vloek werden beschouwd en waar de bankiers de echte rovers waren. Waar materialisme zegevierde en mensen onverdraagzamer werden met de dag. Een tijd waar Janis Joplin zo goed als vergeten is door de jeugd en waar muziek voorgekauwde media producten zijn zonder enige vorm van echte emotie.  Niet te geloven dat Janis echt bestaan heeft en dat ze eenzaam gestorven is op een hotelkamertje. Was ik er maar bij geweest , dan zou het anders hebben uitgedraaid dacht ik. Maar ik ben in't verkeerde tijdperk geboren. Desniettegenstaande ben ik  een doorbijter en krijg ik regionale fanmail af en toe van mensen die mijn songs zodanig  appreciëren dat ik hun ganse leven beïnvloed heb. Maar de sixties zijn voorbij en nooit zal ik met Janis samen iets doen.  Dat is balen!

 

De boodschap
Omdat ik nogal van het sympathieke medemensen soort ben de laatste tijd , maak ik heel wat tijd voor mijn fans. Na een optreden , sla ik meestal een praatje . Natuurlijk kan ik ze niet allemaal bereiken en zijn het dikwijls de minst opdringerige die het meest te vertellen hebben , maar ik probeer toch zo goed als ik kan een praatje te slaan.
Je leert er altijd van bij , al moet ik eerlijk zeggen dat ik nog veel te veel van mijzelf vertel  en dat zou ik misschien niet altijd moeten doen. Sommige mensen hebben mij tijdens de show aanzien als een of andere god  , en de menselijke gedaante komt soms ontgoochelend over dan.  Och ja , ik ben ook maar een gewone jongen , maar soms op het podium gebeurt er iets wat de laatste jaren nog weinig gebeurt in de muziekwereld. Een magie die voelbaar is door merg en been en ik weet niet vanwaar die komt. Er gebeurt echt wel iets en daar ben ik blij om . Eenmaal van het podium af dan zit ik soms nog in een roes en ben vrij spontaan om niet te zeggen dat ik er zonder nadenken van alles uit flap.
Weet je , mensen zijn zo kuis. Ik zie ze dan in hun leefwereld en stel vast dat deze vrij klein is t.o.v. de mijne. Toch verbaast het me telkens weer dat mensen nog met duizenden taboes zitten waar ik me al jaren van bevrijd heb en al vergeten ben dat ze ooit bestonden. Het zou professioneler zijn van mij om me even in te leven in hun wereld en dan even mee te praten in dingen die ze graag horen. Maar dat is me tot nu toe nog niet gelukt. Ze vinden me dan ook net zo speciaal met  mijn controversiële teksten  en dan zou ik het tegenovergestelde moeten doen. Maar eigenlijk moet ik het zo doen om geen conflicten te krijgen.  Ik ben tenslotte blij dat ik zo veel fans heb de laatste tijd. Hun meningen interesseren me allemaal. Hoewel ik zelden opmerkingen hoor die me echt verbazen en die getuigen van grote intelligentie. Meestal zijn het bekrompen persoonlijke anekdotes van momentopnames die de luisteraar stelt om zichzelf interessanter voor te doen.  Als artiest heb ik geleerd om mezelf daar tegen te beschermen door vriendelijk terug te doen en in mijn eigen te denken ; och ja , arm schaapje , ge hebt zelf problemen en reflecteert die enkel door .  Gelukkig zijn er ook gevoelige , lieve en intelligente mensen die mij zo veel energie geven en een reden zijn om er mee door te gaan.
Zo was ik eens aan t' praten met een Nederlands koppel. Het was best wel plezant aan t' worden en het bier was lekker.  De man zei dat ie mijn teksten bijzonder vond en vooral omdat er een boodschap in zit. Dat hoor je goed , jullie zingen met een duidelijke boodschap ! Dat hoor je niet meer zo veel. Ik was best wel fier op die opmerking en inderdaad. Als ik op 't podium sta dan doe ik of men leven der van afhangt maar , wat is nu die boodschap ? Dat vroeg ik me plots af.  Och ja ,het gesprek ging verder , maar 's avonds toen ik thuis was dacht ik er nog eens opnieuw over na. Die boodschap , die boodschap , welke boodschap heb ik?   Ik begon te analyseren.  Ik heb wel een duizend tal teksten geschreven de laatste jaren en ze vertellen verschillende onderwerpen eigenlijk. Kan ik ze samenvatten in een bepaalde boodschap? Dat is mijn vraag. Wacht ik zal mezelf eens opzetten , want dat doe ik niet zo vlug. En dan kan ik de boodschap er misschien proberen uit te halen. Na een uurtje luisteren kon ik het samenvatten. De boodschap is dat ik een jongen ben op zoek naar liefde in een wereld die op zoek is naar macht. Het gaat over iemand die dingen doet die je niet kunt kopen en weet dat die ten onder zal gaan , maar toch blijft die doorgaan om maar niet zo als de anderen te worden. Dat is de boodschap. Heb lief ,voel  en leef je leven niet in een cocon , maar doe je ogen open en geniet van de schaarse momenten en deel ze met je naasten.
Fuck , als dat mijn boodschap is dan ben ik nog niet zo'n klootzak ,maar eigenlijk een aardige man. Zo zag ik mezelf nooit. Komt misschien omdat ik me altijd heb moeten verdedigen tegen mensen die mijn houding afkeurden.  Ja dat is het , ik heb best wel een hard leven gehad en in een vijandig milieu opgegroeid , maar door mijn liedjes was ik dat helemaal vergeten en leefde in totale harmonie met het heelal. Ik heb mij vrij gezongen . Zo vrij dat ik nog niet meer weet waar de pijn vandaan kwam. Ik ben een verkondiger van eerlijkheid , liefde en passie terwijl ik van mezelf dacht dat ik een ego tripper was die op zoek ging naar avontuur om zijn leegte op te vullen. Neen , ik verricht sociaal werk , vandaar dat het me soms uitput. Net zoals Jezus Christus of john Lennon dat deden sta ik hier nu. Dam , wat hadden zij het makkelijk in die tijd en ik het moeilijk. Alhoewel ,zij  zijn beide vermoord en  geen enkele is zo oud geworden als mij nu. Maar in tegenstelling tot deze mensen ben ik een laatbloeier en begin nu pas door te komen.  Als ze me maar niet neerschieten of aan t' kruis nagelen , want vooral dat tweede kan heel wat pijn doen als je 't mij vraagt. Maar goed gaat het niet aflopen , dat is een voorgevoel. In ieder geval , vergeet onze boodschap niet!

 

Zo kwam het dat Al Capone veel vrije tijd had
Ons landje stevent rechtstreeks op de afgrond af.  De kanker van de maatschappij is het positivisme.  Moest ik deze uitspraak in het openbaar doen krijg ik dadelijk een psychiater om te analyseren wat allemaal is mis gegaan in mijn jeugd om zulke oncorrecte uitspraken te doen , die zo negatief zijn. Dat is zelfs niet gezond , negatief denken. Je moet positief zijn , opbouwend. Als iedereen zoals mij zou doen dan gaat het mislopen met de maatschappij. Dat zou ik te horen krijgen. Maar het tegendeel is waar. Het is nu net omdat iedereen anders is dan mij dat de problemen ontstaan zijn. Crisis , geweld , begrotingstekorten , het pensioensysteem dat naar de kloten is . Volgens de gemiddelde Belg komt dat allemaal door de dopper en de gepensioneerde die maar ouder wordt. Niet dat onze regeringsleiders bijna in privé bezit zijn van alle financiële systemen en multimiljonair zijn.
Stel je bent een maffiose multimiljonair zoals de ministers van dit land en er is een gat in de begroting omdat jij dat zelf hebt veroorzaakt. Hoe zou Al Capone dit oplossen.  Pas op,  Al Capone was intelligent hoor. Die zou zich niet vlug laten chanteren door hoeren zoals dat Steve Stevaert al eens overkwam. Neen , Al Capone zou zeggen ; door de vergrijzing is er een begrotings tekort en vandaar moeten we met zijn allen werken tot 67 jaar.  Dat zou Capones beste zet zijn. Omdat hij dan mede eigenaar was van alle gazetten en televisiestations  zou het niet zo moeilijk aan de man te brengen zijn. Want werkertjes zijn het die Vlamingen vooral. Ze slaan elkaar de kop in voor de dikste bmw.  De uitspraak de grootste vijand van een Vlaming , dat is nen andere Vlaming zou Capone goed kennen.  Dat ze met zijn allen gaan staken daar hoeft ie niet voor te vrezen. Solidariteit heeft hij lang uitgeroeid met zijn gewiekste tv. programma's die te verslavend zijn om nog na te denken. Het is morgen trouwens voetbal . Allen daar heen . Zo kwam het dat Al Capone veel vrije tijd had.

 

Geluk
Pas op voor geluk het is een metafoor
Al  wordt het bezongen in het mooiste koor
Het is de suiker der aarde , niets proeft zo goed
maar raak je verzadigd,  kruipt het diep in je bloed
Voor je het weet , maakt het je lui en ziek
geluk is een vijand ,  die je niet ziet

 

 

Ik ben niet geslaagd in het leven
Ik reed met mijn Hymer door de Alpen en besefte dat ik al veel te lang op vakantie was. Paragliden is een toffe sport maar al dat gevlieg  van bergketen naar bergketen begint zo stillekes aan op mijn zenuwen te werken. Ik moest maar eens naar huis , dacht ik bij mijzelven.  Eens op de autostrade drukte ik de gas eens goed in. Een integraal mobilhome van 3.5 ton  met een 2.8 liter kan je makkelijk 140 km/h laten bollen. Al zo vorderde de trip vrij vlot. Thuisgekomen besefte ik dat de zon nog lang niet onder was en kroop nog even in de Cabrio om te joyriden . 220 km per uur zei de teller toen ik eens doortrapte. Dat deed goed nog eens wat wind op mijn koppeke voelen. Maar nu had ik genoeg van al dat gerij en moest me maar eens ontspannen.  Ik vroeg me af of ik mijn binnensauna ging aanzetten. Neen hoor zotteke , ik ga mijn buitensauna aanzetten.  Maar in de tijd dat die moet opwarmen neem ik een heerlijke jacuzzi.
In de jacuzzi kwam ik helemaal tot rust. Op zulk een mooie momenten begin ik vaak te filosoferen.
Over wat zou ik vandaag eens filosoferen , dacht ik diep na. Ha ik weet het , over het leven en hoe ik mij voel  t.o.v. wat ik bereikt heb. Eens nadenken , wat heb ik bereikt in het leven. Wacht , minuutje , wacht , ma godverdikke heb ik eigenlijk wel iets bereikt?  Ben ik wel gelukkig dat is de hamvraag?  Een hele film des levens spoelde zich af in mijn kop. Ik stelde me de vraag .Wat zou ik doen als ik met mijn vingers kon knippen ! Zou ik dan hier wel willen zitten. Hmmm , even nadenken. De temperatuur van 38 graden met een vers geperste sinaasappelsap glas er naast lijkt me alleszins nog niet zo'n slechte positie, na een vakantie in de Alpen.
Toen moest ik plots aan de negerkes in Afrika denken. De negerkes in Afrika , die hebben verdorie niets. Die zouden elkaar de keel over snijden voor te zitten waar ik nu zit dacht ik . Maar is dat wel zo ?  Neen , misschien zouden heel veel negerkes elkaar de keel niet over snijden en zouden gewoon blijven zitten waar ze zitten. Gewoon op de grond , met een tam tam. Sommigen doen ; tam taaaam  tam tam   terwijl anderen  tam tam tam taaaaaaaaaaam  tam tam tam  doen. Misschien is er wel eentje die om de 16 maten eens tam doet.
Die negerkes kijken neer op mij. Die zeggen; zie hem daar eens zitten in zijne jacuzzi  vol stress ! Die heeft zelfs gene tam tam de sukkelaar. Materialisme zal toch nooit het echte tam tam gevoel kunnen evenaren zeiden de negerkes. Laat ze maar draven laat ze maar doen. Het brengt allemaal niets.  Ik begreep goed dat de negerkes dat dachten want ik had al enkele dagen geen gitaar meer gespeeld en dan begint er diep vanbinnen een soort van onrust te woekeren.  Was ik gelukkig ? Neen.  Eigenlijk wil ik zelfs helemaal niet in die jacuzzi zitten , laat staan daarna nog in de sauna te gaan . Ik heb godverdoeme ritme nodig. Ik moet dringend gitaar spelen. Maar mijn gitaar brengt me ook nog af en toe onrust , omdat het namelijk een instrument is waar je je techniek voortdurend moet onderhouden en als je een paar dagen niet gespeeld hebt , moet je er weer langzaam in komen.
 Daar had ik na zo'n lange reis helemaal geen goesting in. Waar had ik dan goesting in? Ja , ja , je hebt het al geraden. Ik heb de fuck goesting in te tam tammen. Gewoon op de grond zitten en de ganse dag tam tam doen , zonder ook maar éne keer na te denken over al de kilometers die de vrouwen moesten lopen om water te halen. Neen , dat stak ik mij niet in mijn kop. Tam tam tam .....  Ik zoude mij nog amuseren denk ik.  Maar , even terug in de werkelijkheid keek ik rond mij. Ik keek naar men huis , men scooters ,menne mobilhome , menne cabrio en mijn buitensauna en dacht ; verdorie . Nu is het kraakhelder!  Ik ben niet geslaagd in het leven

Vroeger
Vroeger , toen er nog waardes en normen waren deugde het ook al niet. De pastoors waren ook al pedofielen. De slager was een sadist en de bakker ging al eens vreemd. Toch vond ik het vroeger beter.  Dat komt omdat dingen meer waren hoe ze waren.   Dezer dagen is het allemaal net iets te veel gemanipuleerd. Het zal hoogstwaarschijnlijk toch iets te maken hebben met de communicatiemiddelen zoals smartphone ,p.c. , enz... denk ik dan bij mijzelven.   De wereld is een pak kleiner geworden hierdoor en het is makkelijker om dingen te bereiken als je de multimedia wat kunt gebruiken.   Zo wordt de wereld ingepalmd door bloedzuigers en worden we overspoeld met reclame. Mensen zijn totaal afhankelijk van hun technologie en het neemt al hun tijd in beslag en zodoende kunnen ze moeilijker nadenken.
Vroeger kon je wel nadenken. Er was namelijk tijd genoeg. Na al dat nagedenk ging je dan meestal iets doen. Van iets te doen kreeg je dan weer meer energie en werd je socialer. Sociaal was vroeger ook iets anders dan nu. Nu staat je facebook pagina vol likes van mensen die je niet kennen. Je manipuleerde  ze met mooie foto's en andere kennissen en je vindt jezelf nu de tofste terwijl je in wezen een achterlijke debiel bent.  Vroeger was dat niet zo . Als je een debiel waart dan viel je een beetje op , kreeg geen likes  en op deze manier konden debielen zich dan aanpassen tot wat minder debiel achtigen.  Allemaal weg. Debielen zijn de norm nu.  Pas je maar aan anders loopt het vlug fout.
Maar vroeger was toch wel wat berekender.  Je kreeg de indruk dat de wereld niet zo plots uit elkaar kon spatten zoals nu.  Een bankdirecteur was iemand met een das en een maatpakje i.p.v. een maffiose verschijning. Een songwriter was iemand met een gitaar die live moest spelen om gehoord te worden  i.p.v. likes te verzamelen op youtube , waarbij de grootste faker de populairste is.  Een minister was iemand die slechts af en toe eens loog i.p.v. de ganse tijd zoals nu.  Och ja , je kunt zo nog uren doorgaan met de verschillen op te noemen. In ieder geval vind ik dat onberekende van nu ook wel iets hebben. Jammer dat ik geen gangster ben.  Ik zoude nogal geld  verdienen met  arme mensen af te persen.   Toch voelt het onnatuurlijk aan. Het zou te makkelijk zijn om in mijn karakter te zitten. Iedereen denkt zoals een gangster en wil het laddertje maar opklimmen.  Als je nog maar durft te zeggen , stop eens met dat laddertje op te klimmen en geniet eens van wat je hebt krijg je het al op je bakkes.
 Op dat gebied vond ik vroeger toch beter. Lekker thuiskomen van het werk . Geen mails ,sms-sen of andere boodschappen ontvangen , maar gewoon stilte. Zalig niets wetend over de wereld vermoeden dat je ook een rol op een of andere manier zou spelen.  Die onwetendheid van niets te kunnen opzoeken omdat je niets had om in te tikken had zijn charmes. Hoe meer de mensen weten , hoe dommer ze zich gedragen.  Hoe kleiner de wereld ,hoe groter de stommiteiten. En stommiteiten worden tegenwoordig toch begaan. Niet van die kleine , maar van die grote. Zo van die waar de hele samenleving en de volgende jaren voor zal boeten. Dit soort stommiteiten waren vroegen eerder zeldzaam. Tegenwoordig zijn ze schering en inslag.  
Wat ik vooral mis is dat vroeger alles eenvoudiger was. Mede doordat ik een eenvoudig mens ben waarschijnlijk.  Kijk ,vroeger in 1986 , reed ik van Waterschei tot Hasselt centrum in slechts 10 minuten. Dit terwijl de wagens een pak minder waren dan de huidige.  Dat moet je nu nog maar eens doen. 20 flitspalen , 50 stoplichten , belachelijk lage snelheidsbeperkingen , enz....  zorgen er voor dat enkel een autist nog van deze reis kan genieten.  Als je vroeger op de Hasseltweg iemand 100 zag rijden , dan claxonneerde je met felle gebaren er bij , wijzende dat deze chauffeur zich maar eens richting psychiatrie moest begeven om zijn hoofd te laten scannen.  Omdat iedereen 120 km/h reed toen.Dat is ook vrij normaal voor zo een lange rechte weg. Als je tegenwoordig nog 70 haalt mag je blij zijn . Dan heb je een betere dag gehad.   Een auto kan vandaag de dag door iedere debiel bestuurd worden omdat de snelheden in de buurt komen van de rolstoelen van de palliatieven afdeling van een  ziekenhuis. 
  Wat ik nog mis is het hondenbeeld. Honden werden gedoogd vroeger en liepen gewoon los op straat. Als een hond scheet ,dan werd er geen proces verbaal of drama van gemaakt. Mensen hadden echt wel andere dingen te doen dan zich druk te maken over futiliteiten.
Ook het voetbal was anders. Dat waren kerels met haren op hun benen , snorren , baarden , kortom echte mannen die op het veld stonden zonder diëtiste of kinesist aan hun zijde. Als je die travestieten van tegenwoordig ziet dan snap je toch niet dat mensen 90 minuten kunnen kijken en der nog geld aan uit geven.
Wat wel beter is nu dat zijn de vrouwen. Ja, vroeger waren die een pak lelijker. Mooie vrouwen bestonden maar waren eerder zeldzaam. Ik denk dat de homo's van tegenwoordig zelfs een pak verzorgder erbij lopen dan die vrouwen van toen. Halvelings het dijbeen zag je het schaamhaar al opgroeien. Ja, de herinneringen aan de oertijd waren nog volop aanwezig in the eighties.
De verloedering van de huidige tijd werd al in de jaren tachtig aangezet. Dat moet wel gezegd worden. De opkomst van Michaël Jackson , the king of fake. Ik moest er niets van weten. Zoveel mooie dingen zijn vernietigd in de jaren 80 door de opkomst van nepgoden en fake multimediafiguren zonder dat iemand er de gevaren van besefte. Ach ja , the eighties waren de restanten van de pure seventies , niets meer.   Ik heb het toch maar meegemaakt en ben toch wel blij dat ik die rust gekend heb. De jeugd  moest eens weten wat ze gemist hebben. Ze zouden niets anders meer willen.

dMaar voor de rest was het vroeger niet altijd beter.  Met het vliegtuig op vakantie , dat konden alleen de rijken. De meeste vrouwen hadden een snor toen en het kitesurfen was nog niet uitgevonden. Zo was de snowboard zelfs nog niet eens uitgevonden begin jaren tachtig. Wat heb ik toch allemaal moeten ontberen .  Ik met mijn skietjes , mijn windsurfplank rijdend in mij auto , zoekend naar een vrouw zonder snor. Waar is de tijd ? Die tijd is voorgoed weg. Daarom noemt het ook vroeger.


Zo hond , zo baas.
De meeste van die gezegden kloppen van geen reet. Maar deze klopt wel . Voor een groot deel dan. Zover ik het ooit kon checken klopt deze wel.  Hondenliefhebbers zijn vaak racisten. Ze kiezen een bepaald ras en ze houden zich er bij. Op dat gebied ben ik ook racist. De hond die bij mij pas is zonder twijfel de basset.  Zonder basset kan ik me het leven niet voorstellen. Wat een energie geven ze mij. Wat een liefde. Liefde in de zuiverste vorm. Ik heb altijd een nauwe band gehad met mijn honden. Toch wel dieper dan de meeste mens hond relaties. Ik geef ze ook veel , maar ik krijg het allemaal terug. Een hond weet wat je voor hem doet en is er zeer dankbaar voor.
Iemand die niet van honden houdt zal nooit echt een vriend van mij kunnen worden. Dit soort mensen kun je best mijden. Als je al niet van een hond kunt houden , waar in godsnaam zou je dan wel van kunnen houden. Neen , dat soort mensen zijn verloren en behoren tot de zielloze spoken als je 't mij vraagt..
Cafés,  restaurant, hotels of campings waar honden toegelaten zijn bij definitie beter. Het eten is er lekkerder , de service is er beter en de mensen zijn er vriendelijker dan soortgelijke instellingen waar geen honden toegelaten zijn.  Al die koude instellingen waar honden verboden zijn . Daar zit me wat bijeen. Je wilt het niet weten.

Maar genoeg over mensen , laten we het nu eens over de basset hebben. Waarom is dat mijn lievelingsdier en wat maakt hem zo speciaal. Ik vind dat de normaalste zaak van de wereld want als ik al naar een basset kijk , ben ik al verloren. Als ik de literatuur eens even opensla dan zie ik ; Basset ; de basset is een intelligente hond , maar niet bereid om iets bij te leren.  Tja , daar begint het al , de gelijkenissen. Ja de basset ,dat is de enige hond waar ze bij de hondenschool niets mee kunnen aanvangen. De basset doorziet dat school gedoe en laat zich niet vangen. Och  ja , het is het zelfde verhaal over de ezel en het paard.  De ezel is ook een pak intelligenter en laat zich niet zo vlug ompraten tot slavernij. Zo is het ook bij de basset. Moest je schapen willen drijven en je probeert dat met een basset , ga je zijn ware aard tegenkomen. Hij zal je dan zo aankijken , met een blik van ; WTF , ik ben geen border collie , die niet doorheeft dat honden maar 12 jaar worden . Die kun je schapen laten samendrijven. Maar ik , no way.  Het leven is daar te kort voor. Een basset is daar veel te intelligent voor. Die snapt het systeem vanuit een hogere frequentie. Een frequentie waar een border collie nooit zal komen en daarom blijft balletjes halen om content te zijn.  Dwars door je heen kan die kijken en je beter inschatten dan je jezelf kan inschatten. Ik voel me altijd bekeken als mijn bassets bij mij zijn. Als ik een border Collie bij heb voel ik me niet zo alsof ik een plant bij heb.   Toch vinden mensen border Collies slimme honden. Kijk eens wat die allemaal kan. Ja , mensen , wat moet je er van denken. In het lager onderwijs kregen de dommeriken ezelsoren en werden voor domme ezel verweten. Terwijl het paard ook van alles kon en de slimme was. Zolang je maar werkt zonder nadenken ben je een goede .Zolang het maar opbrengt en jezelf geen vragen stelt ben je cool. Mensen hebben van nature iets tegen wijzen. Of het nu andere mensen zijn of dieren. Iedereen die het systeem doorheeft moeten ze niet.  Mensen willen niet geconfronteerd worden met hun eigen domheid en knallen alles af wat een bedreiging is voor hun eenzijdige leven.
Zodoende ben ik blij dat ik bassets heb . De hond die je met geweld niets bij kunt brengen. Enkel met liefde en begrip. Net zoals mij eigenlijk. Vandaar zijn mijn bassets mijn trouwste familie en hebben we samen de meest hechte band die er op aarde kan zijn. We kunnen uren lang op een berg zitten, kijkend naar een border collie die schapen bijeen drijft. We kijken dan diep in elkaars ogen en beginnen te lachen.  

 

En alles komt goed
Maar dat gaat niet. Tenzij  ik god was natuurlijk. Niemand kan de mensen nog helpen. De wortels van het kwade zitten te diep .  Erger nog ze zijn onzichtbaar. Iedereen weet dat het mis gaat en geeft de schuld aan iets anders. Zo wordt er maar gekibbeld. Als je parlementairen  bezig hoort dan zie je zo de arrogantie ,het gebrek aan inlevingsvermogen en de onverdraagzaamheid. Nieuwe regeltjes , dat is alles wat er uit komt. Terwijl er al veel te veel regels zijn.  Hoe komt dat nu ? Vraag je je misschien af.
Vrij simpel. Kijk je hebt 2 soorten mensen ; de autisten en de niet autisten.  Autisten zijn eigenlijk intelligenter. Dat heeft te maken dat ze hun hoofd continu met onzin volproppen zodat de hersenspier zeer actief blijft. Redeneren kunnen ze niet ,of niet goed beter gezegd. En inlevingsvermogen hebben ze ook niet. Ze leven in hun kleine wereldje van zekerheden en onnodige verplichtingen.    Het is nu eenmaal een feit dat zulke mensen altijd aan de macht komen. Ze kennen zoveel regeltjes dat ze verstandelijk niet te kloppen zijn en als er een examen is halen zij de hoogste scores. Ook actualiteit is hun troef. Autisten zijn de beste actualiteit volgers op aarde . Ze kunnen zich niet permitteren om niet voorbereid te zijn omdat ze dan zouden moeten redeneren en anticiperen en  daar hebben ze de grootste angsten voor. En terecht want dat kunnen ze niet.
Dan heb je de andere mensen. Die worden benadeeld door hun inlevingsvermogen want als je U in anderen kunt inleven dan voel je ook een deel van hun pijn en dat vergt toch wel wat energie.  Ook een nadeel is dat ze minder slim zijn omdat hun hersenspier minder getraind is.  Zij maken niet al die omwegen zoals autisten en kunnen redeneren en anticiperen zodat het wel altijd vanzelf goed komt. Op die manier moeten ze minder bijhouden en worden hun hersenen luier.  Zo komen ze ook nooit aan de macht . Hun levensdoel is hoger en draait om levenskwaliteit en niet om zichzelf zo veel mogelijk te beveiligen tegen het onverwachte.   Het is net deze soort mensen die we nodig hebben in de politiek. Die zouden de problemen vlug kunnen oplossen . Jammer dat ze er niet aankomen. Maar het is zo . Het was altijd al zo. Welk typetje was Hiltler denk je. Juist die zonder inlevingsvermogen. De bijna bouwkundige die opging in zijn eigen kleine wereldje. Altijd komen die personen aan de macht. Altijd berokkenen ze schade. Veel schade. Van massamoorden tot belachelijke gasboetes. Het blijft dezelfde soort mensen die dit uitvinden.

Dus ik zou de mensen willen helpen . Maar hoe?Dan zou ik zelf al aan de macht moeten komen. Maar dat gaat niet. Je moet autistische praat verkopen om verkozen te worden , daar begint het al.
Het afschaffen van de  Gon begleiders zou helpen.  Gon begleiders zijn een pest. Je moet het natuurlijk wel wat groter zien natuurlijk.  Autisten wandelen door theorie alsof het niets is. Het enige wat in hun weg staat is zichzelf. Daardoor raken ze veelal in de problemen en blijven de schoolresultaten achter waardoor ze een lager beroep kiezen. Nu verstoort een Gon begeleidster dat natuurlijke evenwicht  en wordt de autist begeleid en haalt een hoger diploma dan normaal waardoor hij op de hoogste posities terecht komt. Dit zijn de leiding gevende van tegenwoordig. Het enigste probleem is , nu hebben ze geen gon begeleiding meer en al de problemen komen terug. Maar veel erger , het is nu niet zij , maar de ganse maatschappij moet boeten voor hun achterlijke grillen en gebrek aan inlevingsvermogen. Zij bepalen de trend. En de trend is koud en ongevoelig , dom en meedogenloos. Je voelt de kilte van de wereld met de dag meer en meer en er is eigenlijk geen hoop meer dat dit ooit gaat beteren.  Deze mensen zien zelfs nog niet eens dat het crisis is en ze zijn enkel geïnteresseerd in hun eigen aandeel er van. Maar ze doen alsof. Ze weten perfect hoe ze moeten doen alsof.  Als ze een mening moeten geven op een onbewaakt moment vallen ze altijd door de mand. Maar dat weten ze en daarom doen ze dat zo weinig mogelijk.  Het zijn robotjes , de robotjes van de macht ,die nooit meer weg te slaan zijn.  Hun boodschap is , meer en meer en meer en sneller en vlugger enz. .. ..  ze durven het zelfs evolutie te noemen.  Ja,naar een robot tijdperk zullen we ongetwijfeld gaan , of het evolutie is, is natuurlijk iets anders.  Evolutie of niet. Wat het zeker niet is, is een verbetering van de levenskwaliteit.    
Ik was kind in de jaren zeventig . Toen kon het nog allemaal. Niets was zo over gereglementeerd en regels breken was één van de hoofdingrediënten van de tijd. Alles kon en het klassieke autischtische gezag is gevallen als een steen voor het nieuwe tijdperk van vrijheid. Maar wat deden we met deze vrijheid. Niets . Het begon terug van voor af aan.  Maar nu , veel gewiekster , gemanipuleerd  en valser.  De hele wereld bestaat uit reclame en het gaat zo ver dat mensen nog niet meer beseffen hoe het ooit was en terug bang beginnen te worden van deze nieuwe dictatuur.
Ik wil de mensen wel helpen.  Er moet gerebelleerd worden.  Anders is het te laat. Zodat de denkers op de juiste posities komen en niet de robotjes. De robotjes krijgen dan een andere job. Die worden dan ook nog eens veel gelukkiger mede dat ze zich nooit geen vragen stellen en al vlug gewend zijn aan hun patroon kun je ze makkelijk in een fabriek laten werken zodat ze de ganse dag hetzelfde moeten doen zonder beslissingen te nemen. Daar zijn ze voor gemaakt en ze zullen ze  zich er dolgelukkig voelen.  Iedereen is blij en de denkers lossen de problemen in no time op. Zo moeilijk is het trouwens ook niet. Even de beroepen herwaarderen , de super rijken aanpakken en 80 procent van je problemen zijn al opgelost. Dan zoveel mogelijk regels proberen af te schaffen en de natuur terug toegankelijk maken voor iedereen zodat je zal zien dat de mens hem vanzelf respecteert.
Er is genoeg in deze wereld om iedereen te laten leven. Zo moeilijk is dat niet met een beetje wil komt het al goed. Maar je moet de parasietjes erkennen en niet als weldoener beschouwen zoals nu. Kortom een koud kunstje voor de denkers. En alles komt goed

 

 

Economische groei , de rechtstreekse vernietiging van de aarde
Harder werken , langer werken , de vrouwen werken ,kinderopvang , vooruitgang , sneller , meer ,...... zijn geen begrippen die de laatste jaren onbekend zijn bij de mensen. Mensen leven naast mekaar door. Niemand heeft nog tijd. Het moet zeggen ze . We moeten economisch groeien , we moeten vooruit.  Want we hebben schulden , het is crisis of voor een betere toekomst.  Voor meer zekerheid. Voor de kinderen.
Nu zijn er helaas nog steeds mensen die niet begrijpen dat dit een grote leugen is. Bedrog , kwakzalverij om een paar rijkelui te amuseren.  We moeten verdorie helemaal niet economisch groeien. Het was goed zoals het was. Het wordt alleen maar slechter door economische groei .
Want wat zijn de gevolgen van economische groei.  Die zijn erger dan alles wat er de laatste miljoenen jaren gebeurt is op deze aarde. We zijn de laatste jaren enorm achteruit gegaan. De opwarming van de aarde die rechtstreeks een gevolg is van die economische groei is een feit.
De ijskappen smelten , de straalstromen veranderen. Het klimaat is één grote file van opeengestapelde weerbeelden die blijven hangen. Het gevolg is overstromingen , verwoestende orkanen , ik hoef je de rest van de lijst niet te zeggen zeker. Iedereen weet het. Het is een feit.
Voorlopig brengt het smeltende Noordpool ijs koude winters met zich mee. En lijkt het allemaal nog normaal ,maar die winters zullen met de jaren minder koud worden en de zomers nog warmer.   De gevolgen voor ons klimaat zullen een pak erger zijn dan we denken.
Het ergste van alles is dat we dit zelf veroorzaakt hebben. Onder de leugen ; economische groei. Onze wereldleiders zijn een stelletje debielen.  Hoe dom kun je zijn vraag ik me af.
Dus als ik wereldleider was zou het helemaal anders zijn. Ik zou zeggen , mensen  doe het rustig aan. U hoeft helemaal geen kut  BMW te hebben en U daarvoor kapot te werken en uw buur te lynchen die den bedreiging is voor uw positie.  Neen , ga gewoon eens met de fiets . Geniet wat van je vrije tijd. Ga deeltijds werken en heb wat meer quality time met uw kinderen en vrienden.  Onze aarde is een rijke planeet  en er is genoeg voor iedereen.         
Moeilijk is dat niet dit beleid. Gewoon iedereen die extreme financiële uitspattingen doet terug op het normale brengen en er voor zorgen dat iedereen kan leven.   Dam ,  is dit niet communisme? Neen dit is het niet.  Er mogen verschillen zijn. Maar niet zulke grote als vandaag de dag.
Iemand die meer en harder werkt mag gerust wat meer hebben. Maar in plaats van dit aan te moedigen , zal het meer afgebroken worden. Omdat net deze mensen de aarde kapot maken.
Geen programma's meer over rijkeluisdochters die 300.000 euro aan hun verjaardagsfeestje uitgeven. Programma's die nu zo cool zijn. Der zouden tegen programma's komen om aan te tonen hoeveel schade deze enkelingen onze planeet aandoen zodat ze niet meer in de spiegel durven kijken.
Maar ok , ik ben geen wereldleider en zal het nooit worden. Als je eerlijk bent maak je geen kans. De debielen die het nu zijn denken ook maar enkel aan hun eigen portemonnee. De rest is showbizz.
Maar het is en blijft jammer. Deze aarde had zoveel mogelijkheden. En soberheid en rust geeft de grootste voldoening.  Voor een groot deel is het nu al te laat. Een pak schade is reeds gedaan.
En wat  alles nog erger gaat maken is de paniekreactie als de gevolgen te erg beginnen te worden. Honderdduizenden onnozele paniek regeltjes voor de kleine man gaan er komen die geen zak uithalen. Want onze groenen zullen het nooit begrijpen dat de kleine man deze problemen niet veroorzaakt. Het zijn de fabrieken en alles wat er aan vast hangt in handen van multinationals die alles kapot maken. En de kleine man zou blij mogen zijn dat ie daar in mag werken.       
Neen , we zouden zoveel  gezonder en gelukkiger er zonder zijn. Misschien minder materialisme maar met een grotere levenskwaliteit. En veel langer en duurzamer. Uiteindelijk zal je zien dat het dood , verderf veroorzaakt en dat we rapper dood zullen zijn. Als je hier even op nadenkt dan zie je dat de aarde langer zou bestaan zonder economische groei waardoor de evolutie meer kans maakt.
Over duizend jaar gaan ze spijt hebben dat ze met dit verhaaltje nu gelachen hebben. Maar OK , de mensen zijn anders over duizend jaar en voelen niets meer voor ons. Ik begrijp ook wel waarom. Ik ben beschaamd over mijn tijdsgenoten en vind het zonde dat macht met de dag meer terrein inneemt dan liefde. Maar het is wat het is. Niet wat ik wil.

 

Naar de hoeren
Het griekse restaurant waar ik en mijn vrouw gingen eten was wel het slechtste restaurant wat ik ooit gezien heb. Diepvries vis steak met belabberde groente. Dat zoiets nog bestaat in 2015. Het enige wat ik goed vond was de kriek die ik dronk om de vieze smaak weg te spoelen.  Toen we buiten gingen zag ik in de verte de neon lampen van het glazen straatje in Gent. We moesten er langs voor naar onze wagen te gaan en mijn nieuwsgierigheid begon toch wel wat op te laaien.  Ik ben nog nooit met een hoer geweest. Niet dat ik mensen anders bekijk die dat wel doen. Of dat ik er geen goesting in zou hebben. Welke man heeft nu geen goesting in zulke mooie schoonheden die daar gewoon naar je staan te zwaaien. Duidt hem aan en ik zeg je dat het een echte  smeerlap is.  Neen ,dat is het niet. Ik ben gewoon streng op mijn monogamie. Het zit een beetje in mijn karakter. Ik ben er niet fier op of zo ,maar soms heeft het ook wel voordelen.  Zelden word ik gestalkt en als ik gestalkt wordt dan is er niets om me mee te chanteren.
Mijn vrouw werd ongemakkelijk. Ze begon aan mijn arm te trekken en wilde de plek vlug verlaten . Nadien vertelde ze me dat ze een bepaalde jaloersheid voelde met al dat jong vrouwelijk geweld. Voor niets nodig  , maar o.k. wel  beetje bekrompen . Maar heel onbegrijpelijk was het niet voor mij. Maar we stapten toch nog even door. Men leven als songwriter zou maar bekrompen zijn als ik men ogen zou dicht doen en enkel dingen zou gaan bekijken die ik wou zien.  Het valt je op dat de dames mooi , jong en sexy zijn . De bediening is altijd met een stralende glimlach. Daar kunnen ze bij de plaatselijke bakker nog wat van leren dacht ik bij mij zelven.  Een zeer onderschat beroep is het alleszins. Daar ben ik me van overtuigd.  Als ze de gemiddelde huisvrouw dit een week lieten doen dan zou die in de negen kansen op tien in de psychiatrie belanden . Ook de sociale vaardigheden zijn groter dan het gemiddelde. Je overleeft niet lang in dit wereldje er zonder.  Mijn vader kreeg bij de politie vaak te maken met hoeren die in het gevang moesten en merkte toen al op dat die vrouwen doorgaans veer liever en zachter zijn dan anderen. Maar dat geloof ik ook wel.  De stempel die de maatschappij op mensen geeft is zelden juist.    Je merkt wel op dat er veel buitenlandse meisjes zitten en dat er vieze pooiers rondlopen . Dan krijg ik plots koude rillingen en stel me voor dat sommigen daar niet uit vrije wil zitten of dat ze er niet uit kunnen door het spinnenweb van maffia waarin ze verzeild geraken.  Ik ken de toestand niet maar het zal ongetwijfeld ook wel gebeuren op vele plaatsen. Maar ik hoor toch dat in Gent ook meisjes zitten die het zelfstandig doen en dat vind ik goed.  Ik vind het eigenlijk een eervol beroep. Het is een beroep wat weinigen maar aankunnen en er is hopen geld mee te verdienen met een slimme aanpak.   Stel dat een meisje een boeiende zaak zou hebben zodat ze in 10 jaar dik binnen is en de rest van haar leven kan leven kan doen wat ze maar wil. Daar heb ik eigenlijk toch meer respect van die zure mensen die tot 67 gaan werken zonder ooit iets gedaan te hebben in hun leven. Ze vinden dat ze een bijdrage doen aan de maatschappij maar denken enkel aan hun eigen. Overleven , tot je gerimpeld bent als een werkmier. En dan nog bij je man blijven die je niet kan zien en omdat dat financieel goed uit komt.  En maar stoefen over je kinderen enkleinkinderen. Dit zijn de echte hoeren eigenlijk.  De hoeren van de maatschappij. Ze hebben 37 jaar minder zon gezien dan een meisje wat de psychologische druk aankon van het op 10 jaar te doen. Maar o.k. zo rooskleurig zal het niet altijd zijn.
Feitelijk zou ik er eens binnen moeten stappen om zelf te zien hoe het werkt.  Hoe die vrouwen het aanpakken en of ze wel gelukkig zijn.  Wie weet word ik wel verslaafd ? Met verslavingen moet je oppassen ,daar ben ik streng op!   Och ja ,  mijn monogamie is me meer waard.  Dat is eigenlijk het enige in mijn leven wat ik gerealiseerd heb als je het vanuit een bepaalde hoek bekijkt. Echte liefde is iets wat weinig mensen ooit meemaken . Dat heeft geen enkele prijs.  Der zijn momenten die zo diep zijn dat oppervlakkigheid en menselijke lusten ver verdringen. En ook al is het hypocriet ,ik blijf er in geloven. Ik ben namelijk niet het type songwriter zoals Guido Belcanto welk zijn leven grotendeels in hoerenkoten gesleten heeft.  Neen, ik ben het type songwriter zoals mijn grote idool John Lennon die hield van yoko. Ik ben het type songwriter zoals Howlin' Wolf of  Jim Croce  welke een vrouwtje thuis hadden die je het gevoel kon geven dat je echt bestond.  Heb ik wel echt bestaan ? Soms vraag ik me dat af?  Ik denk het wel. Ik schreef pas een nieuwe song hierover . 'Be for real' .  Nu moet ik zeggen dat ik hem 6 maal live gespeeld heb deze maand en dat het één van mijn grootste successen is tot nu toe. De mensen vragen er naar en ik moet het als bisnummer veel spelen.  Het gaat er over dat je je leven niet moet uitstellen zoals de meeste mensen doen maar dat je dadelijk moet leven en laten zien wie je echt bent. Dat je je dromen moet volgen en dat je je vijanden en angsten in de ogen moet kijken omdat je weet wie jij bent!  Dat deed ik wel en doe ik nog steeds. Met alle gevolgen van dien.
Net zoals die hoeren. Je moet het lef maar hebben.
Plots reden er verschillende wagens voorbij.  Wagens zoals een VW Golf vol met Marokkanen met een getto beat op hun radio. Wagens met louche types . Maar de meisjes bleven lachen , deden gebaren over de prijs en er was er ééntje die haar slipje omlaag deed voor de stoppende auto. Ze schrok zich even toen wij er toevallig doorkwamen en deed het terug omhoog.  Men vrouw trok nu zo hard aan mijn arm dat ik dat een teken vond om misschien toch maar eens door te gaan.  We gingen door en reden naar huis.  Wat een rare wereld denk ik dan . Wat ben ik toch maar een kleine vis en wat is mijn bestaan toch onbeduidend. Als dat geen goede uitgangspositie is voor een nieuwe song dan weet ik het niet meer.

 

Het moeilijke van songwriting
Dat is ongetwijfeld eerlijk en puur blijven. De meesten falen hier in. Zelfs Dylan kan het niet meer. Wel is hij nog eerlijk. Dylan is altijd eerlijk. Vandaar dat hij ook zegt in een interview dat hij het niet meer heeft. De magie , de magie is weg. That magic wellspring of creativity is gone , in zijn woorden Hij weet niet waarom of hoe of waardoor ,maar weg is ze. Dat heb je wel eens vaker met magie. Anders had het niet magie geheten maar autisme of zo.  Neen , het heet magie en magie is moeilijk te voorspellen.
Zelf verlies ik mijn magie ook wel eens .  Als ik mezelf analyseer komt dat door dat ik luier en nonchalanter word als ik iets lang in herhaling doe.   Laatst klonken al mijn oude nummers slecht. Piet zei me dat ze van mindere kwaliteit waren dan de laatste en daarom. Maar ik weet dat dit niet waar is . Ik zing ze niet meer met dezelfde bezieling als toen ik ze schreef. Het lijkt we Will Tura die nog enkele mongolistische bewegingen uitvoert op zijn 93ste.  Waar is de tijd toen die nog oh Paardenstaart zong in 1958 .  Ook al zong Will toen al met een hete patat in zijn mond , je kon wel merken dat hij het meende toen. Ook op de foto van de LP. zien zijn ogen er hongerig uit. Nu zien zijn ogen er uit als een koe die naar een trein zit te staren.  Ja , dat is wat succes met mensen doet, de verzadiging maakt je ziel kapot.  Dylan overkwam het ook. En vele anderen natuurlijk .  Eigenlijk zou ik dit willen vermijden. Ik wil vuur tot het einde en dan de stekker er uit. Geen gelul , geen gezeik ,geen verhalen over hoe goed ik vroeger was , maar voor altijd leven in het heden , vernieuwend tot het einde. Ik kreeg de laatste tijd nogal veel slecht nieuws en het ging weer wat minder met mij , maar toen voelde ik plots het vuur weer.  De reden waarom ik songs schreef , de rebellie , de passie ,....
Men hele leven flitste voor bij en waar het een tijdje  onduidelijk was  , was het zo klaar als kristal nu.
Men oude songs klonken plots nog beter dan toen.
Waarom moet ik toch altijd van die patatten krijgen om dit te beseffen , om het vuur levend te houden. Kan ik de fuck ook niet eens gewoon rusten zoals de meeste mensen. Neen , dat is niet voor mij. Ik ben een onrustige ziel tot het einde.    Als ik zeer diep in mijn onderbewustzijn ga kijken dan weet ik ook dadelijk waarom.  Ik ben zo. Ik wil voelen dat ik leef. En dat kun je enkel als je soms patatten krijgt. Hoe meer verzadigd je wordt hoe minder gevoel je nog hebt. Daar waar iedereen maar bezig is om zich op te werken en rijker te worden heb ik mij daar nooit geen bal van aan getrokken. Stel je voor dat ik dit gekke leven niet zou geleden hebben.  En ik zou 1/10de van mijn capaciteiten gebruikt hebben om me hogerop te werken. Dan zou ik nu waarschijnlijk binnen geweest zijn.   Maar was ik dan gelukkiger? Dat is de vraag !  Ik denk het niet . Ik zou vinden dat ik dat succes verdiend heb en zou op anderen neerkijken die dat niet hebben en mij continu focussen op de dingen die ik heb die anderen niet hebben.  Op twee oren zou ik ook nooit kunnen slapen want mensen die veel hebben willen altijd meer. En wat heb je uiteindelijk , niets. enkel tijd. Nog even tijd om op deze aardbol rond te lopen. Enkel wat je gevoeld hebt blijft je bij op het einde. En de meeste mensen voelen al lang niets meer.  Bang , schrik van de dood , schrik van al het onbekende en ondertussen zoveel mogelijk hamsteren. Dat is het leven van de meeste mensen.  Toch wel een vrij idiote levenshouding als je ziet hoeveel miljoenen jaren deze aarde al bestaat. En het was altijd al zo. De dinosaurussen  deden dat ook al. Die waren ook al bang en konden nooit echt genieten omdat ze anders opgevreten werden door meer alertere typetjes.  Is dat het doel van het leven. Ja , blijkbaar. Maar o.k. dat doel is bereikt. Tegenwoordig wordt je niet meer opgevreten en als je achterlijk bent krijg je waarschijnlijk een hogere premie dan je buurman die er hard voor moet werken.  Toch ebt dit toch weer stilletjes weg en komen we weer tot een crisis waar natuurlijk enkel de sterksten overleven.  Dat is nu wel jammer . Want ik dacht me voor de debiel te houden zodat ik de maximale voordelen er van zou kunnen plukken , maar nu is het crisis. Een kunst hobo , zo heb ik het Wilders al eens horen zeggen in Nederland.  Weg er mee.  De kunst die ik maak is dan goed misbaar. De dinosaurussen maakten ook geen kunst. Ik ga nog moeten opletten of ze spuwen me gewoon uit.  Maar o.k. ik ben een dromer en heb nooit echt moeten opletten in mijn leven maar als het echt puntje bij paaltje komt dan kan ik mij wel focussen en komen mijn survival instincten boven.
Och ja , ik ben 47 . Het grootste deel en het interessantste deel van mijn leven is voorbij. Als ik nu zou moeten schatten hoe oud ik ooit ga worden dan heb ik geen idee. Ik ben helemaal het type niet om oud te worden sowieso. Sommige mensen zijn daar niet voor gemaakt. Ik ben er zo eentje. Ik was nogal goed in jong zijn. Dat was mijn specialiteit. Dat hele oud worden is niets voor mij.  Eerlijk gezegd hangt het me nu al behoorlijk de keel uit. Maar o.k. er is soms nog wel wat vuur en ik zit nog met grote plannen en dat maakt het weer spannend.  Net zoals Luc de Vos ga je van mij opeens horen dat er een orgaan falen is of zoiets. Of misschien wel een dodelijk ongeval. Dat blijft toch mijn favoriet. Neerstorten met de paraglide. Dat is voor mij hetzelfde als een ridder met het zwaard in zijn handen. Alhoewel dat het mij nog een pak meer gaat doen dan die ridder. Want die idiote ridder zat ook maar te vechten omdat zijn baas zich rijker wou maken. Wat een idiote dood. Neen mijn dood zou een pak minder idioot zijn. Gewoon zonder voorbedachte rade,  genietend van het leven , omkomen met iets wat je graag doet. Dat is het hoogste doel wat een bestaansvorm kan hebben op deze aarde.  Binnenkort vertrek ik naar Turkije op paraglide acrobatie stage. Ik moet een papier tekenen waarop staat dat ik wel eens dood zou kunnen blijven en dat ik daar geen bezwaar tegen heb. Natuurlijk heb ik daar geen bezwaar tegen. Kan gebeuren hé. Maar stel dat het niet gebeurt. Dan ga ik vast iets interessants doen. Zoals bijvoorbeeld een song schrijven. Een song die ik niet verwacht heb met volle vuur en passie in de strijd van het leven welk totaal onbepaald is. Dat is het moeilijke van songs schrijven. Altijd maar weer nieuwe dingen doen die je leven overhoop kunnen gooien. En de songs komen vanzelf met de onzekerheid. En die onzekerheid is de enige echte onvervalste waarheid die er in deze kosmos is.

Robert Johnson

Het is me toch altijd wat , die legendes toch altijd maar. Velen zijn overdreven. Meestal waren het de grootste onnozelaars die zichzelf als grote held maakten en de geschiedenis vervuilden met hun naam. Keer op keer opnieuw , de mens leert nooit bij. Altijd opnieuw door de stront. En genoeg onnozelaars om het altijd weer te verknoeien.
Maar niet alle legendes zijn een leugen. Vincent van Gogh bijvoorbeeld zijn schilderijen zijn er nog steeds. Je kunt niet ontkennen dat de man gepassioneerd was. Ja , schilderen met liefde kon hij.  Ook in de muziek zijn legendes meestal waar. Dan bedoel ik de makers natuurlijk , niet degene met de danspasjes zoals de fake Michael Jackson. Al noemen ze dit ook al een legende. Dat haat ik nu net van legendes. Ze zouden de pedofielen en de leugenaars er gewoon beter uit halen. Dat zou een hele hoop papier en data kunnen besparen. Maar o.k. ik had het over echte legendes. Zo kun je moeilijk naast Wolfgang Amadeus Mozart kijken als je zijn partituren eens bekijkt. Ne gewone was het alleszins niet.   Nu ik ben niet de aller grootse specialist om dat te beoordelen , want er zijn betere muziekanten als mij die dat wel kunnen. Ik kan wel ongeveer inschatten wat de man gepresteerd heeft aan intelligente werken , maar zal het nooit echt kunnen bevatten. Ik denk als ze die eens uit de dood konden halen en een dagje op pukkelpop zouden laten rondlopen dat die zich kapot zou lachen.  Met het éénmaal te horen zou die het hele concert van alle groepen kunnen naspelen met één vinger terwijl hij met zijn andere vinger zijn gat aan't afvegen is.  Dat zou toch pas echt een confrontatie zijn met onze achteruitgang die wij vooruitgang noemen. Maar ja , zover zal het nooit komen. Waardes veranderen en normen vervagen.
Waar ik dan wel een beetje van ken dat is de blues. Ik heb mij in mijn donkere jaren eens door de duivel laten overhalen van mijn ziel te ruilen voor wat blues kneepjes. Man , man , man, ik was eigenlijk al redelijk aan't verslijten , had toch niets meer te verliezen en plots kreeg ik de drive van mijn leven. Dat was een goede deal en van die ziel daar was ik dan ook ineens van af. Wat ben je met een ziel , geweten , enz....  alleen pijn heb je der van.      Dus dat is dan weer opgelost.  Toen kreeg ik plots te horen dat Robert Johnson ook zijn ziel aan de duivel verkocht had. Ik kon het niet geloven. Dat maakte me wel eens nieuwsgierig naar zijn muziek. Toegegeven had ik hem vroeger al eens gehoord en vond ik het maar niets. Wie luistert nu naar die shit , dacht ik.  Maar sommige mensen leren bij en ik ben er zo eentje. Johnson onder de loop genomen moet ik zeggen dat ik met de dag meer gefascineert werd. Je voelt de duivel gewoon naast je zitten als je een tijdje Johnson speelt. Het heeft iets stouts ,rebels en bovenmenselijks wat je nog maar zelden hoort in de muziek. Bezeten kun je het noemen. Als ik niet beter wist dan zou ik zeggen dat ze met verschillende gitaren aan't spelen zijn want de maten zijn vaak zo tegendraads dat één speler dat zelden tezamen kan doen allemaal . De zanglijn die vaak tegendraads is met de ritmes , de structuur die afwijkt van de normale 12 bar blues ,de sensualiteit die ik een van de mooiste vind van alle blues die ik ooit gehoord heb doen me vermoeden dat Johnson geen autist was maar eerder een creatief genie met grote alternatieve intelligentie.
Ik heb mijn profiel foto zelfs van hem op de mijne gezet op fakebook. Wat een eer voor mij dat ik dat zomaar mag , zonder beboet te worden. Alhoewel er wel een commentaar kwam. Nagenoeg van mijn vader. Toen hij me vertelde ; wat is er met uw fakebook gebeurt?  Ja ,wat vroeg ik ! Je bent gehackt door ne neger , want die staat nu ook al op uw profiel. Hij zei dat op een vrij oneerbiedige racistische manier zoals ik mijn vader natuurlijk ken inzake negers die hij niet kent. Maar toch deed het me wat. De grootste blueslegende aller tijden , meer als tachtig jaar na zijn dood nog steeds ne stomme neger genoemd door mijn vader.  Ik was helemaal vergeten dat er mensen met zulke vooroordelen bestonden op basis van een fotootje.  Wat een confrontatie met de werkelijkheid , maar weer. Voor mij vond ik het natuurlijk niet erg , want ik heb natuurlijk wel een schildje gebouwd tegen dommigheden van de moderne mens. Maar ik beeldde me plots in hoe het zou geweest zijn voor Johnson in die tijd. Ik denk niet dat negers daar in de watjes gelegd werden in die tijd. Hoe slaag je der godverdomme maar in met zo weinig middelen de grootste blueslegende aller tijden te worden , dat zou een raadsel zijn ware het niet dat de duivel zijn bijdrage had gedaan.  Och ja , raadsel of geen raadsel. Hij heeft het toch maar gedaan. En als ik dan in die drive kom terwijl ik één van zijn nummers speel dan waan ik mij volledig in de delta. Ver boven menselijke domheden spelend in armzalige kroegen die ik dan omtoverde tot palijzen van blues extases in de jaren 30.

Wat heeft dat toch een grote aantrekkingskracht op mij. Maar toch , ik besef goed , net als Johnson zelf ,een pretje was het niet altijd.  Zo mocht je nog negers vergiftigen in die tijd. Dat vonden ze toen vrij normaal in die jaren . En terwijl Johnson daar helemaal alleen een ganse dag en nacht  in dat veld lag te creperen , kwam de duivel even langs en zei; Mercikes hé , terwijl Johnson dacht , what the fuck ?   Hij stierf uiteindelijk eenzaam en alleen op 16 augustus 1938.  Een buurvrouw vond het geen zicht dat die daar zo gewoon bleef liggen en kreeg na een tijdje toch het idee om hem maar eens in de grond te stoppen.  Wat een einde voor een legende.   Toch blijft het één van mijn grootste favorieten. Ik voel zijn aanwezigheid als ik zijn muziek speel. Helemaal dood is ie niet voor mij. Enkel een beetje begraven.

 

Eerlijkheid
Ik heb er al eens last van. Voordelen zijn er wel maar zijn toch een pak minder dan de nadelen. Eerlijkheid duurt het langst is natuurlijk nog zo een citaat wat op niets slaat , want als je soms eerlijk bent gaat je kop der af. Wat duurt dan het langst ?
Mijn vrouw zegt vaak tegen mij ; Je probleem is dat je veel te eerlijk bent. Ik weet dat ze gelijk heeft. Het probleem bij mij is als ik terughoudend ben en mijn eerlijkheid probeer te camoufleren dat ik totaal door de mand val omdat mijn gezicht dat niet kan verbergen. Zo probeerde ik te verbergen dat mijn schoonmoeder een achterlijke trut was door vriendelijk tegen haar proberen te zijn. Was me dat tegengevallen! Blijkbaar stond op mijn voorhoofd geschreven ' achterlijke trut ' want de bitch begon me te lynchen met een haat die je zelden ziet. Zo heb ik al wat afgezien van dictators. De ergste zijn soms gewone bazen op de werkvloer. Het rare is van dictators dat die dat vrij goed herkennen als iemand niet in hun gareel mee loopt. Daarom zijn ze aan de macht. Het is een spelletje van macht. En het toeval wil dat ik er net zo eentje ben die nooit in't gareel loop. Groot , klein , slim of dom mensen lopen allemaal in't gareel. Heeft een beetje te maken met natuurlijke of onnatuurlijke selectie. Ja, al eeuwen lang worden revolutionairen uitgemoord. Eeuwen lang ,iedereen die zijne bek opentrok , werd vermoord. Vooral gelovigen zijn daar in gespecialiseerd geweest. En vandaag de dag nog hé. Zeg maar eens wat op je lever ligt ! Je zal het niet lang trekken. En wij zijn de rechtstreekse afstammelingen van al die mouwvegers. Al die bekrompen lynchers  . Al die mensen die achterbaks het politieke spel meespeelden. Dat zijn wij. Het zit diep in onze genen. Wij zijn de nakomelingen van de koningen der valsheid. Onze voorouders lynchten heksen omdat ze jaloers waren. Ze verzonnen goden om anderen te misbruiken .Nooit waren we eerlijk.
Zelf trok ik mij daar geen kloten van aan . Ik zei het zoals het was. Wat een domme keuze. De nadelen die ik hierdoor ondervonden heb zijn wel niet van de minste. Nu er zijn ook voordelen. Omdat ik verbannen ben door velen die niet tegen eerlijkheid kunnen , kom ik er nog weinig in contact mee. Dat geeft dan weer energie. En op zoek naar eerlijke mensen heb ik er toch een paar exemplaren ontdekt die aardig in de buurt komen. Ze geven dan weer hopen energie. Het is zo zalig met eerlijke mensen te praten omdat je voelt dat er echt wel iets gezegd wordt. Jammer zijn er dat zo weinigen. Door de jaren heen heb ik wel een extra paar zintuigen ontwikkeld die daar vrij goed in zijn. Zo ben ik content dat mijn sociaal leven zo goed als met de grond gelijk gemaakt is. Dat is een goede zaak. Sociaal leven is voor zeikers. Wat ik nodig heb is ;enkele eerlijke mensen , tijd , gezondheid , aangevuld met een gitaar of iets werelds. Ik hoor voortdurend mensen klagen die geen tijd meer hebben voor hun zelf en van de ene sociale verplichting naar de andere gaan en hun leven verspillen op een manier dat ze er zelf niet van bewust zijn. Ik heb tijd zat. Ik doe thans een pak meer dan de meesten. Ik mag misschien verstoten , arm , ziek , ellendig worden. De tijd die ik in mijn leven al gespaard heb door niet naar die feestjes te gaan is gigantisch. Zoveel quality time kreeg ik er van terug. Ik mag nu ter plaatse steendood vallen. Maar toch heb ik meer geleefd dan mensen die twee maal zo oud worden als mij. En als ik die tijd nog kan opvullen met een paar eerlijke mensen is het helemaal koekenbakkenvlaaien. Je mag wel niet materialistisch zijn met deze levens visie want ver kom je der niet mee. Maar toch, niet alles draait om materialisme. Ik ben nooit iets te kort gekomen zelfs materialistisch . Misschien komt dat nog , misschien ook niet. Veel mensen komen materialistisch niets te kort maar hebben hopen achterstand op spiritueel en filosofisch vlak. Ja , juist , het zijn die met de meeste spreuken op facebook. Maar je herkent ze dadelijk. Ze vallen altijd door de mand. Het druipt er van af. Eerlijkheid is altijd ver zoek ,maar ze hebben dat niet door omdat ze getraind zijn om hun eigen leugens te geloven. Ja , dat zijn de gevaarlijkste. Maar o.k. ik lieg ook al eens. Ben je aan de chocoladen eieren geweest? Neen zeg ik dan terwijl mijn tong bruin ziet. Dat is wel een anders soort leugen dan je collega verlinken om zelf hogerop te komen en tegen hem vriendelijk blijven en zeggen dat je zijn vriend bent. Al vinden velen dit ook vrij normaal. Liegen moet je kunnen. Der zit een bepaalde moraal in , een code die je niet mag overtreden.

Zo deden ze eens een test op honderd peuters. Ze stopte ze alleen in een kamer met een taart en lieten hen lang wachten. Zo goed als iedereen proefde van de taart. Maar weinigen gaven dat toe.
Het eindresultaat was dat de liegende peuters een pak intelligenter waren dan de eerlijke. Iemand die liegt moet dus soms tweemaal zo hard nadenken en dat is niet iedereen gegeven.
In ieder geval samenvattend kan ik zeggen dat ik het jammer vind dat ik altijd zo eerlijk moest zijn. Maar dat is wie ik ben. En met opgeheven hoofd aanvaard ik de gevolgen. Je kunt het bijna een ziekte noemen. Het is een ziekte die absoluut niet maar kan. Toch heb ik het en kan ik er niet onderuit. In de plaats van weg te vluchten ga ik er rechtstreeks op af. Mijn liefde , eerlijkheid en oprechtheid zit in mijn songs. Op het moment dat ik ze schreef waren ze waar. Misschien kan ik van eerlijkheid een handelsmerk maken. Gek genoeg , mensen vertellen mij dat voortdurend . Uw muziek is echt en eerlijk. Er zijn mensen op zoek naar . Maar zeker niet de meerderheid. De meerderheid wil dom blijven tegen elke prijs. Ze willen liegen en blijven liegen. Dat is genetisch.  De waarheid in de ogen kijken is hun ergste nachtmerrie.   Ik kom uit de sportwereld. Dit is nu wel zoiets waar eerlijkheid op prijs wordt gesteld.  Toch in de individuele sporten want groepssporten laten soms ook politiek toe. Hoe harder je traint , hoe beter je wordt.  Was het maar overal zo. In het echte leven werkt dit niet. Hoe valser je bent , hoe verder je komt is het meer.  Dus heb ik mijn eigen fake wereldje gecreëerd. Een wereld waar ik eerlijk kan zijn zonder gelyncht te worden. Of niet , gaan ze me stenigen een van deez?

 

Kostbare tijd
Soms heeft het leven zin. Soms dan ook weer niet. Dat komt omdat het soms meevalt . Maar soms valt het ook tegen. Het blijft een toevalstreffertje.  Van die miljoenen zaadcellen kwam er slechts ééntje bij het eitje. Daar begon het al. En zo ging het door en door en door. Feit is , er wordt te veel gezaagd! Pak nu mij , ik zaag niet veel. Om te zagen is er gewoon te weinig tijd in deze wereld. Neen , dit boekje is hoogstaande literatuur. Dat is nog eens wat anders dan gezaag. Want van zagen , daar krijg je ziektes van. En moest je geen ziektes krijgen van gezaag dan verspilt het je kostbare tijd.  Kostbare tijd , wat is dat eigenlijk?  Is tijd überhaupt wel kostbaar?  Voor de meeste mensen niet! Omdat ze rond de pot draaien. Ze willen meer en meer en meer en meer .. ..  tot hun hart op een dag niet meer slaat. Waar was dat meer dan goed voor?  Waarom konden ze niet gewoon eens zitten en kijken naar een boom of zo. Dat zou pas kostbare tijd zijn! Maar neen ze moeten rennen tot ze er bij neervallen. Kijk nu naar mij. Ik ren nog zelden. Als ik te laat kom , wel dan kom ik gewoon te laat. Het gebeurt daarom wel eens dat ik vroeger vertrek om al dat te laat komen te compenseren.   Maar meestal zet ik me neer en kijk gewoon naar een boom of zo.  Je leert er wel heel wat van. Van naar een boom te kijken leer je soms in welk seizoen we zitten zonder op de kalender te kijken. Ook al komt er soms een vogeltje op een tak  zitten. Dat is het leuke van staren naar bomen. Neen , het leven kan zo mooi zijn soms. Al dat rennen , dat is verleden tijd . Ik doe het niet meer. Thans vroeger rende ik ook. Ach ,der was zoveel nieuws dat ik nog moest ontdekken en zoveel dingen die ik wou doen. Nooit hield het op.  Tegenwoordig vind ik nieuwe dingen ontdekken een extraatje . En dingen die ik wil doen ook.  Dat heb je met dat ouder worden. Je bent al blij dat je nog eens levend uit je bed stapt en onder geraakt zonder vallen. Dus iets doen en ontdekken is een fase later.  Sinds ik niet meer ren en niets meer moet doen doe ik thans meer dan ooit. Vreemd hé. Zo had ik het nooit bekeken. Maar het is vrij logisch. Net zoals een kind dat gewoon spontaan op iedere intuïtie afgaat  beleef ik dikwijls mijn dag. Ja, kinderen doen nu eenmaal meer dan volwassenen . Moest je de bewegingen van een peuter eens helemaal nadoen dan zou je drie weken stijf zijn omdat je dat niet meer gewend bent.  Ga eens na wat volwassenen nog doen en je zou verschieten hoe weinig. 
Maar soms , heel soms. Dan ren ik eens. Bijvoorbeeld toen de gondel in Oostenrijk ging vertrekken en ik er nog net bij kon. Dan ren ik al eens. Maar verder niet zo veel meer.  Mensen zeggen vaak tegen mij ; maar Frank wat een rust straal jij uit. Ja ,ja, ja , zeg ik dan doe mij maar eens na!    Dan moet ik vaak aan vroeger denken. Ik zwom ooit de 100 meter onder de minuut en ik liep de 400 meter onder de minuut. Als ik nu de 400 meter moet lopen dan , draai ik mij gewoon om en zeg dat ik geen goesting heb om 400 meter te lopen.  Het leven is te kort om 400 meter te lopen.  Meestal ga ik dan gewoon zitten en kijk naar een boom. Soms ook niet . Dan ga ik gewoon naar huis of dan was ik al thuis omdat ik nog niet vertrokken was. Thuis staan ook bomen. Ik moet maar in mijn veranda zitten en ik zie al bomen. Wat een luxe. Lekker langs de verwarming. Dikwijls komt mijn hond dan nog op mijn schoot zitten. Mijn hond kijkt ook vaak naar bomen. Maar toch iets minder dan mij valt me op. Hij vindt dan dat hij moet waken of kijken of er iets af komt. Ik niet , het interesseert mij niet of er iets af komt of niet. Waarom zou ik zoals mijn hond gaan kijken of er iets af komt. Ik zal het toch wel fucking zien zeker als ze voor mij staan.  En als ik het dan nog steeds niet gezien heb omdat ik bijvoorbeeld naar een boom aan't kijken was , dan zullen ze me wel attent maken er op.  Ik laat me niet zo maar storen als ik naar een boom aan't kijken ben. Want dat is kostbare tijd.    
Vaak schrijf ik een song terwijl ik naar een boom aan't kijken ben. Gek hoe je dingen soms helder kunt zien door gewoon naar de blaadjes te kijken. Ik vraag mij af wat mijn hond denkt als hij zich eens te tijd neemt om naar de boom te kijken. Mijn hond droomt ook wel eens. 
Voila , dit is het verhaaltje van kostbare tijd , ik hoop dat je er weder iets van geleerd hebt want je kent mij hé. Als ik kan helpen dan doe ik het. Voor de rest doe ik niet zo veel , want dat kan mijn kostbare tijd in't gedrang brengen.                

 

Twitter , facebook en de nazi's 05-03-15
Het is weder alom actueel . De grofheid van de  sociale media wordt weder in vraag gesteld. Zijn we niet te ver aan't gaan ? Wat zijn de gevaren en kunnen we niet een bepaalde moraal code opleggen zodat mensen niet meer gekwetst worden?  Zodat onze kinderen niet vervuild worden met dingen die ze beter niet te horen krijgen!  Zodat de samenleving minder zuur wordt en we mooiere mensen kunnen worden. Kunnen we dit nog überhaupt controleren ?
Het antwoord is neen. Voila! Ga nu maar allemaal slapen , hier eindigt mijn verhaal.
Eigenlijk eindigt mijn verhaal hier niet . Hier begint het namelijk. Mijn verhaal is tot nu toe nog vrij objectief dus word ik nog niet gelyncht voorlopig. Want het antwoord wat ik gegeven heb is fout natuurlijk. Tot daar kon ik het posten op facebook voor ik word afgemaakt. Want we gaan zo stilletjes terug naar het nazi tijdperk. Ja. Adolf Hitler was meester in die dingen. Het was de nummer één in het manipuleren van de sociale media . Hitler wist perfect hou hij zijn volk kon bespelen om populair te blijven. Zo wisten zelfs zijn eigen frontsoldaten niets van zijn massavernietigingskampen af. Hij had daarvoor de gestapo . Doorgaans waren dat kerels met weinig humor die nogal bedreven waren in het toepassen van de controle van de sociale media.
Maar na al die jaren , zoals de geschiedenis zich weder herhaald telken male , zijn ze weer terug ! Ja , ja , de nazi's. Helemaal terug en beter in vorm dan ooit. Wel naamloos deze keer , maar zeker zo actief. Je kunt ze beschouwen als de moraal politie van facebook en twitter en andere sociale media.
Zij bepalen wat er gezegd mag worden en wat er niet gezegd mag worden. Net zoals de nazi's doen ze dat vooral achter de schermen. Meestal deugen ze zlf voor geen haar , maar dat is al lang niet meer belangrijk in deze samenleving. Het is wat er gezegd word. Dat is belangrijk.  Ze pakken iedereen die foute dingen zegt.
Deze week ben ik verschoten hoe bedreven ze eigenlijk wel zijn. Op 2 april 2015 pleegde Steve Stevaert zelfmoord door in het kanaal te springen.  Steve was depressief en kreeg dezelfde dag te horen dat hij voor de raadkamer moest verschijnen voor verkrachtings zaken , en besloot er genoeg van te hebben.  Schokkend nieuws voor velen en de sociale media draaide op volle toeren. Alom waren mensen in de media die het hadden over hoe goed de man wel was. Maar natuurlijk , op twitter kreeg je ook al eens de andere kant te horen. Just tegoei , enz.....      Het duurde dan niet lang , of gespreksonderwerp nummer één was dat dit niet kon en dat twitter een riool was voor alle rotzooi van de bevolking.  Nu ben ik wel verschoten hoe ver de moraal politie ging.  Op de televisie kreeg je de vervuilde tweeds te zien van enkele mensen. Er is op zoek gegaan naar vervuilde tweeds die kwamen van belangrijke personen. Zo is een verantwoordelijke van een Delhaize op het matje geroepen voor zijn onrespectvolle mening en heeft ondertussen al zijn excuses moeten aanbieden uit angst nooit meer iets te verkopen. Ook anderen kwamen aan bod en werden publiekelijk terecht gesteld voor hun achterlijke meningen. Het is zo ver gekomen dat de mensen angst hebben om nog iets te zeggen en dat enkel anonieme rebellen die niets te verliezen hebben dat enkel nog doen. Maar die worden er dan uiteindelijk ook uitgefilterd.  Nu , over de grofheid van die berichten wil ik het niet hebben , want uiteraard ging het er niet mals aan toe.  Maar je voelt de druk van belangrijke mensen die het net filteren naar dingen die zij vinden dat niet door de beugel kunnen. Het gaat dus niet meer over waar Steve Stevaert zijn piemel overal heeft ingestoken , maar over dat mensen niet grof mogen zijn in hun uitspraken omdat ze anderen kwetsen.   Nu de hamvraag is , waar ligt die lijn?
En wie gaat bepalen wie er over gaat en wie niet? Wie gaat zeggen ; jij mag niets meer zeggen en jij wel!  Is dat niet gevaarlijk ? Is dat niet censuur? Zijn dat niet de hoofdingrediënten van een vrije samenleving , dat iedereen zijn mening mag zeggen , ongeacht de inhoud. Stel je voor dat Mark Dutroux het was die in het kanaal zou springen ? Zou de verantwoordelijke van de Delhaize zich dan ook moeten verantwoorden om zijn vervuilde woorden of zou iedereen dat cool gevonden hebben? Wie is hiervoor de bepaler van? En hoever kun je hier in gaan wat mag en wat niet mag?
Gekwetst worden door woorden . Is dat niet iets wat je zelf doet? Is dat niet iets waar je jezelf moet tegen beschermen en er een filter omheen bouwen in plaats van de bron uit te roeien.  Volgens mij wel. Ik hoor toch ook vaak  dingen , waar ik soms goesting van krijg om in't kanaal te springen. En toch doe ik het niet. Dit komt mede dat ik een goede zwemmer ben !  Maar , je kwetst enkel jezelf door iedere mening serieus te nemen. De wereld zit nu eenmaal vol vuiligheid. Als je daar niet mee kunt leven moet je naar een andere planeet gaan. Of natuurlijk optie 2 zoals Hitler het zei!  We gaan de vuiligheid uitroeien.   En net dat zijn ze nu bezig . De vuiligheid wordt weder uitgeroeid. Persoonlijk ben ik tegenstander van vuiligheid uitroeien. Dat heeft mede te maken dat ik zelf vuiligheid ben. Stel je voor dat ik uitgeroeid zou worden. Ik zou er niet mede kunnen lachen.  Neen ,ik ken geen andere wereld dan deze vervuilde. En een wereld , waar de moraal politie gaat bepalen wat gezegd mag worden is nog een pak vuiler. En dat is de echte verzuring eigenlijk. Lang leve het vrije woord.

 

Verdriet
Soms heb ik wel eens verdriet en andere keren heb ik weer geen verdriet. Eigenlijk ben ik helemaal geen verdrietig type. Vandaar dat ik pas zo laat de blues ontdekt heb. Ik vond de blues niets voor mij. Meer voor verdrietige types. Wat was ik daar mis in. In de blues zitten helemaal geen verdrietige types. Het aanvaarden van je leed maakt je een pak vrolijker. Lachen dat die bluesmensen doen. De hele dag lang. Ze lachen vaak zo vaak dat ze al hun verplichtingen vergeten. Vandaar komt er weer wat miserie naar ze toe waaien waarop ze dan wederom een blues song maken en er nog harder mee kunnen lachen dan er voren. En zo draait die molen maar altijd maar door. Lang leven de blues.
Eigenlijk is het leven te kort om verdriet te hebben. Vandaar dat ik probeer er zo weinig mogelijk te hebben. Maar dat is niet gelachen. Als verdriet me overvalt denk ik maar weder , fuck , fuck , fuck , hier heb ik geen tijd voor. Maar toch als er iemand recht heeft om verdriet te hebben dan ben ik het wel. Er gingen de laatste jaren nogal wat dingen mis in mijn leven. Dermate zo fel dat ik songwriter geworden ben. Hoe laag kan je vallen denk ik dan? En het ergste is ik doe het verdorie nog graag ook. De magie die de muziek soms brengt op een onvoorspelbaar tijdstip sleept me mee naar een andere wereld ,een ander tijdperk , een wereld waar ik altijd al wou zijn die voorgoed verdwenen is in de huidige maatschappij.  Ik leef eigenlijk totaal in een droomwereld. Al is dat niet helemaal waar. Er moet ook gewerkt worden. Neem maar eens een gitaar ter hand en probeer daar maar eens iets zinnigs uit te krijgen zodat iedereen spontaan begint te applaudisseren en je zal vlug ondervinden dat het een niet al te makkelijke stiel is.  Toch lijkt het wel zo. En hoe is't op werk vragen ze me dan?  Net of het logisch is dat je daar nog een job bij hebt.  Bende autisten . Al krijg ik de laatste tijd meer en meer de vraag of dat muziek maken mijn beroep is. Bijna , zeg ik dan. Ik hoor dat wel graag. Het lijkt ook wel dat de mensen vriendelijker beginnen te worden en meer respect hebben tijdens het luisteren , maar dat kan ook wel komen omdat we weder een beetje gegroeid zijn. Ja , dat is het , we worden beter. En als je goed bent heb je succes en als je succes hebt wordt je goed behandeld en ...... bla bla bla.   Ik heb er eigenlijk altijd mijn gat aan geveegd. Mijn liedjes gaan eigenlijk er soms wel over hoe ik mijn gat veegde aan succes en alle maatschappelijk aanvaarde mongolisme  bevocht op mijn unieke manier. Wat een onbegonnen werk , achteraf bekeken. De wereld is aan de mongolen. Ze leren nooit bij. Laat die gezegd zijn. Soms vind ik het jammer dat ik geen mongool ben.  Dat doet me dan weder verdriet. Mongolen zijn gelukkiger.
Verdriet , ja dat was weder de titel van deze column. Wat valt er nog meer van te zeggen. Ik heb bepaalde dingen leren aanvaarden in mijn leven. Dat bracht een beetje rust , maar niet voor lang. Hoe meer je aanvaard , hoe luier je wordt en hoe meer moeite de gewone dingen kosten. Ach ja , het leven is niet perfect. Het is wat het is. En als je het niet te groot voorstelt dan blijkt het achteraf groter dan je dacht. Dat is mijn ingesteldheid alleszins.  Wat mensen zicht soms inbeelden , niet te geloven en hoe rijker hoe erger. Bekrompen egoïstische zeikzakken lopen er met de miljoenen rond. Stuk voor stuk worden ze teleurgesteld , want het leven zal nooit kunnen zijn wat zij er van verwachtten. Vandaar , ik verwacht niets. Helemaal niets . Als ik morgen steendood val dan is dat zo , ik moet derhalve niet te veel aan overmorgen denken. Toch soms wel een beetje want overmorgen moet ik bijvoorbeeld optreden , als ik daar niet aan zou denken dan zou ik dat namelijk vergeten.
Maar niet in de zin dat ik persé overmorgen levend ga halen , want dat kan wel eens niet zijn.  Toch ben ik een beetje teleurgesteld dat ik vorige week vrij angstig was. Ik zat in Oludeniz Turkije en deed er een paraglide acro kamp. Mijn eerste. Ik was zeer spontaan begonnen en in het midden van de week heb ik toch wel vrij zware patatten gekregen toen mijn scherm een aantal keren verassend uit de hoek kwam en ik mezelf der precies niet meer levend uit zag komen.  De volgende dagen vloog ik terughoudender waardoor ik nog meer fouten maakte. Ach ik kon het wel inschatten , het niveau van de anderen was zeer hoog en ik kreeg weer dat rookie gevoel  waarbij ik dan ook nog eens flink door elkaar geschud werd door mijn scherm. Deze combinatie deden me weder zeer klein te voelen.  Al is dat het mooiste wat er is natuurlijk , maar toegegeven waren er enkele dagen dat ik me niet geheel op mijn gemak meer voelde. Dom dat ik dat niet kon controleren. Angst kruipt soms diep in je systeem en schakelt je verstand uit. Maar o.k. ik weet wat ik moet doen en moet me daar over zetten. Angst is namelijk iets dat ik gezworen heb nooit meer te hebben. Ik paraglide graag en ja , dat het helemaal ongevaarlijk is zal je me niet horen zeggen. Maar als ik mijn hoofd erbij houd en ik blijf kalm dan kan ik weder de volgende stap zetten. Dam , wat een lange weg nog te gaan , maar o.k. diene leraar was wel een van de betere piloten van de planeet ooit.  En die heeft stappen gedaan die ik mij nog eens moet overwegen of ik ze waard vind te doen. Zo makkelijk ga ik het alleszins niet krijgen , dat heb ik wel geleerd nu.  Wat heb ik er voor over , dat is de vraag?
Voor de rest heb ik niet zo veel verdriet. Mijn moeder is dood. Ik mis ze en denk vaak aan haar. Al ga ik nooit naar haar graf. Graven bezoeken is niet mijn ding. Ik hoop dat ze me later ook nooit komen bezoeken als ik onder zo'n steen lig als verbrandde stof. Dat ben ik helemaal niet. Laat staan dat ik daar herdacht wil worden.  Ik doe dan ook niet mee aan die onzin. Net of verdriet afkoopbaar is met kransen en bloemetjes .  Of je op een bepaalde plaats moet zijn om verdriet te hebben.  Neen , zo werkt het niet. Zoek het maar gewoon bij jezelf en je zal zien dat je alles vindt.

 

Chaos


Mijn leven bestaat voornamelijk uit chaos. Om eerlijk te zijn , moet ik je vertellen dat ik er een beetje dol op ben. Chaos brengt je zelfbewustzijn op een hoger level. Het houdt je met andere woorden alert op gebied van levenservaringen.  Van nature uit ben ik een clown. Iemand die altijd doorgaat tot het fout loopt. En als het fout loopt dan moet ik mezelf resetten tot het wel weer loopt. Dat resetten is vermoeiend maar ook bevrijdend tegelijkertijd. In het leven gaat het niet om je successen maar om de kracht van tegenslagen op te vangen. Als je dat kunt dan kan je veel verder gaan dan iedereen. Waar iedereen zijn bescherming aanslaat en afknapt , daar begin ik pas los te komen. Zo bescherm ik mezelf alleen tegen grote vijanden zoals de dood , verslavingen ,  automatismen , verzuringen  en zekerheden die je leven al eens behoorlijk kunnen inperken. Het is niet belangrijk wat je bereikt hebt , maar de weg er naar toe is belangrijk. Dat noemt met andere woorden je leven. Als je leven gesetteld is een geen verrassingen meer te bieden heeft , dan val je terug op een automatische piloot die je hele verstand aantast tot het niveau van bekrompenheid. Dus ik ben altijd onderweg , naar iets wat ik zelden bereik en als ik het moest bereiken dan ben ik weg.  Vandaar heb ik een hekel aan medailles. De mijne heb ik allemaal weg gekipperd. Medailles zijn voor sukkelaars die niets meer te bieden hebben. Je ziet vaak van die leger officieren met een hemd vol met van die tekens , strepen en medailles. Als je goed naar die medailles kijkt zie je een sukkelaar. Iemand die zijn weg naar de top geslijmd heeft en van zichzelf vind dat hij daar thuishoort terwijl het in het echt een zielig oud ventje is wat niets te vertellen heeft. Ja , de echte helden sneuvelden en die niet sneuvelden die dragen geen medailles. De meesten kregen nog geen medailles zelfs omdat medailles nu eenmaal zelden in het slagveld verdiend worden maar eerder in de bureaucratie. Hoe dommer de persoon hoe meer behoefte aan deze carnavalstekens . In mijn leven heb ik een aantal helden gekend. Ze leven allemaal in de anonimiteit. Stel dat je echt een held zou zijn , zou je dan behoefte hebben om daarmee te pronken. Vanaf dan ben je geen held meer maar een circusclown.
Dat deze circusclowns de wereld beheren was je waarschijnlijk al eens opgevallen. Geen wonder dat het niet meer draait. Vroeger was het wel eens anders. Napoleon bijvoorbeeld , dat was een held. Die liep vaak sneller dan zijn troepen en schrok er niet van te anticiperen in de strijd. Dat is nog eens iets anders dan de carnavallisten die zich voor legerofficier uitgeven hier. Al moet ik toegeven dat Napoleon ook al eens medailles droeg. Maar niet zo veel . De meeste foto's zelfs geen en af en toe eens een paar. Ik ben er van overtuigd dat hij ze wel verdient had.  Zo was ook de Code Napoleon nog niet van de domste. Een voorloper ver voor zijn tijd. Stel dat Napoleon nu nog geleefd had en aan de macht zou zijn , dan ben ik er zeker van dat er enkele aanpassingen zouden zijn die anders zijn dat de apen die nu zich met de materie bezig houden en de boel verknoeien.
Maar genoeg over Napoleon , het ging eigenlijk over chaos en mijn drang er naar.  Man , man  wat een chaos toch maar altijd. Mijn lichaam was wel gebouwd op chaos. Het was onverwoestbaar en kwam telkens terug , daar waar je het niet meer zou verwachten. Zo was ik een slecht volleybalspelen. Als schopte ik het zover dat ik in 1986 in eredivisie heb meegedaan bij Hörmann Genk. Ver ben ik niet gekomen , kwetsuren  die mij nooit echt op niveau lieten komen hielden me tegen. Die kwetsuren kwamen vooral door chaos. Ik trainde harder dan de rest maar ging te laat slapen , dronk te veel en leefde een volledig rock en roll leven. En altijd als ik begon te voelen dat ik er klaar voor was ging het weer mis. Zo had ik na een tijdje door dat dat volleyballen niet echt mijn ding was. Je moet daar een bepaalde vorm van structuur voor hebben en dat was me net een stapje te ver.  Verdorie , veel energie heb ik verspild omdat ik zoveel dingen gedaan heb die structuur nodig hadden. Structuur is voor pussycats , was mijn motto.   Over motto's gesproken , die had ik altijd in mijn jeugd. Het moest vooruit gaan in die jaren. Born to be wild ,totale chaos ,dat was mijn grootste kick.  Geen wonder dat ik in de muziek belandden na duizend andere stielen gedaan te hebben. Het moest er vroeg of laat eens van komen. In de muziek is chaos ook wel taboe tenzij het rock en roll is, dan is chaos één van de hoofdingrediënten. Gecombineerd met een beetje structuur maakt je een dodelijk wapen in de rock en roll. Zo waren er zo velen met structuur problemen. Neem nu eens Jim Morrison bijvoorbeeld. Man op je zevenentwintigste stopt je hart gewoon met kloppen als je zo weinig structuur hebt. Maar geef toe , Jim ging verder dan anderen. Zijn muziek was mooier en grenzeloos. Zonder chaos kom je daar onmogelijk. Vandaar wordt er heden ten dagen alleen nog kut muziek gemaakt. Man,man,  man , die drinken allemaal groenten sappen en doen alsof ze the shit zijn. Een bende verwende nesten die om hun moeder schreeuwen als het echt wordt. Jim Morrison schreeuwde nooit om zijn moeder. Ik heb gen moeder is wat Jim zei in een interview. Dat waren nog eens kerels. Maar om terug op mezelf te komen moet ik zeggen  dat er nooit tijden waren dat ik minder chaotisch was. Jammer want soms maakte ik plannen. Die plannen liepen nooit lang. Altijd kwam er iets tussen. Maar dat is goed. Zo moest ik me weer herpakken  ,waarna ik weer herviel. Dat is toch zo plezant. Schema's en plannen dat ik ooit gemaakt heb om uit die chaos te geraken , je wilt het niet weten. Allemaal tevergeefs , want het duurde nooit lang. Maar nu ben ik het een beetje beu. Het is genoeg geweest met die chaos , ik ga iets plannen denk ik.

De middelmatigen
De aller gevaarlijkste en lelijkste mensen op aarde zijn de middelmatigen. Het is een pest die ons mensenras tot schande maakt dag na dag, eeuw na eeuw .  Zonder middelmatigen was het zo mooi en zo echt geweest . Maar wat niet is , is niet. Deze aarde is er mee vervuild en is verdoemd te sterven. De niet zo middelmatige mensen kunnen de aarde nog een beetje op gang houden , maar ze zijn meer en meer aan't uitsterven.  Toch vinden de mensen dat niet . Ze vinden extreme mensen lelijk. Dat klopt natuurlijk soms ook wel een beetje , maar niet helemaal. Stel nu Hitler. Dat was geen middelmatige en een slecht mens. Hoewel mensen zo een haat hebben tegen die persoon heb ik dat eerder tegen de middelmatige. Hitler was in mijn ogen een zot.  Iemand die in een mentaal gesticht moest zitten. Maar neen , de middelmatigen beslisten daar anders over. Ze klapten voor hem , vonden hem inspirerend en geloofden zijn propaganda praatjes.  Hitler wist dat het niet echt moeilijk was om de middelmatige aan zijn kant te krijgen . Hij wist precies hoe hij ze moest aanpakken. Je kunt Hitler zelf dat nog niet eens kwalijk nemen omdat mentaal gestoorde mensen niet echt toerekeningsvatbaar zijn. Wie je dat wel kwalijk kan nemen zijn de middelmatigen. Het zijn zij die de Joden vermoord hebben. Hitler had wel andere dingen te doen in zijn vrije tijd. Ja , wat doen psychopaten eigenlijk als ze aan de macht komen. Vraag het maar aan de middelmatigen , die weten dat. Die staan er langs te kijken als een koe naar een trein. Verdorie zeggen ze stiekem en ze doen weer verder waar ze mee bezig zijn.
Als je aan een middelmatigen vraagt of hij gelovig is dan kijkt hij eerst rond wat het meest strategische antwoord is. Moest hij alleen zijn dan antwoord hij soms; !Ik ga niet naar de kerk en lees geen bijbel maar ik geloof wel dat er iets is na de dood.! Laat me niet lachen. Er gaat iets zijn na de dood , ja.  lol Een plaatsje waar middelmatigen samen kunnen kletsen over de temperatuur van de koffie. Het is eigenlijk beter dat er niets is na de dood omdat je beter van middelmatige af kunt zijn. Eigenlijk hebben ze zo weinig te vertellen dat ze waarschijnlijk nog niet eens gaan beseffen dat ze dood zijn.
De wereld is toch keer op keer een kadeautje voor dictators dank zij de middelmatigen. Een klein beetje schrikbewind en de middelmatigen laten al niets meer van zich horen. Je kunt dan moorden verkrachten , plunderen , enz... De middelmatigen zullen je macht niet vlug afpakken.
Zo komt het dat de wereld in zo'n groot tempo achteruit gaat. De middelmatigen zullen niet vlug een revolutie beginnen. Een revolutie is voor rebellen , niet voor middelmatigen . Maar er zijn tegenwoordig geen rebellen meer en begrijpelijk waarom. De middelmatigen moeten niets van ze hebben ondanks dat ze ze zo nodig hebben. Ze weten het alleen niet. En de rebellen denken , waarom moet ik nog rebelleren ,voor de middelmatigen die mij eigenlijk haten te helpen. Dat zal wel zeker , dat ze zelf maar rebelleren de onnozelaars. De rebellen doen meestal andere dingen nu zoals paragliden bijvoorbeeld. Maar niet alle rebellen hoor want sommige spelen ook bluesmuziek. Er zijn zelfs rebellen die boeken schrijven en af en toe is er eens een rebel die gewoon veer gaat reizen. Jammer dat de middelmatigen ze uitgeschakeld hebben. Het zou vlug veranderen denk ik.

 

 

 

 

 

Beroemde Pedofielen
Je herkent ze meestal aan hun neus. Kijk maar eens naar de neus van wijlen Michael Jackson en je ziet het dadelijk. Michael was de King of entertainment. Als je de King of entertainment bent dan mag je dat. Michael is innocent riepen ze.  Toch verklapte zijn neus dat hij schuldig was. Ja , de neus van Michael was al een entertainment spektakel op zijn eigen . Zelf heb ik nooit iets gehad tegen Michael Jackson maar moest ik iets gehad hebben dan had ik het zeker gebruikt. Een baseball knuppel een pistool , noem maar op . Je kunt je zo gek niet inbeelden wat je allemaal kunt gebruiken tegen Michael Jackson. Maar dat moet niet meer. Michael was niet van de slimste entertainers. Je herkent slimme entertainers altijd door dat ze langer leven. Michael wou ook langer leven. Weet je nog dat ie in een speciale zuurstofkamer sliep voor langer te leven. Maar het was hem niet gegund. Hij had de kleine lettertjes niet gelezen van al de harddrugs die hij ooit genomen had. Ongetwijfeld zou hij daar toch iets van opgestoken hebben , had hij het begrepen. Maar begrip was niet zijn sterkste kant. Danspasjes , dat was zijn sterkste kant. Toen ik de moonwalk eens deed zag er dat lang niet zo goed uit stelde ik vast. Je krijgt er kramp in je kont van.  Michael kon daar ook nog eens bij zingen en dat deed vele mensen wel iets. Mij niet . Niet dat ik iets tegen homo's , dansers of zangers heb maar gewoon. De manier dat Michael zijn betekeningsloze woorden zong kondigden een koud en bitter tijdperk aan.  Dat tijdperk hebben we gehad vanaf the eighties.  Power , power power. Het moest spectaculairder , sneller en cooler dan het vorige. Wat een gezever , wat een achteruitgang ten opzichten van de voorgangers die wel waardes en cultuur hadden. Michael had blijkbaar iets tegen de echte muziek van de jaren zestig en zeventig.
Ook had hij iets tegen negers. Hij verschrok zich dood toen ie in de spiegel keek . Wat was dat . Een neger. Dat kan niet , weg met de neger in mij ;zei Michael!  Zo kwam het dat Michaël zo stilletjes veranderde van een neger in een totale blanke. Maar terug naar de pedofilie. Al beweerde zijn homo vrienden dat hij geen pedofiel was beweerden anderen wel iets anders. Het zou niet de eerste keer zijn dat Michael een beetje loog. Maar toch kan een gemiddelde Nederlander wel inschatten dat er zelden waarheid uitkwam als hij zijn mond open deed. Zo kun je stellen dat de meeste negers zwart blijven tot hun dood. Zelden wordt er eentje op eens wit. Maar soms sprak Michael wel eens de waarheid. Michael was eerlijk tegen zijn homo vrienden of vriendjes.  ' The King of pop is going to lick your lollipop' grapte Michael al eens.  Ja zijn humor was soms wel eens apart. Voor de rest is er weinig te vertellen over Michael.  Er zijn doorgaans veel interessantere pedofielen zoals Jimmy Savile of Joris Demmink bijvoorbeeld. Guido Gezelle was dan weer een pedofiel die het mooi kon omschrijven in mooie woorden. Maar toch deze priester zou nooit menne favoriet kunnen zijn denk ik . Ik zou Guido Gezelle gewoon op zijn bakkes gekopt hebben met de woorden ; Ik haat pedofiele priesters ! Zelfs als ze mooie gedichten maken!  Toegegeven heeft Guido Gezelle wel een normale neus. Moest hij geen priester geweest zijn zou hij zeker mij nog kunnen foppen. Alhoewel! Als ik nu nogmaals naar de neus van Guido Gezelle kijk dan zie ik toch wel een wrat aan de linkerkant. Damm , dat heb ik over het hoofd gezien. Zo zie je maar , alle pedofielen herken je aan hun neus.

Menen
Ik ben een countryboy. Als ik het nummer van John denver hoor dat luidt ; 'thank god I'm a country boy' dan zing ik het welgemeend mee uit volle borst. Ik begrijp de kracht en de betekenis van dat nummer maar al te goed. Het zit in je genen. De voorkeur voor natuur en de vrijheid is bij mij een ingebeitelde waarde die ik altijd zal koesteren. Als songwriter kom ik al eens ergens. Steden zoals Brussel , Antwerpen , Amsterdam ,Gent , zijn mij niet vreemd omdat ik er geregeld ga optreden. Ik ben blij als ik er ben maar nog blijer als ik weer naar huis rijd. Ik woon in Genk dicht bij Bokrijk waar nog veel natuur is. Alle vrijheid en toch alles in de buurt. Erg zou ik het niet vinden als ik nog meer afgelegen zou wonen omdat ik weinig behoefte heb aan winkels. Hoe rustiger de buurt hoe meer ik er mij thuis voel. Genk is ook een stad en ik heb die al 47 jaar zien achteruit gaan. Vroeger was Genk gezellig en had een heel apart karakter. Nu is dat lang niet meer. Ze verbouwden het centrum met karakterloze buildings waar je om de 5 winkels dezelfde keten tegenkomt. Het is allemaal sjieker geworden maar daarmede ook zoveel bekakter. Vroeger in de jaren 70 en 80 gingen we naar de gezellige cinema die pal in het centrum lag , waar je altijd een parkeerplaats vond op minder dan 50 meter. Je kon er 2 grote muziekwinkels bezoeken en zoveel meer zaken met karakter. Allemaal weg. Niets schiet er van over. Parkeerplaatsen vind je nauwelijks en er lopen continu van die goed gemotiveerde parkeerwachters rond die volgens mij op percent werken. Genk heeft zijn charme verloren . De goede sfeer , de vriendelijke mensen , al die gezelligheid , je vindt er soms nog restanten van. Maar stilaan ebt het weg. Het ebt weg naar een stad waar iedereen en tegelijk niemand zich nog thuis kan voelen. Al heb je natuurlijk mensen die dat leuk vinden. Ik ben er zo geen. Genk is dan vergeleken met Hasselt nog wel een droomstad. Het multiculturele werkt wel duidelijk in Genk en er zijn weinig veiligheids problemen. In Hasselt is het anders ,daar werkt niets. Als er dan al ergens dikke nekken rondlopen in België dan is het daar. Hoewel je der nooit iets over zult lezen is Hasselt niet veilig.  Iedere Hasselt Kermis wordt gevochten , drugs wordt gedeald door zeer duistere figuren in alle uithoeken  en er zijn weinig evenementen die vlekkeloos verlopen. De media is in handen van de politiek en wist die problemen continu uit. Hasselt is de hoodstad zonder smaak , gezond beleid of karakter bij uitstek.  Alle niet werkende bekakte regels kun je daar vinden. Dit is natuurlijk mijn persoonlijke indruk waar je het niet eens mee hoeft te zijn. Deel mij maar bij de onzin in en leef je leven , zeg ik dan altijd tegen mensen die het niet eens met me zijn. Zelden doen ze dat. Ach ja de mensen . Ze zijn zo verslaafd aan al dat goede nieuws dat ze nog niet eens beseffen wat er werkelijk aan de gang is. Het virus verspreidt zich stilaan over gans Limburg. Limburg stond bekend om zijn openheid en vriendelijkheid. Terwijl iedere gazet daar nog dagelijks mee uitpakt is dat in werkelijkheid lang niet meer. Een Limburger geeft dat natuurlijk  niet toe , maar telkens als hij op vakantie gaat is hij zo opgelucht dat er plaatsten zijn waar mensen je niet koud voorbijlopen en waar je geen nummertje bij de bakker moet trekken omdat der nog elementaire beleefdheid is. De Limburgers hebben meer stres, alles moet vlugger en verdraagzaamheid en  openheid zijn begrippen waar ik niet dadelijk meer mee zou uitpakken als slechte leugenaar. Rijd eens met de wagen en bekijk die gezichten eens van die mensen achter het stuur. Het lijkt wel alsof ze achtervolgd worden door een spook. Neen , tijden veranderen in Limburg. Cultuur is bijvoorbeeld zoiets dat je ziet smelten als sneeuw voor de zon. Al heeft Limburg de meeste artiesten. Op straat zie je er niets van. Maar zet een clown met ballonnen met een goede beat en je hebt massa's volk. Wat mis ik toch al die mooie cultuurcafé's die Limburg rijk was in de jaren tachtig. Vervangen door het muziek o droom waar je een vip kaart moet hebben om mee te kunnen spelen. Enkel de uithoeken van Limburg doen het nog goed. Kijk bijvoorbeeld eens naar Teuven. Hoewel het hoofdzakelijk door Hollanders bewoond is moet ik zeggen dat het daar toch wel totaal anders is en dat het een totaal ander gebied is met veel cultuur.

In tegenstelling tot vroeger waar de Westvlamingen killer en afstandelijker werden genoemd moet ik toegeven dat zij er wel op vooruit gegaan zijn. Wat in Limburg verloren is dat is in de Vlaanders bijgewonnen. En zo komt het dat cliché's niet altijd kloppen en er continu verandering is in de Wereld. Dat interesseert me wel. Ik ben niet echt gebonden aan een locatie. Vandaar dat ik misschien nog wel eens ooit verhuis als ik hier niet meer moet zijn.
Zo werd ik een klein beetje verliefd op Menen. Menen is een mooie stad. Als er dan al ergens een stad is in België waar ik me thuis zou kunnen voelen dan is het daar. Ik kan er uren vertoeven . Het valt je op dat bijna iedereen drinkt en rookt in Menen. Dat stoort me niet. Het heeft een bepaalde charme. In de jaren zeventig rookte ook nog iedereen hier. Hoe mooi was dat. Geen gezeik , we gaan allemaal kapot en de één vat vlugger dan de ander. Wat me ook opvalt in Menen is dat mensen je gewoon aanspreken op straat. Ze kijken je nog in de ogen en zien dan ook veel details.  Kleine winkeltjes zijn er in volle glorie. Er zijn misschien wel 20 winkels die waterpijpen verkopen. Het lijkt wel het stadje in het tijdperk van woodstock. De Leie stroomt er door alsof het niets is en Willem Van Oranje , een halve flikker diende er nog als onderbevelhebber bij zijn oudere broer. Ook de abdij van Westvleteren ligt er niet zo ver van af en wist je dat Willem Vermandere er ereburger is. Als dat geen geschiedenis of cultuur is dan weet ik het niet meer. De beruchte barakken zijn een toeristische trekpleister van formaat waar de gewone mens zich altijd zal thuis voelen.   En er is verdraagzaamheid. Vandaar vertel ik je graag een anekdote. Een maandje geleden ging ik er een Westmalle drinken met Iggy . Iggy is mijn hond. Iggy is een makkelijke hond. Moest je niet zien dat die op vier poten liep dan zou je er gif op nemen dat het een mens was. Voor de rest is Iggy vrij aan de menselijke kant. Awel , een maandje of twee geleden ging ik dus een Westmalle drinken en Iggy stapte uit de auto samen met mij. Omdat Iggy al twee dagen niet gekakt had , besefte hij dat hij maar beter eens kon gaan kakken.  Normaal is Iggy een boskakker , maar nu besliste hij anders. Drie meter van het terrasje waar we gingen zitten begon Iggy te kakken. Zeker een halve kilo moet die drol gewogen hebben. Het was me der eentje. Het terras zat vol en het was zeer druk op straat. Het ergste is dat er een windje was dat rechtstreeks naar het terras blies wat de geur van de vers gedraaide drol nog eens extra versterkte.  Eigenlijk was ik een beetje beschaamd. Maar ja , het was te laat. Ik kon niets meer doen. Het was gebeurt. Poepzakjes had ik niet bij omdat ik daar tegen ben. Aan die onzin doe ik niet mee. Maar moest ik er één gehad hebben dan zou ik het misschien voor deze éne keer wel gebruikt hebben omdat het ganse terras nu wist hoe de drol van Iggy rook als ie vers was. Mensen waren aan't eten en aan't drinken. Ik had zoiets van , och ja we zien wel. Maar in men achterhoofd dacht ik , hier kan ik nog ambras mee krijgen. Maar dat was mis gedacht. Mensen moesten er om lachen , Iggy kreeg zelfs een drinkbakje van de zaakvoerster en der was niemand die mij anders bekeek. Wat was me dat verschieten. Als je dat op een Limburgs terras doet dan kun er zeker van zijn dat er gezeik van komt en dat Iggy het gespreksondewerp is van de volgende 3 uur.  In Menen was dat gewoon . Niets speciaals. Mensen hadden geen reden om zich op te jagen omdat ze andere dingen hadden om mee bezig te zijn.  Ik was zo onder de indruk dat ik wel 3 keer ga wandelen met Iggy moest ik nog eens op het terras een pintje drinken. Ja , als je mij met liefde behandeld dan krijg je dat ook terug hoor. Zo werkt respect en zo draait een samenleving. Ik was me aan't voorstellen wat er gebeurt zou zijn als ik op een terras zou zitten in Hasselt. Ik zou waarschijnlijk heel wat gezeik krijgen van die moraalriddertjes en van de uitbaters waarna ik misschien van de politie een gas boete zou krijgen zodat ik beter ga uitkijken in de toekomst. Dat zou ik niet nemen. Uit colére zou ik al de stront van Iggy verzamelen gedurende een ganse maand en zou die in de brievenbus van het stadhuis gooien waarna ik goedgezind naar huis zou rijden. Want ik ben meestal goedgezind.
Maar  terug naar Menen , zat ik op een andere mooie dag op terras en een Jongen sprak me aan dat hij mijn baardje zo cool vond. Dat vond ik wel een mooi compliment. Het is wel meestal in't Frans daar , maar dat stoort mij niet. Terwijl hij me aansprak had hij in één hand een sigaret en in de andere hand een fles rum. Hij schudde de rum in een glas en deed er nadien 30 procent cola bij . Lachend ging hij weg samen met een andere kamaraad. Wat zagen mensen er gelukkig uit in Menen. Alsof de tijd heeft stilgestaan. S'avonds laat was er nog steeds leven in de stad. Ik liep langs een Café genaamd ' De Troubadour' waar de muziek van de Beatles werd gedraaid. Stampvol zat die Café op een weekdag , dan nog wel.  Wat een stad , het leek wel of ik droomde. De laatste keer dat ik nog in een stad liep waar ik dat gevoel had was het Spaanse Tarifa.  Voor de rest zou ik je nog zo veel kunnen vertellen van Menen maar ik ga dat niet doen. Er wordt al zo veel gezeik verkocht over mooie steden. Het beste is dat je het zelf eens gaat ontdekken. Je zal dadelijk zien wat ik bedoel en als je je er vlug thuis kan voelen zou jij wel eens een type kunnen zijn waar ik op het terras een plezante babbel mee zou kunnen doen , zonder dat ik je brievenbus nadien vol stront ga stoppen. Ik hou zo van die gezellige babbels onder gewonen mensen. Het doet een mens soms zo goed om het eens over de gewone dagdagelijkse dingen te hebben zonder dat er zeikers bijzitten. Lang leve de vrijheid , lang leve het gezond verstand en lang leve Menen.

 

 

 

 

Je bent lelijk
Ik heb geen vrienden.Toch wel , ik denk dat ik er wel één heb. Waar is de rest dan , vragen jullie je af ? Weg. Gewoon weg. Als je songwriter wilt worden dan is dat een logisch gevolg.  Dat is wel wat jammer. Want ik heb soms wel behoefte aan vrienden. Of familie bijvoorbeeld , die heb ik ook niet. Neen , ik leef in deze wereld geïsoleerd. Mijn vrouw en mijn kinderen zijn de enige die ik vaak zie.  Voor de rest zie ik mijn bassist vaak. Maar dan begint het serieus te minderen.  Toch sta ik nog steeds open. Ik geef iedereen een kans om in mijn wereld te dringen. Toch verbrodden ze het telkens weer opnieuw. Toch heb ik het gevoel dat ik niet veel verlang van mensen. Een beetje eerlijkheid is eigenlijk al goed voor mij. Zelden of nooit krijg ik dat. Als je de meeste mensen beter leert kennen dan komen vaak braakgevoelens  voor. Je kunt niet geloven hoe lelijk mensen kunnen worden als je ze echt leert kennen. Geld  en macht  komen vroeg of laat aan bod en als je mensen leert kennen kun je hun ware lelijkheid daaromtrent goed aflezen. Dan heb je nog de hypocrieten , de leugenaars , de bedriegers , de manipulators, de meelopers , de bangeriken , de onnozelaars , de .....   Het maakt eigenlijk niet uit wat voor ziekelijke types er nog zoal rondlopen. Het is een feit dat gewone eerlijke mensen zeldzaam zijn.  En de gewone eerlijke mensen komen doorgaans meer voor in de marginale milieus dan in de rijke.  Ik ken zo vele mensen , ontelbaar veel mensen , maar ik hou het zelden lang vol om mij door hun te laten omgeven. Ze stelen mijn energie.  En daar ben ik streng op. Energie heb ik nodig.
Het gekke is dat de meeste mensen dat zintuig niet hebben. Want lelijke mensen hebben nu eenmaal niet op hun voorhoofd getatoeëerd dat ze slecht zijn . Ze zien er netjes uit , komen naar je feestje of begrafenis met bloemen en praten de god ganse dag over liefde.
De ergste soort lelijkaards herken je door de liefde aan hun kinderen. Of je nu een doordeweekse politieke klootzak van een onderwijzer bent , of je nu Saddam Hoesein heet of Mobutu , of een corrupte bouwaannemer , het maakt niet uit. Alles wat gestolen of veroverd is gaat naar hun kinderen onder de naam van liefde.  Ze willen zo graag de populairste papa , bompa of overgrootvader zijn om hun lelijkheid te camoufleren. Elke dikator of gelijkaardige heeft maar één doel uiteindelijk. Zijn kinderen te verrijken.
Mijn sociale vaardigheden hebben me leren omgaan met dit soort van lelijke mensen zodat ik precies kan zeggen wat ze willen horen. Moeilijk is dat niet echt . Alleen bij mij thuis en in mijn vriendenkring wil ik dat niet doen. Daar wil ik gewoon mezelf zijn en eens af en toe een eerlijk gesprek voeren. Man,man ,man  is me dat moeilijker dan ik dacht.  Ergens wou ik dat ik de mensen minder door had. Zo ken ik veel mannen die samenleven met een bitch van een vrouw en toch gelukkig zijn. Ja , blind zijn heeft zo zijn voordelen in het leven. Zo zei ik laatst eens tegen een vrouw : jij bent een echte bitch !  De vrouw schrok er van . Ze wist dat ik haar door had. Bitchen weten dat doorgaans.  Maar natuurlijk de man die het niet doorhad vond dat ik niet vriendelijk was . Op geen enkele manier kun je zo iemand uitleggen dat je hun een plezier wilt doen. Jij bent dan nog de lelijkaard en zo kun je eeuwig door discussiëren met uilen die hun leven vergallen door met een bitch samen te leven. Zelf heb ik het getroffen. Mijn vrouw is geen bitch. Dat vind ik zeer tof van haar . Stel dat ze een bitch was . Dan had ik geen kans op geluk. Vroeg of laat komen daar stukken van. Ik en een bitch samen , neen dat heeft geen enkele overlevingskans. Zo belangrijk vind ik geld , seks en zekerheid niet dat ik het met een bitch zou kunnen uithouden.
Hoe dan ook . Velen van mijn kamaraden leven samen met een bitch.  Je weet wel , egoïstisch , bekrompen , bezitterig , egocentrisch  en zo veel meer .  Vandaar dat ik ze niet meer zie. Ze zijn verloren . Hun leven is voorbij , maar ze weten het niet. De domheid , doet hun dagelijks nog ademen.
Dus samengevat is het eigenlijk dat ik helemaal niet zo extreem ben , maar gewoon eens van tijd tot tijd wil praten over de sterren , het hiernamaals , het gevoel en zo veel dingen meer. Dat moet je maar eens proberen te doen tegenwoordig zonder aan het kruis genageld te worden.
Vandaar heb ik eigenlijk geen vrienden. Toch wel een beetje jammer , want ik ben zo een plezante. Humor dat ik heb , je houdt het niet voor mogelijk. Je zou eindeloos kunnen lachen om mijn grappen moest je niet zo een lelijk mens zijn en regelmatig doorfreaken tegen onschuldigen. Maar ja het is niet hé . Je bent lelijk en daarmee is alles gezegd.

Fier
Na 47 jaar op deze  wereldbol hebben rondgelopen moet ik toch wel een beetje toegeven dat ik fier ben. Gewoon fier op het feit dat ik nog steeds mezelf ben. Ik overleefde vele aanvallen , werd duizenden malen bedrogen en belogen maar toch ben ik fier. Fier dat ik nog steeds opensta . Dat ik nog liefde , passie en dromen heb. Dat ik de vijand overleefd heb en dat ik leef in liefde. De schaarse vrienden die ik ontmoet geven me kracht en warmte. Het zijn geen mensen die iets van mij nodig hebben. Gewoon zo maar. Degene die ik achtergelaten heb zijn mensen die mijn energie niet meer kunnen stelen. Ik ben geen diplomaat. Mensen waarbij ik constant op mijn hoede moet zijn ban ik zo vlug mogelijk. Er is zoveel tijd te kort om liefde te geven aan diegene die het waard zijn. Zwijg stil dat je dat zou gaan doen bij iedereen. Neen , je moet selectief zijn. Zo heb ik eigenlijk geen rijke vrienden. Met andere woorden heb ik nog nooit rijke mensen tegengekomen die uitstaanbaar waren voor lange tijd. Ja geld , maakt alles kapot. Ik blijf er ver vandaan. Ik heb genoeg om te overleven. Meer moet het niet zijn.
Ik zoek naar tederheid en begrip. Naar spiritualiteit en simpele liefde. Ik zoek naar dingen die ik nooit zal vinden , maar ik blijf zoeken. Het is niet makkelijk als je het over liefde hebt. Kijk naar Jezus. Voor je het weet nagelen ze je aan het kruis. Veel is er niet veranderd sinds toen. Mensen durven het bijna niet hardop te zeggen. Maar ik wel. Ik zing er over. Ik praat er over en ik leef er naar. Dat moet je maar eens proberen.  Een makkelijk leven zal je niet hebben. En dat had ik ook niet. Dat wou ik ook niet. Een gecompliceerd leven is ook een leven. Daar ben ik fier op. Ik ben Jezus , ik voel me verwant .Gelukkig nagelen ze dit soort mensen niet meer aan het kruis tegenwoordig. Ik zou de eerste zijn. Ik hoor niet thuis in de groep , ben de vreemde eend waar iedereen schrik van heeft omdat die het zoveel beter doet. Mensen zien dat ik gelukkig ben. Ze zeggen het ook altijd tegen mij. Toch is dit een momentopname. Der zijn inderdaad van die momenten dat ik de gelukkigste man ter wereld ben. Daar ben ik fier op. Mijn dipjes zijn tegenwoordig fel onder controle. Jammer dat mensen nog steeds schieten op iedereen die gelukkig is. Maar ik begrijp ze wel. Als je leven een hel is dan is schieten op andere je enige ontlading. Zelf schiet ik zelden op anderen. Ik ga gewoon lopen en laat niets meer van mij horen. Uiteindelijk missen ze mij , maar ik mis hen nooit. En daar ben ik ook wel fier op.
Ik breek en vecht me altijd en overal vrij. Dat noemen ze individualisme. Steek je mensen zoals mij in een groep dan heb je 2 opties. Ik saboteer de groep en vecht tegen alle onrechtvaardigheden .  Ofwel word ik de leider. Maar nooit zal ik een lid worden. Daar ben ik wel fier op.
Zodoende is mijn leven vrij open. Mensen zien dat in mijn ogen. Ze zeggen dat ik anders ben dan al die verzuurde mensen die van hun eigen vinden dat ze liefdevol zijn. Dat is waar ,ik ben anders en daar ben ik fier op.  Toen ik geboren was wist ik dat nog niet , ik heb het moeten ontdekken tijdens mijn leven. Als ik terug denk over de idiote moraal van mensen die ik al gehoord heb tussen 1968 en nu dan moet ik braken. Zoveel domheid , hypocrisie , onrechtvaardigheid die ze dan nog openlijk verspreidt hebben. Je kunt het niet geloven wat allemaal uit een bakkes van lompen mensen komt van tijd tot tijd. Allemaal voor macht , geld om anderen te onderdrukken.  Nooit zal dit ophouden op deze wereld. Tenzij dat ik er ben . Dan wordt daar tegenin gevochten. Daar ben ik fier op.
Tegenwoordig concentreer ik mij meer op positieve dingen. Ik heb genoeg gevochten en de prijs betaald. Laten we nu maar eens zelf iets maken . Iets creëren zomaar uit het niets in alle vrijheid. Wat is het leven mooi . Daar ben ik fier op.

 

 

 

the Beatles
Het is vreemd maar hoe verder we in de tijd gaan , hoe meer je beseft hoe goed de Beathles eigenlijk waren. Als ik vandaag zie wat er op Werchter en op pukkelpop staat te spelen dan denk ik . Amai ,die mannen kunnen in geen duizend jaren aan de Beatles tippen. Niet qua zang , niet instrumentaal , niet harmonisch , maar vooral niet inhoudelijk. Geen wonder meer dat niemand nog echt luistert. Wat de Beatles zo maar even deden met een drummer en 3 gitaarversterkers is onvoorstelbaar. Als je een beetje dieper gaat luisteren word je pas echt stil hoe clean de instrumenten zijn. Het klinkt desniettegenstaande voller dan al die bands van tegenwoordig die doorgaans met meer zijn .
Ja ,als er iets is dat ik geleerd heb van de Beatles dan is het dat hun mooie harmonieën en stemmen een muur zijn waar tot heden nog niets tegenop kon. Tegenwoordig proberen ze die tekortkomingen op te vangen met meer power , beats , lampen, danseressen , enz,... maar ze vallen altijd door de mand.  Denk je nu echt dat de Beatles dat ook niet konden toen?  Natuurlijk ,maar ze hadden dat niet nodig. Het zou een verspilling van de ruimte zijn om daar nog iets bij te voegen. Ze deden het wel al eens als test. Wist je dat het nummer Helter Skelter het allereerste metal nummer is van deze wereld. Jawel hoor , voor Led zeppelin en vele anderen.   Maar de Beatles waren veel te goed om daar mee door te gaan. Met metal stijgt het lawaai en daalt de muziek en dat zou geen meerwaarde zijn voor een band die zo goed clean kan spelen. Allemaal dingen die ik als kind ook niet door had. Als kind zag ik soms afscheidingen , je was een Beatles fan ofwel een Stones fan. Ik was helemaal Beatles. Al leerde ik de Stones veel later ook wel appreciëren toen ik de blues ontdekte.  Iedere Beatle , behalve de drummer natuurlijk was een volledige one man band. Ze konden allemaal zeer goed spelen , componeren en songs schrijven. Het gebeurt maar zelden dat je deze combinatie in een band hebt.  Het mooiste was hun verschillende karakters. Ik heb men leven lang eigenlijk een hekel gehad aan Paul Mccartney , al heb ik respect voor zijn geniale composities. Mccartney had ook zijn aandeel en dat was niet van de minste. Hij was eigenlijk muziekaal het sterkste ,maar wat mij afschrikte is dat hij zo een braaf manneke was. Hij wou niet choqueren en had geen jeugd trauma's of verborgen demonen die er uit moesten. Was ook niet vies van met media figuren zoals wijlen Michael Jackson te werken. Lijkt me toch een tegenhanger van alles waar de Beatles voor stonden. Vandaar vind ik zijn werk na de Beathles niet zo interessant. Maar in de Beatles zorgde dat wel voor ballans.  De donkere kant van John Lennon maakte dat saaie Paultje toch interessant. Zo kwam Paul bij Sgt Pepper met het idee' Getting better' te zingen. 'Got to admid is getting better' , terwijl Lennon zong  'It couldn't get much worse'   is een mooie anekdote die Paul al eens verteld.
Nu over Lennon kan ik uren ,dagen , jaren vertellen. Dat is voor mij de grootste artiest aller tijden. Lennon had wel die getraumatiseerde jeugd en die demonen die je duidelijk hoorde in zijn songs. Geen wonder dat Kurt Cobain ook een grote fan van hem was. Hij heeft de Beatles nadien  solo zelfs overtroffen als je het mij vraagt.  Zelden heb ik zoveel bewondering voor iemand, dan ik heb voor Lennon. Ik weet nog toen ik 12 jaar was en op de radio hoorde dat ze hem hadden neergeschoten. Het leek wel alsof die kogel ook een beetje door mij ging. Voor het allereerst voelde ik een diepe pijn , het voelde enorm fout aan, in de zin dat de wereld nadelig veranderd was. En dat was het ook. Nooit meer kwam er iemand die zo veel macht en invloed had in de rock wereld die het opnam tegen hypocrisie en voor de kleine man opkwam. Ook de laatste echte vredesambassadeur van dit soort kaliber. Nooit meer had een rockster dit soort van geloofwaardigheid. Nooit meer ging een rockster zo hard tegen de pers in. Nooit meer was een rockgroep populairder dan Jezus Christus. Als ik Lennon vandaag de dag hoor krijg ik nog steeds kippenvel ,maar ik ga stoppen , anders blijf ik doorgaan over Lennon.
En dan hebben we George Harrison. Wat een talent man. Deze underdog die altijd op de achtergrond bleef naast Lennon en Mccartney schreef volgens mij het allerbeste Beatle nummer genaamd ' while my guitar gently weeps '   Zijn solo carrière maakte ook wel indruk op mij na de beatles. Dan hebben we nog Ringo. Hij was niet voor niets de drummer van de Beatles. Had een aparte stijl. Hoewel in een interview Lennon antwoordde op de vraag of Ringo de beste drummer van de wereld was  ;  Ringo is nog niet eens de beste drummer in de Beatles . Ja die Lennon , hij  kon er wat van. Maar dat bewijst nog eens hoeveel talent daar zat bij de Beatles.
In ieder geval mis je in huidige muziek die directe aanpak , die volle harmonieën , maar vooral de liefde , die liefde voor de muziek is echt wel ongelooflijk. De Beatles hadden vroeg succes en hebben geen succes meer nodig gehad nadien. Ze stonden daar ver boven.   De kerel die Lennon heeft doodgeschoten heeft inderdaad een enorme invloed op de hele wereld gehad , zelfs vandaag de dag nog. Als dat zijn bedoeling was dan is hij daar in geslaagd.  Want de Beatles zouden uiteindelijk toch weer samengekomen zijn en nog meer mooie songs gemaakt hebben. Maar het mocht niet zijn. Maar in dat korte bestaan van 8 jaar laten ze ontelbare schatten achter. Zo vele songs dat je vandaag de dag nog steeds denkt dat ze langer dan de stones bestaan hebben. Ik word altijd een beetje droef omdat ik niet graag zie dat zo iets goed en vol liefde voorbij is. Maar als songwriter blijf je natuurlijk leven in je songs. Als ik Lennon hoor zingen dan lijkt het of hij langs mij staat. Man , man , als ik toch maar eens terug in de tijd kon reizen. Ik zou veel geld geven om die begin jaren mee te maken.

 

Humor
Ik zit vol humor. Met al die melancholische teksten te schrijven denken de mensen dat ik een serieuze mens ben.  Maar dat is niet zo in mijn privé leven .Ik ben een clown. Ik sta altijd voor een grapje klaar. Dat wist je zeker nog niet hé! Mensen die mij kennen wel hoor. Ik neem zelden iets serieus. Ach het leven is zo kort , laten we er toch eens mede lachen . Waarom altijd die ernst. Soms dan zegt mijn vrouw  , stop nu eens met er mede te lachen. Ook daar lach ik dan mee . In de grootste miserie , daar zijn mijn grappen op zijn best. Veel mensen hebben een hekel aan humor. Ik niet . Ik vind humor wel leuk. Die mensen die dat niet leuk vinden weten het echter niet van hun eigen. Ze lachen altijd om dezelfde grappen , maar als je aan de gevoelige kanten raakt knappen ze helemaal toe. Sommigen freaken volledig uit. Humor is dan ook vrij gevaarlijk voor de grapjurk.  In ieder geval als ik een bepaalde spanning voel probeer ik het met humor op te lossen.  Daar is niet iedereen mede gediend. Vooral dictators hebben een zeer eenzijdige kant van de humor. Ik denk als je tegen Hitler of Saddam Hoessein grapjes zou maken over hun snor dat je kans maakte aan de vleeshaak opgehangen te worden. En dat is dan weer niet grappig. Weinig humor dat daar toch was , man man man.  Zodoende mijd ik mensen zonder humor. Het zijn in mijn ogen psychopaten. Maar in hun ogen ben ik dan weer de psychopaat. Ach ja , het hangt er allemaal van af op je vanboven in de voedsel keten staat. Dan mag je wel meer lachen zonder gelyncht te worden. Zelf veeg ik men voeten daar meestal aan. Want ik sta helemaal niet zo hoog in de keten. Het is eerder een rebels lachje. Maar hoe dan ook. Echt kwaad worden of blijven doe ik niet . Al vlug kan ik er weder mede lachen.  Als je lacht dan maakt je lichaam bepaalde stoffen aan , wist je dat? Ik merk dat wel , als ik bij toffe mensen ben dan voel ik dat ik mijn bloed.  Nu , toegegeven leef ik in een wereld zonder taboes.  Weinig mensen tegenwoordig zijn zo. Ze zijn zo vlug geraakt , dat je er bang voor hebt om iets verkeerd te zeggen. Als je daar binnen stap moet je bijna een draaiboek hebben van dingen die allemaal gevoelig liggen. Dat is bij mij niet. Je mag me der volledig doordraaien. Want dat is net iets waar je uit leert vind ik. De kwaliteit van de humor hangt dan wel van de diepte af. En in alle dimensies dan.  Goh , ik doe zo mijn best om mensen te ontmoeten die zeer ver kunnen gaan hier in. Af en toe vind ik er één. Zalig is dat. Gewoon grenzeloos praten in alle dimensies zonder taboes.  Dan kun je daarna weder naar de gewone wereld en gewoon banale grapjes uithalen. 
Maar eigenlijk realiseer ik mij dat dit helemaal geen grappig verhaal is. Integendeel , zelfs saai. Dat zou toch niet mogen als het onderwerp humor is.  Verdorie , weeral serieus ,wat nu!   Och ja , laat maar , nu hoeft het ook niet meer. Nu doe ik gewoon door. Ik heb helemaal nergens vermeld dat het een grappig verhaal ging worden dus soit , leef er maar mede.

Ik denk dat ik dat humor gedoe heb van mijn moeder. Ze maakte ook af en toe grapjes . Ik weet nog dat we in Spanje veel te veel sangria uit hadden .  Ik stootte mijn glas om en de hele tafel was vol sangria waarop mijn moeder spontaan tegen mij zei ;  Strank (ze bedoelde Frank) , dat komt door die lasagna ( ze bedoelde Sangria) . Wat heb ik toen gelachen! Ik denk dat ik bijna in mijn broek gescheten heb van het lachen. Maar moeder was een onbewuste grapjas. Ze haalde al eens lettergrepen door elkaar met de gekste gevolgen. Zo zei ze al eens tegen de stad Figueras ; Figurelli . Tegen Mac Donalds ; Max Donald . En tegen airconditioning ; air-condities. Dat waren we al gewend. Maar dat van Strank dat komt door die Lasagna was toch één van haar betere.  Goh ,wat mis ik die tijden in de jaren tachtig en negentig toen wij naar Spanje gingen. De tijd is iets wat geen humor heeft , maar gewoon door gaat en alles uit wist. Wat haat ik de tijd.

Extremist
Ik denk dat geen enkele politieker het onderstaande verhaal begrijpt . Ze zouden mij als een extremist beschouwen . En er iets mee bereiken is onmogelijk. Daarom hou ik mijn meningen voor mij en blijf ik under cover. Maar omdat ik zo sympathiek ben geef ik hem nu aan jullie.
Dat onze neoliberale aanpak een grap is dat hebben toch al enkelen door tegenwoordig. Dat is goed want door hebben , daar begint het mee! We kunnen stellen dat communisme niet werkt en kapitalisme langer werkt. Maar niets blijft werken. Volgens de gemiddelde VTM-mer moet ik nu al gelyncht worden , maar ik ga  lekker door. Het is trouwens mijn boek. Wacht maar! De toekomst zal mij gelijk geven ,daarom moet ik nu geen gelijk hebben van anderen. Ik ben fier geleefd te hebben tussen wereld oorlog 2 en 3.  Maar ik zag het achteruitgaan ,met schreden die ik niet voor mogelijk hield. Geen enkel mens snapt dat de jaren tachtig een grote tumor was die zich uitgezaaid heeft. Ik ben iemand die zich al vijfendertig jaar niet meer stoort aan die achteruitgang. Iemand die bij bewustzijn was in de jaren tachtig had dat door moeten hebben. Die schade is onherstelbaar. Zo goed als alle systemen zijn aangetast en veel , maar ook heel veel dieper dan je je ooit gaat kunnen voorstellen. De mensen die deze crisis als verassing ondervonden zijn freaks waar ik liever niet mee praat. Dus , heb ik de zelfde reactie als een terminaal zieke die nog enkele jaren gekregen heeft. Ik geniet tiendubbel van elke dag , van kleine dingen , van de weinige  dierbaren die ik nog tegen kom. Maar ik geniet vooral van lust , emotie en sterfelijkheid. Het feit dat je met niets kwam en met niets weggaat begreep ik als kleuter al. Dus ik ben niet aan't hamsteren. Enkel overleven , zo kun je het wel noemen. Al wordt overleven soms wel wat moeilijker , want er wordt meer en meer gejaagd op overlevers!  Maar voorlopig red ik het vrij goed. Ik kan zeer veel doen met weinig. Vooral omdat ik dingen kan die rijkelui niet kunnen. Zoals bijvoorbeeld diepe liedjes zingen of met de parapente vliegen op terril.  Rijke lui haten mij daar soms voor, want ze denken dat alles te koop is.  Ik laat ze.  
Veel mensen hadden het niet door in de jaren tachtig. Johnny Cash bijvoorbeeld. Die had nog 5 man in de zaal zitten i.p.v. 100.000 . Lang heeft Johnny er over gedaan om te ontdekken dat het niet aan hem lag maar aan de nieuwe tijd die schijt had aan echtheid , eerlijkheid en puurheid. Alles wat maar enigszins waarde had moest er aan. Wie het ook niet doorhad was Wim de Craene. Hij heeft zelfs pogingen gedaan om te veranderen naar het oppervlakkige om toch maar een boterham kunnen eten. Het was gewoon slechte timing. Wim was een grote god in de wereld van doven en blinden. Toch maakte hij meesterwerken die zelden geëvenaard zijn door landgenoten. Ik kan me ongeveer voorstellen hoe hij zich gevoeld heeft de laatste jaren voor zijn zelfmoord.  Toen hij in 1983 een stap omlaag deed om het fake songfestival mee te doen verloor hij nog in de voorrondes van 'Pas de Deux'.   Awel, ook al ben je een totale muziek analfabeet . Doe eens iets voor mij;  Zet zijn nummer Kristien eens op en vergelijk dat met Rendez-vous wat naar het songfestival ging.  Awel , dat is hoe ik de jaren tachtig zie. Heb je ongeveer een beeld van de juri leden van toen. Awel , dan heb je een goed beeld van de sfeer in de jaren tachtig als je je kots kunt inhouden tenminste. Wim had beter moeten weten en bij de Aldi gaan werken , want het was voorbij toen. Met echte songs kwam je nergens. Het Clouseau tijdperk kwam er aan net zoals Stalin er in Rusland ooit aankwam.
En dan had je Bruce Springsteen die de meest fake plaat van de laatste veertig jaar maakte , namelijk : Born in de U.S.A. Deze L.P. deed mijn hart even stil staan. Die L.P. stond 180 graden tegenover 'Born to run' die hij 10 jaar eerder maakte.  Ik , als Springsteen fan was zo diep ontgoocheld dat ik nooit meer iets gekocht of gedraaid heb en hem geen tweede kans meer gunde. Natuurlijk is Springsteen iemand die de jaren tachtig wel door had. Had hij nog een 'Born to run '- achtige L.P. gemaakt zou hij zeker gekild zijn door dat achterlijke volkje wat de sfeer in de jaren tachtig bepaalde. Bruce ging mee met de massa en won.
Nu dat zijn de jaren dat ik jong was en begon muziek te spelen. Ik had natuurlijk vlug door dat het naar de kloten was en dat ik een geboren loser zou zijn als ik er mee zou doorgaan. Toch deed ik dat. Ik hield zoveel van de muziek dat ik zelfs nog nooit in mijn leven zelfs een poging deed om ergens aan mee te doen. Ik speelde voor mij. Gewoon bij mijn thuis. Helemaal voor mij , zonder enig doel voor ogen genoot ik van elke dag. Weet je , het is eigenlijk meer iets van de negers. De blanken kunnen dat zo niet. Als ze aan muziek denken dan denken ze aan podia, roem , succes en contracten. Een neger meestal niet , die springt een podium op zonder na te denken. Awel dat is het. Ne witte neger. Zo voelde ik mij. Ik wist dat ik nooit de stommiteit mocht maken om met muziek iets te verdienen anders zou ik nooit meer in mijn leven nog iets serieus hebben kunnen doen. Het werkt namelijk niet zo als Helmut Lotti deed van even zijn pruik af te zetten en bij de coole jongens te willen meedoen. Eens van de vieze taart gegeten blijf je gebrandmerkt. Neen ik moest mijn boontjes doppen en na mijn uren spelen. Soms wel vermoeiend , maar het went. Ik wist dat ik het niet kon laten en dat mijn leven zonder muziek niet meer voorstelbaar was. Omdat er geen klote op de radio meer was maakte ik zelf maar de muziek. In die jaren heb ik wel duizend songs geschreven. Van het moment dat ie klaar was had ik al de volgende. Nooit , deed ik er iets mee. Het is dan iets gek dat ik nu soms nog oude kladjes vind met songs van dertig jaar geleden en ze perfect terug van de eerste keer weer kan spelen met alle emoties van toen. Zoiets als een fotografisch geheugen moet dat zijn. Maar het is meer een bewijs voor mij dat een echte song of emotie nooit echt vergaat zolang je leeft. Het zijn enkel de Clouseau achtigen die vergeten gaan worden.
Het zou pas 2012 worden toen ik naar buiten kwam. Dat heeft meer met de tijd te maken dan met mij. Ik voelde dat er terug iets in de lucht hing. Iets wat heel lang weg geweest is. Mensen keken niet meer naar muziek zoals  in de jaren zestig en zeventig. Maar meer zoiets als een museum , waar het plezant was om nog eens iets echt te horen tussen alle bulshit heen.  Alleen psychopaten luisterden nog naar de radio's omdat de reclame clipjes mooier waren dan de muziek die ze draaiden. De vijftigers en zestigers die de echte jaren nog mee gemaakt hadden herontdekten terug ware emotie na dertig jaar stilstand en gingen plots meer en meer naar theater en cultuur cafés. Dit brengt ook de wat minder achterlijke jeugd soms wat mee ,zodat er terug een publiek kwam voor mensen die iets meer konden dan een lamp bedienen of een plaat op zetten.  Ik verschoot me dood van ons succes . Ik ben helemaal niet jong , knap . Ik ben een slechte presentator en eerder introvert . Toen ik de eerste keer in Amsterdam speelde na enkel professionele Amerikaanse muziekanten , had ik nooit verwacht dat ik die mensen letterlijk af zou maken met mijn zachte introverte songs. Ik begreep de reactie en het applaus gewoon niet en voor de eerste keer in mijn leven kreeg ik het gevoel dat ik ook voor iemand anders dan mezelf kon spelen. Alle optredens daarna waren succesvol en de reacties werden heviger. Door het vele spelen kregen we ook meer ervaring en zo konden we zelfs volledig brain-dode zalen weder tot leven wekken.  Wat was ik blij dat ik mezelf gebleven was doorheen die zure jaren. Mensen gaven mij die feedback honderden malen. Voor het eerst besefte ik dat een geweten hebben niet altijd een nadeel moet zijn in je leven.

Nu , om terug op het verhaal te komen wil ik nog kwijt hoeveel de jaren tachtig stuk maakte in de politiek en overal.  Weet je muziek is zwaar , maar ook heel zwaar onderschat in die jaren. Toen John Lennon veel eerder  zei dat de Beatles populairder waren dan Jezus Christus , zei die dat niet om te provoceren , maar gewoon omdat dat zo was. De politiek heeft nog niet 1/100ste gedaan wat die rockers van toen verwezenlijkt hebben. Vrije mening , sex  en gelijkheid zijn dingen die de rock and roll verwezenlijkt hebben , niet de achterlijke orde diensten die denken maar ooit 1 bijdrage gedaan te hebben. Neen , het was Jim Morrison die in de bak vloog daar voor. Het was Soeur sourire die afgemaakt werd. Het was Dylan die uitgejoeld werd , het waren zo vele enkelingen die hun leven op spel zetten om ons uit de ban te halen van dat Nazi achtige katholieke gespuis die nog in de middeleeuwen vertoefden met hun denkwijze. En toen we die vrijheid eindelijk hadden in de jaren tachtig wisten de mensen totaal niet vanwaar die eigenlijk nog kwam.  Alle problemen die later volgde zij volledig uit de doeken gedaan in songs die de mensen niet meer opzetten. We hebben neon goden geëerd , helemaal nep . En Nep mensen eren is het gevaarlijkste wat er op aarde bestaat.  Dit is zo ver uitgegroeid dat het nooit meer echt terug te draaien is. De machtsposities hebben alles onder controle en dat is niet doorbreekbaar. De enige rebellie is het uitroeien van rebellen tegenwoordig.  De mens zal nooit beseffen hoe we een 'Johan Anthierens' missen. Criticasters die je je niet meer voor kunt stellen vandaag. Want dat waren mensen ,met  moraal en een mening zonder al die diplomatieke hypocrisie die niet bang waren van cynisme.   Die mensen zijn afgemaakt en de uitmelkers van de maatschappij zijn verafgood alsof het ware helden zijn.  Tot plots niemand het nog goed meer weet. De tumor is uitgezaaid. Pak nog vlug zoveel poen en denk niet aan de rest. Zo leven de meeste mensen tegenwoordig. Soms kan ik ze geen ongelijk geven. Andere keren denk ik . Bhaa , wat een gore viezeriken. Met hun positivisme waaraan een hond kan zien dat het gespeeld is. Een fotootje in London , dan een in Parijs , dan een in New York om te laten zien dat ze er bij zijn. Maar ze hebben het mis. Ze waren er nooit bij en vallen telkens weer door de mand.

Zie je wel . Ik ben een extremist.

 

Gitaarverhalen , Cherish authenticity
20 maart 2016 .Ik besloot een custom shop gibson es339 te gaan kopen. Ingegaan op een Nederlandse advertentie kwam ik s'avonds laat om 22.00h aanbellend in een rijenhuis in het Nederlandse Venlo. De gitaar was een sprookje en de prijs was ver onder de waarde , dus er was geen twijfel dat mijn collectie ging uitbreiden. Wat me dadelijk opviel was dat de verkoper geen alledaagse jongen was. Ik had een goed gesprek. Het gebeurt zelden dat ik de laatste jaren nog zulke goede gesprekken heb. De mensen zijn zo druk altijd dat het er gewoon niet van komt. Er zijn zo veel factoren die een goed gesprek verhinderen. Meestal is het macht , ego , egoïsme , bekrompenheid , autisme en andere factoren die een mens niet vrij laat denken en eigenlijk zijn leven daar rechtstreeks mee vergalt. Zulke mensen zijn er genoeg. Het zijn zij die , die zelf altijd in de spotlight willen staan die het minst interessant zijn. The art of life is not to be interesting , but to be interested. Iemand die mij kent weet dat ik altijd open sta voor een goed gesprek , met eender wie op eender welk tijdstip. Ik zou maar een zielig songwriterke zijn als ik dat niet deed. Want je wilt toch altijd weten wat er in de hoofden van mensen omgaat. Vaak zijn gesprekken dan ontgoochelend omdat mensen niet door hebben in welke kleine hokjes ze meestal leven. Dit maal was het niet zo.  De kerel in kwestie hoorde mij spelen en vroeg wat ik deed. Ik vertelde dat ik een songwriter was die met trots zijn droom nog steeds waarmaakt en dat ik de voor en de nadelen van deze woorden maar al te goed ken. Ik heb mijn lot aanvaard ,waar het me ook zal leiden. Dit is wie ik ben , al bots ik tegen een wereld die er vaak anders over denkt. De kerel begreep me volledig en als iemand actief luistert dan merk je dat altijd. Vandaar dat ik het eigenlijk al vreemd vond , want meestal begrijpen mensen deze levensfilosofie totaal niet. Ze hebben een totaal ander beeld van kunst . Enkel kunstenaars zelf weten dat . De andere mensen hebben zelfs een afkeer als de artiest zelf zijn filosofie eens op tafel legt. Maar op het podium , dan is het wel een god voor hun. Ze zien zelden de mens er achter. Maar af en toe wil je je verhaal ook eens kwijt. Ik weet dat ik mij probeer in te houden bij de meeste mensen omdat er nu eenmaal een constant onbegrip is. Vandaar stop je der op gegeven moment nu eenmaal mee. Maar OK , het gesprek oversteeg het gemiddelde niveau en ik wist dat deze jongen ofwel superman was ofwel een ongelooflijk inlevingsvermogen had. Zo gaf ik meer van mezelf , en ging dieper en dieper , tot ik plots besefte dat het enkel over mij ging tot nu toe. Mijn nieuwsgierigheid rees echter met de minuut. Dus ik vroeg hem wat hij deed. De man was heel bescheiden en was iemand die niet veel over zijn leven vertelde aan anderen. Misschien net zoals mij , maar dan veel gereserveerder.   Zanger zei hij. Ik vroeg, hobby? Neen , beroep. Oeps , ik zit daar uit te pakken met mijn ervaringen en mij te profileren als songwriter en nu stond ik tegenover een professional. Dat maakte me even klein. Mijn nieuwsgierigheid steeg en ondanks dat de man niet zo veel over zijn eigen wou vertellen ,wou ik toch meer weten. Een beroeps zanger die interessant is , dat is vrij nieuw voor mij. Maar ik had men leven op tafel gelegd en dat opende wel het een en ander. Ik vroeg ,welke stijl? Jazz en soul antwoordde hij. Ik zei , in de aard van Amy winehouse of hoe moet ik me dat voorstellen dan! Ja zei hij , ze noemen me al eens de mannelijke Amy.Ik kon het niet laten daar dieper op in te gaan en te vertellen hoe spijtig ik haar ondergang vond ,tot het punt waar hij zei dat hij dat ook vond en dat hij ze persoonlijk gekend had. Daar stond ik dan songwriterke met een beroepszanger die af en toe een koffie dronk met wijlen Amy winehouse. Ik voelde me belachelijk klein , maar de man deed daar niet groot over en zei dat Amy ook maar een gewoon mens was. Hij had in de states gewoond en kende heel wat van de wereld. Toen ik het over mijn kite avonturen had vroeg hij me ook of ik Tarifa kende , want ook daar had hij gewoond. Natuurlijk ken ik Tarifa , ik ben er zo vaak geweest en we deelden er onze mening over. Dit was een man die nog maar net in de 30 was en de wereld gezien had zoals weinigen ze nog zien.  Speel je soms ook bij ons in de buurt vroeg ik ? ja zei hij, vorig jaar stond ik op pukkelpop.  Ja ,hij is wel wat verder gekomen als mij dacht ik. Soit , ik moest door en bedankte de man voor het fijne gesprek. Vooral over de valkuilen en de downs van ons vak hebben we daarna nog uitbundig gesproken. Ik zei dat men grootste probleem was van eerlijk te blijven en nieuwe dingen te maken omdat ik net een zeer lange tour achter de rug had met enorm veel optredens en dat ik mijn inspiratie stilaan begon te verliezen. Zolang je doet wat je doet en bent wie je bent komt het wel goed. daar waren we beiden over eens. Zo een gesprek voer je nu eenmaal niet veel als je in mijn schoenen staat , vooral met iemand die er blijkbaar nog meer van kent als mij. Deze kerel had al de kleuren van die regenboog die ik zo zeldzaam vind al gezien.  Ik zette de gitaar in de wagen en reed naar huis. Wat later tikte ik zijn naam Bo Saris  in google en zag dat hij nederlands Idool winnaar 2004 is geweest. Ik vond artikels dat hij financieel aan de grond zou gezeten hebben en door miscontracten te tekenen ook tijdelijk niet meer kon optreden. Maar hij was nu uit dat gat gekropen en deed nu waar hij goed in was. Zingen , zonder schroom. De gitaar heb je op dat niveau niet meer nodig omdat je constant door professionals begeleid wordt op dit niveau.
Ik was blij , wie ik was en dat ik simpel gebleven ben omdat ik weet dat ik in die wereld van onderkruipers en super succes , waarschijnlijk zou ten onder gegaan zijn , net zoals Amy. Nu niet , maar als dit voor mijn dertigste was gebeurt zou ik waarschijnlijk mijn voeten niet meer op de grond hebben kunnen houden omdat ik alle realiteit uit het oog zou verloren hebbend opgaand in de muziek. Dit is wat muziek met je doet met het tijpe mensen zoals mij. Je doet dit net om van de grond te komen en vroeg of laat is er geen weg meer terug. Dat wist ik altijd al en daar ben ik ook streng op geweest zodat ik altijd terug kon kruipen. Ik besefte plots al mijn levenkeuzes en besefte dat ik recht op de plaats was waar ik altijd wilde zijn. Ik ben vrij , nog steeds en doe nog steeds wat ik wil en ik heb niet met het soort vampieren af te rekenen zoals deze man. Ik zie ze wel en ik herken ze blind. Ik blijf en zo ver mogelijk van weg. Ik weet dat soberheid mijn enigste redding is. De man kon dat zien in mijn ogen , dat ik deze weg al afgelegd had en er was diep respect. Tenslotte waren we dezelfde. Onafhankelijk van het niveau leefden we voor onze muziek. We stonden op gelijke hoogte met een heel andere etymologie. De fonkels in zijn ogen vertelde alles. In zijn ogen zat vuur. Zo veel vuur dat je dat zelden in je leven ooit tegenkomt. Ik keek in de spiegels om te ontdekken of mijn ogen dat ook hadden. Neen ,ze hadden dat niet. Maar dat wist ik. Het zou wel terug komen ,dat wist ik. Ik laste een pauze in mijn optredens om te herbronnen. Dat was een goed idee. Bo stuurde me nog een mailtje dat hij me ging opvolgen en wees op het toffe gesprek. Met de wijze woorden; Cherish authenticity. De gibson was 9 jaar oud maar nog in nieuwstaat. Bo had er zelden op gespeeld. Ha ha , dat is nog eens wat anders dan mij. Als ik er 9 jaar op gespeeld zou hebben dan was het vel er van af.

Anyway , respect voor Bo Saris

 

 

De intellectuelen
Ik doe het goed bij de intellectuelen. Ze hangen rond mij als vliegen. Dat is raar want zelf beschouw ik mij helemaal niet als intellectueel. Desniettegenstaande hebben  intellectuelen vaak de grootste bewondering voor mij en vertellen mij dingen over hun leven die ze aan hun eigen partner nog niet vertellen. Zodoende weet ik veel over intellectuelen. Meestal verveelt het mij en snap ik dadelijk waarom ik er zelf geen geworden ben. Maar soms is het ook bijzonder boeiend. Die mensen hebben daar allemaal voor gekozen natuurlijk. Ik heb het hier niet over een aantal onderwijzers en anderen die denken dat ze intellectueel zijn , maar over echte intellectuelen. Je weet wel , dokters , ingenieurs , rechters en jazzmuzikanten bijvoorbeeld.
Ja , zo stonden laatst 5 jazzmuzikanten naar mijn vingers te kijken met de grootste verwondering. Ze vroegen waar ik dat gestudeerd heb . Ik voelde me de grootste bedrieger op aarde. Bij mij komt het 80 procent uit emotie en ik heb mijn eigen systeem zelf uitgevonden i.p.v. te studeren.  Hoe antwoord je dan op zo een vraag? Moest ik het over die 20 procent intellect hebben , ze zouden zich vlug vervelen. Maar ze zien die 80 procent niet ,dacht ik . Ze zien wel de kracht en de energie er achter , maar niet de bron omdat ze getraind zijn alles intellectueel om te zetten. Ach ik laat ze beter in hun denkwereld , want ze zouden het toch nooit begrijpen dacht ik. Maar ik heb hard moeten knokken voor die 20 procent , omdat ik van nature uit meer gezond boerenverstand prefereer dan intellectualiteit. Zodoende leef ik in het moment en niet zo gestructureerd zoals de studies die deze mensen achter de rug hebben. Natuurlijk heb ik ook mijn geheimen en is mijn vingerspel nog niet van de domste , maar ik besef mijn beperktheid beter als geen ander en weet dat ik maar ne kleine vis ben in een grote vijver.
Dus ik zei , och het is allemaal niet zo moeilijk. Ik ben trouwens helemaal geen goede muzikant.
Maar jawel , jij bent Frank Engelen en hebt ' I'm OK' gemaakt , onderschat je zelf niet.  Dat is een meesterwerk. Toch wel fijn om te horen natuurlijk. Men zou er van blozen. Zeker als het al even geleden is. Want ik doe er alles aan om 'I'm OK' te vergeten. Ik ben geen fan van mijn eigen en vind het niet goed dat je blijft hangen bij je vorige werk. Ik wil nieuwe dingen maken. Maar dat is toch wel iets speciaal in de business dat je een doosje met emoties gemaakt hebt dat mensen jaren later nog kan raken. Zou het daarom zijn dat ik het doe? Ik denk het wel. Want als ik sterf dan schiet er niets meer van mij over en in dat doosje zit mijn hele leven. Honderden jaren na mijn dood kunnen mensen me nog leren kennen als ze dat doosje vinden. Eigenlijk toch wel helemaal hypocriet als je het uit die hoek bekijkt , want ik ben nooit geïnteresseerd geweest in titels , diploma's , medailles en andere rotzooi die mensen vaak op hun doodsbrief vermelden.Op mijne moet staan ; lid van geen enkele godsvruchtige of andere vennootschap. Je neemt niets mee. Maar langs de andere kant wil ik wel onsterfelijk zijn met mijn muziek. Hoe fout is dit? Zit dat dan in mijn prehistorisch onderbewustzijn gebeiteld? Net of het mij iets gaat uitmaken want als atheïst verdwijnt toch gewoon alles na de dood. Wat als iemand mijn grootste fan wordt 300 jaar na mijn dood? Wat ben ik daar nog mee? Ik die enkel in het nu geloof. Of zou het komen dat ik geen promotie gemaakt heb voor die cd en dat ik hoop dat ie ooit wereldberoemd wordt in een tijdperk waar mensen terug zot worden van zulke dingen.  Ach ja, iedereen zal wel een hypocriete kant  hebben zeker. Maar langs de andere kant weet ik wel dat als ik hem niet zou gemaakt hebben , ik met de emotie was blijven zitten en dat dit mijn evolutie zou tegenhouden. Dat vind ik nog de beste reden. Korter bij God of spiritualiteit zal je nooit komen zonder te liegen. Want god is een waarheid ofwel een grote leugen , maar zeker niet iets er tussen in.  Ik denk dat het een grote leugen is en dat mooie songs misschien niet de perfecte vervanger zijn , maar korter zal je nooit bij diepgang op spiritualiteit kunnen geraken. Maar beter één halve vogel in de hand dan 10 leugens om je geweten te sussen. Maar dat blijft onder ons hé. Want gelovigen schieten mijn kop er af.
Maar terug gekomen op de intellectuelen stel ik toch vast dat er veel bugs zijn . Je ziet dat goed in de politiek welke gigantische  intellectuele werken er gemaakt worden om hun domme gedrag te verantwoorden zodat je er zelf met gezond verstand niet meer geraakt omdat je weggeblazen wordt door hun overvloed aan studies, waar niemand nog aan uit kan. Vandaar zijn politiekers dikwijls eindeloze dossier verwerkers zonder dat ze de samenvatting nog kunnen begrijpen. Vaak problemen die simpel opgelost zouden kunnen worden met wat gezond verstand. Ook in de medische wereld kom je dat vaak tegen. Dokters met wat gezond verstand die nieuwe dingen doen zijn eerder zeldzaam aan't worden en worden vaak de kop ingeklopt door luie bureaucratische dokters die geld als slijk verdienen en geen behoefte hebben aan evolutie. Ik heb in mijn leven enkele van die mirakel dokters ontmoet. Ze waren niet rijk , maar eerder gewone jongens , maar ze teerden op de passie om mensen te helpen en deden de grootste opofferingen er voor. Ze bestaan , maar veel succes met je zoektocht.
Luie en arrogante mensen kunnen zich gemakkelijk verstoppen achter intelligentie , maar ik kijk er altijd dwars doorheen. Als een werkman ouder word en die leunt eens even op zijn schop dan is het een luierik en een profiteur.Nu schrijf ik 'word' speciaal met een d terwijl ik goed weet dat het met dt is omdat ik zeker niet inetellectueel wil overkomen hier. En daarentegen , als een dikbetaalde intellectueel geen kloten meer doet en nog enkel wat op zijn pc zit te prutsen dan blijft dat een intellectueel en zal nog meer verdienen op kosten van de maatschappij. Dit verklaart de hele crisis. Intellectueel geroof op grote schaal. Vandaar dat ik er altijd wat vies van was. Van beiden eigenlijk , want als werkman zou ik ook geregeld op mijn schop leunen , en ze zouden me vlug een luierik noemen en als intellectueel , zou ik blind worden voor realiteit en 60 jaar teren op een diploma wat ik ooit behaald had , toen ik het nog wel kon. Vandaar vind ik songwriter zo een fijne stiel. Stel je voor dat ze op mijn 20ste mij een diploma gegeven hadden van songwriter en ik daar al 30 jaar op zou teren en mezelf intellectueel zou voelen. Veel muziek zou er niet meer uitkomen denk ik. Ik vind het wel grappig dat ik vaak les geef aan muziekleraars die me zeggen dat ze nu eens iets echts willen leren.  Die mensen beseffen dat hun papiertje enkel een status is wat in de muziek niet werkt.  Neen , als je in de muziek te lang teert , dan komt er niets meer uit. Dat is een eerlijkheid die ik er zo tof aan vind.   De echte luieriken worden er zelfs door blinden opgemerkt. En vaak zijn dat beroemdheden die te lang teren op hun oude successen.
Zelf gebeurt het ook al eens dat ik teer op het vorige. Ik krijg daar niet alleen jeuk van aan mijn ballen, maar je hoort het ook dadelijk als je een kenner bent . Vandaar blijf ik er aan werken , en de dag dat ik te lang ga teren dan zal ik er beter mee stoppen. Muziek is eindeloos en niemand komt ooit helmaal boven.
Dus als iemand me te veel ophemelt dan weet ik dat te plaatsen en probeer ik daar zo weinig mogelijk aan te denken , zodat ik niet herval in rotzooi zoals zo velen.
Hoe je het uiteindelijk ook draait of keert , het draait altijd om geld. Het slijk der aarde. Intellectuelen gaan altijd in het zonnetje staan. Denken ze toch. Maar als je het mij vraagt is dat zure regen. Je ziet hun arrogantie , domheid , luiheid van mijlen ver. En daar schijnt het zonnetje niet hoor al denken ze dat,  als de in hun bekakt  5 sterren restaurant kaviaar aan't eten zijn. Als je ergens ongelukkige en zure gezichten wilt zien , dan moet je daar gaan kijken , dat weet toch iedereen. Want iemand die meer wilt , die zal zijn doel nooit bereiken. Pak nu mij. Ik heb mijn doel wel bereikt. Ik keek de kat uit de boom. Stopte op mijn 47 ste met werken , want dat had ik me altijd voorgenomen dat ik nooit langer dan mijn 50ste zou werken. Ik was altijd een beetje slimmer wel , dat moet ik toegeven. Maar zeker niet intellectueler. Ik deed enkele interessante beleggingen en moet geen klop meer doen voor geld. Zo simpel is het leven met een beetje gezond verstand. Moeilijk was dat niet en ik heb niets gekregen van niemand. Ik heb nooit 1 euro van den dop of ziekenkas gekregen zelfs en heb zelf mijn plan getrokken. Moest geld belangrijk zijn dan zou ik veel meer hebben kunnen verdienen omdat ik het niet zo moeilijk vind als je tussen de regels door kunt kijken.  Maar ik heb genoeg en eigenlijk al veel te veel. Het belangrijkste is dat ik nooit geld met muziek wil verdienen omdat ik dan de verkeerde instelling zou kunnen krijgen. Die apennootjes die ik nu verdien vind ik super lekker. En al die managers die op me af komen kunnen mijn drive niet vernietigen omdat ik ze gewoon buiten kip , omdat ze niets voor mij kunnen doen. Buiten mij misschien rijk maken , maar daar heb ik een hekel aan en  voor je het weet vind je bedorven vissen eieren , zoals bv kaviaar beter als apennootjes  en ga je zingen dat het vanbinnen zit terwijl iedereen ziet dat het vanbuiten zit. Misschien is het dat wel allemaal wat intellectuelen interessant vinden aan mij , maar het is niet altijd wederzijds. Zelf betrap ik er mij op dat ik altijd naar de minder bedeelden stap. Ik vind die mensen altijd zo veel interessanter. Die hebben altijd een verhaal waar je van achterover van valt.

 

Ik denk dat ik vrij ben
Het was altijd al mijn grootste doel. Al is niemand 100 procent vrij. Toch ben ik genetisch geprogrammeerd om de hoogste graad er van te vinden. Vrijheid is volgens mij de moeilijkste uitdaging die je ooit zult beproeven. 98 procent van de mensen zijn slaven , hoe kom je bij die 2 procent ?Dat is de vraag!  
In de eerste plaats moet je power hebben. Daardoor is waarschijnlijk het hele hippie idee niet doorgegaan. Ik ben hippie op alle vlakken , behalve op het vlak van power. Zonder power word je vertrappeld en je kunt duizend maal zeggen dat je dat niet erg vindt , maar toch zal het je in je vrijheid belemmeren.  Je kunt geen hippie kleren kopen zonder geld en ook niet met een oud volkswagen busje rijden . Geen gitaar ,geen benzine ,  geen vliegtuigen , geen concert tickets ,....  Daar is een bepaalde power voor nodig. Maar power is verslavend. Het smaakt naar meer. De meeste mensen raken er hun hele leven niet meer van af. De kunst is te lossen van het moment dat je genoeg hebt en niet meer te willen hebben. Tijd is alles wat je hebt en de meeste mensen vergallen hun leven door naar power te zoeken.  Ze raken zelfs verslaafd aan werken en zeggen dat dat hun leven is om de pijn te verzachten .Dus power met mate is de boodschap.
Maar dat is de kleine materialistische kant die je moet begrijpen,  hoe lelijk die ook is, want anders zal het op niets uitdraaien. De grootste uitdaging zit echter in je hoofd. De prijs van de vrijheid zal je duur moeten betalen omdat de wereld eigenlijk één grote leugen is. Mensen spelen die leugen mee uit safety , maar beseffen niet dat ze er in blijven hangen als ze dat te lang doen. Bevrijdt jezelf van leugens en vooral de leugens die je jezelf hebt wijs gemaakt , want dat zijn de ergste. Iedereen heeft een bepaald punt waarop hij of zij breekt. Zoek dat punt voortdurend op zodat je daar ten volle van bewust  bent. Met je eigen leugens of breekpunten geconfronteerd worden is iets waar de meeste mensen niet tegen kunnen. Deze mensen zijn verloren. Ze hebben geen enkele kans op vrijheid. Het zijn schapen die zich enkel nog in de massa goed kunnen voelen met het gedacht dat ze er bij horen. Zorg er vooral voor dat je er nooit bij hoort , want dan ben je nooit vrij. Maar passeer er af en toe eens . Vrijheid is dus niet enkel doen wat je wil , maar ook denken wat je wil. En daar sneuvelt de grote massa. Van in de kleuterklas word je dat al afgeleerd en zodoende stopt het al bij de meesten daar. Wees niet bang om anders te zijn , want als je vrij wilt zijn dan ben je gegarandeerd de vreemde eend in de bijt.
Wees ook alert op automatismen. Vraag je voortdurend af of je ze nog wel nodig hebt , want de meeste mensen hangen zo af van al het voorgaande en zullen die gedragingen nooit afleren zelfs als ze overbodig of nadelig worden dat het hun vrijheid belemmert.
Iedereen maakt fouten in zijn leven ,maar weinigen geven dat toe. Zoek je fouten en vraag je af waarom het fout ging en of daar een herkenbaar patroon in zit. Heb geen vooroordelen want overal zijn uitzonderingen.  Vrijheid is het zien van die uitzonderingen en niet het stigmatiseren van een groep. Dit laatste heeft te maken met angst. Angst is ook één van de grootste vrijheidsrovers. Het belemmert je te leven. Gezonde angst is wel goed , maar weinigen die dat kunnen. Je mag angst hebben omdat het leven zeer gevaarlijk is en vol risico's. Neem risico's ,want het leven is zinloos er zonder , maar wees er van bewust als je ze neemt. En bewonder. Bewonder alle mooie dingen rondom U en laat je niet afleiden hier in.  Weet dat vrijheid niet controleerbaar is en dat het er alle momenten mee gedaan kan zijn. Besef bewust als je met vrijheden geconfronteerd wordt dat dit niet zo vanzelfsprekend is als het lijkt. Gemakzucht kan ook de vrijheid beperken. Soms moet je tegen de wind in om vrij te zijn en dat kost moeite. Ga niet altijd gewoon met de stroom mee en bekijk de uitspraak ' go with the flow'  zeer kritisch omdat dat een nep gevoel van vrijheid kan geven.
Laat los. Vooral het overbodige. Kijk voortdurend in je agenda en probeer zo veel mogelijk te schrappen wat je vrijheid zou kunnen belemmeren. Probeer zonder agenda te kunnen , want daar begint echte vrijheid mee.  Doe niets waar je niet honderd procent achter staat , ook al lijkt het onoverkomelijk. Niets is onoverkomelijk en ga op zoek naar wie jij bent en doe wat jij vindt wat je moet doen. Zoek je ware aard. Zoek de dingen die je moet doen om niet te verzuren. Alles is kraakbaar en alles heeft zijn geheimen die je kunt doorbreken. Leg je lat lager op dingen die energie rovend zijn en hoger op dingen die je energie geven.
Krop niets op. Als je trauma's of opkroppingen hebt , zie dat je ze kwijt raakt. Al lijkt dat niet evident , de antwoorden liggen meestal recht voor je neus , maar je loopt er te vaak aan voorbij.
Je lichaam is het ultieme wapen van vrijheid. Er zonder gaat het niet. Kijk wat je met dat lichaam kan doen om nog vrijer te worden. Haal het maximale er uit en luister zeker niet naar dokters die het tegendeel beweren.  Je kunt er enorme pech mee hebben door een ongeval of door erfelijkheid , maar doe wat je kan , en geef nooit op.
'know your enemy'  .  Vrije mensen stralen en als je straalt wek je jalousie op . Wees daar niet blind in , want de gevaarlijkste vijanden zijn degenen die je niet ziet, zoals naaste kennissen of  familieleden bijvoorbeeld. Het zijn meestal die , die je kwetsbare plek kennen en er misbruikt van kunnen maken om je te raken , die het ook doen. Val je vijanden niet lastig ,omdat je ze dan net geeft wat ze willen. Je bent je vrijheid kwijt dan. Maar probeer ze zoveel mogelijk te vermijden en besteed je tijd nuttig. Zij zijn tenslotte degene die jou altijd willen uitnodigen omdat ze zelf leeg zijn en jou energie willen stelen. Zoek de weinige 'open minded' mensen die er nog rondlopen op en probeer die andere te vermijden. Je zal zien dat je veel vrijer wordt en de energie terug krijgt.

Vermijdt elke vorm van verslavingen.Ze beperken je vrijheid en levenskwaliteit en verminderen het echte genot.
Voila , die dingen deed ik allemaal en door de 'University of life' ben ik er zelf achter gekomen dus zal ik het niet zo vlug vergeten ,denk ik.

Ik denk dat ik vrij ben.

 

Zou dat karma kunnen zijn?
Hoeveel van alles wat we zien is echt. Is het niet allemaal reclame en bullshit als het er echt op aan komt?  En overheerst egoïsme niet altijd.  Maar goede mensen bestaan nog en één van mijn grootste doelen was er ooit ééntje te zijn, al heb ik het gevoel dat ik meestal faal omdat ik zelf zo veel met mezelf bezig ben als artiest en sportman. Maar ik zou mijn kans krijgen.
De meeste mensen beseffen niet hoe goed ze het hebben ,tot ze zelf in nood zijn. Mijn turbulente leven zorgt er al eens voor dat ik ook af en toe in nood ben. Dat houdt me alert. Ergens in mijn onderbewustzijn zoek ik het altijd wel op, denk ik.  Ik heb een grote hekel aan controle en leef mijn leven gevaarlijk en intuïtief,zodat ik nooit het gevoel krijg dat alles gecontroleerd is , want daar wordt je een lui en saai mens van. Bovendien schrijf je dan enkel slechte songs.
Ik was dus weer eens in nood. Op een mooie zomerdag landde ik bijna in de donker in Doussard.  De grote landingsplaats  in Annecy.  Ik was vrij euforisch na die mooie vlucht dat ik  een frisse Kronenburg bestelde om na te genieten , tot ik plots besefte dat ik mijn radio en gsm vergeten was en ik mijn vrouw en kinderen ,die boven aan de Col de Forclas stonden  met de wagen, niet kon bereiken.  Niet echt mijn gewoonte ,maar het was een overhaaste start omdat ik eerder niet beslist had te vliegen en het weer er aanvankelijk slechter uit zag.  Zoekend naar mijn radio , kwam ik tot een andere vaststelling. Ik had de fucking autosleutels nog in mijn binnenzak zitten!  Het was reeds donker nu en daar stond ik dan.  Fuck , hoe gaan die nu beneden geraken ?  Daar was nu niemand meer en ze stonden er gegarandeerd alleen nu omdat ik de laatste was aan de start. Ik zie ze nog niet te voet die 15 km steile berg naar beneden wandelen midden i n de nacht.  Doussard was wel nog vol paragliders. Omdat ik dacht dat ze solidair zouden zijn en ik er wel ééntje kon vinden die mij naar boven kon brengen , ging ik rondvragen.  Niets , zelfs de mensen waarmee ik eerder toffe gesprekken had.  Ze hadden allemaal géne tijd. Sommigen waren zelfs grof en negeerden mij gewoon alsof ik daar niet stond. Het was niet hun probleem. Tot zover paraglide solidariteit dacht ik.  Zelf zou ik nooit in paniek zijn , omdat ik iemand ben die zijn plan wel altijd trekt en altijd wel op mijn poten terecht komt. Ik vind zulke dingen zelfs uitdagend en heb het wel eens graag. Maar mijn vrouw en kinderen daar boven achterlaten midden in de nacht was iets anders. Gek genoeg was dat net die éne  keer dat ze eens mee gingen ,want ik ben niet het type paraglider dat zijn vrouw lastigvalt met zijn sport en trek altijd alleen mijn plan en laat de anderen doen wat ze zelf willen. Ik praat er zelfs nooit over thuis omdat ik nog wel andere dingen heb om over te praten.   Dus besloot ik het énige te doen wat nog restte. En dat was zelf naar boven gaan. Ik zie mij nog vertrekken met een 20kg zware zak op mijn rug. Ik had al enkele kilometers afgelegd op het vlakke stuk , maar wist dat ik uren nodig zou hebben en het eigenlijk een vrij idioot plan was.  Maar als een gek ging ik door. Tot plots een wagen stopte. Ik legde mijn probleem uit . Stap maar in zeiden ze! Wow bingo!  Een Fransman uit Parijs van Aziatische origine en een Russisch meisje reden met mij de hele weg naar boven. Oef dacht ik. We hadden hele toffe gesprekken en ik had al vlug door dat Luka , het Russische meisje een oogje had op Jean Baptiste aan het stuur , maar dat Jean Babtiste zo een brave computer freak was die zelf geen initiatief durfde nemen, dat er nooit iets van zou komen. Hij was de goedheid zelve en dat haten sommige vrouwen. Luka was eerder van het extreme type dat eerder op stoute mannen viel vogelde ik uit.  Zou ik ze nog vlug koppelen ? Dacht ik ! Want het zijn tegenpolen en dat is een pluspunt voor een koppel. Ach , neen.  Hij moet het zelf maar doen , want dat is de grondslag voor een langdurige relatie. Er zijn nu eenmaal bepaalde regels in het leven.   Maar ik was safe en eeuwig dankbaar. Toen we boven aankwamen was de auto weg. Shit!  Het is toch niet te geloven. Al wat ik genetisch te veel aan verstrooidheid heb , heeft mijn vrouw te veel aan doordachtheid en zodoende had ze de reservesleutels natuurlijk bij.   Wil je nog naar onder vliegen, vroegen ze?  In de donker, hmm.....    Het duiveltje in mij begon in mijn achteroor te praten . Als ik kan vliegen , dan vlieg ik , weten mensen die mij een beetje kennen maar al te goed. Maar ik besliste om het toch maar niet te doen zonder Gsm omdat ze me nooit meer terug zouden vinden , moest ik nu verkeerd aankomen. Dus de hele weg naar onder weder gereden. Anderhalf uur had dat grapje geduurd en ik had ze van hun avondeten gehouden met mijn grappen. Zo schuldig en dom heb ik me zelden eerder gevoeld in mijn leven.  Ik greep naar mijn portefeuille en gaf hem een briefje van 50 , maar dat wou hij niet hebben. Dus ik gaf een briefje van 20 , wat hij opnieuw weigerde. Maar ik zei allé , jullie hebben niet kunnen eten in het hotel en hebben een pak naft opgereden en tijd verspild. Het is toch logisch dat ik je hier iets voor wil geven, drong ik aan. Neen , neen , neen zei Jean Baptiste , ik wil je geld niet! 
Toen ik nogmaals aandrong zei Jean Baptiste iets dat ik nooit in mijn leven meer zou vergeten.  Kijk , zei hij!   Je bent mij misschien schuldig dat ik je nu uit de nood geholpen heb. Als je echt quitte wilt zijn met mij , moet je zelf een goede daad doen voor iemand anders!   Dat is alles wat ik wil.
 Mijn mond viel open. Was dat Jezus christus verkleedt als Aziaat die nu hier voor mij stond?  Jean Baptiste reed weg en mijn mond stond nog steeds open.  Van al dat  'mond open staan' had ik nu verschrikkelijke dorst gekregen en kwam terug op de camping waar mijn vrouw en kinderen rustig frietjes aan't eten waren . Ze vroegen , waar bleef je zo lang?  Hahaha , idioot dacht ik bij mezelf. Trek hier vlug maar eens die wijn open.
Een half jaartje later besliste ik een boxspring bed te gaan kopen en plaatste mijn oude bed op kapaza. Ik kan je 200 euro er voor geven , maar ik heb geen wagen , zei een geïnteresseerde!  Ik dacht ok , het was in Hasselt , dan zal ik het wel even brengen met mijn minibus.  Toen ik daar aan kwam zag ik een mooi en jong meisje volledig ingepakt in een zwarte burkini.  Ik droeg het bed in haar slaapkamer . Het was een erbarmelijk huur appartement .Er stond niets , helemaal niets. Het enigste wat ze had was het bed dat zei van mij ging kopen. Mijn nieuwsgierigheid liet me enkele vragen stellen en zo kwam ik er achter dat ze helemaal blut uit een echtscheiding was gekomen en dat ze haar leven van niets terug wilde opbouwen. Ze was verdrukt geweest , wat al eens gebeurt met vrouwen in die cultuur , maar ik stond te kijken van haar intellect , haar welbespraaktheid en haar doorzettingsvermogen om er uit te raken. Helemaal in de steek gelaten door haar familie omdat scheiden en schande is in dat milieu en ze mocht nog van geluk spreken dat ze niet vermoord werd.  Toen ze mij de 200 euro overhandigde , gaf ik die terug aan haar. Onmogelijk dat geld te accepteren, dacht ik!  Ik dacht aan Jean Baptiste en zag zijn geest helder voor mij verschijnen .  De geest zei ; goed gedaan jongen , dit is wat ik bedoelde!
Ze stond met open mond te kijken en ik reed terug naar huis met een zeer goed en voldaan gevoel. Zou dat karma kunnen zijn ?

 

 

Ik moest 6 weken daktarin zalf gebruiken.
Ik had altijd al een hekel aan succes. Misschien is dat wel de reden , dat ik altijd stopte voor ik ergens te goed in werd? Van het moment dat ik iets kon , werd ik het beu en begon gewoon iets anders. Maar omdat ik mij nog al vlug verveel , begon dat niet succesvol zijn mij ook een beetje de keel uit te hangen. Ik kreeg er zodanig jeuk van in mijn ballen,dat ik dacht maar eens te gaan veranderen. Zou ik het dan toch maar eens proberen? Hoewel ik op voorhand al weet, dat ik mij dood ga vervelen, als het waarheid wordt. Of was mijn biologische klok aan't tikken , en besefte ik dat ik het nu of nooit moest doen? Hoe saai het ook is , ik wou het wel eens proberen!  Misschien was ik wel niet succesvol omdat ik er te stom voor was , beeldde ik me even in! Ha ha ha ! Misschien kan ik het gewoon niet en heb me het voorgaande enkel ingebeeld? Ja , dat is nu de paranoia waar ik mee moet dealen. Maar het blijft wel een uitdaging en dat is dan wel weer spannend.  Misschien moest ik het dan toch maar eens proberen , dan kon ik later er nog alles aan doen om het te niet te doen. Want hoe kun je nu op voorhand succes al veroordelen zonder dat je het zelf ooit beleefd hebt? Toch deed ik dat! Niet fair dus ,voor een open minded mens vond ik, maar er zijn nu eenmaal weinig succesvolle artiesten die ik bewonder. Mijn grootste favorieten zoals Jim Crocé , Robert johnson waren pas succesvol na hun dood. Zelfs Louis Neefs , welk ik enorm bewonder verkocht pas toen hij dood was. Dat vond ik interessante artiesten , die nooit hebben moeten lijden onder dat ellendig succesvolle bestaan. En van de meeste artiesten die succesvol zijn  is het een publiek geheim dat hun beste nummers geschreven waren toen ze nog klein en in de klim waren.
Maar succesvolle mensen , daar kreeg ik doorgaans teenschimmel van. Maar ok , succesvol worden , hoe moeilijk kan dat zijn? Gewoon eens heel even doorbijten en de juiste trucjes gebruiken. Je maakt van jezelf een legende, als je dingen doet die niemand anders kan. Zo moeilijk kan dat nu ook weer niet zijn! Even zoeken , waar de clue is en dan gewoon blijven doorgaan. Zo simpel is het! Dus begon ik er aan. Pak nu bijvoorbeeld Jimmy Hendrickx dacht ik , die was succesvol en toch heb ik aan hem geen hekel gehad. Hoe kon dat komen? Jimmy , was toch niet anders dan de anderen.  Hij speelde gemiddeld 9 uur gitaar per dag. Ga er maar vanuit dat je dan beter wordt als je 9 uur per dag speelt! Ik kom met moeite aan een uur of twee! Dat merk je nu wel goed , als je mijn gitaarspel naast dat van Jimmy legt. Alhoewel , ik durf er gif op nemen dat Jimmy niet zo'n goede fingerpicker was als mij. Neen van fingerpicking , maakte hij niet zijn prioriteit. Hij had zijn roots in de blues en gebruikte dit om sneller ,harder en gevarieerder te spelen. Wat een genie die Jimmy! Je moest Jimmy niet vragen wat een E 7#9 akkoord was want hij had die verdorie uitgevonden! Ja, focussen kon die Jimmy wel! Hij focuste zich zo veel tot de hele wereld wist wie hij was. Zelfs Eric Clapton was huilend naar zijn kleedkamer gelopen , toen hij geconfronteerd werd met Jimmy's natuurkrachten. Ik durf er gif op nemen dat Clapton soms niet aan die 9 uur per dag kwam bij Cream toen.

Maar ok , ik ging er aan beginnen. Ik pakte mijn gitaar en plots verscheen er een wit licht. Daarin verscheen de geest van Jimmy Hendrickx. Laat toch zijn man, zei Jimmy's geest! Kijk eens naar mij ,ik ben nog geen 30 geworden. Ik ben in mijn eigen kots gestikt moederziel alleen. Toegegeven , heb ik mij wel rot geamuseerd met die gitaar toen , maar gitaar is niet alles in't leven. Denk gewoon aan je vrouw en kinderen en geniet daarvan man. Dat is nu het laatste wat ik verwachtte van Jimmy Hendriks geest! Man man ,verdorie ! Hij had wel een punt ,dacht ik!

Hoewel ik graag speel en on the road ben kom ik ook nog altijd even graag thuis naar mijn geliefden. Toen besliste ik plots , toch maar niet succesvol te worden. De jeuk aan mijn ballen was over. Voor de teenschimmel moest ik nog 6 weken daktarin zalf gebruiken.

 

Een ziel is maar een ziel
In mijn filosofische benaderingen  vond ik de ziel wel het interessantste van een wezen. De rest zijn maar wat botten , vlees en bloed en een hoop smurrie. Maar is een ziel eigenlijk wel zo interessant ? Want een mens denkt natuurlijk niet verder dan zijn neus lang is. Maar stel dat ik eens verder zou denken dan mijn neus lang is en ik ga in de veronderstelling , die zo goed als door iedere wetenschapper erkend is, dat onze technologie nog in zijn kinderschoenen staat .Onze computers  zijn op dit moment nog steeds niet meer dan opgewaardeerde telmachientjes , die lang niet de kracht hebben , die ze zouden kunnen hebben. Misschien gaat het nog wel wat eeuwen duren , maar vast staat dat ze ons veelvuldig zullen overtreffen. En natuurlijk als ze ons gaan overtreffen , dan zijn er natuurlijk nieuwe mogelijkheden. Eén van die nieuwe mogelijkheden gaat zijn dat ons brein perfect downloadbaar gaat worden. Dus als een mens dan stervende is dan kan die gedownload worden . Dus die ziel , die eigenlijk in dat brein zit kan men verplaatsen in een robot die onsterfelijk is. De vraag is , ben je dat dan nog wel? Natuurlijk ben je dat nog wel want iedere herinnering of karaktertrek zit daar nog in. Zelfs je trauma's , angsten of mooiste momenten. Je kan perfect langs je partner gaan liggen en dezelfde lieve woordjes zeggen die je altijd als zei. Je humor of je vervelende kanten heb je nog steeds tot in de laatste detail. Je kan herinneringen ophalen van vroeger en er nieuwe maken. Je partner heeft exact hetzelfde gezelschap dan dat die altijd al had , en kan terug de meest intieme momenten met je delen zoals vroeger. Niets , maar ook totaal niets is veranderd buiten je lichaam dat weg is en vervangen. Dat lichaam , was toch nooit zo belangrijk , want Tracy Chapman zong ooit 'all that you have is your soul' .  En die Soul is er voor 100 procent.  Net die ziel zorgde er voor dat je partner verliefd werd op jou en je zo speciaal vond. Die ziel zorgde er voor dat sommigen je graag hadden en anderen dan weer niet. Die ziel is een unieke samenstelling , waar er nooit 2 van zijn. Maar nu komt de vraag natuurlijk ! Is die dan nog zo belangrijk?  Want als je downloadbaar bent dan kun je natuurlijk ook wel meerdere kopieën maken. Dus bijvoorbeeld  4 van dezelfden. Die kunnen dan met elkaar eens een potje kaarten. Een goede test of je eigenlijk wel met jezelf kan leven. Zou je beste maatjes worden met jezelf , of heb je een hekel aan jezelf?  Dat zal van ziel tot ziel schelen denk ik. Foute zielen zullen dik gekloot zijn denk ik terwijl goede zielen wel gaan kunnen genieten van elkaar.  Maar hoe dan ook , de vraag is wie van de 4 ben jij nog eigenlijk? Of ben je dat alle 4?  Zouden we der dan eentje missen , als we eentje uitschakelen en naar de schroothoop brengen of niet?  Want zo speciaal is die ziel eigenlijk helemaal niet meer daar we der nog 3 identieke andere hebben ?  Neen , die zouden we niet missen. Want 3 zielen , dat zijn er al 2 te veel voor een normaal huishouden goed te laten draaien. Dus die andere 2 mogen ook weg zodat het leven , terug zijn normale gangetje kan gaan. Maar wat heb je dan in de vuilbak gegooid uiteindelijk ? Ja , ja 3 perfecte zielen.  Net hetzelfde dan een gewone alledaagse moord , buiten dan het feit dat je daar geen Kopie van achter de hand hebt. En wie gaat de beslissing dan nemen van welke 3 we in de vuilbak gaan gooien en welke mag overblijven ? Och ja , dat is niet zo belangrijk want een ziel is maar een ziel.

 

 

 

Is dat niet Cool?
Ik heb de mooiste job ter wereld. Songwriter.  Eén van mijn dromen die ik nooit dacht waar te maken. Door enkele toevalligheden heb ik dan die droom toch waar gemaakt.  Het begon allemaal op mijn twintigste. Toen ik 20 was , zat ik in een dipje nadat een lief het uitmaakte. Ik stond op een brug , om er van af te springen omdat ik genoeg van alles had en kreeg plots de gedachte . Als ik nu eens gitaar zou spelen zoals Jim Crocé in plaats van mij te pletter te storten op een voorbij rijdende Camion ? '
Dat was een goed idee!  Ik luisterde zo veel naar Jim Crocé , die liefdesverdriet als geen ander in een song kon zetten en een pak donkerder en dieper kon gaan , dan de donkerste mens die in een gekkenhuis zou kunnen voorkomen.  Toen het wat beter met mij ging , kreeg ik terug heimwee naar al dat donkere.  Zulke gevoelens zijn de meest intense gevoelens . Ja, dat is wel echt mijn ding hé. Ik ging genieten van de pijn. Het jammere  is dat ik van Jim crocé hield en dat die het grootste talent was , samen met zijn compagnon dat ooit op de aarde heeft rond gelopen , waardoor die muziek ook één van de moeilijkste is van allemaal.  Het gitaarspel van johnny cash heeft meer gemeenschappelijk met een krekel dan dat van Jim Crocé om het zachtjes uit te drukken , en neen , ik heb Cash helemaal niet laag op hoor. Bovendien had je in 1988 nog geen computers of gitaar tabelatuur.  Al lopen er natuurlijk idioten rond die denken dat je er met notenleer ook komt. Eén van die idioten was ik en na van alles geprobeerd te hebben begon ik aan een zelfstudie notenleer , tot dat ik er achter kwam dat ik met deze middeleeuwse methode  2 jaar kostbare tijd had weg gegooid. Ik kon toen al behoorlijke stukjes spelen hoor , maar zoals iedereen die notenleer doet , vergeet je stukken  als de pest en zie je er geen rode draad in. Eigenlijk ben ik nog nooit iemand in mijn leven tegen gekomen die op hoog niveau kon improviseren met notenleer. Allemaal idioten die in boekjes moesten kijken om te spelen.   Na wat verschillende leraars zijn afgelopen , kwam ik plots bij een heel ervaren leraar in het muziek o droom die mij zei ; 'notenleer is voor spasten' . Zeker niet voor gitaar. Alle intelligente stukken zijn in tabelatuur en bovendien , een solo van Jimy Hendricks , dat krijg je nog niet eens op die middeleeuwse  notenbalk.  Eindelijk eens iemand die op hoog niveau speelde die me raad gaf.Hij leerde me denken.  Van toen af aan begon het stil aan iets beter te worden met mijn gitaarspel al was ik toen al 27 .  Helemaal vergeten , was ik nog niet dat ik ooit van de brug wou afspringen , maar het leven had mij opgeslokt.  Mijn vrouw is de liefde van mijn leven en ik had nog interessante actie hobby's. Het leven ging zo zijn gangetje en mijn gitaar was niet meer het enige wat ik had. Maar nooit heb ik ze echt in de steek gelaten . Dat deed mijn gitaar ook niet met mij. Ik bleef spelen omdat ik moest spelen. Ik kan mij niet voorstellen dat ik geen gitaar zou spelen. Ik schreef honderden songs in die jaren. Ik deed niets met die songs. Van het moment dat ze af waren , begon ik aan de volgende. Het was het schrijven zelf wat mij plezier deed. Ik was immers nog steeds verslaafd aan de diepte in een wereld die elk jaar oppervlakkiger werd.  Diepgang was al lang niets meer waar mensen naar opkeken, maar oppervlakkigheid , dat was de nieuwe trend om cool te zijn. Dan maar niet cool. Cool is voor losers dacht ik . En ik moest ook helemaal niet cool en stoer zijn omdat ik al cool en stoer genoeg was in al die sporten die ik deed. Dus gingen we voor niet cool.  Iedereen pakte die jaren uit met stoere dingen zoals metal , speedlicks , en andere sportgitaar. Ik speelde dat wel eens voor fun , maar was altijd meer aangetrokken tot de akoestische ballades.
In de jaren 90 was er niemand meer die dat nog deed of durfde. Enkelingen zoals Guido Belcanto gingen er nog voor , maar bleven totaal uit de massa belangstelling.  Dat waren dan mijn voorbeelden . Ik dacht bij mijn eigen. Belcanto woont in een caravan en Jim Crocé heeft nooit een dollar gezien tijdens zijn carriére , en dat was dan nog de goede tijd. Ik ben al verloren voor dat ik er mee begonnen ben.
 Dat was een goede gedachte. Want ik wou er totaal niets mee bereiken en schreef louter , maar ook louter voor mezelf alleen. Ik schreef boeken vol songs . Ik herinner ze mij nog allemaal. Een song waar je iets bij voelt vergeet je nooit. En ik voelde iets bij al mijn songs. Want degene waar ik niets bij voelde smeet ik in de vuilbak.
Jaren later toe ik al diep in de veertig was gebeurde er iets onverwacht. Ik werd op pensioen gezet. Het was allemaal wat louche en in corrupte omstandigheden waar ik niet echt over wil uitwijden omdat ik er vrede mee heb, en zo blij ben dat ik er weg ben. Er was ook zo veel gebeurt in die jaren dat je met een boek nog niet zou toekomen , moest ik het vertellen , maar dat hou ik voor mezelf. Ik was dus op pensioen. In begin vond ik dat erg , maar dat is eigenlijk het allerbeste wat mij kon overkomen. Er kwam tijd vrij. Ik had men hele leven al tijd te kort. Net dat tikkeltje om door een bepaald punt van schroom te breken .En nu had ik tijd. Dus ik deed dat ook. Ik brak er door en ging optreden. Hoewel ik wist dat ik begon in een wereld waar dit soort muziek met grove schreden achteruit ging , ging ik vooruit.  Dit was een goede combinatie , omdat er daarom zo goed als niemand meer over bleef die nog akoestische poëzie durfde spelen. Ik durfde dat wel. Volledig naakt. compleet alles uit de doeken doen. taboes , frustraties , euforie, liefde , haat en eender wat je kon bedenken komen allemaal in mijn songs voor zonder enige inhouding.  Ik trek mij geen kloten aan van wat mensen cool of niet cool vinden en doe louter wat mij hart mij vertelt. Ook mijn gitaarspel is niet cool. Ik speel geen showgitaar , maar durf ook wel zacht en psychedelisch te gaan , want anders verliezen de woorden altijd kracht. Dus ik laat het zo.
Dus groot bakkes en tegendraads. Het gekke is , dat ik dacht dat ze mij gingen stenigen of aan het kruis nagelen daar voor , want als ik dit doe , wat ik vandaag op een groot podia doe , gewoon in de alledaagse sociale omgang zouden ze me kruisigen . Maar tot mijn grote verbazing krijg ik telkens weer opnieuw applaus.  De wereld is in ballans dus. Ik kan mijn zegje doen en in plaats van mij te vermoorden noemen ze het nu kunst. Dat is een zaligheid , want geef nu toe , iedereen speelt toch maar een spelletje en niemand durft nog zeggen wat ie eigenlijk wil zeggen . Ik wel. Al ben ik subtieler er in geworden . Ik formuleer het zo , dat de idioot het niet dadelijk begrijpt en degene die er nood aan heeft het toch nog helemaal mee krijgt.  Gevoelige en intelligente mensen , ja dat is zeker niet de meerderheid , maar eerder een zeldzaamheid. Maar als iemand ze tegenkomt , dan ben ik het wel. Ze zitten vaak in die alternatieve cultuur clubs waar ik altijd zo graag speel.
Is dat niet cool?

Als dat niet somber is?
Er wordt al eens van songwriters gedacht , dat ze somber zijn. Maar dat zijn natuurlijk alleen mensen die somberheid niet begrijpen. Er is een constante oorlog tussen de armen en de rijken , de gelovigen en de niet gelovigen , de blanken en de zwarten , de filosofen en de oppervlakkige , de rokers en de niet rokers , de man en de vrouw , de sterken en de zwakken ,de liefde en de hebzucht , de losbollen en de gedisciplineerde,  .......  Allemaal speelterrein van de songwriter . Is hij daarom somber? Neen , natuurlijk niet! Hoe meer je er van begrijpt en bespreekbaar maakt , hoe plezanter dat het wordt. De wereld is niet wit of zwart , maar gekleurd. Niemand heeft het altijd bij het rechte eind. We falen allemaal soms al eens. Maar het zou echt wel zonde zijn om het daar nooit over te hebben . Kan je de wereld problemen oplossen? Neen hoor , een kind weet zelfs dat het daar veel te laat voor is. Moet je daarom somber zijn? Enkel als het zou helpen , maar dat is niet het geval. Maar dat wil toch niet zeggen dat je onverschillig moet zijn. Je mag toch voelen , beleven en proberen. Proberen er iets van te maken. Is het allemaal rationeel? Neen , want het is ook vaak spiritueel. In deze jaren waar rationaliteit het aan't winnen is van spiritualiteit , zijn de gevolgen zo zwaar , dat het vaker en vaker fout loopt. Met rationaliteit kan je soms een voetbalploeg doen winnen. Maar met spiritualiteit kan je een zwakker team zelfs laten winnen .  Je ziet dat vaak als een ploeg een slechte helft heeft gehad en plots bijdraait. Dat is pure spiritualiteit.
Bij iedere evolutie verliezen we ook iets en we hebben de laatste jaren zo veel verloren , dat het lijkt of de sleutel van de oplossing begraven is in de diepste kerker , waar niemand nog het slot van vindt. Toch ligt de sleutel gewoon vlak voor onze neus. Het geheim is soberheid. Genieten van simpele dingen. Maar wie kan dat nog? Ja , ja , die songwriter , waarvan sommigen dachten dat ie somber was. Ieder vrolijk mens kan eindeloos wegdromen in de muziek. Hij wordt geconfronteerd met gevoelens die hij heeft , had , of nog zal hebben. Leert bij ,evolueert  en geniet. Dit in tegenstelling met de echte sombere mensen. Die zijn bekrompen , willen helemaal niet geconfronteerd worden.  Om daar van weg te vluchten willen ze  party's , deejays , beats en natuurlijk die eindeloze power muziek.  Maar zal het helpen , hun somberheid te overwinnen? Natuurlijk niet. Het is een tijdelijke pleister op een wonde die alsmaar groter wordt. Maar op een dag zijn ze oud. De party's zijn over en er is geen power meer. Ze voelen niets meer. Ze zijn vergeten te voelen , door de jaren heen , omdat gevoelens te moeilijk zijn geworden.  Erg hé ! Als dat niet somber is?

 

Terroristen zijn domme mensen

Valt het je op dat terroristen altijd een slecht doel hebben? Meestal is het voor één of ander god die nooit bestaan heeft. Dat wijst op een lage intelligentie. Zou jij jezelf opblazen voor niets, gewoon omdat je denkt dat er iets is, terwijl er eigenlijk helemaal niets is ? En stel , dat je jezelf dan nog wijs gemaakt hebt dat , dit helemaal niets toch bestaat , dan is er natuurlijk nog de vraag of dat helemaal niets nog zou willen dat je jezelf opblaast en onschuldige mensen mee neemt! Welke 'helemaal niets' zou dat willen? Toch allemaal redenaties die de gemiddelde terrorist niet maakt. Hoe jammer eigenlijk. Ik ben zo tegen geweld , maar als er dan toch terroristen moeten zijn die ik niet kan stoppen, omdat het in hun natuurlijke aard zit bijvoorbeeld , of omdat ze niet zonder geweld kunnen door hun marginaliteit , zou ik aan hun willen vragen om eens na te denken om misschien toch maar eens voor een goed doel iets op te blazen i.p.v. altijd maar weer die zinloze doelen. Stel , dat ze zich op zouden blazen in het parlement ? Dat is niet goed te keuren natuurlijk , maar het zou heel wat burgers kunnen verlossen van een Maggie De Block en andere idioten die onze sociale zekerheid levend aan opvreten zijn. Een klein verlies maar bij de eerste verkoudheid die je hebt en je een betaalbare neusspray in je neus spuit ,zou je dan toch even aan die terrorist denken met een minder koud gevoel dan nu het geval is. Ok , we zouden nog schulden hebben , maar minder schulden dan dat er wel een parlement is , daar kun je gif op nemen. Op facebook waren dan slechts 3 vlagjes te zien denk ik , maar dat waren 3 mandatarissen dus dat valt nog mee. Maar de maatschappij zou door bollen , beter als er voor omdat ze minder lastig gevallen worden met de nieuwe wetten die alles nog zo veel slechter als er voor zouden maken. Of dat iemand eens die dikke Jeep van de dienst 'Natuur en bos' zou opblazen. Dan kunnen de kindjes toch terug spelen in bos en de vogeltjes ' die zich meer stoorden aan 'de dikke Jeep van Natuur en Bos' dan aan de kindjes , hadden ook weer rust. Of misschien het Antwerpse Stadhuis , die het leven van hun burgers ondraaglijk maakt met al hun idiote wetten. Zo kunnen de cafés daar weer een tijdje overleven en als je aan je pint drinkt, dan denk je eens aan die terrorist. Of dat ze de flitspalen viseren , zodat de overheid van ellende stopt om er nog te zetten. Dat is nog eens een goed doel , welke de kleine man zal beamen. Of dat ze iedere drone in de lucht afschieten zodat de overheid geen big brother meer kan spelen. Ja dat laatste beetje privacy zou de kleine man wel leuk gevonden hebben. Maar neen hoor, zelfs een klein beetje vreugde , dat gunnen ze de mensen niet. Terroristen zijn domme mensen , ze zullen er nog niet eens opkomen. Nochtans zijn domme mensen onze toekomst. Domme mensen komen er als maar meer in de kijker en ja , natuurlijk worden ze op een dag president van de Verenigde Staten. Die lachen intellect gewoon uit hoor. Hoe minder normen en waardes je hebt ,des te zeker is je toekomst. Men zou eigenlijk het al niet meer moeten leren aan zijn kinderen omdat ze anders kansloos zijn in de nieuwe wereld. Gaan we BB king vereren ? Ben je zot , we hebben Justin Bieber nog zou de president zeggen. Wen er maar aan , het is je toekomst of je het nu wil of niet. Maar om terug te komen op terroristen , kun je ergens wel stellen dat hun domheid natuurlijk nog niet zo slecht is. Anders was de schade zo veel groter .Moesten intelligente mensen dat doen ,dan hadden we iets anders aan onze vis hoor. Stel dat hackers niet de vredelievende mensen zijn , die ze vandaag zijn , ze zouden de wereld lam kunnen leggen op 1 dag. Dus misschien moeten we wel blij zijn dat terroristen niet slimmer zijn, want dan waren we nu al allemaal gesneuveld i.p.v. onschuldige enkelingen. In ieder geval ,nooit een happy end want het is verdorie nooit voor een goed doel. Wat heb ik een hekel aan terroristen , ze zijn nergens goed voor , behalve voor de politieker die alweer nieuwe regeltjes in petto heeft die nog minder gaan werken dan er voor het geval was.

 

Drop zone
Ik ben zo vaak naar Tarifa geweest dat ik nog niet meer eens weet hoe veel keren. Maar ik zal nooit de eerste keer vergeten. Het was alsof ik een nieuw werelddeel ontdekt had. Zoals je weet zijn er in deze wereld weinig steden waar ik van hou. Maar Tarifa behoort wel degelijk tot de uitzonderingen. Het was in 2006 toen ik de eerste maal ging geladen met 2 vrienden en mijn kite gerief. Het begon al in Charleroi op de luchthaven. Ruben had vliegangst en had in de taxfree shop een literfles amaretto gekocht om dat te compenseren. Tijdens het opstijgen draaide hij het ene blad na het andere om van zijn P magazine. Ondertussen zipte hij aan de amaretto. Ook een slokje? Natuurlijk , dat liet Piet en ik niet koud natuurlijk om iets te drinken tijdens de vliegreis. Maar je mag van amaretto zeggen wat je wil , toen we in Malaga landden waren we alledrie strontzat. Dus wij met onze sportboel naar de firma's waar ze wagens verhuurden. Ik had me toen laten wijsmaken door mensen dat je dat niet op voorhand moest boeken , maar dat er altijd genoeg wagens waren om te huren. Wij gingen alle firma's af en kregen hetzelfde antwoord. Sorry ,meneer alles is op. Ha ha ha , daar stonden we dan , strontzat op de luchthaven van Malaga zonder wagen en niets geregeld. Ja dat is typisch mij weer , dacht ik. We begonnen te lachen. Nog nooit zo veel lol gehad , toen we te voet door de hele parking aan't wandelen waren. Ja onze bestemming , Tarifa was nog niet dadelijk in zicht. Van al dat wandelen wordt ne mens weer snel nuchter en als een mirakel begon der iemand op ons te toeteren ergens midden op de weg. Do you need a car?  Yes verdorie , repliceerden wij! Ik dacht die gaat ons sukkelaars eens goed in de luren doen , maar na wat onderhandelen was 300 euro voor de ganse week afgesproken. Ik wist achteraf pas dat , dit ook voor 100 euro kon daar ,dus ik was zeer tevreden , met die prijs. 100 Euro de man is nu ook niet de kop af. En daar gingen we. We reden langs Gibraltar en ik dacht even aan de foto van John lennon en Yoko ,voor die rots. Dit was een goed teken. We kwamen nog rond 19h aan op de camping en hebben nog een uurtje gesurft op een van de mooiste plaatsen van deze aardbol. Wat voelde ik me goed. Vibes hingen in de lucht en het beste moest nog komen. Dit was in één van onze ruigste periodes en het probleem ontstond al bij Ruben die te lang zonder cannabis zat en op zoek ging. In Tarifa had je alles natuurlijk. De muziek van Jim Morrison draaide gewoon in de cafés alsof de sixties nooit geëindigd waren. Hier moest ik zijn dacht ik. Tot er in één van de donkere steegjes een raar figuur op ons afkwam die ons Hasj aanbood. Dat liet Ruben niet schieten en maakte een deal voor 50 euro. Ik zei , niet doen , pak twintig of zo , maar die gast ziet er niet zo betrouwbaar uit. Ruben wou het briefje aan die gast geven , maar ik zei , wacht even tot je het ziet. Dat vond Ruben goed en de kerel zei , ik heb het niet bij en ga het even halen. Ik dacht lap , dat klopt niet ,seffes staat hier de politie met een combi en vliegen we de bak in. Maar de kerel kwam terug en gaf stiekem onder de gordel een stukje aan Ruben. Ruben gaf de 20 euro en wij reden naar de bungalow. Ik zie ons nog zitten , de hele tafel vol bier en whisky en nu een sigaret rollend. Ik had nog nooit hasj gezien en was eens benieuwd. Zelf ben ik niet zo drugs achtig , maar ik ging natuurlijk niet de onnozelaar uithangen en het hoorde der allemaal bij vond ik toen. Na de eerste sigaret vroegen we aan elkaar ?  Voel jij iets? Ja , ik wel of neen , niet echt , of , ik weet het niet , dat komt langzaam aan of zo. Maar na een kwartier wisten we het zeker. Dit is een gewone sigaret. Ruben rook eens aan de Hasj . Verdorie wat riekt dat zoet. Dat is speciale. Ik moest dat niet doen , en dacht , nu heb ik hier eens twee specialisten bij ,waarvan, ik het ga horen, ha ha ha.  Tot Ruben er eens in beet. Verdorie dat was geen hasj , maar gewoon een dropje van een snoepwinkel. Die kerel had van ons 20 euro aangenomen en was achter het steegje naar de snoepwinkel gegaan , en had ons een dropje afgeleverd. We hebben nog nooit zo hard gelachen als toen. De volgende dag , heb ik het vel van mijn handen gekite. Hoge golven , veel wind ,zalige warme zee. Wat wil je nog meer. Piet deed het rustiger aan en Ruben die ging beginnen en mijn advies genegeerd had van eerst wat grondhandling te gaan doen bij ons in België , was zo veel en zo hard op zijn bakkes gegaan dat hij het kiten voor gezien hield.En geloof me , Ruben was een sterke kerel die veel kon hebben hoor.  Ik herinner me nog dat er een oude man zijn kite terug wou oplaten toen hij met zijn bakkes door het zand gesleurd werd. Ik had Ruben verteld dat dit zeker niet mocht voor de veiligheid , maar Ruben stak zijn duim omhoog tegen de oude man. Ik dacht , dit wil ik niet meer zien en draaide me om diep in zee. Ik heb nog ene keer over mijn schouder gekeken en zag de oude man meters ver achterover vallen terwijl Ruben over het hele strand werd gesleurd tot zijn kite ergens in een strandbar gestopt werd. Man , man , man soms kan je beter naar mijn wijze raad luisteren , maar ok , ik had alles gedaan wat ik kon , en was uiteindelijk zijn begeleider niet omdat hij niets serieus nam. Maar dat niets serieus nemen had wel zijn charmes bij Ruben.Maar toen ik later terug kwam uit zee , bleek de schade nog niet zo groot. Geen doden , enkel Ruben met een iets te groot respect plots voor de regels van de natuur.  Die zelfde avond gingen we de stad in en wie kwamen we daar tegen. Ja , toch weer dezelfde kerel die ons niet meer herkende wegen zijn toestand en die vroeg aan ons of we hasj moesten hebben. We hebben Ruben , die die dag al zoveel op zijn gezicht gegaan was, moeten tegenhouden , toen hij die kerel op zijn gezicht wou slaan. Lol , wat was me dat toch allemaal. Tot we op de hoek van de straat een winkeltje van waterpijpen tegen kwamen genaamd little Amsterdam. Het duurde niet lang of Ruben vroeg aan de uitbater , mister do you got some Hasj? De kerel was eerst wat argwanend , maar legde een blok van zeker 2 cm op zijn toog. Omdat Ruben nog even naar de pijpjes aan't kijken was ondertussen , zag je de kerel ongemakkelijk worden. Ruben had dat door en zei toen plots. Is it illegal ? ha ha ha . Die kerel antwoordde , yes it's a little bit illegal. Maar op zo een toon dat we een minuut aan één stuk niet meer konden stoppen met lachen. Die lach van die kerel gecombineerd met Ruben zijn lach zal ik niet meer vlug vergeten in mijn leven.  In ieder geval , er was hasj en genoeg voor 20 man een week zoet te houden. Ik heb voor de rest van de week Ruben enkel nog op het strand zien blowen terwijl wij aan't kiten waren. Ik leerde er de backrol en probeerde er ook wat frontrollen. Maar vooral herinner  ik me dat ik zeer hoog gesprongen heb in Tarifa met mijn kite. Man beleefden wij een lol. En niemand ruimde op in die bungalow. We aten met hetzelfde mes en zonder vork en dronken uit hetzelfde glas. De hele tafels waren bedekt met bierblikjes , whisky flessen , zodat ze stilaan op de vloer kwamen ook. Je moest goed uitkijken waar je liep om je poten niet te breken in die bungalow. En s'avond altijds goed op stap. Meisjes wilden ons bij de vleet versieren , maar die negeerden wij volledig omdat we allemaal dol waren op de onze thuis  en zo veel lol hadden dat het zelfs niet eens in ons opkwam. We lachten ze gewoon uit. Wat hadden wij fun.
Na die week moesten we vertrekken en Ruben zijn kite sleepte half over de grond omdat hij niet echt een goede inpakker was. Maar een uurtje voor vertrek hebben we de bungalow opgekuist en die was weer heel netjes en er waren geen klachten over ons. Dat deed me even denken aan mijn vrouw , die me vaak op mijn manieren in het huishouden gewezen zou hebben moest ze erbij geweest zijn. Maar eigenlijk , met een uurtje opruimen op het eind van de week , spaar je vele uren onzin leerde ik bij . Je stapt gewoon over de rommel en geeft geen moer om je reputatie bij anderen. Verkoop dat maar eens aan een vrouw! Dat zou verrassend wel eens mijn stijl kunnen zijn , lol .  Maar dat zou ik thuis toch nooit verkocht krijgen ,maar ok , het was super plezant van eens meegemaakt te hebben.We aten goed en zagen zelfs echte walvissen bij de vleet in de zee. Over het dropje hebben we nog vaak gelachen en we moesten moeite doen om de Hasj , die voor 20 man was op te krijgen. Gelukkig dat Ruben 90 procent voor zijn rekening nam. Drop zone ,is een goede naam om deze tijd te herinneren.

Quality time
Ik was me even aan het uittellen hoeveel pinten ik zou kunnen drinken , moest ik men hele wagen niet vol  milieuvignetten gaan plakken, met de nieuwe regeltjes. Dat zijn aardig veel pinten. Men zoude er zat van worden nog ook.  Daarna keek ik op de map van de steden en landen waar dat moest. Toen schoot ik in de slappe lach. Daar ben ik overal geweest. Hahaha..!  Het waren kutsteden bij uitstek.  Nu , moet ik er wel bij vertellen dat ik meer een countryboy ben en sowieso al niet veel in steden kom. En moest ik dan toch ook in een stad komen is het meestal voor op te treden , wat dan niet echt vakantie is hé. Al voel ik me altijd vakantie als ik speel hoor.  Maar de steden die hier opstonden , waren steden die ik sowieso vermijd wegens bekaktheid. Die mensen die zo een sticker gaan kopen , die verdienen dat ! (grapte ik even vanbinnen, maar ssst. hou het onder ons) . Nu moet ik er ook nog bij vertellen dat ik wel heel veel gezien heb in Europa ! Vooral in het off-road milieu.  Zou het er mee te maken hebben dat ik uit de puber fase ben gegroeid van ' kijk eens mama , ik sta langs de Eiffeltoren , wat een Quality life heb ik toch hé?  
Neen je hebt geen Quality life , de stress druipt er vanaf !  Je staat zoals duizenden andere garnalen langs het symbool van massa toerisme , wat dan weer recht tegenover levenskwaliteit staat om niet te spreken van smaak natuurlijk. Want smaak niet iets wat je met Euro's en massa locaties kunt vergelijken.  Maar o.k. , goed dat de meeste mensen zo zijn, anders zou ik niet telkens alleen zitten op de allermooiste verlaten plaatsjes die niemand kent wegens' te lui of te bang om te zoeken tijdens het reizen'. En ik ben zo graag alleen. God , rust , wat hou ik daarvan. Echte rust en natuur en fluitende vogeltjes , dat is nog eens wat anders dan shoppen!  Over shoppen gesproken , nu valt mij iets op ! Het verwonderd mij dat Vichy niet bij de Franse steden staat , want als er 1 stad op aarde is waar ik nooit zou aarden dan is het Vichy. Dat ze hun bronwater in hun gat steken! '  riep ik daar vorig jaar nog midden op straat tegen een onbekende'.   Die keek mij raar aan , want Nederlands daar had ie geen kaas van gegeten. Maar o.k. , de andere steden staan er wel bij , dus Vichy zal zeker nog wel volgen. Let op mijn woorden!  
 Het lief dat ik ooit lang geleden uit Lyon had , had ik gedumpt wegens ' iets te dom' herinnerde ik me plots. Hahaha , wat een tijden, lelijk was ze niet ,  maar zo moet ik ook niet meer in Lyon komen , omdat ik het daar oersaai en druk vond. En Munchen dan , laat me niet lachen!  Ben je al eens in Munchen geweest?  Ik al veel hoor. Een echte kutstad hoor , bol gewoon een uurtje door en je zit in de Alpen man! Meer kan ik er niet over zeggen.   Maar o.k.,  ik wijk af van de pointe.  En dat is ;  mensen, luister nu eens naar mij!  Je vooruit vol met Oostenrijkse , Duitse , Franse , enz. . . stickers hangen is op de eerste plaats niet veilig. Want een vooruit heeft buiten de functie dat hij je droog kan houden , ook nog de functie dat je er door moet kijken. Nergens staat in het boekje ; dit is voor je ganse sticker verzameling op te plakken van bekakte groene lui , die geldbelust zijn.  Dus mensen , denk aan je veiligheid en hou je vooruit clean.  Ook je hoofd kun je beter clean houden door gewoon door te rijden als je zo een bekrompen stad aan het naderen bent en je eens wat moeite doen , om eens iets echts te zien in je leven , dan altijd maar dat cliché.
In ieder geval , het beloofd een mooie zomer te worden. Ik ben mijn barbecue al aan't inladen , want het Koole volk dat meestal de oudere wagens en campers hebben , gaan nu nog meer op alternatieve locaties zitten , terwijl het schijtvolk met al zen vignetten in de steden gaat zitten te shoppen.  Het zou best nog eens gezellig kunnen worden. Och , wat hou ik toch van Quality time!

 

De nieuwe generatie bluesmuzikanten.
Ik weet geen kloten. Dat is omdat ik niet intelligent wil zijn. Intelligent zijn , daar moet je hard voor werken en dat wil ik niet. Ik wil leven in de plaats. Ik wil doen en niet lezen hoe anderen iets doen. In functie van dat doen , snuif ik soms wel wat geschiedenis en actualiteit op. Zo verdiepte ik mij in de bluesgeschiedenis. Op die manier weet ik dan toch nog iets.  De meeste mensen weten daar niets van. Ze denken dat het arme ongelukkige slaven waren die aan de klaagmuur zaten. Natuurlijk was dat niet zo. Tik maar eens Robert Johnson in en je ziet een man met een mooi maatpak , een das en een hoed. Neen , bluesmuzikanten waren mensen die zich net opwerkten uit die slavernij en daar ver boven stonden. Humor was altijd al aanwezig.  Maar o.k. , ik ga nu niet verder over de geschiedenis van de blues uitwijden , lees het verdorie maar zelf als je er geïnteresseerd in bent. Het is een rijke geschiedenis in unieke omstandigheden. Omdat geschiedenis voorbij is blijft het een soort roman die je 100 maal opnieuw kan lezen , waarvan de uitkomst op voorhad bepaald is. Wat niet op voorhand bepaald is , dat is de toekomst. Hier in ben ik meer in geïnteresseerd. Zo volg ik enkele jonge Amerikaanse bluesmuzikanten die volop in de weer zijn om te zien of er iets veranderd is. In het begin was ik heel enthousiast. Ze zien er net zo uit als hun grootouders. Maar toen kwam er een grote teleurstelling. Het zijn namelijk allen klootzakken met een dikke nek van hier tot in China. De ganse dag klagen dat het leven zo hard is en ze te weinig kansen kregen terwijl ik ze zie Marihuana roken en hun groupies vogelen tegen de sterren. Hier zit een hele vieze geur aan. Maar wat mij nog het meest stoorde was het racisme.  Ik ben een anti racist en dat niet in woorden maar vooral in daden , want ik kreeg vaak te maken met racisme en er loopt hier op aarde geen enkel wezen rond dat ik ooit anders heb bekeken vanwege zijn huidskleur. Maar wat ik in dat bluesmilieu zag was choquerend. Wat een losers. Ik ben er zeker van dat hun voorvaderen zich allen omdraaien in hun graf als ze de praat van hun kleinkinderen zouden horen. Ze hebben het de hele dag over dat , anderen de geschiedenis niet genoeg kennen en dat hun grootvader of moeder , nog dit of dat heeft gezegd. Bovendien gaan ze dan nog eens bepalen wat echte blues is en wat nep blues is. Als je niet de juiste huidskleur en nationaliteit hebt ben je bij uitstek al een'  interloper' om het in hun woorden eens te zeggen. Ze hebben het de hele dag over het behouden van de waardes van hun voorouders en hoe je in dat gareel moet lopen.  Zoveel racistische bekrompen dommeriken , kom je elders niet tegen. Maar goed dat ik uit een andere hoek kom en ze kan zien voor wat ze zijn , anders zou ik daar misschien ook nog intrappen , maar het is allemaal fake. Dit zijn de meest walgelijke muziekvormen op aarde. En wat het ergste is , dat wij ze nog naar hier halen. Zolang ze maar uit Chicago komen is het goed. Ik zie dat ze hier in Europa constant toeren en dat ze betaald en aanbeden worden door mensen waar ze zelf continu op zitten te kakken. Het zijn overgewaardeerde museum stukken die niet weten wat pijn , soul en diepte is , maar een showke opvoeren om zo veel mogelijk op hun voorouders te lijken. Maar muziek is nu eenmaal iets wat nooit liegt als je er echt naar kunt luisteren. Je zal dezelfde groves horen , met dezelfde gitaren , manieren en gewoontes van toen. Wat je nooit zal horen dat is wat hun voorouders deden. Die waren namelijk het tegenovergestelde dan wat zij zijn. Die vochten tegen het establishment i.p.v. het na te apen. Die waren echt onderdrukt en arm i.p.v. een groot bakkes te hebben achter hunne dure iphone. Die maakten nieuwe dingen i.p.v. oude te herhalen. Enz... Want ik kan zo nog een tijdje doorgaan , maar de gemiddelde Nederlander heeft nu mijn punt misschien al begrepen.  Jammer dat organisatoren daar zo blind voor zijn . Maar dat is niets nieuws , zo was het altijd al. I.p.v. die wandelende levende geschiedenis na-apers naar hier te halen zouden ze beter op zoek gaan , waar nog iets echt zit. Zo zie ik vaak Belgische , Nederlandse en Duitse bluesgroepen ,met een niveau , soul en diepte , waar het hele delta gebied in deze tijden nog niet meer van kan dromen. Maar dat is ook blues hé . Die Belgen weten dat ze harder moeten werken voor minder en zijn daarom ook de echte bluesmannen als je het mij vraagt. Tijden veranderen en jammer genoeg evolueert de wereld niet mee omdat het makkelijker is om een geschiedenispatroon te herhalen dan echte geschiedenis te maken. Het wil nu lukken dat ik zelf in dat schuitje zit. Ik ben de onderdrukte. Ik heb de verkeerde genen en ben etymologisch niet in orde met de regels. Maar , dat was ik altijd al. Hier ben ik op mijn best en het scherpst. Dit is de rol die ik het liefste speel. Geen tijd voor bullshit , we gaan verdorie echte blues maken en het label dat ze op me plakken zal mis zijn op voorhand , maar over honderd jaar geen rol meer spelen. Ik leef nu en ik ben hier niet gekomen om mezelf en anderen te bezeiken zoals de nieuwe generatie Amerikaanse bluesmuzikanten dat aan't doen zijn. Ik leef niet in een boek , maar in de echte wereld. Jippikajey!

 

Corruptie
Ik vond het altijd boeiend. Iedereen wordt er al eens mee geconfronteerd. De meeste mensen jagen zich op als ze er nog maar aan denken , ik niet hoor. Mijn vrouw zegt al eens tegen mij dat ik veel te eerlijk ben. Ik weet het , het is een last waarmee ik moet leven. Toch zie ik het niet als last maar eerder als een gave. Veel mensen vinden me grof. Dat is ook waar , ik ben soms heel grof zonder mij er voor te schamen. Dat komt door eerlijkheid denk ik.  Ja , ik ben liever grof en eerlijk dan tactvol en leugenachtig. Maar dat doe ik niet voor de anderen , maar voor mezelf en mijn bewustzijn te sparen. De meeste mensen zijn tactvoller dan mij. Dat komt omdat ze allemaal leugenaars zijn. Vroeg of laat krijgen ze dan een soort karma over hun , waardoor ze zich verongelijkt voelen en niet begrijpen dat het niet hun tact is maar hun leugens waarmee ze in de problemen geraken. Deze problemen zijn relatie gebonden en niet financieel. Want leugenaars en corrupte mensen , ja die hebben het op dat gebied veel beter. Vrijwel onmogelijk om nog aan politiek te doen als je eerlijk bent. Ken jij een politieker die eerlijk is? Ik niet! Er zijn er wel velen die dingen niet zeggen of verzwijgen in plaats van te liegen, al vind ik dat nog een pak erger , want de leugenaar die is toch altijd een tikkeltje intelligenter dan de zwijger. Onze politiek zit vol met zwijgers , vind je ook niet dat het nu toch een beetje begint te stinken? Neen, dan nog liever een politieker die zich nog eens wat moeite doet om te liegen , want daarvoor moet je nadenken.  Leugenaars zijn inderdaad wat intelligenter daar heb ik laatst een wetenschappelijk programma over gezien om dat te bewijzen. Ze hadden kleine kleutertjes een kwartier alleen gelaten met een heerlijke chocolade taart met de opdracht dat ze er niet aan mochten komen. Weinigen slaagde er in. Ze proefden bijna allemaal , al was het maar met hun vingertje van de taart. En wat bleek ? Dat de leugenaars die zwart op wit beweerden dat ze er niet aan gekomen waren een veel hogere intelligentie hadden dan degene die het toegaven. En degene die niet aan de taart gekomen waren, waren de allerdomste blijkbaar. Dus pas op als je kind nooit liegt, want het zou wel eens een klein debieltje kunnen zijn.  Leugens kunnen soms je hachje redden en de waarheid kan soms je kop kosten. Moest ik vandaag aan de luchthaven in Turkije staan zou ik zeggen dat Erdogan de grote leider is die het land vooruit gaat helpen hoor. Zo komt het dat ik toch ook al eens gelogen heb. Ja , als mijn kop er af zou gaan , dan zou ik natuurlijk kunnen liegen. Ik ga niet sterven voor de waarheid hoor, want ik heb nog genoeg andere dingen om voor te sterven.  Eigenlijk lieg ik zelden , want nooit is er misschien wat over , maar en dat is maar met een grote M , ik weet dan wel wanneer ik lieg en waarom! Daar moet een heel grote reden voor zijn.  Als je liegt dan moet je het overtuigend doen en niet half hé. Maar de gewone alledaagse leugens , waarmee de meerderheid zijn leven vult daar doe ik niet aan mede. Op die manier controleer ik regelmatig de waarheid , want voor je het weet ben je slachtoffer van je eigen doordachte leugens. Tegen iemand anders liegen is dan weer minder erg als tegen jezelf liegen. Dat is nu net het probleem met corruptie. Deze mensen zijn zo vol met leugens dat ze het verschil met de waarheid nog niet eens meer merken. Ik zie het nog zo voor me dat de corrupte leider Ceaușescu , zich zo verongelijkt voelde op het laatste. Die man geloofde echt dat hij een weldoener was. Zo was het ook met Sadam Hoessein. De miljoen mensen die hij vermoordde gaven hem niet echt gewetensproblemen omdat hij nog steeds dacht dat hij een weldoener was. En Mobutu dan , zie je de traantjes in zijn ogen van ontroering nog ? De tranen van de mensen die hij levend aan de vleeshaak heeft gehangen waren er niets tegen. Neen , dictators en corrupte mensen geloven hun eigen leugens. Dat maakt dat ze niet zo veel humor meer hebben. Ja , daar knap ik helemaal op af hoor. Een grapje moet toch kunnen ten allen tijden. Vooral de grapjes met de steken onder tafel , die vind ik de leukste. En de gelovigen dan ?  Ze zijn allen model leugenaars. Geen enkele van hu heeft ooit met god gepraat. Ze weten toch allemaal dat die boeken geschreven zijn in vrij verdachte omstandigheden door gewone mensen ,jaren na de zogenaamde gebeurtenissen. Ze weten ook dat sinds de webcam geen verschijningen meer zijn van Maria. Zou god media schuw zijn opeens ? Ze kregen enkel maar visioenen die ze zichzelf ingelogen hebben. En oprecht geloven ze hun eigen leugens. Zalig om te sterven in leugens , met daarna nog eens een pastoor die van je hele leven één grote leugen maakt. En dat allemaal omdat de waarheid te pijnlijk was. Ja,de waarheid is pijnlijk. Dat kan toch niemand ontkennen. Wie zijn wij , wat komen we hier doen?  Ja , moest ik dat weten dan zou ik geen songwriter geworden zijn. Ik ben alleszins hier voor de onzin. Onzin is het enige echte in't leven met uitzondering van de pijn. Geef mij maar de onzin. Zo maak je nog eens wat fun!  Kijk eens naar onze aarde die we naar de kloten aan't helpen zijn. Iedereen weet dat we als mens te zwak zijn om daar ooit iets aan te doen. Wij zijn geen team , we waren het nooit en zullen het nooit worden. Het kwade zal er altijd zijn en het goede is een grote uitzondering die zelden voorkomt. Vandaar ben ik er zo in geïnteresseerd in. Af en toe kom ik het goede tegen. Ik word er dan goedgezind van. Maar weet dat het uitzonderlijk is als je er mede geconfronteerd wordt. Ook dictators maken mij goedgezind. Ze houden mij alert. Dictators hebben niet zo veel zintuigen en daar staat recht tegenover dat ze een heel sterk zintuig hebben voor mensen die hun spelletje niet meespelen. Ik hoef zelfs niets meer te zeggen om mij in diskrediet te brengen. Ze zien het gewoon op mijn gezicht. Dictators hebben bang van mij. Ze zouden me willen uitschakelen , maar beseffen vlug dat ik ze altijd een stapje of 3 voor ben. Daar worden ze pisnijdig van. Het zijn slechte verliezers ook nog. Af en toe krijgen ze dan een hartaanval van mij , maar voor de rest zijn er weinig complicaties. Ik heb ze niet nodig en kan er gerust zonder. Vandaar zijn er geen dictators meer die me het leven moeilijk maken. Ze liggen onder mijn sloef te bibberen van angst omdat ze weten dat ik hun door heb. Dat is niet zo moeilijk hoor! Moest ik vandaag in Noord Korea wonen zou het wel iets tijdrovender zijn denk ik. Ik zou wel anders piepen met men groot bakkes. Maar nu piept mijn groot bakkes nog vrij goed. Ach , denk ik soms. Waren er maar meer mensen zoals mij . Der zouden geen dictators meer zijn. Er zouden dan van die Dexter achtige figuren rondlopen die ze zouden uitschakelen. Maar helaas , de mensen hebben een dictator nodig ! Ze schreeuwen er om. Dan moeten ze niet meer nadenken , want nadenken is niet hun sterkste kant. Ja , haal een Sadam Hoessein weg en er ontstaan grotere problemen. Allemaal problemen ontstaan door mensen die probeerden na te denken. In het onderdrukt worden waren ze een pak beter. Zo gaat het nu eenmaal overal op de wereld. Geef me een dictator en ik zal er voor gaan werken tot ik dood val , maar haal hem niet weg want anders moet ik nadenken. Zou het daarom komen dat ik wel zo van nadenken hou? Wie zal het zeggen!

 

 

 

 

 

 

De gematigden
Als ik ergens een hekel aan heb is het aan de gematigden. Zelf ben ik niet gematigd , het zit niet in mijn genen. Ik ben een extremist. Mijn extremisme is al vaak verschoven met ouder worden Je kan wel stellen dat ik tegenwoordig een muziek extremist ben. Zelf hou ik zo van Jimy Hendrix . Ge kunt toch moeilijk zeggen van Jimmy dat ie gematigd was hé. Awel , net om die reden vind ik hem beter. Maar ook in de sporten die ik deed , had ik geen enkel plezier als ik het gematigd had gedaan. Neen , winnen is belangrijker dan deelnemen en daarmee basta. Ik doe geen halve dingen , daar is het leven te kort voor. Dat ik niet altijd won , zal dan wel aan mijn capaciteiten gelegen hebben , maar het heeft geen enkele zin als je zelfs die instelling al niet hebt om er mee door te gaan. Zo blijven oude sporters bij hun tak om gematigde dingen te doen , zoals bijvoorbeeld mosselfeesten organiseren of secretaris worden. Dat belemmert ze van nieuwe interessante dingen te leren die net zo cool zijn als de sport die ze volle bak deden toen ze jong waren. Ze willen er enkel nog maar bij zijn ,omdat ze te lui en te weinig ondernemend zijn om eens uit hun hokje te komen. Zo leren ze niets bij en vertellen ze steeds dezelfde zever, bekeken van altijd dezelfde hoek. Daar zijn ze veilig , dat kennen ze. Daar zijn ze de man en kan hun ego rustig door faken zoals vroeger. Ik ben zo blij dat ik dat niet heb en nieuwe dingen ontdekt heb die me andere inzichten gaven , al moest ik dan weer door die hele 'rook' fase heen. Maar terug klein zijn , open staan en nederig iets nieuws leren is beter dan niet te vernieuwen om maar ergens bij te horen. Nooit wou ik er gewoon maar bij zijn . Ik heb verdorie wel andere dingen te doen dan er bij te zijn. Als het voorbij is , dan is het voorbij. Ik stop er dan helemaal mee en neem het als een man, hoe hard het ook is. Er moet vuur zijn in het leven en geen waakvlammetje.
Maar dat even terzijde , zijn het de gematigden die het aller gevaarlijkst zijn op deze aarde. Wat zouden Hitler of Stalin toch wel gedaan hebben zonder gematigden die hen aan de macht geholpen hebben. Wat zouden extremistische religie fanaten , toch maar doen , moesten de gematigden die kerken en moskeeën niet gebouwd hebben die een voedingsbodem zijn voor hun fanatieke gedrag. Er heerst daar in onze maatschappij een groot misverstand over. Er wordt wel eens gezegd dat de extremisten de godsdienst verkeerd interpreteren. Maar dat is natuurlijk niet waar. Het zijn de gematigden die de godsdienst verkeerd interpreteren , want godsdiensten zijn nu eenmaal niet gematigd. Al lijkt het zo omdat onze pastoors hard gezocht hebben om de gematigde versjes er uit te plukken zodat de politiek benoemde huichelaar weer met een warm gevoel naar huis kan gaan. Maar nooit heb ik geweten dat de pastoor in de kerk eens Psalm 89:24 aanhaalde ' ( Maar Ik zal zijn wederpartijders verpletteren voor zijn aangezicht, en die hem haten, zal Ik plagen.)' met daar een leuk verhaaltje bij. Of dat hij het eens had over de openbaring 2:18 ' Dit zegt de Zoon van God, Die Zijn ogen heeft als een vlam vuurs, en Zijn voeten zijn blinkend koper gelijk............En haar kinderen zal Ik door den dood ombrengen; en al de Gemeenten zullen weten, dat Ik het ben, Die nieren en harten onderzoek. En Ik zal ulieden geven een iegelijk naar uw werken' Neen , vergeet het maar hoor. De pastoor had het over een soort van liefde of moraal die hij uit dat gruwelboek gevist had , zodat de gematigden niet gechoqueerd waren. Want dat heb je nu eenmaal bij gematigden , ze zijn vlug op hun teentje getrapt. Humor , dat vind je zelden bij de gematigden. Natuurlijk kan ik zo nog vijftig pagina's door gaan met gruwel uit de bijbel aan te halen , maar dan zou mijn verhaal al vlug saai worden. Zoek het zelf maar op. Je moet geen groot literair intellectueel persoon zijn om ze te vinden hoor.
Al lukt het de gematigden wel om daar overheen te kijken en er een verhaaltje aan te knopen zoals 'och ja , zo is dat helemaal niet bedoelt , enz... Bullshit ,hoe kan je deze versjes nu liefdevol interpreteren. Ze zijn zeker zo bedoelt en daar zijn ze klaar en duidelijk in. Dus wie heeft het dan bij het rechte eind. Juist , de extremist. Hij graaft wat dieper in dat boek , en neemt die onzin letterlijk en gaat deze gruwel eens in praktijk brengen.
Natuurlijk zal terrorisme welk vandaag de dag een plaag is in de toekomst nog veel erger gaan worden. Dat weten we allemaal. Toch is er een oplossing. Helaas een oplossing die geen enkele politieker ooit zal inzien. Pak de gematigden aan. Doe eens iets positief met die gebouwen en zet die middeleeuwse symbolen in een museum , waar ze thuis horen. Vang desnoods arme mensen op er in , maar gebruik die dure gebouwen toch niet om voorhistorische leugens aan de gang te houden. Maak lezingen en vertel de gematigden dat ze nergens naar toe gaan als ze dood zijn. Dat is misschien hard omdat gematigden zo van die gevoelige wezentjes zijn , maar toch nog altijd net iets beter dan te sterven voor een grote leugen. Het is toch simpel. God bestaat , of hij bestaat niet. Maar daar tussen in zit helemaal niets. Het is dus een grote leugen of een grote waarheid , maar stop er nu eens mee van daar tussenin iets te zoeken. God , wat haat ik gematigden want dat is het leefmilieu van de gematigde natuurlijk helemaal. Als het hun uitkomt , willen ze wel een pastoor op hun trouw en begrafenis , maar voor de rest gaan ze niet naar de kerk omdat ze er niet mee bezig zijn. Gematigd , van alle walletjes willen eten en overal de voordelen uit willen halen , zonder dan maar ook één nadeel te willen. Ja , zo werken dingen niet in het leven hé. Dat weet de extremist maar al te goed. Hij doet wel opofferingen en neemt de nadelen er wel bij. Dus kunnen we stellen dat ik stiekem toch meer binding heb met de extremist dan de gematigden. Maar dat is niet in acht genomen dat als je een extremist bent in verkeerde dingen ' zoals bijvoorbeeld een religie is in zijn diepste wezen' je natuurlijk nog meer schade veroorzaakt omdat je bron leugenachtig en slecht is. Ben je gechoqueerd door dit verhaal , dan is er niemand die je verplicht van dit te lezen. Pak dan maar rustig je 'kerk en gezin' vast , lees je voorgekauwde leugens met een warm gevoel , maar weet dat er op hetzelfde moment een onschuldig meisje met een roestig slagzwaard in Eritrea van haar clitoris verlost wordt door mensen die hetzelfde geloof hebben als jij. Je bent geen haar beter in de interpretatie van dat boek. Je bent misschien minder gewelddadig en dat is al iets natuurlijk, maar zeker niet slimmer. 
Voor de rest ben ik soms gematigd. Zo drink ik zeer gematigd nog mijn Westmalle en ga gematigd nog een beetje vliegen om mijn driedimensionale wereld niet uit het oog te verliezen. Maar dat komt enkel omdat ik ouder word hoor. Dus met mij heeft het niets te maken. Een opgedrongen gematigdheid. Oud worden is daarom niet zo mijn ding. Ik was goed in het jong zijn. Ik had me voorgenomen' live fast en die young' maar dat ben ik op één of andere manier aan't verknallen. Dus nu ik toch al oud ben , ga ik dan voor zo oud mogelijk , wat dan weer een beetje mijn extremistische kant ten goede komt.

 

 

Problemen maken
Een mooi staaltje van problemen zoeken , en onverdraagzaamheid creëren in de maatschappij met onnodige regels is het geval van de hondendrollen. Ik heb het geluk gehad mijn kindertijd in de Seventies door te brengen. Je moet weten dat het probleem  van hondendrollen onbestaand was. Bij ons in de straat had iedereen een hond en die liepen gewoon los allemaal. Nooit heb ik geweten dat er ook maar iemand een probleem mee had. De straten waren vele malen properder als vandaag de dag. Automobilisten wisten dat en hielden daar rekening mee. Een hond was een natuurlijke verkeersdrempel bij ons in de straat. Zo konden ook kinderen de hele dag op straat spelen zonder dat iemand daar gevaar in zag. Ondanks dat honden in alle formaten rondliepen heb ik mij nooit bedreigd gevoeld en heb ook nooit geweten dat honden andere honden aanvielen. Honden doen dat nu eenmaal niet en hun verdraagzaamheid overtreft onze menselijke soort in veelvoud. Honden waren mijn beste vrienden en dat vond ik een grote eer. Een mens verdient het eigenlijk niet om een hond te hebben. Echte liefde , dat krijg je onvoorwaardelijk van een hond zonder dat je dat verdient. De bakker kwam elke dag brood brengen en ik heb nooit geweten in 20 jaar die ie problemen had met hondendrollen. Ook de melkboer , enz...  Er was geen probleem en de wereld was mooi.
Maar toen kwamen de propere mensen. Ze begonnen met fluorescerend gras in hun kunstmatige tuin te zetten. Regeltjes te maken om hun lelijke goed te beschermen omdat de merkschoenen van hun achterlijke kinderen zeker niet vuil mochten worden in hun denkbeeldige mooiere wereld.
Het begon allemaal stilletjes. Net zoals een kanker groeit zonder dat je het merkt , komen er meer en meer hypocrieten in de politiek die het eens even mooier gaan maken in hun droomwereld die nooit zal bestaan. Ik weet nog goed dat het in de jaren negentig begon. Eén of andere idioot had het poepzakje uitgevonden. We hebben ons kapot gelachen eerst omdat we het zo een idiote uitvinding vonden. Denk er eens even over na!  Sterk vervuilende plastiek , die extra moet gemaakt worden , om iets organisch , dat van de allerhoogste kwaliteit is voor de natuur , op te ruimen , om een mooiere wereld te creëren. Daar is maar 1 soort tot zoiets in staat in deze wereld.  Ja , de mens!  Deze nep mooiere wereld hebben we vandaag. Tonnen vol plastiek , blikjes, anorganisch materiaal . Zelfs de zeeën zijn gevaarlijk vervuild en dreigen op een grote catastrofe te eindigen die ons klimaat onherstelbaar aantasten. Allemaal geen probleem hoor! Zolang er maar geen drollen liggen in mijn tuintje , denkt de hypocriet natuurlijk. Want dan schiet ie in actie ! De krant , facebook , verbaal geweld en natuurlijk politiek geëngageerd zoals we ze kennen. In ieder geval zou hij nog eerder zijn buurman een proces aandoen , dan dat ie het gewoon van zijn schoenen veegt. Zijn hele dag is om zeep. En eindelijk heeft ie een gespreksonderwerp gevonden in zijn leven.   
Wat dit mooie volkje niet door heeft , dat is het systeem natuurlijk. Omdat ie zich nooit iets afvraagt in zijn leven is ie enkel maar continu geërgerd aan van alles en nog wat. Maar de oplossingen die hij zou voorstellen zouden het probleem enkel maar erger maken.
Ben je zelf zo een hypocriet , dan zal ik het je eens even uitleggen , net alsof je het zou begrijpen , wat natuurlijk niet is. Maar ik gun je de kans van de twijfel.
Hoe komen die drollen nu bij jou in de tuin en in je mooie stad? Vrij simpel eigenlijk!  Omdat mensen zoals jij natuurlijk het natuurlijke evenwicht hebben verbroken. Honden eigenaars worden dagelijks geconfronteerd met duizenden verbodsborden en het beestje kan zo goed als nergens meer los lopen. Dus als er dan behoeftes moeten gedaan worden dan is dat al onnatuurlijk en geforceerd omdat de trip al op de behoeftes gefocust is. Zo komt het voor dat honden eigenaars vlug naar die zeldzame plaatsjes lopen waar het nog wel kan , maar omdat de hond het soms niet meer kan ophouden belandt het dan op jou stoep of tuin. En omdat honden gewoonte dieren zijn , gebeurt het dan weer telkens opnieuw en opnieuw.  Ja , dat is een probleem wat je zelf veroorzaakt hebt hé.  Ook zijn er veel psychopaten onder de honden , omdat ze niet meer vrij kunnen lopen. Als je mij zou aanlijnen en je begint al aan mijn riempje te trekken als je een voorbijganger ziet afkomen , waardoor ik half gewurgd word, ga er dan maar vanuit dat ik de keel over bijt van die voorbijganger , als ik de kans krijg. Honden zijn doorgaans een beetje matiger dan mij en doen dat niet. Ik wil alleen maar zeggen dat dit onnatuurlijk beschermend gedrag niet ten goede komt van de sociale vaardigheden van een hond. Enkel aangelijnde honden waar een minder ontwikkeld mens bij is bijten.  Kijk maar naar 'Cesar Millan' . De eigenaars  zijn er doorgaans erger aan toe dan de hond en dat weet Cesar maar al te goed. Kassa kassa , denkt ie en hij heeft gelijk.  Ook als je met mij zou gaan wandelen en je roept de hele tijd 'kom hier' dan loop je een grote kans om de middelvinger te krijgen na een tijdje , omdat ik zelf nogal van het 'vrij rondlopen' kan genieten. Ook hier zijn honden matiger in dan mij. Al moet ik toegeven dat 1 van de 10 hondeneigenaars dat wel doorheeft en gewoon zijn hond laat lopen in de bos en helemaal niet begint door te freaken als er een andere hond aankomt. Je ziet dadelijk hoe de beestjes genieten en bijleren van dat beperkte normale gedrag wat er nog is in deze wereld. Jammer dat 9 van de 10 dat niet doen en van hun hond een complete psychopaat maken.  Wel logisch natuurlijk , want hier in Bokrijk , mag je zelfs nergens je hond laten loslopen en mensen hebben zo schrik van die regeltjes te verbreken. Ik niet. Ik veeg daar mijn kloten aan en betaal met plezier de boetes , die daar aan verbonden zijn. Dat weegt niet op tegen het geluk van zo een beestje om nog eens even normaal te doen in zijn korte leven. Hij kan er ook niet aan doen dat de mens zo fel is achteruit gegaan in zijn al zo kleine wereldje. Moet ik hem daar voor laten boeten ? Ik denk het niet !  Als ik dat beestje gelukkig kan maken , dan heb ik meer bereikt dan al die zouteloze Heintjes , die het beter weten.
Op die manier heb ik ook zo veel nieuwe dingen ontdekt. Ik heb speciaal een Mobilhome gekocht omdat ik mijn honden graag meeneem op vakantie. Omdat bijna alle campings honden verbieden zoek ik verlaten plaatsjes op. Ik heb er zo veel gevonden en vaak kom je hondeneigenaars tegen daar die hun beestje los laten lopen. Het zijn zo veel toffere mensen daar. Alsof dat normaal is nog in deze wereld!  Veel mensen hebben nog niet door dat Campings passé zijn.  Gelukkig , want anders zaten ze allemaal waar ik zat. Vroeger zaten de rijken in de hotels en de armen op de camping. Dat is al lang voorbij. Het echte rijke volk zit nu op de camping en de arme poetsvrouw , die zit tegenwoordig op hotel omdat een hotel doorgaans goedkoper is als je een klein beetje verstand hebt van reizen boeken. Maar waar het rijke volk zit , moet je zo veel mogelijk weg blijven als je levenskwaliteit zoekt. Dus geen campings meer voor mij.  Het eerste wat ik deed toen ik die mobilhome had , is die boek van ACSI kapot scheuren omdat ik niet in die gesponsorde nep reclame geloof.  Dat heb ik goed gedaan.  Buiten het feit dat mijn vakanties gratis zijn , heb ik dan de extra dat het er nog zo veel beter is. En rust zonder regels!  Ja, daar hoor ik thuis hoor!  En het staat in geen enkele gids hoor ! De wat minder domme mensen die niet zomaar gesponsorde boeken volgen kom je der al eens tegen , en al vlug krijg je een echt gesprek. Lang leve de vrijheid , want ; ' this is the land of the free' , tenminste als je hoofd vrij is!  Geen enkele luxe weegt op tegen die laatste restjes die moeder natuur nog te bieden heeft. Ik geniet er van met volle teugen en weet dat het er niet voor altijd zal zijn. De volgende reis gaat dwars door Portugal zijn denk ik , maar dat kan op het laatste moment nog veranderen met het weer.   Als muzikant reis ik ook veel en ik kan bijna overal gratis eten en drinken zo veel ik wil in de mooiste plaatsjes. Dus kun je je waarschijnlijk wel inbeelden , dat ik daar totaal geen behoefte aan heb in mijn vrije tijd.  Ik zie genoeg mensen en heb meer aandacht dan dat ik het ooit zou willen. Dus dat ga ik zeker niet opzoeken zoals zo velen ,  in mijn vrije tijd. Maar het feit is ; ik haat gewoon luxe en iedere massa locatie. Geef mij maar 100.000 sterren in de lucht dan 5 in een hotel. En als daar nog een gelukkig hondje bij loopt , dan lachen we eens met de wereld en hun regeltjes. Voor ons tellen die niet!

 

 

 

Ik was tweede in een schoonheidswedstrijd!
Het leven is een spel geworden. Vergelijkbaar met het monopoly spel. In het begin is het spelletje fijn. Het zalige kapitalisme. Met een beetje geluk en sluwheid kan iedereen wel wat kopen. Helaas zitten we in de laatste ronde. Je weet wel! Daar waar iedereen Hotels heeft en het spel zo gevaarlijk wordt dat enkel de groten het nog enkele rondes uithouden.  Het spel is dan niet meer fijn. Zelfs voor de winnaar , want die heeft zo veel biljetten, dat ie ze niet meer kan tellen en de bank kan hem niet meer voorzien. Voor de kleine man is het zo gevaarlijk dat ie met geluk misschien nog wel enkele rondes haalt , maar hij stevent af op een zekere dood. Zijn beste kaart is  ; ' ga direct naar de gevangenis ',  zo kan hij het nog even rekken. Maar het kapitalisme heeft zich vergeten te beschermen tegen zijn grootste vijand en dat is niet het communisme maar eerder het super kapitalisme. In die fase zitten we nu in deze wereld. Er is geen weg meer terug. Niemand kan daar nog iets aan doen , al beweert links natuurlijk van wel , maar stel je eens voor dat die hun meningen doordrijven. Dan is het pas echt gedaan en nog een pak sneller. Stilletjes overal afsnoeien helpt niet. Dan is het spel pas echt corrupt en komen nieuwe grote vissen naar boven , die nog veel erger zijn. Deze vissen hebben het niet verdient , maar veranderen het systeem zo , tot dat ze uiteindelijk zelf de haaien worden. Je kan het maar beter aanvaarden. We zitten in de laatste rondes en vooruitgang is onmogelijk. Tenzij je natuurlijk een nieuw spelletje begint waar iedereen terug gelijk is. Maar dat is net het probleem. Het enige wat deze wereld verschilt van het monopoly spel is natuurlijk dat het geen kartonnen bordje is , wat je zo maar kunt omdraaien. En dat is jammer. Geen reset , geen nieuw begin.  Eindeloze rottigheid nu! Politieke betweters  beweren van het nog te kunnen oplossen, maar het zijn idioten of bedriegers. De iets intelligentere die weet het al lang . Dat is niet meer op te lossen. Al dat gezaag en die eindeloze moeilijke en dure studies om problemen op te lossen. Wat hebben we er uit geleerd de laatste jaren?  Juist , ja ! Dat het nadien nog een pak erger wordt dan voordien. Bij elke nieuwe regel , die het spel  'midden in de game '  veranderen,  zijn er dingen die de vrijheid beperken , repressie veroorzaken en vooral oneerlijk zijn. Dat is nu het fijne van monopolie. Bij twijfel kijk je gewoon even in het reglement en daar stopt de discussie.  Maar in de echte wereld wordt het reglement , bijna dagelijks aangepast , zodat het spel uiteindelijk nog niet eens meer lijkt op het spelletje waarmee begonnen is.  En dit alles onder de naam van diplomatie. Diplomatie is het lelijkste woord , dat ik in mijn leven ooit heb zien toepassen. Daar waar geen diplomatie is , is het altijd beter. Neem nu dieren. Die hebben niet echt veel diplomatie. Hoe zalig is dat. Er wordt geduwd , getrokken en misschien wel eens gemoord. Maar , daarna gaat het leven gewoon weer door. De sterkste heeft zijn punt gemaakt en de zwakste heeft het begrepen , maar op het einde van de dag , geniet iedereen samen van de zonsondergang. Nu met diplomatie is er geen zonsondergang. Toch zeker geen zonder spanningen.  Iemand kwam tussen beiden en zei ;  als ik je een lekstok geef , stop je dan met vechten ! Die iemand is een smeerlap , want ondanks dat ie geliefd is en tijdelijke problemen oplost , zijn de problemen natuurlijk niet opgelost met een lekstok te geven. De spanningen komen later altijd in veelvoud terug en zijn zo veel erger dan. Niemand begrijpt na een tijdje nog hoe het ooit begonnen was.  Er blijft enkel haat en geweld over.  Iets oplossen doe je niet met diplomatie , maar met uitpraten.  Desnoods met de vuist en ja ,misschien wint de sterkste dan wel  en misschien was het niet degene met het mooiste hart die gewonnen heeft. Maar de zwakste zal weten hoe zwak hij is en hij heeft de keuze van het te aanvaarden of zelf proberen sterk te worden , maar hij weet tenminste waar hij aan toe is. Geen innerlijke spanningen , maar een blauw oog. Dat is minder erg hoor! Met diplomatie weet niemand nog waar ie aan toe is en rotten de dingen tot fenomenale proporties.  Let wel op , als je luidop deze dingen zegt dan wordt je scheef bekeken , want er is altijd wel iemand , die zegt dat hij weet hoe hij het kan oplossen. Deze individu heeft het dan over samenwerken , positiviteit en dat je niet haatdragend of negatief mag zijn omdat het anders niet goed komt. Bullshit natuurlijk. Net door dat soort praatjes , zitten we nu waar we nu zitten. Hadden we maar geluisterd , naar al die profeten en filosofen die het helemaal anders zagen. Dan zaten we niet waar we nu zitten , waar het al lang te laat is. Neen , we vonden dat te negatief , en dat paste niet bij onze lieve persoonlijkheid , die alles kon oplossen , met er van weg te lopen.  Zolang niemand maar iets negatief zegt , want dat is de grote kanker , denken ze. Neem nu eens mij.  Ik ben helemaal geen negativist , maar een realist. En van je kop onder het zand te steken en denken dat het allemaal goed komt is nog niemand echt beter geworden. Buiten de 'predator' , die nu niet eens meer moet lopen om zijn prooi te vangen natuurlijk.
Natuurlijk hebben mensen het er moeilijk mee om toe te geven dat het te laat is voor oplossingen. Het gaat tegen hun natuurlijke aard , want sinds het ontstaan van de homo sapiens , waren dingen altijd nog op te lossen. Hij is dat biologisch gewend hé!  T'ja , het was het begin van het spelletje hé. De rotzooi die er nu is , gaat niemand nog oplossen. Je moet me niet geloven hoor. Blijf lekker verder dromen.
Vanaf het moment dat je zou snappen  , wat ik hier verteld heb en stopt met er tegen in te vechten. Geloof me , dan gaat het zo veel beter met jou gaan!  90 procent van je spanningen kwamen door die hypocrisie en die kunnen allemaal verdwijnen door te aanvaarden hoe het werkelijk is. Speel het spel zoals het is en niet anders.
Ikzelf heb zo goed als nooit spanningen. Ik leef rustig. Dat was niet altijd hoor!  Het duurde even voor dat ik de steeds veranderende regels en wereld door had en ik er een duidelijk profiel in zag. Vanaf dan is het gewoon hoe je jezelf opstelt. Zelf wou ik geen predator zijn en anderen pijn doen , maar wel  mijn hachje redden van diegene die dat wel doen.  En de aanval is soms de beste verdediging . Dus speelde ik het monopoly spel maar gewoon mee. Ik had niet de blauwe straat van monopoly  ,  maar de goedkoopste bruine met wat huisjes op. Met een beetje geluk haal ik het einde wel en dat is genoeg. Ik heb verdorie wel andere dingen te doen in mijn leven dan rijk te worden. Voor je het weet is het voorbij , dus stop als je genoeg hebt en blijf niet meer willen , want de tijd is een grotere vijand anders.  Nu dobbert mijn pionnetje rustig op het bord en ik kan mijn boetes goed betalen. Wat heb ik terug een plezier. Onlangs had ik nog een prijs van tweede in een schoonheidswedstrijd gewonnen. Lekker meegenomen , al ben ik nu benieuwd hoe de eerste er uit zag!

 

Ik kwam god tegen.
Ergens onderweg toevallig. Natuurlijk begon ik hem te verwijten , want als ik nu ergens een hekel aan heb, dan is het toch god wel. Ik ben altijd de rust zelve, maar als ik god tegen kom, dan is het er mede gedaan. Wat een achterlijke klootzak ben jij toch, zeide ik! En dat was nog maar zachtjes uitgedrukt, want ik schoot natuurlijk woorden tekort voor het declameren van mijn consternatie over deze ondermaatse illuminatie van deze somnambulist. Ik zei, jij altijd met je lucullische zever ! Kun je niet eens gewoon normaal doen , of is dat te veel gevraagd soms? Ja, ik praat liever niet met moeilijke woorden omdat ik een simpele jongen ben , maar nu ik god tegen kwam veranderde dat plots omdat ik er vanuit ging dat hij dat wel zou begrijpen. En laat uw Ferociteit nu maar eens gewoon thuis en kom mee een pizza eten! Jij trakteert natuurlijk, zeide ik! Dat zou er nog aan mankeren. Jij bent al genoeg getrakteerd!  Hoezo, vroeg god?  Moet ik er soms een tekening bij maken? Al die offers, die torenhoge gebouwen, waar vele slaven hun leven voor gelaten hebben? Helemaal niet zotisch hé! Vandaar vind ik dat gij nu maar eens betaald. Voor mij ne quattro formaggi , met extra gorgonzola. Want als ik ergens zot van ben , dan is dat wel gesmolten gorgonzola. Hebt gij dat uitgevonden God? Natuurlijk, zei hij!  En ge wist niet beter , dan dat de geur van ongewassen mijnwerkerstenen te geven? Man man man !  Zou jij het dan allemaal beter kunnen, vroeg hij?  Ja, ik zou het beter kunnen, en nog niet een bietske! Maar daar valt geen eer te rapen omdat iedere debiel het wel beter zou kunnen als gij denk ik. En met wat zou je dan beginnen, als jij het zoveel beter kunt? Awel god zeide ik, ik zou beginnen met communicatie, want dat is toch wel echt een probleem bij U. Nooit gehoord van youtube , of twitter of misschien facebook? Ge zou hennig wat hits scoren denk ik. Welke zot stuurt nu zijn zoon om hem te laten kruisigen om daar iets uit te leren? Vrij fetisj als je het mij vraagt, maar iets goed is daar toch niet uit gekomen! Ha ha ha, dat was helemaal mijn zoon niet, maar één of andere gek!  Ha ok, een hoax dus. Dat is iets anders. Maar, veel duidelijk heeft het dan ook weer niet opgeleverd. Was dat dan de bedoeling misschien?  Neen, maar het was wel handig, repliceerde god. Dus miljarden mensen vermoorden, wetenschappers doden, repressie, enz… vind jij handig ! Leg me dat dan maar eens uit om te beginnen. Ja, stel dat die gek niet was gekomen en zijn verzonnen verhalen niet honderden jaren later door nog grotere gekken in een boek was gezet. Dan had de geschiedenis niet zo een grote hold-up gehad en hadden ze in het jaar 300 al met bmw’s rond gereden. Dan zat gij hier nu niet hé! Verdorie, daar had god een punt. Zou hij dan toch ruimdenkend zijn? Seffes begin ik hem nog aardig te vinden. Tijd voor wat wijn. Rode of witte god?  Geef mij maar water , zei god! Ik ben aan’t afkikken. Ha, dat ook nog. Een god die aan de drank zat, dat verklaart natuurlijk één en ander. Seffes, begin ik het nog allemaal te begrijpen. Maar compassie hebben, dat stadium ben je al lang voorbij god! Je moet mij vergeven, zei god! Ik vergeef helemaal niets, wat denk je verdorie, dat ik een pastoor ben? Wat jij hebt uitgespookt is nooit meer goed te praten God, dus leer er maar mede leven! Kijk nu eens naar mij god.Van mij kun je nu nog eens wat leren ! Wat kan ik van jou leren dan zei god?  Kijk, voor mij is nooit geofferd. Der is geen enkele vrouw door mij verweten van hekserij en geen enkele slaaf heeft voor mij iets moeten bouwen. Niemand heeft gemoord in mijn naam , en honderden jaren na mijn dood kunnen mensen mij nog leren kennen door gewoon een cd op te zetten terwijl ze van jou helemaal niets weten. En de armen, die kregen echt geld van mij i.p.v. innerlijke kracht gebaseerd op leugens. Dat is nog eens iets anders dan jou hé. Over mijn naam zullen nooit kruistochten gehouden worden. Van jou heeft iedereen zijn eigen versie. Sommigen denken dat ze goed moeten doen en anderen denken dat ze onschuldige mensen moeten vermoorden om jou te eren. Maar niemand denkt hetzelfde omdat jij nu eens totaal geen duidelijkheid hebt gegeven. Je laat je verdorie nog niet eens horen of zien! Je moest je schamen! Mensen, zouden voor minder visioenen krijgen die ze aan jou telkens weer linken. Terwijl ik hier pizza aan’t eten ben heb ik helemaal niet het gevoel dat ik jou ken, laat staan dat ik jou sympathiek zou vinden! En wat dan nog het schoonste van alles is! Iedereen, zonder één enkele uitzondering gaat denken dat ik dit verhaal opmaak. Die geloven helemaal niet dat ik jou in het echt ben tegen gekomen. Maar als de groepsverkrachter, die al eens Paus Johannes XII werd genoemd, jou zou gezien hebben, dan geloofde iedereen het en kwam het in't boekske bij. Maar nu genoeg , met al die onzin. Ik weet niet hoe dat met jou zit, maar het leven is te kort om daar over te piekeren. Er moet gerockt worden god en niet geluld. Enfin, de pizza was lekker. Is’t goed dat ik nog een fotootje neem of zo god, want ze gaan me niet geloven? Bovendien ben ik in het echte leven zo veel populairder dan op facebook. Op één of andere manier, werkt mijn populariteit niet zo op facebook.Mensen houden niet zo van diepte, maar met een foto van god , zou ik wel wat likes krijgen denk ik. Of een filmpke met een beetje magie der bij. Wat denk je God? Liever niet,zei hij!  Ja, dat had ik wel gedacht! Zo ken ik jou! Allé , ga dan maar terug naar je servers! Servers? Ja, wat anders god, je gaat me toch niet vertellen dat je meer dan 7 miljard mensen uit je hoofd aan’t monitoren bent. Lijkt me wat veel voor iemand die nog niet eens een vlieger kon tegen houden die tegen het WTC ging vliegen in zen eigen naam. Neen, ik volg helemaal niemand, zei god! Verdorie , had ik het niet gedacht. Wat een luie zak.  En eigenlijk toch wel een beetje jammer. Waarom vind jij dat jammer vroeg god? Ja, omdat ik eigenlijk een goed mens ben die niemand kwaad doet. Je hoopt toch wel altijd dat slechte en hypocriete mensen ‘waaronder ook vele gelovigen’ ergens hun karma gaan krijgen. Maar O.K., geen karma dus. Maar dat zal me niet veranderen! Ik heb jou niet nodig om goed te doen . Dat noemen ze moraal en ook nog eens gratis. Het is iets wat ik doe voor mezelf en zeker niet voor jou god. Zelfs al moest je het verdienen nog niet. Net zoals die andere gek, die zich je zoon noemde. Ik voel me wat verwant. Ik ga ook van stad tot stad rond om mijn filosofie te verkondigen en vroeg of laat eindig ik misschien ook nog eens aan’t kruis. Hij predikte voor verlossing en ik voor romantiek , maar voor de rest zijn we dezelfde met uitzondering van ons kapsel. Ge moet me één ding beloven god. Wat dan? Dat ge mij fucking met rust laat en gewoon laat liggen na mijn dood. Geen leugens of boeken na mijn dood, zoals die andere gek.  Gewoon zalige rust. Ik ben hier beneden al genoeg bezig geweest, om daarboven ook nog eens iets te gaan doen. Ik heb alles gedaan en alles gezien en wens niet meer gestoord te worden na mijn dood als dat voor jou niet te veel gevraagd is. O.K. zei hij! Al bij al viel god toch nog redelijk mee. Niemand is perfect hé , zei hij me nog en ieder vogeltje zingt zoals ie gebekt is , vulde hij aan. Allé gelukkig zing ik dan door de bek die jij geschapen hebt, zodat het eigenlijk allemaal 'genuine' is zouden ze bij microsoft zeggen. Hoe interessant toch allemaal. Ik ga der vannacht nog eens goed over filosoferen als ik tijd heb. Allé doei , want nu moet ik gaan kakken en toen ging god weer door…..

 

Nog een kop koffie
Ja graag ,zei de getuige van Jehova. Toch wel sympathiek van mij dat ik altijd vriendelijk ben tegen iedereen, vind je niet?  Ja, dat is waar zei de man! Overal , smijten ze de deur voor men neus dicht. Neen, hier niet hoor. Ik heb geen vooroordelen voor gelovigen, gender of nationaliteiten. We zijn toch allemaal mensen hé. Ja, dat is waar. Ik vind het alleen jammer dat mensen altijd om een reden komen , repliceerde ik. Ze hebben blijkbaar allemaal iets nodig van mij. En het gekke is, ze hebben iets nodig omdat ze zelf het niet meer weten, ofwel omdat ze iets willen verdienen. Zelf, weet ik het namelijk wel en ik ga nooit naar mensen omdat ik er iets aan wil verdienen. Ik heb niets nodig van niemand. Maakt mij dat een slecht mens , denk je? Neen helemaal niet meneer! Toch voelt het af en toe zo wel een beetje. Waar is de tijd dat mensen nog zomaar bij elkaar kwamen? Gewoon zonder reden , voor de gezelligheid. Ben ik dan niet gezellig soms? Jawel hoor, zei de man! Dus zullen we afspreken, dat als jij me niet probeert te overtuigen, dan zal ik jou ook niet proberen te overtuigen, want meestal loopt dat slecht af. Hoezo?  Ja, heb jij soms andere ervaringen dan, vroeg ik?  Ja, af en toe. We hebben deze week 4 nieuwe leden en dat zijn fijne mensen. Ja, voila daar heb je het al! Omdat je ze overtuigd hebt, vind je dat fijne mensen, maar dat telt niet hé, want ik bedoelde gewone mensen, met een mening of zo. Ja, maar die mensen hebben ook een mening hoor!  Ja, dat is dan jou mening zeker antwoordde ik en die moet ik respecten hé. Ja, een mening hebben is relatief hé. Weet je wat de echte kunst is zei ik? Je mening niet opdringen aan anderen. Awel , dat ben ik nu aan’t leren. Niet makkelijk hé. Want als muzikant heb ik ook zo mijn gedacht en vroeger wou ik mensen daar van overtuigen, maar dat werkt niet. Iemand die in deze tijd, met zo veel info nog van iets moet overtuigd worden is op de eerste plaats al niet van de meest ruimdenkende en dat soort typetje kun je maar beter laten zoals het is omdat je het anders alleen maar erger maakt. Maar door het feit dat jij nu hier bent , heb ik een vermoeden dat dit niet één van je grootste kwaliteiten is!  Jawel hoor, ik laat iedereen in zijn waarde hoor, zei de man. Maar toch vind je dat je mensen moet overtuigen? Voor mij is dat eerder iets fetisj. Alleen zwakke mensen die zelden stil staan bij iets kunnen overtuigd worden denk ik. Maar zelf reken ik mij niet bij deze typetjes om het wat minder bescheiden uit te drukken. Ja, maar er is toch maar één god , zei de man en die heeft ons uitverkoren om zijn woord te brengen , dus daarom zijn we hier. En dat vind jij niet een beetje overdreven?  Dat had je nu ook wel iets gematigder kunnen zeggen hé, want je hebt meer dan de helft al weggelaten van je verhaal? Hoezo? Ja, je had bijvoorbeeld kunnen zeggen ; der zijn meer dan 500 goden sinds het bestaan van de mensheid en wij vinden dat onze de juiste is. Dat is al iets meer voor interpretatie vatbaar. Maar zomaar eens komen beweren dat toevallig jou god al dadelijk de juiste is , dat zou nu toch wel eens echt toeval zijn , niet? Ja maar wij doen dat niet zo maar hoor. Wij weten dat! Dus jij weet dat zeker? Hoe zeker eigenlijk in de schaal van o naar 10?  Een dikke 10 zei de man. Oh, dat klinkt vrij zelfverzekerd. Ik neem aan dat jij wetenschappelijke bewijzen hebt daar van? Ja hoor , de bijbel is door veel wetenschappers bewezen! En toen begon hij dat toe te lichten. Heel interessant , dan heb ik nu weer iets bijgeleerd. Maar nog een vraagje , die wetenschappers die beweren van niet en zeggen dat we allemaal door een toevallige ontploffing en wat bacteriën zijn ontstaan , zijn dan leugenaars in jou ogen? Neen, helemaal niet , want onze versie van de bijbel verteld dat ook en de oerknal wordt ook nog eens toegelicht. Maar de vraag die je dan moet stellen is ; hoe kwam die hoop stenen en ruimte daar, zei de man? Iemand moet dat toch geschapen hebben!  Toen begon ik een beetje te lachen. Ha ha ha….. enz. Het duurde even, vooraleer ik terug bij kwam. Want nu begon het wel interessant te worden. God , zo ver ben ik nog nooit geraakt met een gelovige. Want het zijn meer van die typetjes die zeggen , het is zo en basta en zwijg nu maar anders gaat je kop er af. Maar deze kon een bepaald niveau van filosofie aan. Dat zie je niet vaak dat gelovigen een beetje dieper kunnen denken. Dit was volgens mij de grote baas of zoiets.  Dus, zei ik!  Jij komt hier beweren dat ik dankbaar zou moeten zijn voor iemand die een hoop stenen geschapen heeft, wat uiteindelijk na miljarden jaren ergens door een ontploffing in een atmosfeer is geëindigd. En die bacteriën hebben dan door evolutie zelf dan nog eens alles moeten doen om zich te ontwikkelen tot mens. Dat kun je toch niet menen!  Ikzelf ben eerder leo Fender en Les Paul dankbaar. Dat waren nog eens kunstwerkjes waar liefde en passie voor nodig was. Maar iemand die een hoop stenen geschapen heeft lijkt me niet iemand met veel gaves maar eerder een gehandicapte.
Ja , maar daar is uiteindelijk toch alles uitgekomen , en daar moeten wij dankbaar voor zijn!  Ik ben daar helemaal niet dankbaar voor. Heb je al eens rondgekeken hoeveel ellende hier is? Ga dat op de afdeling palliatieven maar niet vertellen, want dan gaan ze nog denken dat ze het verdient hebben.
Maar natuurlijk klopt jou stelling niet hé. Want als jij in de veronderstelling bent dat een hoop gassen en stenen in de ruimte niet zomaar kunnen bestaan , dan is dat ook van toepassing op jou god hé. Die kan dan wel zomaar bestaan en die moest niet geschapen of gekweekt zijn?  Ja dat is een mysterie die niemand weet , maar het is er wel. En jij weet dat, vroeg ik? Ja , heel zeker want ….. en dan komen enkele oninteressante verhalen over de teruggevonden bewijzen in de bijbel die zo saai en dubieus waren dat dezelfde bewijzen uit ieder kookboek of stripverhaal ook wel eens te halen waren. Volgens mij heb je die reportage van Morgan Freeman gezien , vulde ik aan. Ja , dat is waar, die zei het toch ook. Ja inderdaad , maar dat is een acteur hé. En acteurs worden dik betaald om zo’n dingen te zeggen. Maar ondanks alles vond ik het weer een fijn gesprek en je hebt me geïnspireerd voor een nieuwe song. O ja , en hoe gaat die dan heten. De onverbiddelijke farizeeër.

 

Elk nadeel heeft zijn voordeel.
Heel, heel  lang geleden was er eens een koning die als eens grapte ‘Elk nadeel heeft zijn voordeel’ als één van zijn soldaten gewond raakte. Ja, dit was niet het type koning wat je zou tegenspreken dus de soldaten slikten het maar. Dat was nu eenmaal zo. Koningen mochten al eens wat meer in die jaren. Maar op een dag ging de koning op jacht vergezeld van zijn soldaten en zijn beste generaal. Hij spotte een hert en vond de afstand toereikend genoeg om te schieten. De koning nam zijn geweer en richtte het zorgvuldig, zodat hij bijna zeker wist dat hij niet zou missen. Maar het liep mis. Het geweer ontplofte langs achteren en de koning raakte gewond. Al bij al viel het nog mee en was hij buiten levensgevaar, maar hij verloor wel zijn pink met het incident. De soldaten waren stil, maar de generaal , die vond dat ie de koning moest troosten, sprak de woorden; koning, elk nadeel heeft zijn voordeel! Wablieft, gij godverdoemde onnozelaar, zei de koning! Ik ben hier verminkt voor het leven en jij durft nu zo gewoon even te zeggen dat elk nadeel zijn voordeel heeft. Je bent een gek. De koning werd zelfs zo woedend van die uitspraak dat ie de opdracht gaf aan zijn soldaten om de generaal in de diepste kerker te gooien voor de rest van zijn leven. Dat zal hem leren, dacht de koning. En zo ging de tijd langzaam verder. De koning stelde een nieuwe generaal aan en het duurde niet lang voordat de koning door ging met zijn hobby ‘andere landen veroveren’. Maar ditmaal liep het mis. Ze liepen in een hinderlaag en werden allemaal gevangen genomen. Alsof dat nog niet erg genoeg zou zijn kwamen ze der al vlug achter dat het kannibalen waren, die één voor één de soldaten begonnen op te eten. Tot de allerlaatste. Toen was de generaal aan de beurt. De pot in, met wat zoetzure saus, werd hij goed gesmaakt. Nog maar ééntje over dachten ze, die houden we voor morgen. De koning flipte helemaal door. Hij had zijn toekomst helemaal anders voorgesteld. Maar niets aan te doen. Het moment was gekomen en de kannibalen kwamen er aan. Vlug nog een smeekbede, dacht de koning en hij vouwde zijn handen samen geknield om te smeken voor zijn leven. Nu, de kannibalen waren niet van de meest emotionele typetjes en hadden dit al vaker gezien. Eigenlijk vonden ze dat wel prettig omdat de adrenaline de smaak van het vlees bevorderde, lieten ze de slachtoffers eerst nog even door smeken. Maar plots stopte het lachen en brak er een totale stilte uit in kannibalen land. Ze maakte hem los en knielde voor hem. Daar begreep de koning niets van. Tot dat een iets intellectuelere kannibaal het in zijn taal uitlegde. Het was een lang verhaal. Samenvattend kon je er uit afleiden dat deze kannibalen een god aanbaden die ook een pink af had en alzo geloofden ze dat deze koning familie was van deze god en ze eeuwig vervloekt zouden worden als ze hem zouden opeten. Dus de koning was vrij. Teruggekomen in zijn land, dacht hij plots aan zijn generaal. Wat heb ik toch maar gedaan. De generaal had gelijk. Aan ieder nadeel zit een voordeel. Hij ging naar de kerker en zag de generaal zitten. Mager, een baard tot aan zijn kont en stinken man , ge kunt het niet geloven. De koning knielde en zei; kun je mij ooit vergeven generaal! Maar mijn koning toch , wat is er dan gebeurt? De koning vertelde het hele verhaal van de zoetzure saus tot en met zijn vrijlating. Zie je wel Koning!  Elk nadeel heeft zijn voordeel. Ma godverdomme toch, zei de koning. Ik heb je voor die uitspraak jaren lang laten opsluiten en het eerste wat je tegen mij zegt is weer hetzelfde. Hoe kom je daar nu bij, want jij hebt hier zitten wegrotten al die jaren? Ja, koning zie de generaal; anders was ik ook mee gegaan en opgegeten hé. What the fuck, zei de koning, daar heb ik niet bij stil gestaan! Je hebt weeral eens gelijk generaal. Generalen waren in die tijd ook al een beetje slimmer omdat ze zich opgewerkt hadden terwijl koningen het resultaat waren van spermacellen en doorgaans wat minder megabytes in de hersenkamer hadden. Daar kan ik niets meer aan toevoegen zei de koning en ze gingen samen een pint drinken en leefden nog lang en gelukkig met in het achterhoofd de gedachte; ‘Elk nadeel heeft zijn voordeel’..

 

Mijn geheime mix
Volgens mij moet het weer één of andere groene jongen geweest zijn die de bio carboline uitgevonden heeft. Hij heeft zoals gewoonlijk weer eens niet aan het milieu gedacht. Want een jaar na de behandeling was mijn tuinhuis terug vol beestjes en groen aan’t worden. Buiten het feit dat bio carboline tot 5 maal zo duur is kun je stellen dat het zo’n vijfentwintig maal minder effectief is. Waardoor de gebuiker opnieuw naar de winkel moet en dat kost extra benzinedie dan weer vervuiling veroorzaakt. Ook zit de nieuwe carboline weder in een plastieken bus en dat is dan ook nog eens extra vervuiling. Op die manier vervuilt bio carboline een pak meer dan de oude middelen. De uitvinder van de bio carboline mag voor mij aan vleeshaken gehangen worden om nadien in vieren gedeeld te worden. Wat een klootzak is me dat! Ook zou in het koninklijk besluit moeten staan dat de koning gratie mag verlenen aan alle gedetineerden, behalve als ie bio carboline heeft uitgevonden. Ik vroeg me af hoe ik me weer had laten vangen door dat groene bedrog dat enkel gebaseerd is op winstbejag. Vier jaar na mekaar heb ik van bio carboline gewisseld tot ik er teenschimmel van kreeg. Nu was het genoeg met dat achterlijk gezeik. Ik steek mijn tuinhuis nog liever in brand, dan er nog één drup bio carboline op te gooien zeide ik tegen mezelf! Maar wat nu? De gewone carboline is uit de handel en er zijn nog enkel van die nep produkten te verkrijgen die zoveel kosten als een ticket van ryan air naar een zuidelijke bestemming. Ik denk dat als ik mijn tuinhuis met coca cola zero zou insmeren dat het zelfs nog een beter resultaat zou geven, al weet ik dan niet zeker.
Ok, als ze het spelletje zo willen spelen, dan speel ik mee, dacht ik bij me zelven! En ik begon er aan. Je kunt het zo een beetje vergelijken met de film ‘ breaking bad’ waarop Walter White de goedkope meth kotsbeu was en er eens zelf aan begon. Natuurlijk kan ik mijn exacte mix niet prijsgeven omdat het vol met illegale ingrediënten zit en alzo het meest effectieve middel op aarde is waardoor ik na een patent op te nemen steenrijk van zou worden. En dat wil ik niet. Ik wil graag een gewone jongen blijven, want anders heb ik geen inspiratie meer om songs te schrijven. Maar voor één vijfentwintigste van de prijs had ik een goedje gemaakt dat puur goud was. Dat was 5 jaar geleden. Mijn tuinhuis is nu al vijf jaar zonder iets aan te doen, het mooiste tuinhuis van de straat. De beestjes ontwijken het als de hel. Ze doen een stijlspiraal en draaien terug. Gisteren heb ik nog een vlieg een S.A.T. zien doen om uit de buurt te blijven. En mijn tuinhuis denkt er nog niet meer aan om groen te worden. In geen honderd jaar. En mijn oude afgelaten motorolie, moest ik niet meer naar het container park brengen, want die was er in verwerkt. Oeps nu ben ik het aan’t verklappen. Allé , hier nog een paar ingrediënten; Taar , lijnolie , petrolium, maar nu ga ik echt stoppen want anders gaat de amateur er ook aan beginnen.

 

Ik moest kotsen.
Op de Wagemanskeel in Genk, reed ik met mijn mountainbike in een stuk glas van een kapotte wodka fles die daar lag. Psssssst deed mijn band met de stille wenk dat ik misschien beter kon stoppen i.p.v. mijn geplande trip naar de terril voort te zetten. Damm, de drank maakt al kapot dacht ik. Maar ok, ik had men gsm bij en de zoon moest mij maar even komen halen. In afwachting op die parking stond een plakkaat waar ik eens naar ging kijken omdat het wel even wachten was. Ik begon te lezen, what the fuck staat hier, dacht ik bij mijzelven! Was dit Mein Kampf welke ze op affiche gezet hebben ? Neen het was erger. Ik ben een anti Nazi en heb een hekel aan mein kampf, maar als er iets is waar ik een nog grotere hekel aan heb, is dat ‘het agentschap van Natuur en Bos’. Een linkse terroristen bende die niet alleen de grootste natuurkapper van Vlaanderen is, maar zonder dialoog alles wat nog maar een beetje leeft in Limburg, wil kapot maken of beter gezegd ; al kapot gemaakt heeft! Ooit hadden we veelvuldig wereldkampioen Stefan Everts, en nu hebben we niets. De jeugd kan maar beter drugs nemen, dan zich wagen in de verboden Limburgse bossen die door deze terroristenbende bewaakt wordt. Maar crossen maakt veel lawaai en ik kan dat nog wel ergens begrijpen in de ogen van de wat minder extreme groene jongen, moesten die dan überhaupt bestaan, want eerlijk gezegd ken ik ze enkel als extremisten met een grote neiging naar corruptie. Maar dat lelijke bord dat hier zo maar de instructies van het bos eens moest weergeven was er toch helemaal over. De Nazi’s waren softies in vergelijking met de onzin die hier op dit bord stond, dacht ik bij mijzelven.Want toegegeven de Nazi’s konden wel iets hoor. En dat is toch een groot verschil. Neem nu Eben Email. Dat was het grootste en meest beschermde fort van de wereld en op een paar uur tijd was dat ingenomen. Der wordt al eens gezegd dat Hitler een slechte strateeg was, maar dat is de reinste onzin hoor. Tegen het advies van al zijn top generaals in zei Hitler! ; we gaan dat met een paar commando's vanuit de lucht doen met zweefvliegtuigen! En of ie gelijk had? Ze noemen het wel eens de meest succesvolle en belangrijkste verovering aller tijden. Ik durf er gif op nemen dat de mannen die toen Eben Emael moesten verdedigen voorouders waren van degenen die dit schandalige plakkaat hier hebben neergezet. Samengevat, want ik ga het hier niet helemaal navertellen omdat de kots in mijn mond komt en dan drupt dat op mijn toetsenbord, waardoor ik minder vlot zou kunnen tijpen. Er stond op dat ik in Limburg nergens meer mijn hondje mag laten loslopen omdat 70 procent van de ondervraagden dat hinderlijk vond en dat het ook niet goed was voor het wild, dat dan opgeschrikt wordt , enz , enz…… Nu moet ge voorstellen dat ik een week eerder op exact dezelfde plaats een everzwijn onder de auto gehad heb om 05h smorgens toen we van een optreden terug kwamen. Het is tegenwoordig zo erg hier in de streek van Bokrijk dat mensen haast elke dag een everzwijn tegen hun bumper krijgen. Ze komen zelfs de tuinen vernielen tegenwoordig. Maar, je hondje moet aan de leiband of hij zou de everzwijntjes kunnen opschrikken. Maar het werd erger naarmate je doorlas. Je hond mag ook niet kakken in de bos. Daarvoor zijn een paar poepzones voorzien. Echt waar mensen, dit is geen grap, maar dat stond er echt! Had iemand zoiets in de jaren 80 gezegd dan hadden ze hem uitgelachen en doktersadvies gegeven, maar hier en nu in anno 2018 lees ik dat gewoon langs de straat op een openbaar bord. Ik moest dus van Genk naar de Mechelse heide als mijn hond plotseling zou moeten kakken. Het eerste wat je denkt, is dat dit een flauwe grap is, want de bossen zijn zo groot dat je er dagen in kunt rondlopen zonder iets anders te zien. Maar toen besefte ik ineens dat dit geen grap was. Het werd even zwart voor mijn ogen en toen moest ik kotsen. Ik vergat te kotsen op het bord van ‘Agentschap natuur en bos’ omdat ik nogal een slechte kotser ben. Ja, soms gaat het zo snel dat het er uit is voor dat ik het weet. Neem nu , dat ik wat meer tijd zou gehad hebben zou ik beslist op het bord zelf zijn gaan kotsen. Maar genoeg over kotsen nu. Het kwam er op neer dat ik geconfronteerd werd met dingen die ik al lang wist, maar al een tijdje negeerde omdat ik altijd dank dat onnozele mensen ergens anders zijn in de hoop dat het nog goed komt met de wereld. Maar neen dat is niet waar! Ze zijn fucking hier.
Ik ben tegen vandalisme omdat ik het laf vind, maar langs de andere kant begrijp ik niet waarom ze dit bord niet vandaliseren. O ja simpel, de jeugd komt niet meer in de bossen omdat alles en overal verboden is. Pak nu achter het racing Genk stadion. Deze terril is in handen van deze terreurbeweging. Je mag er niet paragliden omdat het storend is voor de vogels. Wat een onzin ! Paragliders vliegen continu met vogels en vogels weten dat maar al te goed. Vogels haten langs de andere kant het ‘agentschap van natuur en bos’ omdat die daar met een Jeep rondrijden en er van alle aanlegwerken doen en daarna overal hun verbodsborden gaan plaatsen. Vogels hebben daar een kuthekel aan. Als vogels moesten kiezen dan ben ik er zeker van da ze het ‘ agentschap van natuur en bos’ liever op een andere planeet zagen, net zoals de mensen. Ik denk dan aan al de betaalde bureaucraten die daar met een dure Jeep zitten rondrijden, die dure verbodsborden, al dat nutteloos gekap. Wat kost dit de overheid niet, terwijl iedereen weet dat vroeger toen ze er met hun poten van af bleven het veel beter was voor mens en dier. Je ziet zo de domheid van hun gezichten.
Maar ik voelde me weer kiplekker. Je hebt dat soms, vlak na het kotsen. Ik besloot het voorval maar te negeren. Ik wandel al 40 jaar in die bossen en heb nog nooit een probleem gehad met iemand en ga dat ook blijven doen. Degene die mij daar over gaat aanspreken ga ik gewoon onderkotsen nam ik mij voor omdat ik van nature tegen geweld ben. Maar je moet me natuurlijk niet te veel uitdagen omdat het dan wel eens kan veranderen. Stel ik ben aan’t wandelen in de vrije natuur en daar komt zo een paljas van ‘ agentschap natuur en bos’ aan, dan zou ik kijken of er niemand anders in de buurt zit en hem een peer tegen zijn bakkes geven alvorens hem helemaal onder te kotsen.
Voor de rest ben ik wel een heel vredelievend mens. Voila, ze kwamen mij halen. Mijn fiets in de koffer en plakken maar die band.

 

Erg
Het allerergste wat je kan overkomen in je leven, buiten de fysische dingen zoals iemand verliezen, of bijvoorbeeld ziek worden of naar je ellendige schoonmoeder moeten,enz,enz…. Is dat je niet meer kan dromen! Dat is de reden waarom veel mensen zo zuur kijken. Een groot aantal kan dat niet en weet zelfs niet wat dat is. Maar passionele mensen die weten dat allemaal. Als je stop met dromen, dan is het gedaan met jou. Natuurlijk gaan mensen zeggen, neen ik droom niet en het is niet gedaan met mij hoor. Dan zal ik zeggen, jawel hoor, het is al heel lang gedaan met jou. Mensen geven niet graag iets toe. Het lichaam produceert stoffen zodat we onze domheid maar niet zelf kunnen zien. Buiten de passionele mensen natuurlijk, want die zien hun domheid elke dag.Maar mensen maken zich voortdurend van alles wijs om te overleven. Dit is nu geen filosofisch gezeik van mij maar echt wetenschappelijk bewezen. Bijvoorbeeld mensen die slecht in hun vel zitten. Die hoor je bijna elke dag zeggen dat je positief in het leven moet staan. Dat positiviteit de sleutel is van een lang en gezond leven. En hoe negatiever hun leven in werkelijkheid is, hoe positiever dat ze zich voordoen. Maar echt positief zijn is iets heel anders, dat weten we allemaal. Geen enkele echte positieve mens zal van zijn eigen zeggen dat hij positief is. Want dat is iets wat je niet afficheert maar laat zien. En niemand kijkt daar langs hoor. Maar het leven is als we heel eerlijk zijn helemaal niet mooi. Stel dat je nu nog niet afgehaakt hebt met lezen hier omdat dit hier al te veel voor jou is! En je zou je je toekomst kunnen voorstellen! Hoe stel je die voor? Dat gaat bij 99 procent van de mensen helemaal mis zijn, omdat mensen hun toekomst leugenachtig zien en omdat de waarheid te weinig hoop geeft. Mensen denken haast altijd dat het beste nog gaat komen en dat het morgen allemaal beter gaat worden. Maar dat is meestal naast de waarheid. Iedere psycholoog gaat je dit bevestigen.We maken ons dat enkel wijs om te overleven! Mensen kunnen zich gezond liegen door het rooskleuriger te zien dan het in werkelijkheid is. Maar de waarheid is heel iets anders. De waarheid is dat we allemaal gaan sterven. Sommigen over 80 jaar pas, maar het merendeel veel, veel vroeger. En dat sterven dat gaat in de meeste gevallen samen met vreselijke ziektes en pijnen. Alles wat je ongeveer ziet in een horrorfilm en nog een pak erger, ja dat gaat waarschijnlijk met jou gebeuren! En dat is nog de minst erge kant van de toekomst omdat het dan snel gaat en de dood niet het ergste is wat je kan overkomen.Maar aftakelen gaat beetje bij beetje en het gaat soms zo traag dat je het niet eens door hebt. Je houdt je hoofdje maar recht met je nep positiviteit tot de dag dat je hoofje recht houden op zijn eigen al een pure hel is. En dan vraag je je de totale zin van het leven af. En je vindt geen antwoord. Weet je hoe dat komt? Zal ik het je verklappen! Maar niet tegen een gelovige zeggen hé , want die kunnen daar niet tegen. Een gelovige speelt dat spelletje natuurlijk door, dat het na de dood weer allemaal beter gaat worden. Kop in het zand en weg met de problemen. Maar stel dat je heel diep over religie na hebt gedacht en dat je er achter gekomen bent dat het enkel maar verzonnen is omdat mensen hun sterfelijkheid niet kunnen aanvaarden. Dan kom je tot één conclusie. Het leven heeft geen enkele betekenis. De zin van het leven? Hahaha , dat is iets wat niemand tot nu toe heeft uitgevogeld. Niemand weet de aard of de betekenis van het leven. Vandaar dat ik het toch een pak slimmer vind dat je daar nu al eens over na denkt. Want als je daar pas achter moet komen in het rusthuis, dan is dat heel erg en gaat je leven een ontgoocheling lijken. Ik zie het zo vaak de laatste tijd in de rusthuizen waar ik kom. Totale ontgoocheling over het leven wat mensen zich zelf hebben voorgelogen onder het mom van positiviteit en blijven lachen ondanks dat ze vanbinnen leeg waren.
Dus ik kan enkel mensen die een beetje filosofie aankunnen aanraden om het eens over de andere boeg te gooien omdat je je leven zo veel beter kunt maken éénmaal als je inzicht hebt in deze dingen. Mensen die filosofie aankunnen dat is een heel, heel kleine minderheid sowieso. Voor mij is filosofie altijd leuk. Ik vind het helemaal niet zwaar en wordt er meestal luchtiger van. Vooral als ik één van die zeldzame mensen tegenkom waar ik het mee kan delen.Het is dan voor ons net zoals een kind naar de kermis gaat , of een oppervlakkige mens naar tomorrowland gaat , of een hond die een knook krijgt. Allé, ik denk dat ge de pointe hebt nu. Dus hier wat tips.
Zoek niet naar geluk, want dat is het begin van alle ellende. Maar concentreer je op wat je echt voelt.Op wie je bent en wat je lichaam nodig heeft. Het is niet omdat je iets 100 maal per dag herhaalt dat het effectief zo is. Eén van die grote leugens is dat mensen zeggen dat ze gelukkig zijn als ze van hun hobby hun beroep maken. Geloof het maar niet. Ze zijn ongelukkig en hoe vaker ze het herhalen, hoe ongelukkiger ze zijn. Weet je, als je van je hobby je beroep maakt dan is 1 ding heel zeker en dat is dat je hobby weg is. De rest is allemaal vaag. Ik zie dat bijvoorbeeld bij muzikanten. Vanaf het moment dat ze professioneel zijn, zijn ze doodongelukkig ook al geven ze het niet toe. Nu hebben ze geen bewondering meer en kijken ze niet meer op naar iemand, maar zijn het juist de mensen die naar hun opkijken en dat is iets wat in het begin misschien leuk is maar wat heel vlug verveeld. Zelf bewondering hebben dat is het mooiste. Zo zie je ook in de vliegwereld dat mensen die het professioneel doen allemaal zeggen dat ze een mooi leven hebben en dat lijkt natuurlijk ook zo. Maar de verwondering die de amateur heeft als ie 1000 km gereden heeft en eindelijk aan een helling staat in de Alpen, dat hebben die niet meer. Ze zullen het nooit toegeven maar voor hun is vliegen net hetzelfde als iemand die maandag naar zijn werk gaat. Alles wordt een gewoonte en wat ooit een passie was is nu routine.
De kunst in het leven is dus verwondering. En verwondering krijg je niet als je boven op de lijst staat. Dus ik raad het iedereen aan. Probeer het ten minste één keer en je zal zien dat ik gelijk heb.
Blijf niet hangen bij de job, je hobby, je sport die je je hele leven al doet, maar probeer eens te veranderen door iets totaal nieuws te beginnen helemaal onderaan. Daar ligt het echte geluk, en dat is het geheim van het leven eigenlijk.
En je dromen. Mogen ze nooit waar worden. Want dat is mij al enkele malen overkomen. Van het moment dat je je droom waar maakt, is je droom weg. De verwondering stopt en je ziet enkel het chemisch proces van de droom maar niet meer de magie. Het leven draait nu net om magie. Liefde is magie, muziek is magie en magie kan overal is zitten en wist ik waarom, dan zou het niet magie noemen hé! Niemand weet waarom en niemand weet hoe magie komt en gaat. Maar wat je moet weten is dat het niet zo vaak meer aan de top gebeurt maar meestal in het leerproces.Vandaar, doe nieuwe dingen in je leven!
Voila, daar kun je voorlopig al even mee verder

 

 

 

Dag Kindjes
Nog een maandje en dan komt de Sint weder aan. Vol ongeduld kunt ge nu al beter beginnen aan dat braaf zijn, want die laatste maand houdt de Sint dat extra in de gaten. De Sint heeft namelijk dezelfde servers als God voor het screenen van stoute of brave kinderen. Die van God is net ietsje groter want die moet ook de volwassenen screenen. Ge kunt niet geloven hoe groot die servers zijn. Die van God is 563.000 Yottabyte groot. Want we zijn al met meer dan 7 miljard en elke dag komen er nog eens ongeveer 209.000 mensen bij. Dat is niet bij te houden met een gewone pc, hoor! Maar met God zijne is dat een fluitje van een cent. Kijk zo werkt het! De voetballer plaatst de bal op de stip en net voor het nemen van zijn strafschop maakt hij nog een kruisteken. God krijgt dan dadelijk een pop-up met de keuze goal of niet. Meestal drukt hij dan op goal omdat God nogal gevoelig is voor complimentjes. Hij wordt graag aanbeden. Dat is nu eenmaal de aard van God. Voetbal vindt hij wel leuk en dan is hij al eens vrijgevig. Ge moet hem dan ook niet te veel lastig vallen met allerlei problemen zoals de holocaust bijvoorbeeld. Daar heeft god gene tijd voor. Maar voor ernstige dingen zoals het zetten van een strafschop durf hij wel eens tijd te maken.
De Sint daarentegen is een heel ander kaliber. Die is veel selectiever en houdt meer rekening met de individuele behoeftes van de kinderen. Zo kwam de Sint erachter dat de kinderen van kaderleden, politici en dokters beter de nieuw verwachtte playstation 5 krijgen om hem te gedenken. Terwijl de kinderen van alleenstaanden en langdurig zieken een paar grijze wollen sokken krijgen. En dat is toch doordacht want met de huidige energieprijzen kan de verwarming al eens uitvallen bij deze gezinnen en dan is een paar grijze wollen sokken een pak handiger dan een playstation 5. Zo houdt de Sint rekening met iedereen hoor. Hij discrimineert niet! Als de Sint het woord discriminatie nog maar hoort dan slaat dat al op zijn galstenen, waardoor hij meer appelsap dan hij zo willen moet drinken. En dan krijgt hij natuurlijk de schijterij wat ie al helemaal niet leuk vindt.Vandaar de wortel. Terwijl iedereen denkt dat dit voor het paard is, heeft de Sint nu altijd iets bij voor op te steken moest het uit de hand lopen.
Neen de Sint heeft ook helemaal niets tegen negers hoor. Hij vindt dat iedereen der zelfs ééntje zou moeten hebben. De Sint heeft er meerdere maar daar was laatst opspraak over gekomen. Maar de goedheilig man is natuurlijk ook niet van de poes en had daar natuurlijk dadelijk iets op gevonden. Hij heeft ze wit laten spuiten. Ja de tijden zijn door toen hij nog kon zeggen; ja, maar dat zwart is van de roet van de schouwen! Het was een win win situatie toen hij ondervond dat ze zelfs na een hele dag schouwkruipen nog steeds wit waren. Beter voor het milieu dacht de Sint! Maar over het milieu weet de Sint eigenlijk niet zo heel veel. Het is best dat ge hem daar zo weinig mogelijk mee lastigvalt omdat de Sint wel andere dingen aan zijn hoofd heeft. Zo hebben de Pieten nog steeds niet tegen hem gezegd dat de stoomboot al even uit roulatie is. Neen, de Sint vaart onbewust Antwerpen binnen met een vrachtschip waarvan die trip alleen al meer vervuild dan alle West-Europese auto’s in een heel jaar doen. Maar daar heeft de Sint geen last van want het stadsbestuur jaagt enkel op de kleine man en niet op de elite. En daar hoort de Sint toch wel bij hoor. Je ziet het al aan die staf. Puur goud. Daar loopt niet iedereen mee rond hoor. Ook zijn gewaad is van de bovenste makelij waaraan je kan zien dat de Sint toch een beetje meer is dan de anderen. Zolang je maar niet de kleine man bent, dan laten ze je met rust in Antwerpen.Vandaar heeft de Sint ook zo een speciale ring aan. Als je die ring laat zien dan krijg je overal alles gratis afgekeken van het Siciliaanse respect model. Combineer dat met enkele diamanten op je hoed en je mag er zeker van zijn dat Bart De Wever je dan wel opvangt als je aankomt.
Wat valt er voor de rest nog te zeggen. O ja, voor de kindjes die helemaal niets krijgen heb ik nog een boodschap van de Sint! Dat komt omdat jullie dat verdiend hebben! Meer zei hij niet over vragen daaromtrent. Voor alle anderen! Geniet van deze heerlijke dag en stay off the drugs voor je 12de! Nog een clausule misschien! De Sint draagt geen enkele verantwoordelijkheid voor zijn geleverde goederen. Dat wou hij ook nog even kwijt. Stel nu dat de playstation 5 pas in 2020 op de markt zou komen, dan kan de Sint niet anders dan zich daar aan houden en worden er andere geschenken gegeven. Die met de grijze wollen sokken, moeten niets vrezen want die heeft de Sint nog genoeg liggen van de vorige jaren.
Voila, dat was een beetje actualiteit voor de ongeduldige kinderen die nu al bezig zijn met het heilige gebeuren.

 

 

 

 

 

Niets doen
Het belangrijkste in het leven is rust. Gewoon rusten. Vandaar heb ik 4 dagen in de week geselecteerd waarop ik geen kloten doe. Rusten is zo belangrijk in het leven en wordt al eens ondergewaardeerd. Al die flauwe zever van Yoga,sauna’s, fitness, meditatie zijn enkel voor mensen die niet meer rusten om ze stilletjes terug levensbesef te laten krijgen, maar dat zal niet lukken. Zeker niet als hun agenda’s weer zo vol staan als er voren. Mensen met volle agenda’s vind ik domme mensen. Ik begrijp dat het soms niet anders kan en dat het leven deze druk vereist. Maar mensen begrijpen niet dat van zodra ze er een gaatje in kunnen krijgen ze het zo vlug mogelijk moeten invullen met rust. Anders sluipt domheid en gierigheid in je leven. Vergeet niet dat een drukke agenda net zo verslavend is dan roken of drinken.  Vul je leegte maar op met je agenda vol te zetten en je mag er vanuit gaan dat je brein en je karakter zal verdwijnen als sneeuw voor de zon zonder dat je iets door hebt, net zoals alle verslavingen dat doen. Leegte is heel belangrijk!  Je zal ook altijd weer zeggen  zoals iedereen dat je gelukkig bent, al weet je onderbewust zijn dat dit niet zo is. Het echte zwarte gat is niet rust maar het zwarte gat is een volle agenda. Mensen die bij rust in het zwarte gat vallen, zijn mensen die daarvoor ook al verloren waren. Hun brein heeft creativiteit gewist in hun bestaan. Ze kunnen nergens meer op komen ook al zouden ze dat willen. Ze hebben dit natuurlijke proces onbewust vernietigd door hun eenzijdigheid. Ze zijn te lang opgeslorpt door hun hokjes mentaliteit en zeggen dat ze van hun job te veel houden om er mee te stoppen. Natuurlijk is dat niet zo. Elkeen die eenzelfde job na 40 jaar niet kan opgeven omdat ie te beperkt is om iets nieuws te proberen is iemand die heel beperkt is in het nadenken. De wereld is mooi en groot. Probeer eens in een andere dimensie te denken, want daar ligt geluk en verdwijnt bekrompenheid. Ik weet wel het kost moeite en je kan niet terugvallen op je hersenloze automatismen van de vorige jaren die je als intelligentie verkocht. Zelf weet je dat je achteruit aan ’t gaan bent en je omgeving weet dat ook hoor. Maar denk eens wat iets nieuws leren voor je brein kan betekenen! Om niet te spreken van je karakter, want mensen die iets nieuws proberen hebben lang niet zo een hoge dunk van hun eigen omdat ze een stapje korter bij de werkelijkheid staan. Het is niet omdat je je job graag deed, dat je nu nog eens voor 20 jaar je kop onder het zand moet steken omdat je te bang bent om te proberen.  Nog beter! Combineer je nieuwe dingen met heel wat rust. De ganse maatschappij zal je echter tegenspreken als je voor rusten pleit. Dus daar is intelligentie, volharding en karakter voor nodig. Om een volle agenda te krijgen, daar is niets voor nodig. Elke debiel heeft dat tegenwoordig. Hoe hersenlozer, hoe voller die agenda.  De regering moedigt dat zelfs aan. Geen loopbaanvermindering meer, langer werken , een tweede job, enz.… De gevolgen zien we allemaal. Meer depressies , langdurig zieken , zelfmoorden dan ooit. Allemaal mensen met volle agenda’s die er uit vallen. Het eerste wat een antidepressiva doet is je agenda kleiner maken. Meestal genoeg om iemand al wat beter te laten voelen. Verdorie , had je daar niet zelf op kunnen komen? Neen , want rusten is een kunst. Het is de kunst die enkel voor de grootste weggelegd is! Het is dat stukje wat we missen in dit tijdperk van meer, meer , meer.  More is less...  en dat is een feit wat volle agenda’s betreft. We weten allemaal dat je het doet om de tegenovergestelde reden dan dat je zelf denkt. Neen, niet omdat je het graag doet. Schrap die leugen uit je brein. Maar omdat je er aan verdient en omdat je meer aandacht krijgt en minder alleen bent. En vooral omdat dat je vertrouwde milieu is en je je goed kan uitdrukken in dat beperkte kleine wereldje van jou, waar jij de weg goed in kent en nog de man of vrouw kan zijn. Want die weg heb je al duizenden malen afgelegd en met dat de jaren vorderden kreeg je door hoe slecht je het deed op elke andere weg. Maar dat was omdat je er niet open voor stond. Dat was omdat jou weg te gemakzuchtig was om er van af te stappen. Je kon daar terugvallen op je diploma’s ervaring en relaties. Die waren allemaal weg als je een ander paadje zou ingeslagen hebben. Maar geloof me , die wegjes waren in het echt de enige die je van de vergetelheid hadden kunnen redden. Want vergetelheid en in herhaling vallen zijn twee dezelfde dingen.
Maar om terug te komen op rust. Ik lig regelmatig in mijn hangmat en dan kijk ik gewoon wat rond. Soms zie ik mijn hond lopen. Dan kijk ik eens gewoon naar de okkernotenboom of naar de wolken en de blauwe lucht. Niets is mooier, gezonder en ontspannender. Uit die verveling vloeien vele songs uit. Ja, creativiteit ontstaat enkel bij rust en leegte. Vandaar dat mensen minder en minder dingen maken en meer en meer andere dingen kopiëren. Ze kennen die rust zelf niet eens meer en ze begrijpen inspiratie zelfs niet meer. Het is hun een raadsel!
Zo heb ik me voorgenomen om minder gitaar te spelen. Want soms komt dat in conflict met mijn rustpatroon. Ik heb namelijk de neiging de hele nacht door te spelen omdat ik van het type ben dat er voor gaat als ie iets fijn vindt. ‘All night long’ , is een regeltje dat in vele liedjes voorkomt wat ik maar al te goed ken. Bovendien moet ik oppassen dat ik niet te goed wordt in de muziek zelf. Want daar zitten ook risico’s aan verbonden. Muzikant worden is het laatste wat ik wil.
Als iemand muzikant tegen mij zegt, dan kijk ik altijd achterom om te kijken of het niet tegen iemand anders is. Ik voel me geen muzikant en het was ook nooit een roeping van mij. Ik ben een songwriter en dat is iets helemaal anders. Ik heb enkel maar muziek geleerd omdat niemand het voor mij deed en ik anders geen songs kon maken. Ik moet wel toegeven dat ik het plezanter en plezanter begon te vinden naar mate ik er in vorderde. Maar ik stelde ook vast dat mijn spirituele krachten minderden naar mate mijn technische krachten vorderden. Waarschijnlijk door het gemis aan rust. Vandaar rem ik het altijd af en waak een beetje over spiritualiteit. De ballans houden is heel belangrijk voor mij, want je kunt jezelf natuurlijk in beide richtingen laten hersenspoelen. Dus de energie die ik in het songwriten steek is 97 procent en de energie die ik in het instrument spelen steek rond de 3 procent. Dit is mijn ballans.  Zonder spirit of song , mag je instrument zo mooi klinken als het kan, maar heb je in mijn ogen niet veel. Toch krijg ik meer feedback van die 3 procent. Iedereen heeft het altijd over die 3 procent. Het is in feite die 3 procent die zorgt dat ik aan de bak blijf. Stel dat het op leven en dood aankomt en ik zou geld moeten verdienen dan zou ik onmiddellijk met het songwriten stoppen en beginnen met populaire covers te spelen, want dan valt het moeilijke weg en verdien ik meer. En voor je het weet heb ik dan een volle agenda. Neen , ik snijd nog liever mijn polsen over dan me aan deze domheid te wagen. Laat mij het moeilijke maar doen! Daar ben ik goed in.  Moest songwriten makkelijk zijn en instrument spelen moeilijk dan zouden al die artiesten niet zo veel coveren als vandaag de dag. De werkelijkheid is andersom natuurlijk. Al wordt de waarde van songwriten serieus onderschat vandaag de dag. Het is ook iets wat je niet kan leren in geen enkele school ook al beweren ze van wel. Je kunt het ook niet vasthouden. Het komt en het gaat wanneer het maar zelf wil. Vergelijk Jimi Hendrix niet met Slash a.u.b. , want de éne was een songwriter en de andere enkel een gitarist. Moest ik een leraar zijn in een rockschool en ik zou songwriting moeten geven, dan zou ik tegen de leerlingen zeggen; ga nu allemaal maar naar huis en doe geen kloten en blijf van uwe telefoon af voor 3 dagen! Ge zout ze nogal met songs zien afkomen. Maar oké, ik ben geen leraar in een rockschool. Dat komt omdat ik mijn rust nodig heb en ik zelf liever songs schrijf. Als anderen me dan vragen om het te leren dan antwoord ik al eens met; loop toch naar de kloten! Voor de rest ben ik een vrij aangenaam en rustig mens om mee om te gaan.

 

 

 

Even serieus
Na een jaar in het diepste dal gezeten te hebben ga ik nog eens proberen iets te schrijven. Vorig jaar stierf mijn vrouw. Die 29 jaren met haar zullen voor altijd de mooiste jaren van mijn leven zijn. Een leven dat je nog lang voor je ziet ligt plots achter je na een overlijden. We zeiden altijd tegen elkaar dat we eerst wilden sterven omdat we nooit zonder elkaar konden leven. Of tenminste gelijk. Ik heb er even aan gedacht maar dat kon ik gewoon niet maken voor mijn kinderen. Zelfmoord zou dan vrij egoïstisch zijn, dus denk ik maar eens voor één keer niet aan mezelf en probeer het onmogelijke dag na dag. Een genadeloze hardheid die ik nooit dacht mee te maken. Wat waren we toch verliefd. ‘De hele wereld’ kon me mijn kloten kussen zolang ik haar had en nu zit ik met enkel ‘de hele wereld’. Een grote leegte die ik nooit meer zal kunnen opvullen. Mijn hele geschiedenis kon ik alleen maar echt delen met haar en nu met niemand meer. Mijn vader waar ik veel van hield stierf 4 maanden eerder en mijn moeder 6 jaar eerder. Dit is voor mij een ander tijdperk. Een tijdperk waar ik nooit voor gekozen heb en helemaal niet in wil zijn. Het verleden was misschien iets te mooi. Ik leefde in een droom. Altijd dacht ik en alle anderen dat ik degene zou zijn die er als eerste aan zou zijn door mijn levensstijl. Maar als je dan zulke brave mensen achterlaat dan besef je pas echt goed dat jong sterven een pak leuker zou geweest zijn voor mij. Maar sommige dingen heb je niet onder controle. Zo had ik niet door dat mijn vrouw op 15 jaar tijd van pijnstillers naar harddrugs zou overgaan en ze haar bewustzijn op die manier veranderde.
Alle junkies liegen en dat kan ik haar niet kwalijk nemen. Met haar hoge intelligentie was het simpel om dat jarenlang te verbergen. Maar dan kwam ze op het punt dat ze door de mand viel en betrapt werd op het werk en zoveel andere plaatsten. De normen werden van jaar tot jaar lager tot er geen meer waren. Het gekke is dat ze daar tegenin heeft proberen te vechten als een beest. Ze hield van ons en deed alles om terug te komen, maar faalde telkens weer. De kracht van de drugs was te groot mede met haar fierheid. Iets dat ik me moeilijk voor kan stellen. Maar iedere ex zwaar verslaafde weet wel anders. Het beïnvloedt ook je manier van denken en je hervalt in je oude leugens tot dat je moe gelogen bent en de brui geeft aan alles. Mijn vrouw was de liefste en mooiste mens die ik ooit op deze aarde gezien heb. Een karakter van puur goud. Haar hoge intelligentie was echter een nadeel in het hele drugsgebeuren omdat ze daarom op een hoger niveau kon liegen en manipuleren om het spelletje te blijven spelen waardoor geen enkele psycholoog in de buurt van het probleem kon komen. Ze deed wat alle junkies doen en dat is de schuld bij anderen beginnen te leggen. Op het punt dat je dat zelf begint te geloven ben je eraan. Dan kan niemand je nog helpen. Ik kon niet meer in haar hoofd komen. Ik heb het duizendmaal geprobeerd, maar ze schermde dat af gewoon. Ze was me telkens 5 stappen voor en het kat en muis spelletje was begonnen. Dan word jij plots niet meer de helper maar de slechte in hun ogen. Iedere vijand van de drugs wordt hun vijand. Vrienden had ze lang niet meer en ze kon iedere psycholoog rond haar vinger draaien met haar narcistische slachtofferrol waar ze echt in geloofde dan nog. Ik ben echt verschoten van de laksheid en domheid van psychologen waarvan ik dacht dat die haar misschien zouden kunnen lezen. Maar die hadden allen nog niet eens een idee van wat er zich afspeelde.  Junkies vallen in sociaal isolement en dat is net het gevaarlijkste. De enige die haar nog feedback kon geven was dan ik nog.   Het is in verloop van 15 jaar geleidelijk gegaan zodat ik het maar altijd beetje bij beetje kreeg en ik opgezogen werd in haar leugenwereld gecombineerd met waarheden, waardoor je zelf je normen lager en lager gaat leggen en het niet helemaal door hebt. Heel moeilijk in te schatten waar het te ver is gegaan, maar ik geloofde altijd in een comeback en heb gezorgd dat alles er nog was zodat ze een goede reden had om terug te komen. Maar ze was al te ver. Ze was als verpleegster geen gewone junk maar een top junk die echt wel wist waarmee ze bezig was en hoge dosissen inspoot op topniveau. Het eerste wat mensen altijd tegen me zeiden na het overlijden was dat ik geen schuldgevoel moest hebben. Bullshit hé. Natuurlijk heb ik dat en droom ik iedere nacht van dingen die ik had kunnen doen die misschien wel gewerkt zouden hebben. En natuurlijk heb ik alles gegeven wat ik kon met mijn inzichten van die momenten. Maar was dat wel genoeg? Neen, want anders was ze er nog he. Dus ja, ik voel me schuldig. Ik heb in iemand geloofd, die zelf niet meer in staat was om in iets te geloven en dat is dom van mij. En die gedachte moet ik hebben want anders kan ik er nog minder mee leven.
In ieder geval weet ik dat het niet meer mijn vrouw was. Slecht zat niet in haar karakter. Ze hielp duizenden mensen met de grootste gedrevenheid als verpleegster en ze wou het zo goed doen dat ze soms pijnstillers nam als de druk te hoog was. Maar dan rol je in iets anders. Iets heel lelijk en gevaarlijk. Ik zie het echt als een duivel die haar meenam. En je zag haar voortdurend vechten tegen die duivel. Maar ze had geen kans. Ze was een doener. Iemand van weinig woorden en grote daden. Als ze één nadeel had dan was het misschien dat ze nooit diep genoeg in haarzelf kon graven. Waardoor ze sommige twijfels en angsten anders zag en die een ongezonde vorm kregen. En dat kon ik niet voor haar. Hoe jammer dat dit is omdat ik zelf bijna niets anders doe in mijn vak en dat net dat het gene is waar ik goed in ben. Maar je kunt dat niet voor een ander. Ik weet alleen dat ik verschrikkelijk veel van haar gehouden heb en dat ik nog heel lang van haar ga houden. Dat ik een van de weinige mensen ben die dat zo fel en zo lang heeft kunnen doen. Dat ik meer dan gelukkig ben geweest dat ik haar ooit mocht tegenkomen en dat ik van geen enkele seconde spijt heb. Ze was heel speciaal. Of ik nu eenzaam blijf of een nieuwe vriendin heb gaat daar niets aan veranderen. Dit was een staaltje van de puurste magie waarvan ik weet dat die nooit te evenaren is. Maar ik heb dat meegemaakt en daar ben ik fier op. Het was een vreselijk afscheid onwaardig aan alles wat we waren. Maar dat neemt niet weg dat we heel, heel lang intens gelukkig geweest zijn met elkaar. Niemand leeft eeuwig en als het voorbij is dan is het voorbij. Ze was de allermooiste zonder twijfel. En die had ik. Dus ik voel me geen pechvogel, maar gezegend. Al is het ook een vloek als je daar eenmaal van geproefd hebt. Een gemis dat misschien op een dag over zal gaan in begrip.

 

Zalige tijden
Het is toch soms zalig in deze politiek onstabiele tijd voor een anarchist als mij. Doen wat je wilt, dat was altijd al mijn ding. Als daar een master voor zou bestaan, dan zou ik die hebben. Het jonk van de straat noemden de buren mij. De straathond.  En kijk eens, nog steeds van de straat. De minder succesvolle van deze maatschappij bezorg ik comfort, rust en vrede. Dat is namelijk mijn job. En die job is echt wel meer in dan ooit. Mijn agenda loopt over. Er zijn veel hardwerkende en onfortuinlijke mensen in deze wereld hoor. Ik ben met fierheid hun laatste houvast omdat ik van ze allemaal hou. En de succesvolle van deze maatschappij bezorg ik stress en ontevredenheid. Dat helpt me om niet uitgenodigd te worden in hun clubje want ik kan nog steeds niet tegen die geur. Het stinkt daar naar beschimmelde mijnwerkerstenen. En ik moet daarvoor oppassen omdat ik mijn tenen toen met daktarin moest insmeren 6 weken voor dat over ging. Niet weten wat morgen zal komen, gaan we failliet of worden we steenrijk? Hoe zalig is die onzekerheid. Dat geeft een hoop inspiratie hoor. Een beetje aanmodderen en hup je hebt weer een mooie song. Mijn honden weten dat ook. Nog geen enkele hond heeft zijn ontevredenheid tegen mij geuit. Net zoals mij maken ze er het beste van. Het is nog steeds geen oorlog hé. En dat is goed want we hekelen enkel geweld. Geweld komt altijd van gekken en wij zijn wel zot maar niet gek hé. Er zijn een heleboel mensen die niet begrijpen dat de oplossing van alle politieke problemen nog nooit in de geschiedenis uit een linkse of een rechtse hoek zijn gekomen. Integendeel de problemen zijn daar allemaal uit gekomen. Maar ja, het zijn natuurlijk ook weer gouden tijden voor extremisten. Vandaar ben ik zo gelukkig met die chaos net voor de extremist aan de macht gaat komen met zijn grote beloftes aan de bevolking. Ja want daar herken je ze altijd aan hé. Maar nu moet ik toch even nadenken welke extremist ik prefereer. Ik denk dat ik het weet. Maar dan kijk ik puur naar mijn eigen hé. Geef mij maar de rechtse extremist boven de linkse als ik dan toch moet kiezen. Gewoon omdat dat betere songs opleverde. Kijk maar eens naar Robert Johnson. Hoe zalig was dat onder dat rechtse beleid waar negertjes overdag niet over straat mochten lopen. Die negertjes waren sterker dan ooit. Die maakten onder die onderdrukking de beste muziek en de grond van alles wat volgde. En eigenlijk alles wat daarna gekomen is tot de jaren 70. Wat een geweldige muziek. Die rechtse Nixon tapte zelfs John Lennon zijn telefoon af uit angst. Zijt maar zeker dat ik toen ook die rechtsen ervan langs zou geven hoor. Vandaar dat mijn anarchistisch verlangen het iets meer op rechts heeft. Weg met de subsidies in de kunst. Geweldig rechts idee. Eindelijk kun je dan weer tegen iets rebelleren. Je zou de echte muzikanten dadelijk weer terug herkennen, want die blijven doorgaan hé. Je zou verschieten met wat ‘the underground’ zou afkomen denk ik. Hoeveel talentvolle bands dat ik in Limburg zie? Ik krijg er koude rillingen van. En die komen er allemaal niet omdat met druk bezig is met kutgroepen te subsidiëren voor een behoud van onze cultuur. Haha, cultuur is daar net door aan ‘t verdwijnen in de echte wereld. Een paar dikzakken aan de draai houden, meer is dat niet. Dat ze gewoon eens stoppen met cafébazen lastig te vallen en je zal cultuur zien herrijzen zoals je het nog nooit gezien hebt. ‘juke joints’ daar krijg je cultuur. Ja, de mooiste songs op aarde waren altijd al de ongesubsidieerde. Ga maar eens aan Jimi Hendrix zaliger vragen toen hij hier in Antwerpen voor 5 man en een paardenkop op straat aan ’t spelen was hoeveel subsidies ie kreeg? Had het stadsbestuur hem toen gesubsidieerd dan zou die nu misschien in de bibliotheek werken of zo, maar ‘the experience’ hadden we nooit gezien. Die kwam net uit het vuur van revolutie en dat is het totaal tegenovergestelde met door het geld van de overheid.  Onder linkse besturen kan ik me eigenlijk geen muziekgroepen herinneren. Wel genocides, maar dat is ook niet echt mijn ding. Die brave wereld van gelijkheid, die ze zo fier weder voorstellen. Ja, we weten allemaal hoe dat afloopt op het einde. 180 graden anders. Dus dat is al zeker niet mijn ding.

.

 

 

 

 

 

 

 

 

nieuwe cd 2020Waar is de zon

 

 

 

 

Listen to:
I'm just a dreamer

heart of gold

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Joke time..

Nu spiritualiteit vervangen is door geld en macht gaven alle concurrenten het op en gaan voor een borstvergroting of een nieuwe Ipad.

Frank en Piet  koesteren dit monopoly van het luisterlied en hopen dat de vervaging nog een tijdje doorgaat. Zo schakelen hun toekomstige concurrenten zichzelf uit door talent shows te winnen om zo vlug mogelijk televisie presentator of quizmaster te worden . Zij die nog actief zijn staan in de boekjes nog onder kleinkunst maar worden met de jaren cabaretier of komiek om de luistermuziek dan voorgoed te laten vallen. Deze luxe geeft Frank en Piet een zee van tijd om liedjes te spelen. Zo bouwen ze maturiteit op en worden ze harmonisch sterker. De intelligente luisteraar die al jaren honger lijdt  en het opgegeven heeft weet niet wat hem overkomt.  Frank en Piet blazen hem omver met liedjes waarvan je hoort dat de schrijver het meegemaakt heeft en niet verzonnen. Passie, liefde ,een hart voor muziek en poëzie  zijn dagelijks brood voor Frank en Piet. Op festivals zijn ze de lievelingen van de man aan de mengtafel , door hun soberheid en eenvoudige akoestische opstelling. Bovendien hebben ze nooit stress en zijn ze altijd even bescheiden en vriendelijk. Dit komt omdat ze de mooiste hobby ter wereld hebben; luistermuziek

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Voorbeelden van kleinkunstartiesten zijn:Frank en Piet ,Raymond van het Groenewoud, Zjef Vanuytsel, Jan De Wilde, Buurman, Yevgueni, Bart Peeters, Boudewijn de Groot, Wim Sonneveld, Willem Vermandere, Louis Neefs,Guido Belcanto,..........